เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2260
สรุปบท ตอนที่ 2260: การกลับผิดเป็นถูก: เทพกระบี่มรณะ
อ่านสรุป ตอนที่ 2260: การกลับผิดเป็นถูก จาก เทพกระบี่มรณะ โดย Internet
บทที่ ตอนที่ 2260: การกลับผิดเป็นถูก คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายแฟนตาซี เทพกระบี่มรณะ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
ตอนที่ 2260: การกลับผิดเป็นถูก
“ศิษย์เจียงหยางแห่งยอดเขาทะยานเมฆ เจ้าต้องไสหัวมาที่นี่ ทำไมเจ้าไม่คืนสิ่งที่เจ้าเป็นหนี้กับนายน้อยกงเจิงซิ่น ? ”
ยอดเขาทะยานเมฆถูกกำหนดให้ไม่ได้พบความสงบในวันนี้ ชายชุดดำที่หานซินโยนลงพื้นรอบ ๆ ยอดเขาทะยานเมฆไม่กี่ชั่วยามต่อมา อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้ก้าวเข้าสู่ดินแดนของยอดเขาทะยานเมฆและตะโกนออกมาเสียงดัง
เสียงของเขาดังราวกับฟ้าร้อง ไม่เพียงแต่มีเสียงดังเท่านั้น ขณะที่เขาบินผ่านยอดเขาทะยานเมฆทำให้ต้นไม้ใบหญ้าบนภูเขาสั่นไหว แต่มันยังรวมไปถึงภูเขาที่อยู่ใกล้ ๆ สองสามแห่งอย่างชัดเจน
เขาไม่ได้พยายามทำให้มันเงียบเลย ด้วยการบ่มเพาะของเขาที่คล้ายกับขั้นเหนือเทพ ทำให้เขาสร้างเสียงดังรอบ ๆ ยอดเขา
ทันใดนั้นมีร่างที่กระพริบอยู่ท่ามกลางภูเขาและเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงเป็นจำนวนมากมองดูอยู่
ค่ายกลระดับต่ำที่เจี้ยนเฉินสร้างขึ้นมาพังทลายลงจากเสียงตัดอากาศ ทำให้เจี้ยนเฉินต้องรวบรวมสมาธิอย่างแข็งขัน
“เขาช่างดื้อดึงเสียจริง” เจี้ยนเฉินเปิดตาขึ้นมาและออกจากบ้านพร้อมกับการขมวดคิ้ว เขาจ้องมองไปที่ร่างที่อยู่บนท้องฟ้าจากระยะไกลใน ขณะที่มีความไม่พอใจเล็กน้อยปรากฏขึ้นในแววตาของเขา
“ศิษย์พี่เกิดอะไรขึ้น? ทำไมคนนั้นถึงบอกว่าท่านเป็นหนี้กงเจิงซิ่น ? ” ไป๋หยูมาหาเจี้ยนเฉินด้วยการใช้พลังเซียนธาตุแสงและจ้องมองชายชุดดำจากระยะไกล ก่อนที่จะถามเจี้ยนเฉินด้วยความสงสัย
“เขามาเอาบัวพันใบ” เจี้ยนเฉินพูดอย่างเฉยเมย
“ศิษย์น้อง เจ้าเป็นหนี้อะไรกงเจิงซิ่น ? เจ้าทำให้พวกเขามาถึงภูเขาและตะโกนเสียงดัง ถ้าสิ่งนี้แพร่ออกไป เราจะมีศักดิ์ศรีของยอดเขาทะยานเมฆเหลือได้อย่างไร เราจะมีหน้าไปมองคนอื่นได้อย่างไร ? ” ศิษย์พี่ใหญ่ จ้าวเฟิงก็เดินมาด้วย ก่อนที่เขาจะพูดด้วยน้ำเสียงที่ดังเพื่อบ่งบอกว่าเขามาแล้ว
เมื่อเขามาถึงด้านหน้าเจี้ยนเฉิน เขาก็จ้องมองอย่างโหดร้าย “เนื่องจากเจ้าเป็นหนี้ใครบางคน เจ้าจงรีบไปใช้หนี้พวกเขา มันไม่ใช่ว่าเป็นเรื่องน่าอายงั้นหรือ ? ”
เจี้ยนเฉินเหลือบไปมองจ้าวเฟิงอย่างเย้ยหยัน “ศิษย์พี่ใหญ่ โลกเซียนเต็มไปด้วยความอันตรายกับผู้คนมากมาย เจ้าไม่รู้เกี่ยวกับอันตรายเหล่านี้ มันก็เป็นเรื่องปกติเพราะว่าเจ้าไม่ได้เห็นมันทั้งหมด เมื่อเจ้ากระเทาะเปลือกไข่ออกมาได้แล้วเท่านั้น เจ้าถึงจะได้สัมผัสถึงอากาศในโลกเซียนและพบว่าโลกนี้ไม่ได้สงบอย่างที่เจ้าคิด อย่างไรก็ตามในเวลานั้นมันอาจจะสายเกินไปสำหรับเจ้า”
“นั่นเป็นเพราะหลายคนก็ได้ตายไปแล้ว”
“ด้วยเหตุนี้ข้าต้องการใช้เรื่องนี้เพื่อสอนบทเรียนที่เหมาะสมกับเจ้า เพื่อให้เจ้าเข้าใจถึงความอันตรายของโลกอย่างแท้จริง ศิษย์พี่ เจ้าต้องยืนอย่างเดียวดายและได้แต่เฝ้ามองดู”
“เจียงหยาง เจ้ากล้านัก ! ” ใบหน้าของจ้าวเฟิงนั้นหมองหม่นอย่างมาก เขาเข้าใจได้อย่างชัดเจนว่าเจี้ยนเฉินกำลังดูถูกเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งท่าทีดูถูกของเจี้ยนเฉินที่ทำให้จ้าวเฟิงโมโหอย่างมาก เขารู้สึกว่าความภาคภูมิใจในฐานะศิษย์พี่ใหญ่กำลังถูกท้าทาย
“กงเจิงซิ่น ? เขาไม่ได้เป็นหนึ่งในผู้คัดเลือกเซียนผู้ถูกเลือกทั้งห้า….”
