เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2166

ตอนที่​ 2166 – เมล็ดพันธุ์​แห่ง​ความเกลียดชัง​

“พี่​เจี้ยนเฉิน​ เรา​ไม่สามารถ​พบ​จิตวิญญาณ​วัตถุ​ได้​ใช่หรือไม่​ ? ” เสี่ยว​ม่าน​นั่ง​อยู่​บน​พื้นดิน​อย่าง​ค่อนข้าง​ไร้​พลัง​บน​ชั้น​ที่​ 12 นาง​เท้าคาง​ของ​นาง​ด้วยมือ​ทั้งสอง​ของ​นาง​ ขณะที่​มองดู​เจี้ยนเฉิน​อย่าง​อับจน​ ท่าทาง​ที่​ดู​น่าสงสาร​ของ​นาง​ก็​คือ​อกหัก​

ใน​ไม่กี่​วัน​ที่ผ่านมา​ พวกเขา​ไปมา​หลาย​แห่ง​ เจี้ยนเฉิน​ไม่เพียงแต่​เดินทาง​ไป​ทุกที่​บน​ชั้น​ที่​ 12 กับ​เสี่ยว​ม่าน​ แต่​พวกเขา​ยัง​ไป​ถึงชั้น​ที่​ 11 พวกเขา​ลอง​ใช้วิธีการ​ทั้งหมด​ที่​พวกเขา​สามารถ​นึกได้​ใน​ที่​ต่าง ๆ​ เพื่อ​ค้นหา​จิตวิญญาณ​วัตถุ​ แต่​มัน​ไม่ได้ผล​แต่อย่างใด​

ดูเหมือนว่า​วิธีการ​ที่​เสี่ยว​ม่าน​เคย​ปลุก​จิตวิญญาณ​วัตถุ​ใน​ครั้งแรก​นั้น​ไร้ประโยชน์​โดยสิ้นเชิง​

เจี้ยนเฉิน​ยืน​ตัวตรง​ถัดจาก​เสี่ยว​ม่าน​ เหมือน​กระบี่​ที่​ฝังอยู่​บน​พื้นดิน​ เจตจำนง​กระบี่​ที่​มองไม่เห็น​แผ่ออก​มาจาก​ร่าง​ของ​เขา​ ใน​ช่วง​เวลานี้​เขา​จ้องมอง​ท้องฟ้า​สีดำ​สนิท​ของ​พระราชวัง​ศักดิ์สิทธิ์​เนปจูน​ ดวงตา​ของ​เขา​ครุ่นคิด​อย่าง​ลึกซึ้ง​ขณะที่​เขา​พูด​เบา​ ๆ “ เสี่ยว​ม่าน​ จิตวิญญาณ​วัตถุ​ของ​พระราชวัง​ศักดิ์สิทธิ์​เนปจูน​อาจจะ​ตาย​ไป​แล้ว​”

“หืม​ เจ้าพูดว่า​ใคร​ตาย​ไป​แล้ว​ เจ้าเด็ก​สารเลว​ ? ”

อย่างไรก็ตาม​ หลังจากที่​เจี้ยนเฉิน​พูด​จบ​ เสียง​แก่​ชรา​ก็​ดัง​ออก​มาจาก​ที่ไหน​สัก​แห่ง​ มัน​เต็มไปด้วย​ความไม่พอใจ​อย่าง​มาก​

เสียง​ที่​ดัง​ขึ้น​อย่าง​ฉับพลัน​ทำให้​เจี้ยนเฉิน​ตกใจ​ทันที​ ทันใดนั้น​เขา​ก็​มองเห็น​ว่า​ชาย​ชรา​ร่าง​เตี้ย​ ชาย​ชรา​สูงเพียงแค่​ 4 ฟุต​ สูงเกือบ​ถึงอก​ของ​เจี้ยนเฉิน​ เขา​ปรากฏตัว​ข้าง ๆ​ เจี้ยนเฉิน​โดย​ไม่มีวี่แวว​ใด​ ๆ หัว​ของ​เขา​เงย​ขึ้น​มาเล็กน้อย​ในขณะที่​เขา​จ้องมอง​เจี้ยนเฉิน​ด้วย​ความโกรธ​

ด้านหลัง​ชาย​ชรา​คือ​เสี่ยว​ม่าน​ ไม่ว่า​จะเป็นการ​จงใจหรือไม่​ ชาย​ชรา​ยืน​อยู่​ระหว่าง​เจี้ยนเฉิน​และ​เสี่ยว​ม่าน​ โดย​แยก​พวกเขา​ออก​จากกัน​

