เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2172

ตอนที่​ 2172 : จิต​สังหาร​ของ​ราชา​เผิง​สีฟ้า

หลังจากที่​รู้​ฐานะ​ของ​หมิง​ตง​ แม้แต่​จิตวิญญาณ​ของ​พระราชวัง​ศักดิ์สิทธิ์​เนปจูน​ก็​ยัง​ต้อง​แปลกใจ​ เขา​คิด​ “ข้า​คิด​ว่า​ชาย​ผู้​นี้​เป็น​ศิษย์​ของ​องค์​หญิง​หรือ​องค์​ชาย​จาก​พระราชวัง​สวรรค์​แห่ง​บิ​เชิง คิดไม่ถึง​เลย​ว่า​เขา​จะเป็น​องค์​ชาย​เก้า​ ใน​อดีต​พระราชวัง​สวรรค์​แห่ง​บิ​เชิงมีองค์​หญิง​และ​องค์​ชาย​แค่​เพียง​ 8 คน​ ทั้ง​ 8 คน​นี้​ต่าง​ก็​เป็น​ศิษย์​ของ​จอม​ปราชญ์​สูงสุด​อนัตตา​ อันที่จริง​แล้ว​มีแค่​ศิษย์​ของ​จอม​ปราชญ์​สูงสุด​อนัตตา​ที่​สามารถ​ขึ้น​เป็น​องค์​ชาย​หรือ​องค์​หญิง​ได้​ เมื่อ​ชาย​คน​นี้​เป็น​องค์​ชาย​เก้า​ของ​พระราชวัง​สวรรค์​แห่ง​บิ​เชิง เขา​ก็​น่าจะเป็น​ศิษย์​โดยตรง​ของ​จอม​ปราชญ์​สูงสุด​อนัตตา​”

จิตวิญญาณ​วัตถุ​มอง​ไป​ที่​หมิง​ตง​และ​เผย​ท่าที​ระมัดระวัง​ที่​ยาก​จะได้​เห็น​ออกมา​ เขา​หันกลับ​ไป​มอง​ที่​เสี่ยว​ม่าน​ และ​กระซิบ​ “นาย​น้อย​ ชาย​ที่​ชื่อ​หมิง​ตง​ผู้​นี้​มีฐานะ​ที่​โดดเด่น​ ท่าน​ควร​ใช้โอกาส​ที่​หา​ยาก​นี้​ผูกมิตร​กับ​เขา​”

“อาจารย์​ของ​เขา​น่าประทับใจ​ยิ่งนัก​ จาก​จอม​ปราชญ์​สูงสุด​ทั้ง​ 7 ใน​โลก​เซียน​ จอม​ปราชญ์​อนัตตา​อยู่​อันดับ​ 1 ใน​ 3 เขา​เป็นรอง​แค่​เทพเจ้า​สงคราม​จาก​เผ่า​เทพ​ “

“ตะ​ แต่​ข้า​ไม่รู้จัก​เขา​” เสี่ยว​ม่าน​ตอบกลับ​ นาง​ไม่รู้​ว่า​ต้อง​ทำ​ยังไง​ จิตวิญญาณ​วัตถุ​ปกปิด​เสียง​ของ​นาง​ไว้​อย่าง​ดี​ ดังนั้น​แม้ด้วย​ความ​แข็งแกร่ง​ของ​นาง​ตอนนี้​แล้วแต่​ราชา​เทพ​ก็​ไม่มีทาง​ได้ยิน​มัน​

“น้องชาย​ ดูแลตัวเอง​ด้วย​ อย่า​ลืม​ว่า​เรา​ยัง​ต้อง​กลับ​ไป​ยัง​ทวีป​เทียน​หยวน​ด้วยกัน​และ​ไป​ยัง​บ้านเกิด​ของ​เรา​ ข้า​จะรอ​เจ้ากลับมา​” หมิง​ตง​กล่าว​ลา​เจี้ยนเฉิน​และ​จากไป​พร้อมกับ​แม่ทัพ​ศักดิ์สิทธิ์​ทั้ง​ห้า​

