เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2209

ตอนที่​ 2209: ไป​ยัง​ที่ราบ​รกร้าง​ (1)

“ราชา​เผิง​สีฟ้าไม่ได้​ติดตาม​เรา​มาแล้ว​ ดูเหมือนว่า​เรา​ได้​สลัด​เขา​ออก​ไป​ทันเวลา​” เจี้ยนเฉิน​บิน​เร็ว​ที่สุด​เท่า​ที่จะ​ทำได้​กับ​หอคอย​อนัตตา​ผ่าน​รอยแยก​ของ​มิติ​ที่​มีอันตราย​ เขา​ให้ความสนใจ​กับ​สถานการณ์​ของ​โลก​ภายนอก​ตลอดเวลา​

“ดูเหมือน​เขา​จะติด​อยู่​ใน​พายุ​มิติ​ พายุ​มิติ​มีความมหัศจรรย์​อย่างยิ่ง​ การ​ดำเนิน​เวลา​แตก​ต่างกัน​ไป​อย่าง​ไม่มีกำหนด​ ราชา​เผิง​สีฟ้านั้น​ไม่ช้ากว่า​เรา​มาก​ใน​ตอนที่​เขา​พุ่ง​เข้าหา​พายุ​มิติ​ แต่​เรา​ไม่ได้รับ​ผลกระทบ​ใด​ ๆ แม้แต่น้อย​ ในขณะที่​ราชา​เผิง​สีฟ้าติด​อยู่​ที่นั่น​” เจี้ยนเฉิน​กล่าว​ เขา​มอง​ไป​ที่​หอคอย​อนัตตา​ เขา​ไม่แน่ใจ​ว่า​เป็น​เพราะ​โชค​หรือ​เพราะ​คุณภาพ​ของ​หอคอย​อนัตตา​นั้น​ยอดเยี่ยม​มาก​จน​พวกเขา​สามารถ​โผล่​ออก​มาจาก​พายุ​มิติ​ได้​โดย​ไม่ได้รับ​ผลกระทบ​

หรือ​อาจ​เป็น​เพราะ​เจี้ยนเฉิน​เอง​ !

แม้ว่า​เจี้ยนเฉิน​จะซ่อนตัว​อยู่​ใน​หอคอย​อนัตตา​เมื่อ​พวกเขา​พุ่ง​เข้าไป​ใน​พายุ​มิติ​ แต่​เขา​ก็​รู้สึก​ถึงความมหัศจรรย์​ภายใน​

ใน​ช่วงเวลา​นั้น​ เขา​รู้สึก​เหมือน​วิญญาณ​ของ​เขา​ได้​สร้าง​การ​เชื่อมต่อ​ที่​ชัดเจน​กับ​กฎ​แห่ง​บรรพกาล​ใน​พายุ​มิติ​ ซึ่งดูเหมือนว่า​เขา​จะสามารถ​สัมผัส​ได้​ถึงการดำรงอยู่​ของ​พวกเขา​

อย่างไรก็ตาม​ เนื่องจาก​หอคอย​อนัตตา​อยู่​ใน​พายุ​มิติ​เพียง​เสี้ยว​วินาที​ และ​กฎ​ก็​ปั่นป่วน​อย่าง​มาก​ เขา​จึงไม่ได้รับ​ผลประโยชน์​มากมาย​

“นั่น​ควร​เป็น​ส่วนหนึ่ง​ของ​โชค​ ท้ายที่สุด​ข้า​ยัง​ไม่เข้าใจ​กฎ​ของ​กาลเวลา​ ดังนั้น​จึงเป็นไปไม่ได้​ที่​ข้า​จะส่งผลกระทบ​ต่อ​พายุ​มิติ​” เจี้ยนเฉิน​คิด​