“เจ้าคือ​ใคร​ ? ” ดวงตา​ของ​เจี้ยนเฉิน​หรี่​ลง​เมื่อ​เขา​จ้องมอง​ไป​ที่​ชาย​ชรา​ด้วย​ความตกใจ​ นั่น​เป็น​เพราะ​เขา​ไม่สามารถ​สัมผัส​ได้​ถึงตัวตน​ใด​ ๆ จาก​ชาย​ชรา​เลย​ เขา​ไม่พบ​สิ่งใด​ด้วย​การรับรู้​ของ​วิญญาณ​ของ​เขา​ ทำให้​ชาย​ชรา​เป็น​สิ่งมีชีวิต​ที่​สามารถ​พบ​ได้​ทาง​สายตา​เท่านั้น​

เกือบจะ​ทันที​ เจี้ยนเฉิน​ก็​ตระหนัก​ว่า​ชาย​ชรา​ร่าง​เตี้ย​นั้น​เป็น​จิตวิญญาณ​วัตถุ​ของ​พระราชวัง​ศักดิ์สิทธิ์​เนปจูน​

“เจ้าสารเลว​ เจ้าควรระวัง​ตัวเอง​ให้​ดี​ใน​ครั้ง​ต่อไป​ หาก​เจ้าทำ​อย่างนี้​ต่อไป​เรื่อย ๆ​ เจ้าเชื่อ​ว่า​เจ้าจะได้​ออกจาก​พระราชวัง​ศักดิ์สิทธิ์​เนปจูน​อีกครั้ง​ได้​งั้น​หรือ​ ? เจ้าจะถูก​คุมขัง​อยู่​ที่นี่​ไป​ตลอดชีวิต​ของ​เจ้า” ชาย​ชรา​ร่าง​เตี้ย​ขู่​ด้วย​ความโกรธ​

เจี้ยนเฉิน​จ้อง​ไป​ที่​ชาย​ชรา​และ​ไม่พูด​อะไร​

เห็นได้ชัด​ว่า​เขา​ประหลาดใจ​มาก​ที่​จิตวิญญาณ​วัตถุ​ของ​พระราชวัง​ศักดิ์สิทธิ์​เนปจูน​มีชีวิตรอด​และ​อยู่​ใน​สภาพ​ที่​ดี​

“เจ้าไม่ได้​ตาย​ด้วย​น้ำมือ​ของ​อมตะ​เที่ยงแท้​วัฏสงสาร​หรอก​หรือ​ ? ” เจี้ยนเฉิน​เพียงแต่​ถามด้วย​ความประหลาดใจ​ใน​ภายหลัง​

“พ่อ​ของ​เจ้าควร​เป็น​หลานชาย​คนเดียว​ของ​เจ้านาย​ข้า​ ถึงแม้ว่า​นาย​ท่าน​ของ​ข้า​เป็น​ผู้เชี่ยวชาญ​ที่​มาถึงจุดสูงสุด​ของ​โลก​แห่ง​เซียน​ใกล้​กับ​ความ​สมบูรณ์แบบ​และ​เป็นรอง​เพียง​จอม​ปราชญ์​สูงสุด​ แต่​เขา​ก็​มีลูกหลาน​น้อย​มาก​ เขา​มีเพียง​ลูกชาย​และ​หลานชาย​เท่านั้น​ ใน​อดีต​ที่ผ่านมา​เมื่อ​อมตะ​เที่ยงแท้​วัฏสงสาร​โจมตี​ลัทธิ​เต๋า​แห่ง​เนปจูน​ มีเพียง​หลานชาย​เท่านั้น​ที่​ถูก​ส่งตัว​ออก​ไป​ด้วยมือ​ของ​เจ้านาย​ เขา​ตัดขาด​ความเกี่ยวข้อง​ทาง​สายเลือด​ทำให้​เขา​สามารถ​รอดพ้น​จาก​ความหายนะ​มาได้​”

“ แต่​อมตะ​เที่ยงแท้​วัฏสงสาร​มีพลัง​มากเกินไป​ เขา​เข้าใจ​เส้นทาง​แห่ง​กรรม​ ดังนั้น​เขา​จึงสามารถ​ใช้ความสัมพันธ์​ระหว่าง​เหล่า​ลูกศิษย์​ของ​ลัทธิ​เต๋า​แห่ง​เนปจูน​เพื่อ​ค้นหา​ลูกศิษย์​ทั้งหมด​ที่​กระจัดกระจาย​ไป​ทั่ว​ทั้งโลก​แห่ง​เซียน​ได้​อย่าง​ง่ายดาย​ พลัง​วัฏสงสาร​ของ​เขา​ต้อง​ขยาย​ออก​ไป​ตาม​กระแส​แห่ง​กรรม​และ​ไม่ว่า​พวกเขา​จะอยู่​ไกล​แค่​ไหน​ พวกเขา​ทั้งหมด​ก็​จะต้อง​ตาย​”