หลังจากนั้น​ซ่างกวน​มู่เอ๋อ​ก็ได้​ลา​เจี้ยนเฉิน​ ก่อน​จะกลับ​ออก​ไป​จาก​พระราชวัง​ศักดิ์สิทธิ์​เนปจูน​

ตอนนี้​พระราชวัง​ศักดิ์สิทธิ์​เนปจูน​มีเจ้าของ​แล้ว​ และ​เจี้ยนเฉิน​ก็​กำลัง​ออกจาก​ที่นี่​ผ่าน​ค่าย​กล​เคลื่อนย้าย​ระยะไกล​ มัน​ไม่มีเหตุผล​ให้​เขา​ต้อง​อยู่​ต่อ​ ดังนั้น​เขา​จึงร่ำลา​คนอื่น​ ๆ

ใน​เสี้ยว​พริบตา​ทุกคน​ต่าง​ก็​กลับ​ไป​หมด​ เหลือ​เพียงแค่​เจี้ยนเฉิน​และ​ซุย​หยุ​น​หลาน​

“พี่​เจี้ยนเฉิน​ ท่าน​จะกลับ​ไป​แล้ว​หรือ​ ? ” เสี่ยว​ม่าน​อด​ไม่ได้​ที่จะ​ถามขึ้น​มาเมื่อ​เห็น​ว่า​เจี้ยนเฉิน​กำลังจะ​กลับ​ออก​ไป​ นาง​ไม่เต็มใจ​ให้​เขา​กลับ​ไป​

เจี้ยนเฉิน​ถอนหายใจ​ออกมา​และ​สลัด​ความคิด​อื่น​ ๆ ทิ้ง​ เขา​มอง​ไป​ที่​เสี่ยว​ม่าน​และ​พูด​ขึ้น​ว่า​ “ถูกต้อง​ ข้า​เอง​ก็​จะไป​แล้ว​ เสี่ยว​ม่าน​ ให้​เรา​ยืม​ค่าย​กล​เคลื่อนย้าย​ระยะไกล​ใน​พระราชวัง​ศักดิ์สิทธิ์​เนปจูน​ของ​เจ้าที​”

“พี่​เจี้ยนเฉิน​ อยู่​ที่นี่​ทำ​การบ่ม​เพาะ​ต่อ​เถอะ​ จิตวิญญาณ​วัตถุ​บอ​กว่า​มัน​มีสมบัติ​มากมาย​ที่นี่​ ท่าน​คง​ปลอดภัย​หาก​ทำ​การบ่ม​เพาะ​ที่นี่​ และ​พี่​จื่อ​หยุ​น​ก็​จะมาที่นี่​เช่นกัน​” เสี่ยว​ม่าน​อ้อนวอน​ให้​เจี้ยนเฉิน​อยู่​ต่อ​ นาง​เหมือน​จะอ้อน​เขา​ นาง​ยัง​เด็ก​และ​ใสซื่อ​ นาง​ยัง​เชื่อ​ว่า​เจี้ยนเฉิน​รู้สึก​ดี​กับ​จื่อ​หยุ​น​

คำ​ขอร้อง​ของ​เสี่ยว​ม่าน​ทำให้​จิตวิญญาณ​วัตถุ​ไม่พอใจ​อย่าง​มาก​ เขา​ควบคุม​พลัง​ของ​พระราชวัง​ศักดิ์สิทธิ์​เนปจูน​และ​เคลื่อนย้าย​เจี้ยนเฉิน​กับ​ซุย​หยุ​น​หลาน​ไป​ยัง​ค่าย​กล​เคลื่อนย้าย​ระยะไกล​โดย​ไม่ถามเสี่ยว​ม่าน​เลย​แม้แต่น้อย​ เขา​ได้​พูด​ขึ้น​ว่า​ “นี่​คือ​ค่าย​กล​เคลื่อนย้าย​ระยะไกล​ แต่​จุด​ที่​พวก​เจ้าจะถูก​ส่งไป​นั้น​จะเป็น​แบบ​สุ่ม สิ่งเดียว​ที่​ข้า​รับรอง​ได้​คือ​มัน​ปลอดภัย​ ไป​ได้​แล้ว​”