“เขา​ตามมา​ใกล้​เรา​มาก​ โชคดี​ที่​เรา​เข้าไป​ใน​พายุ​มิติ​ทันเวลา​ และ​โชคดี​ที่​พลัง​ของ​กฎ​ใน​นั้น​ไม่ส่งผลกระทบ​ต่อ​เรา​ ไม่อย่างนั้น​เรา​จะต้อง​ถูก​ฆ่าด้วย​พลัง​แห่ง​เวลา​ใน​พายุ​มิติ​ก่อนที่​ราชา​เผิง​สีฟ้าจะมาจับ​เรา​” ไค​ยะ​ตบ​หน้าอก​ของ​ตัวเอง​ขณะที่​นาง​พูด​อย่าง​ยินดี​ข้าง ๆ​ เจี้ยนเฉิน​ นาง​รู้สึก​เหมือน​ตัวเอง​เพิ่ง​รอดพ้น​จาก​ภัยพิบัติ​

ทันใดนั้น​ใบหน้า​ของ​เจี้ยนเฉิน​ก็​แข็งทื่อ​ เขา​มองดู​ไค​ยะ​ด้วย​ความ​สับสน​และ​พูดว่า​ “ใช่สิ ไค​ยะ​ ทำไม​เจ้าถึงสามารถ​ตรวจ​เจอ​ราชา​เผิง​สีฟ้าได้​เร็ว​กว่า​ข้า​ ? ” สิ่งนี้​ทำให้​เจี้ยนเฉิน​งงงวย​ เขา​รู้​ว่า​ไค​ยะ​เหมือนกัน​กับ​เขา​ ซึ่งนาง​สามารถ​ตรวจจับ​สถานการณ์​ข้างนอก​ได้​ อย่างไรก็ตาม​ ความว่องไว​ที่​นาง​แสดง​ออกมา​ก่อนหน้านี้​น่ากลัว​กว่า​เขา​ ซึ่งโดยทั่วไป​เขา​เป็น​เจ้านาย​ของ​หอคอย​อนัตตา​ถึงครึ่งหนึ่ง​ เขา​พยายาม​ยอมรับ​สิ่งนี้​

“ข้า​…” ไค​ยะ​ขมวดคิ้ว​โดย​ใช้ความคิด​.นาง​ไม่รู้​ว่า​จะอธิบาย​เรื่อง​นี้​อย่างไร​กับ​เจี้ยนเฉิน​ เพราะ​แม้แต่​นาง​เอง​ก็​ไม่เข้าใจ​ว่า​ทำไม​วิญญาณ​ของ​นาง​จึงแข็งแกร่ง​ขึ้น​ก่อนหน้านี้​

“ข้า​ไม่รู้​ว่า​ทำไม​ จู่ ๆ ข้า​ก็​รู้สึก​อย่างนั้น​” ไค​ยะ​อธิบาย​หลังจาก​คิดทบทวน​มาครึ่ง​วัน​

เจี้ยนเฉิน​พยักหน้า​และ​ไม่พยายาม​สอบถาม​อีกต่อไป​ เขา​เริ่ม​สงสัย​ว่า​ไค​ยะ​เป็นการ​กลับชาติมาเกิด​ของ​ผู้เชี่ยวชาญ​บางคน​จาก​สัญญาณต่าง ๆ​ ที่​ไค​ยะ​ได้​แสดง​มานาน​แล้ว​ โดยธรรมชาติ​ เขา​รู้​ว่า​สิ่งนี้​เกิด​จาก​ชีวิต​ใน​อดีต​ของ​ไค​ยะ​

ท้ายที่สุด​เขา​เอง​ก็​กลับชาติมาเกิด​ จิตวิญญาณ​กระบี่​ล้อมรอบ​วิญญาณ​ของ​เขา​และ​ทำให้​เขา​มาเกิด​ใหม่​ใน​ทวีป​เทียน​หยวน​

“อืม​ ? เจี้ยนเฉิน​ ทำไม​เจ้าถึงมาที่นี่​ ? ” ใน​ขณะนี้​ เสียง​ที่​ยินดี​ดัง​ขึ้น​จาก​ระยะไกล​

เจ็ด​ที่ราบ​ศักดิ์สิทธิ์​นั้น​เป็น​สถานที่​ชั้นยอด​ใน​โลก​เซียน​ ที่ราบ​ศักดิ์สิทธิ์​ทุกที่​มีจอม​ปราชญ์​สูงสุด​ ดังนั้น​เหตุผล​ที่​มัน​ศักดิ์สิทธิ์​ก็​เป็น​เพราะ​จอม​ปราชญ์​สูงสุด​ทั้ง​เจ็ด​นั่นเอง​

