เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2175

ตอนที่​ 2175 : วิ่ง​เข้าหา​ภัยพิบัติ​

อวกาศ​รอบนอก​อัน​กว้างใหญ่​เต็มไปด้วย​ความ​มืดมิด​และ​ความ​หนาวเหน็บ​ มัน​ไม่อาจจะ​รับรู้​ทิศทาง​หรือ​เวลา​ได้​ มัน​ง่าย​ที่​ผู้คน​จะพา​กัน​หลงทาง​

ตอนนี้​ที่​อวกาศ​รอบนอก​มียานอวกาศ​ลำ​หนึ่ง​เคลื่อนที่​ผ่าน​ออก​ไป​เงียบ ๆ​ แต่กลับ​รวดเร็ว​อย่าง​มาก​

ชายหนุ่ม​ที่​ดู​ไป​แล้ว​อายุ​ประมาณ​ 20 ปี​ใส่หน้ากาก​หนัง​ปิดบัง​ใบหน้า​และ​หญิงสาว​อายุ​พอ ๆ กัน​นั่ง​อยู่​กับ​เขา​ใน​ห้อง​โดยสาร​ พวกเขา​ต่าง​ก็​มองออก​ไป​ยัง​อวกาศ​รอบนอก​

“เจี้ยนเฉิน​ เรา​จะไป​ไหน​กัน​ต่อ​ ? ”

ตอนนั้น​ผู้หญิง​ได้​ถามขึ้น​มาและ​มอง​ไป​ที่​อวกาศ​รอบนอก​ที่​ไม่คุ้นตา​แต่กลับ​ให้​ความรู้สึก​คุ้นเคย​เพราะ​เหตุผล​บางอย่าง​ นาง​เหมือน​จะกังวล​เกี่ยวกับ​อนาคต​

“เรา​ไม่มีแผนภูมิ​ดาว​และ​เรา​ก็​ไม่รู้​ว่า​ตอนนี้​เรา​อยู่​ที่ไหน​ สิ่งสำคัญ​อย่าง​แรก​คือ​เรา​ต้อง​รู้​ก่อน​ว่า​เรา​อยู่​ที่ไหน​แล้ว​ค่อย​ลงมือทำ​อย่าง​อื่น​ ยังไง​ซะอวกาศ​รอบนอก​ก็​ไม่ได้​เงียบสงบ​แบบ​ที่​เห็น​ภายนอก​ เพื่อที่จะ​หลีกเลี่ยง​เห​ล่าสัตว์​อสูร​มิติ​ที่อยู่​ที่นี่​ เรา​ต้อง​ระวังตัว​ไม่เข้าไป​ใน​เขต​อันตราย​” ผู้ชาย​พูด​ขึ้น​และ​มอง​ไป​ยัง​อวกาศ​รอบนอก​

ทั้งสอง​คน​นี้​คือ​เจี้ยนเฉิน​และ​ไค​ยะ​

หลังจากที่​ค่าย​กล​เคลื่อนย้าย​ส่งเจี้ยนเฉิน​กับ​ซุย​หยุ​น​หลาน​ออกมา​ พวกเขา​ก็ได้​มาถึงอวกาศ​ที่​ไม่คุ้นเคย​แห่ง​นี้​ ซุย​หยุ​น​หลาน​ไม่ได้​เดินทาง​ไป​กับ​เจี้ยนเฉิน ​ นาง​ปฏิเสธ​คำเชิญ​ที่จะ​ไปหา​เจียง​หยาง​หมิง​เย่ว​และ​เดินทาง​เพียงลำพัง​

หลังจากนั้น​เจี้ยนเฉิน​ก็​เรียก​ไค​ยะ​ออก​มาจาก​หอคอย​อนัตตา​ ด้านใน​แหวน​มิติ​ที่​เขา​ได้​มาจาก​สุดยอด​ราชา​เทพ​ใน​พระราชวัง​ศักดิ์สิทธิ์​เนปจูน​ เขา​เจอ​ยานอวกาศ​ลำ​เล็ก​ ๆ ผล​ก็​คือ​ทั้งสอง​ได้​ใช้มัน​เพื่อ​เดิน​ทางใน​อวกาศ​รอบนอก​แห่ง​นี้​

ปัญหา​เดียว​คือ​พวกเขา​ทำการ​ค้น​ใน​แหวน​มิติ​และ​พบ​ยานอวกาศ​ 2 ลำ​แต่กลับ​ไม่พบ​แผนภูมิ​ดาว​เลย​

