เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2210

ตอนที่​ 2210: ไป​ยัง​ที่ราบ​รกร้าง​ (2)

“เอาล่ะ​ เช่นนั้น​ไป​ที่ราบ​รกร้าง​กัน​ ! เจี้ยนเฉิน​ลังเล​สักครู่​ก่อน​จะเห็นด้วย​ แน่นอน​มีเหตุผล​ว่า​ทำไม​เขา​ต้อง​ไป​ยัง​ที่ราบ​รกร้าง​ โถงเซียน​ธาตุ​แสงตั้งอยู่​อยู่​บน​ที่ราบ​รกร้าง​

นับตั้งแต่​เขา​มาถึงโลก​เซียน​ เขา​ได้​พยายาม​ดิ้นรน​เพื่อให้​พลัง​เซียน​ธาตุ​แสงของ​เขา​รุดหน้า​ ถึงตอนนี้​ ขอบเขต​การบ่ม​เพาะ​ของ​เขา​ใน​ฐานะ​เซียน​ผู้เชี่ยวชาญ​ธาตุ​แสงยัง​คงอยู่​ใน​ระดับ​เดียว​กับ​เมื่อ​ตอนที่​เขา​อยู่​ใน​ทวีป​เทียน​หยวน​ ไม่ใช่เพราะ​เขา​ไม่ต้องการ​เพิ่ม​มัน​ แต่​เป็น​เพราะ​เขา​ขาด​วิธี​การบ่ม​เพาะ​

ใน​ช่วง​เวลานี้​ เขา​ได้​พิจารณา​การ​สร้าง​วิธี​การบ่ม​เพาะ​ของ​ตัวเอง​ แต่​การ​สร้าง​ของ​แต่ละ​วิธี​จะใช้เวลานาน​ มัน​ต้อง​มีการคาดการณ์​และ​การทดลอง​นับไม่ถ้วน​ก่อนที่จะ​ก่อตัว​เป็นรูปเป็นร่าง​ เป็นผล​ให้การ​สร้าง​วิธี​การบ่ม​เพาะ​ไม่เหมาะกับ​เจี้ยนเฉิน​อย่าง​ชัดเจน​

“ข้า​มีแผนที่​แสดง​ดาว​ใน​ท้องฟ้า​อยู่​ที่นี่​ มัน​แสดง​ตำแหน่ง​ของ​ 49 ที่ราบ​และ​ดาวเคราะห์​ 81 ดวง​ของ​โลก​เซียน​อย่าง​ถูกต้อง​ รวมถึง​พื้นที่​ต้องห้าม​บางแห่ง​ที่​เจ้าไม่ควร​ก้าว​เข้าไป​” ซวน​หมิง​กล่าว​ การตัดสินใจ​ของ​เจี้ยนเฉิน​เพื่อ​ไป​ยัง​ที่ราบ​รกร้าง​ทำให้​ซวน​หมิง​ดีใจ​มาก​ ในไม่ช้า​เขา​ก็​มอบ​แผนที่​แสดง​ดาว​บน​ท้องฟ้า​กับ​เจี้ยนเฉิน​ราวกับว่า​เขา​กลัว​ว่า​เจี้ยนเฉิน​จะหลงทาง​

ที่ราบ​รกร้าง​คือ​บ้าน​ของ​ซวน​หมิง​ ดังนั้น​เจี้ยนเฉิน​จึงเข้าใจ​ความรู้สึก​ของ​ซวน​หมิง​ได้​อย่าง​สมบูรณ์แบบ​ เขา​ยอมรับ​แผนที่​แสดง​ดาว​จาก​ซวน​หมิง​และ​พูด​กับ​ไค​ยะ​ว่า​ “อย่า​รอ​ช้า เรา​จะไป​ที่นั่น​ทันที​ เรา​ต้อง​ไป​ที่​ที่ราบ​รกร้าง​ก่อนที่​ราชา​เผิง​สีฟ้าจะถูก​ปลดปล่อย​เป็นอิสระ​”

หลังจากนั้น​เจี้ยนเฉิน​ก็​ขับเคลื่อน​นำ​หอคอย​อนัตตา​ค้นหา​ทางออก​

ใน​โลก​เซียน​ เขา​และ​ไค​ยะ​ได้​รวม​ความพยายาม​เข้าด้วยกัน​ พวกเขา​ถึงเปิด​มิติ​ออกมา​ได้​บ้าง​ อย่างไรก็ตาม​ พวกเขา​ไม่กล้า​ทำ​เช่นนั้น​ใน​ช่วง​รอยแยก​ของ​มิติ​ แม้ว่า​ร่าง​บรรพกาล​ของ​เจี้ยนเฉิน​จะมาถึงขั้น​ที่​ 13

นี่​เป็น​เพราะ​มัน​อันตราย​เกินไป​ โดยทั่วไป​อันตราย​จะถูกวาง​ไว้​ใน​ทุก​ขั้นตอน​ แม้แต่​ระลอกคลื่น​เพียง​เล็กน้อย​ของ​พลังงาน​ก็​สามารถ​ทำให้เกิด​ปฏิกิริยาลูกโซ่​และ​นำไปสู่​อันตราย​ที่​รุนแรง​ยิ่งขึ้น​ หาก​พวกเขา​ใช้กำลัง​เต็มที่​ที่นี่​ มัน​จะเกิดผล​ที่​น่ากลัว​ก่อนที่​พวกเขา​จะฉีก​มิติ​ให้​เปิด​ออก​

