เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2166

ตอนที่​ 2166 – เมล็ดพันธุ์​แห่ง​ความเกลียดชัง​

“พี่​เจี้ยนเฉิน​ เรา​ไม่สามารถ​พบ​จิตวิญญาณ​วัตถุ​ได้​ใช่หรือไม่​ ? ” เสี่ยว​ม่าน​นั่ง​อยู่​บน​พื้นดิน​อย่าง​ค่อนข้าง​ไร้​พลัง​บน​ชั้น​ที่​ 12 นาง​เท้าคาง​ของ​นาง​ด้วยมือ​ทั้งสอง​ของ​นาง​ ขณะที่​มองดู​เจี้ยนเฉิน​อย่าง​อับจน​ ท่าทาง​ที่​ดู​น่าสงสาร​ของ​นาง​ก็​คือ​อกหัก​

ใน​ไม่กี่​วัน​ที่ผ่านมา​ พวกเขา​ไปมา​หลาย​แห่ง​ เจี้ยนเฉิน​ไม่เพียงแต่​เดินทาง​ไป​ทุกที่​บน​ชั้น​ที่​ 12 กับ​เสี่ยว​ม่าน​ แต่​พวกเขา​ยัง​ไป​ถึงชั้น​ที่​ 11 พวกเขา​ลอง​ใช้วิธีการ​ทั้งหมด​ที่​พวกเขา​สามารถ​นึกได้​ใน​ที่​ต่าง ๆ​ เพื่อ​ค้นหา​จิตวิญญาณ​วัตถุ​ แต่​มัน​ไม่ได้ผล​แต่อย่างใด​

ดูเหมือนว่า​วิธีการ​ที่​เสี่ยว​ม่าน​เคย​ปลุก​จิตวิญญาณ​วัตถุ​ใน​ครั้งแรก​นั้น​ไร้ประโยชน์​โดยสิ้นเชิง​

เจี้ยนเฉิน​ยืน​ตัวตรง​ถัดจาก​เสี่ยว​ม่าน​ เหมือน​กระบี่​ที่​ฝังอยู่​บน​พื้นดิน​ เจตจำนง​กระบี่​ที่​มองไม่เห็น​แผ่ออก​มาจาก​ร่าง​ของ​เขา​ ใน​ช่วง​เวลานี้​เขา​จ้องมอง​ท้องฟ้า​สีดำ​สนิท​ของ​พระราชวัง​ศักดิ์สิทธิ์​เนปจูน​ ดวงตา​ของ​เขา​ครุ่นคิด​อย่าง​ลึกซึ้ง​ขณะที่​เขา​พูด​เบา​ ๆ “ เสี่ยว​ม่าน​ จิตวิญญาณ​วัตถุ​ของ​พระราชวัง​ศักดิ์สิทธิ์​เนปจูน​อาจจะ​ตาย​ไป​แล้ว​”

“หืม​ เจ้าพูดว่า​ใคร​ตาย​ไป​แล้ว​ เจ้าเด็ก​สารเลว​ ? ”

อย่างไรก็ตาม​ หลังจากที่​เจี้ยนเฉิน​พูด​จบ​ เสียง​แก่​ชรา​ก็​ดัง​ออก​มาจาก​ที่ไหน​สัก​แห่ง​ มัน​เต็มไปด้วย​ความไม่พอใจ​อย่าง​มาก​

เสียง​ที่​ดัง​ขึ้น​อย่าง​ฉับพลัน​ทำให้​เจี้ยนเฉิน​ตกใจ​ทันที​ ทันใดนั้น​เขา​ก็​มองเห็น​ว่า​ชาย​ชรา​ร่าง​เตี้ย​ ชาย​ชรา​สูงเพียงแค่​ 4 ฟุต​ สูงเกือบ​ถึงอก​ของ​เจี้ยนเฉิน​ เขา​ปรากฏตัว​ข้าง ๆ​ เจี้ยนเฉิน​โดย​ไม่มีวี่แวว​ใด​ ๆ หัว​ของ​เขา​เงย​ขึ้น​มาเล็กน้อย​ในขณะที่​เขา​จ้องมอง​เจี้ยนเฉิน​ด้วย​ความโกรธ​

ด้านหลัง​ชาย​ชรา​คือ​เสี่ยว​ม่าน​ ไม่ว่า​จะเป็นการ​จงใจหรือไม่​ ชาย​ชรา​ยืน​อยู่​ระหว่าง​เจี้ยนเฉิน​และ​เสี่ยว​ม่าน​ โดย​แยก​พวกเขา​ออก​จากกัน​

“เจ้าคือ​ใคร​ ? ” ดวงตา​ของ​เจี้ยนเฉิน​หรี่​ลง​เมื่อ​เขา​จ้องมอง​ไป​ที่​ชาย​ชรา​ด้วย​ความตกใจ​ นั่น​เป็น​เพราะ​เขา​ไม่สามารถ​สัมผัส​ได้​ถึงตัวตน​ใด​ ๆ จาก​ชาย​ชรา​เลย​ เขา​ไม่พบ​สิ่งใด​ด้วย​การรับรู้​ของ​วิญญาณ​ของ​เขา​ ทำให้​ชาย​ชรา​เป็น​สิ่งมีชีวิต​ที่​สามารถ​พบ​ได้​ทาง​สายตา​เท่านั้น​

เกือบจะ​ทันที​ เจี้ยนเฉิน​ก็​ตระหนัก​ว่า​ชาย​ชรา​ร่าง​เตี้ย​นั้น​เป็น​จิตวิญญาณ​วัตถุ​ของ​พระราชวัง​ศักดิ์สิทธิ์​เนปจูน​

“เจ้าสารเลว​ เจ้าควรระวัง​ตัวเอง​ให้​ดี​ใน​ครั้ง​ต่อไป​ หาก​เจ้าทำ​อย่างนี้​ต่อไป​เรื่อย ๆ​ เจ้าเชื่อ​ว่า​เจ้าจะได้​ออกจาก​พระราชวัง​ศักดิ์สิทธิ์​เนปจูน​อีกครั้ง​ได้​งั้น​หรือ​ ? เจ้าจะถูก​คุมขัง​อยู่​ที่นี่​ไป​ตลอดชีวิต​ของ​เจ้า” ชาย​ชรา​ร่าง​เตี้ย​ขู่​ด้วย​ความโกรธ​

เจี้ยนเฉิน​จ้อง​ไป​ที่​ชาย​ชรา​และ​ไม่พูด​อะไร​

เห็นได้ชัด​ว่า​เขา​ประหลาดใจ​มาก​ที่​จิตวิญญาณ​วัตถุ​ของ​พระราชวัง​ศักดิ์สิทธิ์​เนปจูน​มีชีวิตรอด​และ​อยู่​ใน​สภาพ​ที่​ดี​

“เจ้าไม่ได้​ตาย​ด้วย​น้ำมือ​ของ​อมตะ​เที่ยงแท้​วัฏสงสาร​หรอก​หรือ​ ? ” เจี้ยนเฉิน​เพียงแต่​ถามด้วย​ความประหลาดใจ​ใน​ภายหลัง​