ตอนที่ 2172 : จิตสังหารของราชาเผิงสีฟ้า
หลังจากที่รู้ฐานะของหมิงตง แม้แต่จิตวิญญาณของพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูนก็ยังต้องแปลกใจ เขาคิด “ข้าคิดว่าชายผู้นี้เป็นศิษย์ขององค์หญิงหรือองค์ชายจากพระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิง คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะเป็นองค์ชายเก้า ในอดีตพระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิงมีองค์หญิงและองค์ชายแค่เพียง 8 คน ทั้ง 8 คนนี้ต่างก็เป็นศิษย์ของจอมปราชญ์สูงสุดอนัตตา อันที่จริงแล้วมีแค่ศิษย์ของจอมปราชญ์สูงสุดอนัตตาที่สามารถขึ้นเป็นองค์ชายหรือองค์หญิงได้ เมื่อชายคนนี้เป็นองค์ชายเก้าของพระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิง เขาก็น่าจะเป็นศิษย์โดยตรงของจอมปราชญ์สูงสุดอนัตตา”
จิตวิญญาณวัตถุมองไปที่หมิงตงและเผยท่าทีระมัดระวังที่ยากจะได้เห็นออกมา เขาหันกลับไปมองที่เสี่ยวม่าน และกระซิบ “นายน้อย ชายที่ชื่อหมิงตงผู้นี้มีฐานะที่โดดเด่น ท่านควรใช้โอกาสที่หายากนี้ผูกมิตรกับเขา”
“อาจารย์ของเขาน่าประทับใจยิ่งนัก จากจอมปราชญ์สูงสุดทั้ง 7 ในโลกเซียน จอมปราชญ์อนัตตาอยู่อันดับ 1 ใน 3 เขาเป็นรองแค่เทพเจ้าสงครามจากเผ่าเทพ “
“ตะ แต่ข้าไม่รู้จักเขา” เสี่ยวม่านตอบกลับ นางไม่รู้ว่าต้องทำยังไง จิตวิญญาณวัตถุปกปิดเสียงของนางไว้อย่างดี ดังนั้นแม้ด้วยความแข็งแกร่งของนางตอนนี้แล้วแต่ราชาเทพก็ไม่มีทางได้ยินมัน
“น้องชาย ดูแลตัวเองด้วย อย่าลืมว่าเรายังต้องกลับไปยังทวีปเทียนหยวนด้วยกันและไปยังบ้านเกิดของเรา ข้าจะรอเจ้ากลับมา” หมิงตงกล่าวลาเจี้ยนเฉินและจากไปพร้อมกับแม่ทัพศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้า
หลังจากนั้นซ่างกวนมู่เอ๋อก็ได้ลาเจี้ยนเฉิน ก่อนจะกลับออกไปจากพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูน
ตอนนี้พระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูนมีเจ้าของแล้ว และเจี้ยนเฉินก็กำลังออกจากที่นี่ผ่านค่ายกลเคลื่อนย้ายระยะไกล มันไม่มีเหตุผลให้เขาต้องอยู่ต่อ ดังนั้นเขาจึงร่ำลาคนอื่น ๆ
ในเสี้ยวพริบตาทุกคนต่างก็กลับไปหมด เหลือเพียงแค่เจี้ยนเฉินและซุยหยุนหลาน
“พี่เจี้ยนเฉิน ท่านจะกลับไปแล้วหรือ ? ” เสี่ยวม่านอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมาเมื่อเห็นว่าเจี้ยนเฉินกำลังจะกลับออกไป นางไม่เต็มใจให้เขากลับไป
เจี้ยนเฉินถอนหายใจออกมาและสลัดความคิดอื่น ๆ ทิ้ง เขามองไปที่เสี่ยวม่านและพูดขึ้นว่า “ถูกต้อง ข้าเองก็จะไปแล้ว เสี่ยวม่าน ให้เรายืมค่ายกลเคลื่อนย้ายระยะไกลในพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูนของเจ้าที”
