เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2211
ตอนที่ 2211: ดำเนินการ
อย่างไรก็ตาม เมื่อเสี่ยวหลิงก็เห็นปอยผม นางก็ตกตะลึง ดวงตาขนาดใหญ่สว่างไสวและบริสุทธิ์ของนางจ้องที่ปอยผมสีดำที่ชายชราสวมเสื้อสีดำจับด้วยมือทั้งสอง ดวงตาของนางเปลี่ยนเป็นสีแดง น้ำตาไหลอาบอย่างรวดเร็ว
ในช่วงเวลาต่อมา เสี่ยวหลิงก็ร้องไห้ออกมาทันที น้ำตาไหลลงมาพร้อมกับความทรงจำ
“นายท่าน นายท่าน ท่านอยู่ไหน ? ท่านทิ้งเสี่ยวหลิงหรือ ? ท่านลืมเสี่ยวหลิงหรือ ? เสี่ยวหลิงคิดถึงท่านมาก .. ” เสี่ยวหลิงหยิบปอยผมจากมือของชายชราและกดมันลงบนใบหน้าของนางเบา ๆ ขณะที่นางสะอื้นด้วยความรู้สึกที่หนักหน่วง
เสี่ยวจินซึ่งยืนอยู่อีกด้านหนึ่งไม่สามารถทนได้เมื่อเขาเห็นว่าเสี่ยวหลิงเสียใจมากแค่ไหน ทันใดนั้นเขามองไปที่ชายชรานิรนามและถามว่า “ท่านไปได้ปอยผมนี่มาจากที่ไหน? ” เสี่ยวจินใช้เวลากับเสี่ยวหลิงมานาน โดยธรรมชาติเขารู้ว่าเสี่ยวหลิง พี่สาวของเขามีเจ้านายในอดีต ตอนนี้เขาเห็นว่าจู่ ๆ เสี่ยวหลิงก็จำเจ้านายของนางได้จากปอยผม เขาจึงเข้าใจได้ทันทีว่าปอยผมมาจากเจ้านายของเสี่ยวหลิง
ชายชราไม่สนใจเสี่ยวจิน ปัจจุบันเสี่ยวจินไม่ได้อยู่ในสายตาของเขา เขาไม่ได้ดึงความสนใจจากชายชรามาได้เลย ความสนใจทั้งหมดของเขาอยู่ที่เสี่ยวหลิงผู้ถือปอยผมพลางสะอื้น
“น้องสาวตัวน้อย ลองสัมผัสมันอย่างใกล้ชิด พลังแห่งการมีอยู่ในปอยผมเป็นของเจ้านายของเจ้าจริงหรือเปล่า ? เจ้าแน่ใจหรือไม่ ? ” ชายชราถามอย่างระมัดระวัง เขาจ้องมองเสี่ยวหลิงด้วยสายตาที่แปลกมาก
“ไม่ผิดหรอก มันไม่ผิดหรอก นี่คือพลังแห่งการมีอยู่ของเจ้านายข้า นี่คือพลังแห่งการมีอยู่ของเจ้านายของข้า เป็นไปไม่ได้ที่ข้าจะจำผิด” เสี่ยวหลิงพูดด้วยความมั่นใจอย่างที่สุด ด้วยน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม นางมองไปที่ชายชราด้วยความหวังและสะอื้น “ท่านปู่ ช่วยบอกข้าหน่อยว่าเจ้าได้เส้นผมของนายท่านมาจากไหน ได้โปรด ข้าอยากพบนายท่านของข้าจริง ๆ ” เสี่ยวหลิงนั้นกำลังขอร้อง ความปรารถนาในการเจอเจ้านายของนางนั้นมีมานานนับล้านปี แม้ว่านางจะมาถึงโลกเซียนพร้อมกับเจี้ยนเฉิน เป้าหมายหลักของนางก็คือการหาเจ้านายของนาง
เพราะในชีวิตแรกของเสี่ยวหลิง เจ้านายของนางก็เหมือนพ่อของนาง เขาเป็นคนสำคัญในชีวิตของนางที่ไม่มีใครสามารถมาแทนที่ได้