“หลานชาย​ของ​นาย​ท่าน​ที่​ถูก​ส่งออก​ไป​ ซึ่งก็​คือ​พ่อ​ของ​เจ้า ก็​ถูก​พบ​โดย​อมตะ​เที่ยงแท้​วัฏสงสาร​ด้วย​เส้นทาง​แห่ง​กรรม​ของ​เขา​ แม้ว่า​นาย​ท่าน​จะค้นพบ​สิ่งนี้​ทันเวลา​และ​แทรกแซง​ด้วย​พลัง​ของ​กฎ​ บังคับ​กระแส​กรรม​ทั้งหมด​ใน​ตัว​หลานชาย​ของ​เขา​จาก​ระยะไกล​ มัน​ก็​ยัง​สาย​เกินไป​ กระแส​ของ​พลัง​วัฏสงสาร​ของ​อมตะ​เที่ยงแท้​วัฏสงสาร​ได้​แผ่ขยาย​ออก​ไป​แล้ว​ผ่าน​ทาง​กระแส​แห่ง​กรรม​”

จิตวิญญาณ​วัตถุ​ถอนหายใจ​อย่าง​เศร้าโศก​ เขา​มอง​เสี่ยว​ม่าน​ด้วย​สีหน้าที่​หลากหลาย​และ​พูดว่า​ “เจ้าสามารถ​จินตนาการ​ผลลัพธ์​ได้​แล้ว​ แม้ว่า​พ่อ​ของ​เจ้าจะไม่อ่อนแอ​ใน​อดีต​ ความแตกต่าง​ใน​การบ่ม​เพาะ​เมื่อ​เทียบ​กับ​อมตะ​เที่ยงแท้​วัฏสงสาร​ก็​ยัง​ห่าง​กัน​เกินไป​ ไม่เพียงแต่​การบ่ม​เพาะ​ของ​เขา​จะถดถอย​ลง​เมื่อ​เขา​ถูก​กัดกร่อน​ด้วย​พลัง​ของ​วัฏสงสาร​ แต่​เขา​ก็​มีอายุ​มากขึ้น​เมื่อ​พลัง​ชีวิต​ของ​เขา​รั่วไหล​ออก​ไป​อย่าง​ต่อเนื่อง​”

“อย่างไรก็ตาม​ เนื่องจาก​พ่อ​ของ​เจ้าสามารถ​อยู่​ได้​จนถึง​วันนั้น​และ​ทิ้ง​เจ้าไว้​ มัน​ช่างมหัศจรรย์​จริง ๆ​ อมตะ​เที่ยงแท้​วัฏสงสาร​เป็นหนึ่ง​ใน​ห้า​จอม​ปราชญ์​สูงสุด​ของ​โลก​อมตะ​ แม้ว่า​เขา​จะสามารถ​ฝาก​พลัง​วัฏสงสาร​เล็ก​ ๆ ไว้​ใน​ตัว​พ่อ​ของ​เจ้าผ่าน​การ​แทรกแซง​ของ​นาย​ท่าน​ แต่​ก็​คง​เป็นไปไม่ได้​ที่​พ่อ​ของ​เจ้าจะยัง​คงอยู่​จนกว่า​จะถึงวันนั้น​ ดูเหมือนว่า​มีคน​ช่วย​พ่อ​ของ​เจ้าใน​อดีต​” ร่องรอย​แห่ง​ความประหลาดใจ​ปรากฏ​ขึ้น​ใน​ดวงตา​ของ​จิตวิญญาณ​วัตถุ​

เสี่ยว​ม่าน​เริ่ม​ร้องไห้​เมื่อ​นาง​ได้ยิน​อีกครั้ง​เกี่ยวกับ​เรื่อง​ที่​พ่อแม่​ของ​นาง​เสียชีวิต​ นาง​สะอื้น​ในขณะที่​นาง​กัดฟัน​พูด​ “พ่อ​ของ​ข้า​ ปู่​ของ​ข้า​และ​ปู่​ที่​เยี่ยมยอด​ของ​ข้า​ ทุกคน​เสียชีวิต​เพราะ​อมตะ​เที่ยงแท้​วัฏสงสาร​ เขา​เป็น​คน​ที่​ชั่วร้าย​ คน​ที่​ชั่วร้าย​มาก​ หาก​ข้า​มีพลัง​ในอนาคต​ ข้า​จะแก้แค้น​ให้​พ่อแม่​ของ​ข้า​ ปู่​และ​ปู่ทวด​ที่​ข้า​ไม่เคย​เห็น​มาก่อน​ ข้า​จะฆ่าเขา​ด้วยตัวเอง​”

ใน​ขณะนี้​เมล็ด​แห่ง​ความเกลียดชัง​ได้​ถูก​ปลูก​ฝังใน​ใจของ​เสี่ยว​ม่าน​อย่าง​เงียบ ๆ​ อมตะ​เที่ยงแท้​วัฏสงสาร​ฆ่าครอบครัว​ทั้งหมด​ของ​นาง​ ดังนั้น​ความเกลียดชัง​ที่​มีต่อ​เขา​จึงกลายเป็น​สิ่งที่​ลึกล้ำ​