ผล​ก็​คือ​พวกเขา​หลงทาง​อยู่​อวกาศ​รอบนอก​ พวกเขา​ได้​แต่​ควบคุม​ยาน​ให้​บิน​ไป​ยัง​ทิศ​ทางเดียว​เพื่อ​หวัง​ว่า​จะได้​พบ​กับ​ใคร​สัก​คน​ที่​คิด​จะออกจาก​อวกาศ​รอบนอก​นี้​และ​พวกเขา​จะได้​ถามทิศทาง​จาก​อีก​ฝ่าย​

“น่าเสียดาย​ที่​เฉิน​หลง​หายตัว​ไป​” ไค​ยะ​ถอนหายใจ​ออกมา​ ตอนที่​นาง​คิดถึง​เรื่อง​ใน​อดีต​ที่​ทั้ง​สามท่อง​อวกาศ​รอบนอก​ไป​ด้วยกัน​ นาง​ก็​เริ่ม​เสียดาย​ขึ้น​มา

“ไม่ต้อง​กังวล​ไป​ เขา​ไม่เป็นอะไร​หรอก​ เจ้าต้อง​จำไว้​ว่า​ภูเขา​เนปจูน​หาย​ไป​กับ​เขา​ด้วย​” เจี้ยนเฉิน​พูด​ขึ้น​

แต่​ตอนนั้น​เอง​สีหน้า​ของ​ทั้งสอง​ก็​เปลี่ยนไป​เล็กน้อย​ ด้าน​นอกนั้น​อวกาศ​ที่​เคย​เต็มไปด้วย​หมู่​ดาว​จู่ ๆ ก็​หาย​ไป​ มิติ​ที่​พวกเขา​ตอนนี้​มีแต่​ความว่างเปล่า​ มัน​มีแค่​ความ​มืดมิด​ไม่รู้​จบ​ไม่มีแสงดาว​เลย​แม้แต่น้อย​

“นี่​…ค่าย​กล​หรือ​ ? ” เจี้ยนเฉิน​ตรวจสอบ​รอบ​ ๆ และ​พูด​ด้วย​สีหน้า​เคร่งเครียด​

ไม่ต้อง​คิด​เลย​ว่า​ค่าย​กล​จะแข็งแกร่ง​แค่​ไหน​เมื่อ​สร้าง​ได้​ใน​อวกาศ​รอบนอก​ แต่​เจี้ยนเฉิน​ไม่ได้​เชี่ยวชาญ​เรื่อง​ค่าย​กล​เลย​แม้แต่น้อย​ เมื่อ​พวกเขา​โดน​ขัง​ไว้​ด้านใน​ พวกเขา​ก็​ตกที่นั่งลำบาก​

ใน​พริบตา​เจี้ยนเฉิน​กับ​ไค​ยะ​ก็​ออกมา​ที่​ด้านนอก​ ทั้งสอง​คน​มอง​ไป​รอบ​ ๆ ด้วย​สีหน้า​เคร่งเครียด​

“เรา​เข้ามา​ใน​ค่าย​กล​จริง ๆ​ ค่าย​กล​นี้​แข็งแกร่ง​เกินไป​ น่าเสียดาย​ที่​เฉิน​หลง​ไม่อยู่​ด้วย​ ไม่งั้น​แล้ว​เรา​อาจจะ​หา​ท​งาออก​ไป​จาก​ค่าย​กล​ด้วย​ความ​เชี่ยวชาญ​ด้าน​ค่าย​กล​ของ​เขา​ได้​” ไค​ยะ​พูด​ขึ้น​ ทั้ง​นาง​และ​เจี้ยนเฉิน​ต่าง​ก็​ไม่ได้​เชี่ยวชาญ​เรื่อง​ค่าย​กล​ ดังนั้น​สถานการณ์​ที่​พวกเขา​เผชิญ​อยู่​ตอนนี้​จึงถือว่า​แย่​อย่าง​มาก​

“มากับ​ข้า​ ไปดู​กัน​เผื่อว่า​เรา​จะออกจาก​ที่นี่​ได้​” เจี้ยนเฉิน​จับมือ​ไค​ยะ​และ​ถอยกลับ​ไป​ยัง​ทาง​ที่​พวกเขา​จาก​มา แต่​การ​ออกจาก​ค่าย​กล​นั้น​พูด​ง่าย​กว่า​ทำ​ ยิ่งกว่านั้น​พวกเขา​ก็​ไม่ได้​เชี่ยวชาญ​เรื่อง​ค่าย​กล​เลย​แม้แต่น้อย​