จิตวิญญาณ​วัตถุ​เหมือน​กลัว​ว่า​เจี้ยนเฉิน​จะเปลี่ยนใจ​

เจี้ยนเฉิน​ยิ้ม​ออกมา​และ​ปฏิเสธ​คำขอ​ของ​เสี่ยว​ม่าน​ เขา​ได้​เข้าไป​ใน​ค่าย​กล​เคลื่อนย้าย​ระยะไกล​กับ​ซุย​หยุ​น​หลาน​ ก่อน​จะหาย​ไป​จาก​พระราชวัง​ศักดิ์สิทธิ์​เนปจูน​

เขา​ไม่ได้​ถามเกี่ยวกับ​แร่​ไพ​ไรต์​ที่​จอม​ปราชญ์​สูงสุด​วัฎ​สงสาร​พูดถึง​

อย่าง​แรก​เลย​ แร่​ไพ​ไรต์​นั้น​มีความร้อน​สูงจน​น่ากลัว​ แม้ว่า​ตอนนี้​เขา​จะทน​อยู่​ใต้​ลาวา​ได้​หลาย​วินาที​ แต่​เขา​ก็​ยัง​ไม่อาจจะ​เก็บ​แร่​ไพ​ไรต์​ได้​

ยิ่งกว่านั้น​จิตวิญญาณ​วัตถุ​ของ​พระราชวัง​ศักดิ์สิทธิ์​เนปจูน​ก็​ตื่นขึ้น​มาแล้ว​ แน่นอน​ว่า​มัน​รู้​ความสำคัญ​ของ​แร่​ไพ​ไรต์​ ดังนั้น​มัน​ไม่มีทาง​ที่จะ​ให้​เขา​ได้​แร่​นี้​ไป​แม้แต่​ชิ้น​เดียว​

“นาย​น้อย​ ท่าน​ใสซื่อ​เกินไป​ โชคดี​ที่​ข้า​ไม่ได้​ยก​มรดก​ทั้งหมด​ให้​กับ​เจ้าหนู​นั่น​ ไม่งั้น​แล้ว​เรา​คง​เสียหาย​อย่าง​มาก​ ถึงแม้ว่า​เขา​จะเอา​มรดก​ไป​แค่​สามใน​สิบ​ส่วน​ มัน​ก็​ทำให้​เรา​มีมรดก​น้อยลง​แต่​เขา​กลับ​ได้​มัน​ไป​ง่าย ๆ​….”

จิตวิญญาณ​วัตถุ​หัวเราะ​ออกมา​ตอนที่​เจี้ยนเฉิน​และ​ซุย​หยุ​น​หลาน​จากไป​ เขา​เหมือนกับ​คนแก่​เจ้าเล่ห์​

….

นัก​สู้ขอบเขต​ตั้งต้น​จาก​กลุ่ม​ต่าง ๆ​ พา​กัน​รอย​อยู่​ด้านนอก​พระราชวัง​ศักดิ์สิทธิ์​เนปจูน​ด้วย​ความกังวล​ สีหน้า​ของ​หลาย​คน​สะท้อน​ความกังวล​ออกมา​ บางคน​ถึงกับ​หน้าซีด​เพราะ​ความโกรธ​

“ ชื่อ​ของ​ซูเห​วิน​ยังอยู่​ใน​บัลลังก์​ราชา​เทพ​หรือไม่​ ? “ – ชาย​แก่​ผู้ใช้​ภาพลวงตา​ลง​มาจาก​เรือ​มิติ​และ​ถามขึ้น​มา

แต่​ตอนนั้น​จู่ ๆ ก็​มีพลัง​แผ่​ออกมา​ที่​ทางเข้า​พระราชวัง​ศักดิ์สิทธิ์​เนปจูน​พร้อมกับ​กลุ่มคน​จำนวนมาก​ปรากฏตัว​ขึ้น​มา

คน​พวก​นี้​ส่วนมาก​แล้ว​เป็น​ราชา​เทพ​และ​แทบ​ทั้งหมด​ต่าง​ก็​หน้าซีด​และ​อยู่​ใน​สภาพ​น่าอนาถ​ มอง​แค่​เพียง​แว่บ​เดียว​ก็​เป็นไปได้​ที่จะ​บอ​กว่า​พวกเขา​อ่อนแอ​แค่​ไหน​ พวกเขา​คือ​สุดยอด​ราชา​เทพ​ที่​รอด​มาได้​