ท้ายที่สุด​พวกเขา​ไม่ได้​มีพละกำลัง​ที่​น่ากลัว​เหมือนกับ​ราชา​เผิง​สีฟ้า ซึ่งเขา​ไม่จำเป็นต้อง​กลัว​ภัย​คุกคาม​ที่นี่​

เป็นผล​ให้​พวกเขา​ต้องหา​ทางออก​อีก​ทาง​หนึ่ง​

อย่างไรก็ตาม​เจี้ยนเฉิน​ก็​ยังมี​หอคอย​อนัตตา​ที่​ปกป้อง​เขา​ ตราบใดที่​เขา​ไม่ได้​ออก​ไป​ข้างนอก​ เขา​สามารถ​ไป​ที่ใด​ก็ได้​ใน​รอยแยก​ของ​มิติ​ เป็นผล​ให้​เขา​พบ​รอยแยก​ที่​นำไปสู่​โลก​ภายนอก​ รอยแยก​นั้น​เล็ก​มาก​ มัน​มีขนาด​เพียง​ 1 เมตร​เท่านั้น​

เจี้ยนเฉิน​ไม่ต้อง​ลังเล​เลย​ที่จะ​ย่อ​ขนาด​หอคอย​อนัตตา​ให้​เท่ากับ​นิ้ว​เพียง​นิ้ว​เดียว​และ​พุ่ง​ออก​ไป​จาก​รอยแยก​เล็ก​ ๆ

อย่างไรก็ตาม​ทันทีที่​เขา​กลับ​ไป​สู่โลก​เซียน​ พลัง​อัน​ทรงพลัง​ก็​โหมกระหน่ำ​

ใน​บริเวณ​ใกล้เคียง​มีสัตว์ร้าย​ขนาด​มหึมา​ต่อสู้​กับ​ชาย​ชรา​ที่​โชกเลือด​

ไม่ว่า​จะเป็น​สัตว์​อวกาศ​หรือ​ชาย​ชรา​ พวกเขา​ทั้งคู่​มีพลัง​อย่าง​มาก​ คลื่น​กระแทก​แห่ง​พลังงาน​จาก​การต่อสู้​ก่อให้เกิด​พายุ​ที่​น่าสยดสยอง​ที่​พัด​ผ่านฟ้า​ ทำให้​มัน​พังทลาย​และ​ถูก​ปกคลุม​ด้วย​รอยแยก​

หอคอย​อนัตตา​พุ่ง​ออก​มาจาก​หนึ่ง​ใน​รอยแยก​นั้น​

เจี้ยนเฉิน​ไม่ได้​เข้าไป​ยุ่ง​กับ​ปัญหา​ของ​ชาย​ชรา​ เขา​ซ่อน​ตัวอย่าง​ระมัดระวัง​และ​พุ่ง​ทะยาน​ออก​ไป​ไกล​เพราะ​ทั้ง​สัตว์​อวกาศ​และ​ชาย​ชรา​แข็งแกร่ง​อย่าง​มาก​ เขา​ไม่สามารถ​จัดการ​กับ​ใคร​ได้​

สัตว์​อวกาศ​กำลัง​ได้เปรียบ​ใน​การต่อสู้​ ชาย​ชรา​จึงทุ่มเท​ความพยายาม​ใน​การสู้​กลับ​ ดังนั้น​เขา​จึงล้มเหลว​อย่าง​ชัดเจน​ที่จะ​สังเกตเห็น​หอคอย​อนัตตา​ขนาดเล็ก​ ใน​ท้ายที่สุด​เจี้ยนเฉิน​ก็​ถอยห่าง​จาก​ด้านหน้า​ของ​พวกเขา​ด้วย​หอคอย​อนัตตา​

“โชคดี​ที่​เรา​อยู่​ใกล้​กับ​ดาวเคราะห์​เมฆศักดิ์สิทธิ์​แห่ง​ดาวเคราะห์​ 81 ดวง​ ด้วย​ความเร็ว​ของ​เรา​ เรา​ควรจะ​ไป​ถึงที่นั่น​ภายใน​หนึ่ง​วัน​ หวัง​ว่า​เรา​จะสามารถ​ทำได้​สำเร็จ​” เจี้ยนเฉิน​เก็บ​หอคอย​อนัตตา​ไว้​และ​นำ​ยานอวกาศ​ขนาดเล็ก​ที่​ซวน​หมิง​มอบให้​เขา​ เขา​คลี่​แผนที่​และ​รีบ​ออก​ไป​ที่​ดาวเคราะห์​เมฆศักดิ์สิทธิ์​ด้วย​ความเร็ว​เต็ม​พิกัด​

ยานอวกาศ​ของ​ซวน​หมิง​มีคุณภาพ​ที่​น่าประทับใจ​ มัน​เร็ว​มาก​ ในที่สุด​การ​เดินทาง​ของ​หนึ่ง​วัน​โดยประมาณ​ก็​เสร็จ​สมบูรณ์​ใน​เวลา​เพียง​ 2 ชั่ว​ยาม​ พวกเขา​มาถึงดาวเคราะห์​เมฆศักดิ์สิทธิ์​

ครั้งนี้​เขา​ไม่ได้​ให้​ไค​ยะ​เดิน​เข้ามา​กับ​เขา​ หลังจาก​อำพราง​ตัว​เขา​เอง​อีกครั้ง​ เขา​ก็​ก้าว​เท้า​ไป​บน​ดาวเคราะห์​คนเดียว​ เขา​เดินทาง​ไป​ยัง​ค่าย​กล​ส่งตัว​ทางไกล​ซึ่งสามารถ​พา​ผู้คน​ข้าม​ที่ราบ​ได้​โดยตรง​