ชายชราสูดหายใจเข้าลึก ๆ และการจ้องมองเสี่ยวหลิงก็เปลี่ยนไปอย่างมาก หลังจากที่เงียบไปสักพัก เขาจึงพูดว่า “ข้าคือเฉิงหมิง บ่าวรับใช้ของเจ้านายของข้า เจ้าสามารถเรียกชื่อของข้าได้โดยตรง ปอยผมมาจากเจ้านายของข้าและเขามอบมันให้ข้าด้วยตัวเอง เขาส่งข้ามาที่ที่ราบเมฆาเพื่อตามหาเจ้าพร้อมกับปอยผม เขาต้องการให้ข้าพาเจ้ากลับไป”
“ถ้าเจ้าต้องการพบเจ้านายของเจ้า โปรดมากับข้าด้วย”
“เจ้านายของเจ้าคือโมเทียนหยุนหรือเปล่า ? ” เสี่ยวจินถาม เขาจ้องเฉิงหมิงด้วยความตกใจ
เสี่ยวจินไม่คุ้นเคยกับโมเทียนหยุน เขาเป็นบุคคลในตำนานในประวัติศาสตร์ของทวีปเทียนหยวน ซึ่งเป็นหนึ่งในสี่ตัวแทนของสมัยโบราณ ชื่อเสียงของเขากินเวลานับล้านปีส่งผลกระทบต่อคนรุ่นหลังสืบมา
เฉิงหมิงขมวดคิ้ว เขาจ้องมองเสี่ยวจินด้วยความไม่พอใจและพูดอย่างเยือกเย็น “ข้าไม่บังอาจพูดถึงชื่อของเจ้านายอย่างลวก ๆ อย่าถามขึ้นมาโดยไม่แสดงความเคารพ”
“เอาล่ะ ข้าจะไปกับท่าน ข้าต้องการพบเจ้านายของข้าให้เร็วที่สุด อย่างไรก็ตาม ข้าต้องพาเสี่ยวจิน น้องชายของข้าไปด้วย” เสี่ยวหลิงตอบทันที เจ้านายมีความสำคัญอย่างมากสำหรับนาง ไม่มีใครสามารถแทนที่เขาได้ ในที่สุดเมื่อนางได้รับข่าวจากเขา นางจึงอยากบินไปเคียงข้างเขาทันที
“แน่นอน เราจะออกเดินทางทันที ออกไปอำลาสหายของเจ้าข้างนอก มันจะได้ไม่นำไปสู่ความเข้าใจผิด” เฉิงหมิงกล่าวและมองไปข้างนอก
เสี่ยวหลิงพยักหน้า ทันใดนั้นจิตใจของนางก็เริ่มมีความสุขอย่างอบอุ่น ขณะที่นางวิ่งออกไปอย่างกระตือรือร้นและตื่นเต้น นางต้องการที่จะกล่าวคำอำลากับคนในตระกูลเทียนหยวน
อย่างไรก็ตามทันทีที่เสี่ยวหลิงเปิดประตู นางค้นพบชายวัยกลางคนที่เป็นผู้รู้ในชุดขาวที่ยืนอยู่ที่ทางเข้าประตู เสี่ยวหลิงเกือบวิ่งชนเขา
ด้านหลังชายวัยกลางคนคือหมิงตงและหยุนเสี่ยวหยาน
“เจ้ามาทำอะไรที่นี่ ? ” เสี่ยวหลิงปาดน้ำตาและถามด้วยความประหลาดใจ
“ข้าจะไม่กังวลได้อย่างไรเมื่อแขกที่ไม่ได้รับคำเชิญเข้ามาในตระกูลเทียนหยวนและเข้าห้องน้องเสี่ยวหลิง” หมิงตงพูดจากด้านหลังชายวัยกลางคน ทันใดนั้นเขามองไปข้างหลังเสี่ยวหลิง เขามองเฉิงหมิงที่สวมเสื้อคลุมสีดำผู้ซึ่งเดินไปเรื่อย ๆ และเขาก็เคร่งเครียดขึ้น เขาพูดอย่างเยือกเย็น “เจ้าเป็นใคร ? เจ้ามีเจตนาอะไรถึงมาที่นี่ ? ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพกระบี่มรณะ
ลงครั้งละ สี่ ห้า บท ได้ไหม...
กรุณาลงบทครั้งละหลายบทหน่อยนะครับ ชอบ ๆ...
รออ...
ตอน 1419-1420 หายครับ...
จบแล้ว......
มีต่อไหมครับ...
เมื่อไรจะอัพเดทค้าบ รอนานแล้ว...
ต่อๆๆๆ...
เลิกอัพแล้วหรา...
good novel...