เมื่อ​ได้ยิน​อย่างนั้น​ ใบหน้า​ของ​ซวน​หมิง​ก็​สว่าง​ขึ้น​ทันที​ เขา​พูด​อย่าง​ตื่นเต้น​ “ข้า​รู้​ ข้า​จะบอก​เจ้าว่า​ควรจะ​ไป​ที่ไหน​ดี​ อย่า​ไป​ที่​ที่ราบ​ศักดิ์สิทธิ์​ทั้ง​เจ็ด​ จงไป​ยัง​ที่ราบ​รกร้าง​ โถงเซียน​ธาตุ​แสงของ​เรา​บังเอิญ​อยู่​บน​ที่ราบ​รกร้าง​พอดี​”

“ที่ราบ​รกร้าง​ปลอดภัย​กว่า​ที่ราบ​ศักดิ์สิทธิ์​ทั้ง​เจ็ด​อีก​หรือ​ ? ” เจี้ยนเฉิน​สงสัย​

ซวน​หมิง​หัวเราะ​และ​พูด​อย่าง​มั่นใจ​ “ข้า​รู้​ว่า​เจ้ากังวล​เรื่อง​นั้น​ แต่​เจ้าไม่จำเป็นต้อง​กังวล​เลย​ ตราบใดที่​เจ้าไป​ยัง​ที่ราบ​รกร้าง​ ราชา​เผิง​สีฟ้าจะไม่สามารถ​สร้าง​ปัญหา​ใด​ ๆ ได้​เลย​ เพราะ​สถานที่​นั้น​เกินขอบเขต​จำกัด​ของ​เขา​ หาก​เขา​กล้า​ที่จะ​ก้าว​เท้า​ไป​บน​ที่ราบ​รกร้าง​ ชีวิต​ของ​เขา​ก็​จะตกอยู่ในอันตราย​”

“เนื่องจาก​ที่ราบ​รกร้าง​ของ​เจ้ามีผู้เชี่ยวชาญ​ที่​เก่งกาจ​เช่นนั้น​ เหตุใด​โถงเซียน​ธาตุ​แสงของ​เจ้าจึงถูก​บังคับ​ให้​อยู่​ใน​สภาพ​ที่​น่าสังเวช​โดย​ปีศาจ​ที่​เจ้าพูดถึง​ ? ” เจี้ยนเฉิน​ถาม

ซวน​หมิง​ห่อเหี่ยว​ลงมา​ทันที​ เขา​ถอนหายใจ​ด้วย​ความ​เศร้าใจ​ “เขา​ไม่สนใจ​เรื่อง​ของ​โถงเซียน​ธาตุ​แสงของ​เรา​ ไม่ต้อง​พูดถึง​ตอนนี้​ซึ่งมีราชา​เทพ​ธาตุ​แสงไม่กี่​คน​ แม้ว่า​โถงเซียน​ธาตุ​แสงของ​เรา​จะถูก​ทำลาย​ แต่​องค์กร​ขนาดใหญ่​หลาย​แห่ง​ใน​ที่ราบ​รกร้าง​ก็​คง​ไม่สนใจ​ ไม่มีใคร​เต็มใจ​ที่จะ​ล่วงเกิน​ผู้เชี่ยวชาญ​เช่นนั้น​เพื่อ​เรา​ รวมถึง​องค์กร​ที่​เรา​มีข้อตกลง​ที่​ดี​ร่วมกัน​”

“เจี้ยนเฉิน​ ไป​ยัง​ที่ราบ​รกร้าง​กัน​ เนื่องจาก​โถงเซียน​ธาตุ​แสงอยู่​บน​ที่ราบ​รกร้าง​ ไร้​ผู้คน​ มัน​มีเหตุผล​ที่​เจ้าต้อง​ไป​ที่นั่น​” ไค​ยะ​กล่าว​