“เจียงหยาง เจ้ากล้าที่จะยืมอะไรบางอย่างจากหนึ่งในผู้เข้าคัดเลือกเซียนผู้ถูกเลือกเช่นกงเจิงซิ่นและไม่คืนมัน ? จ-เจ้าไม่กล้าเกินไปรึ….”
“ศิษย์น้องเจียงหยาง เจ้าเป็นหนี้อะไรนายน้อยกงเจิงซิ่น.…”
“ศิษย์น้องเจียงหยาง เนื่องจากเจ้าเป็นหนี้ใครบางคน เจ้าต้องใช้หนี้เขาให้เร็ว….”
“เจ้าเป็นหนี้ใครบางคนแต่เจ้าไม่คืน หากสิ่งนี้ปรากฏออกมา มันไม่เพียงแต่จะเป็นรอยด่างต่อชื่อของศิษย์น้องเจียงหยาง แต่จะมีผลกระทบต่อยอดเขาทะยานเมฆ…..”
…
ในเวลานี้ เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงได้บินมาจากภูเขาใกล้ ๆ พวกเขาทั้งหมดต่างต่อว่าเจี้ยนเฉิน
เจี้ยนเฉินยิ้มอย่างไม่แยแส เขามองไปที่ชายชุดดำและพูดว่า “ข้าอยากรู้ว่า ข้าเป็นหนี้อะไรกงเจิงซิ่น”
“มันไม่ใช่อย่างนั้น มันไม่ใช่อย่างนั้น….” ไป๋หยูตะโกนออกไปเมื่อได้ยินการสนทนาของทุกคนเป็นครั้งคราว นางรู็ว่าวิธีนี้ไม่ได้ผล ชื่อเสียงของศิษย์พี่ของนางจะเสียหายอย่างถาวร
น่าเสียดายที่นางรู้สึกไร้ประโยชน์เมื่อเทียบกับข่าวลือและการนินทาระหว่างศิษย์ต่าง ๆ นางไม่อาจอธิบายให้พวกเขาฟังได้
ในทางกลับกัน เจี้ยนเฉินยังคงสงบอย่างสมบูรณ์ เขาไม่ได้สนใจเรื่องนี้ เขาพูดอย่างใจเย็น “เจ้ามีหลักฐานหรือไม่ ? ”
ชายชุดดำหัวเราะเยาะอย่างเย็นชา”หลักฐาน ? แน่นอน เหวินเฉิงอยู่ไหน ? ”
ไม่นานเหวินเฉิงก็บินมาจากยอดเขาหิมะในขณะที่เต็มไปด้วยพลังเซียนธาตุแสง ใบหน้าของเขาหมองหม่นและดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยจิตสังหาร
“ศิษย์คนรองของยอดเขาหิมะ เหวินเฉิง มาแล้ว…”
“ศิษย์เหวินเฉิงมีความเกี่ยวข้องตรง ๆ เขาจะเข้าใจสถานการณ์ตอนนั้นดีที่สุดแล้ว….”
“มาดูกันว่าศิษย์น้องเหวินเฉิงจะพูดว่าอย่างไร….”
…
ศิษย์จำนวนมากมายพูดคุยกันรอบ ๆ แม้แต่ศิษย์ที่ทรงพลังบางส่วนที่มีแกนวิญญาณสามสีขึ้นไปก็สนใจเรื่องนี้
เหวินเฉิงรู้สึกเย้ยหยันจากก้นบึ้งของหัวใจเมื่อได้ฟังการสนทนารอบ ๆ เขารู้แล้วว่าเขาต้องทำอะไร ดังนั้นทันทีที่เขาเขาก็จ้องเจี้ยนเฉินอย่างไร้อารมณ์และเกรี้ยวกราด “เจียงหยาง เจ้าคิดว่าเจ้าเอาชนะข้าได้ด้วยแกนวิญญาณสีเดียวของเจ้า? ถ้าไม่ใช้เพราะนายน้อยกงเจิงซิ่นในวันนั้นที่ได้บังคับให้ข้าต้องยอมแพ้ให้กับเจ้า เจ้าจะได้รับชัยชนะจากข้ารึ ? “
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพกระบี่มรณะ
จบแล้วหรอ...
ทำไมยังไม่ลงบทใหม่...
ลงครั้งละ สี่ ห้า บท ได้ไหม...
กรุณาลงบทครั้งละหลายบทหน่อยนะครับ ชอบ ๆ...
รออ...
ตอน 1419-1420 หายครับ...
จบแล้ว......
มีต่อไหมครับ...
เมื่อไรจะอัพเดทค้าบ รอนานแล้ว...
ต่อๆๆๆ...