พวก​นั้น​ส่วนมาก​พา​กัน​นั่ง​อยู่​ พวกเขา​ยัง​ไม่รู้ตัว​เลย​ว่า​พวกเขา​ได้​ออก​มาจาก​พระราชวัง​ศักดิ์สิทธิ์​เนปจูน​แล้ว​ เมื่อ​สัมผัส​ได้​ถึงความ​เย็น​ของ​มิติ​ภายนอก​พวกเขา​ถึงได้สติ​ พวกเขา​พา​กัน​ลืมตา​ขึ้น​และ​ตะลึง​ไป​ในทันที​

“เกิด​อะไร​ขึ้น​กัน​ ? ทำไม​ข้า​ถึงออกมา​ด้านนอก​ได้​ ? ” สุดยอด​ราชา​เทพ​หลาย​คน​ต่าง​ก็​สับสน​กับ​สิ่งที่​เกิดขึ้น​

“พวกเขา​ออกมา​แล้ว​ พวกเขา​ออกมา​แล้ว​….”

ในเวลาเดียวกัน​ก็​เกิด​เสียง​ฮือฮา​ขึ้น​มา พวก​คนอื่น​ ๆ ที่​รอ​อยู่​ภายนอก​พา​กัน​แห่​เข้า​มาหา​พวก​นี้​

“ข้า​ไม่คิด​ว่า​จิตวิญญาณ​วัตถุ​จะส่งข้า​ออกมา​ด้านนอก​แบบนี้​ ฮิฮิ ช่วย​ประหยัด​แรง​ข้า​จริง ๆ​ ” หมิง​ตง​เอง​ก็​อยู่​ใน​หมู่​ราชา​เทพ​ที่​ถูก​ส่งตัว​ออกมา​ เขา​กำลัง​มุ่งหน้า​ไป​ที่​ชั้น​ 1 กับ​แม่ทัพ​ศักดิ์สิทธิ์​ทั้ง​ห้า​ แต่​สุดท้าย​แล้ว​เขา​ก็​ถูก​ส่งออก​มาด​โดย​พลัง​ของ​พระราชวัง​ศักดิ์สิทธิ์​เนปจูน​ตอนที่​เพิ่งจะ​ออกมา​จากชั้น​ 9

“ไป​กัน​เถอะ​ ไปหา​พี่​แปด​ ข้า​ต้องการ​ไป​ยัง​ที่ราบ​เมฆาและ​ต้องการ​ให้​พี่​แปด​มอบ​แม่ทัพ​ศักดิ์สิทธิ์​ที่​แข็งแกร่ง​กว่า​นี้​ให้​กับ​ข้า​ ฮาฮา ข้า​สงสัย​จริง ๆ​ ว่า​เสี่ยว​ไป๋​จะเป็น​ยังไง​บ้าง​ นู​บิ​ส เจ้างูเย่อหยิ่ง​นั่น​ด้วย​” หมิง​ตง​หัวเราะ​ออกมา​ ชัด​แล้ว​ว่า​เขา​มีความสุข​อย่าง​มาก​

“เจ้าคือ​หมิง​ตง​รึ​ ? คน​ที่​ฆ่าศิษย์​ข้า​ ? ”

ตอนนั้น​มีรังสี​อาฆาต​กวาด​ออกมา​จน​ทำให้​มิติ​ถึงกับ​สั่น​ไหว​และ​แตก​ออก​

สีหน้า​ของ​หมิง​ตง​เปลี่ยนไป​ทันที​ เจตนา​สังหาร​นี้​เล็ง​เป้า​มาที่​เขา​ แม้ว่า​จะอยู่​ไกล​แต่​ก็​ทำให้​เขา​รู้สึก​เหมือนว่า​ตัว​จะฉีกขาด​ออก​จากกัน​ เขา​ไม่อาจจะ​ต้านทาน​ได้​เลย​แม้แต่น้อย​