“พี่เจี้ยนเฉิน อยู่ที่นี่ทำการบ่มเพาะต่อเถอะ จิตวิญญาณวัตถุบอกว่ามันมีสมบัติมากมายที่นี่ ท่านคงปลอดภัยหากทำการบ่มเพาะที่นี่ และพี่จื่อหยุนก็จะมาที่นี่เช่นกัน” เสี่ยวม่านอ้อนวอนให้เจี้ยนเฉินอยู่ต่อ นางเหมือนจะอ้อนเขา นางยังเด็กและใสซื่อ นางยังเชื่อว่าเจี้ยนเฉินรู้สึกดีกับจื่อหยุน
คำขอร้องของเสี่ยวม่านทำให้จิตวิญญาณวัตถุไม่พอใจอย่างมาก เขาควบคุมพลังของพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูนและเคลื่อนย้ายเจี้ยนเฉินกับซุยหยุนหลานไปยังค่ายกลเคลื่อนย้ายระยะไกลโดยไม่ถามเสี่ยวม่านเลยแม้แต่น้อย เขาได้พูดขึ้นว่า “นี่คือค่ายกลเคลื่อนย้ายระยะไกล แต่จุดที่พวกเจ้าจะถูกส่งไปนั้นจะเป็นแบบสุ่ม สิ่งเดียวที่ข้ารับรองได้คือมันปลอดภัย ไปได้แล้ว”
จิตวิญญาณวัตถุเหมือนกลัวว่าเจี้ยนเฉินจะเปลี่ยนใจ
เจี้ยนเฉินยิ้มออกมาและปฏิเสธคำขอของเสี่ยวม่าน เขาได้เข้าไปในค่ายกลเคลื่อนย้ายระยะไกลกับซุยหยุนหลาน ก่อนจะหายไปจากพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูน
เขาไม่ได้ถามเกี่ยวกับแร่ไพไรต์ที่จอมปราชญ์สูงสุดวัฎสงสารพูดถึง
อย่างแรกเลย แร่ไพไรต์นั้นมีความร้อนสูงจนน่ากลัว แม้ว่าตอนนี้เขาจะทนอยู่ใต้ลาวาได้หลายวินาที แต่เขาก็ยังไม่อาจจะเก็บแร่ไพไรต์ได้
ยิ่งกว่านั้นจิตวิญญาณวัตถุของพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูนก็ตื่นขึ้นมาแล้ว แน่นอนว่ามันรู้ความสำคัญของแร่ไพไรต์ ดังนั้นมันไม่มีทางที่จะให้เขาได้แร่นี้ไปแม้แต่ชิ้นเดียว
“นายน้อย ท่านใสซื่อเกินไป โชคดีที่ข้าไม่ได้ยกมรดกทั้งหมดให้กับเจ้าหนูนั่น ไม่งั้นแล้วเราคงเสียหายอย่างมาก ถึงแม้ว่าเขาจะเอามรดกไปแค่สามในสิบส่วน มันก็ทำให้เรามีมรดกน้อยลงแต่เขากลับได้มันไปง่าย ๆ….”
จิตวิญญาณวัตถุหัวเราะออกมาตอนที่เจี้ยนเฉินและซุยหยุนหลานจากไป เขาเหมือนกับคนแก่เจ้าเล่ห์
….
นักสู้ขอบเขตตั้งต้นจากกลุ่มต่าง ๆ พากันรอยอยู่ด้านนอกพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูนด้วยความกังวล สีหน้าของหลายคนสะท้อนความกังวลออกมา บางคนถึงกับหน้าซีดเพราะความโกรธ
“ ชื่อของซูเหวินยังอยู่ในบัลลังก์ราชาเทพหรือไม่ ? “ – ชายแก่ผู้ใช้ภาพลวงตาลงมาจากเรือมิติและถามขึ้นมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพกระบี่มรณะ
ลงครั้งละ สี่ ห้า บท ได้ไหม...
กรุณาลงบทครั้งละหลายบทหน่อยนะครับ ชอบ ๆ...
รออ...
ตอน 1419-1420 หายครับ...
จบแล้ว......
มีต่อไหมครับ...
เมื่อไรจะอัพเดทค้าบ รอนานแล้ว...
ต่อๆๆๆ...
เลิกอัพแล้วหรา...
good novel...