เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2261
ตอนที่ 2261 – ฝ่ามือธาตุแสง
เหวินเฉิงยิ้มอย่างเย็นชาขณะที่เยาะเย้ยเจี้ยนเฉิน “และข้าก็รู้สึกสับสนมากในวันนั้น ข้าไม่เข้าใจว่าทำไมนายน้อยกงเจิงซิ่นจึงต้องการให้ข้ากำจัดเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงที่มีแกนวิญญาณหนึ่งสี แต่ตอนนี้ข้าเข้าใจแล้ว ในขณะที่เขาปรากฏตัวออกมา เจ้าลอบขอร้องให้นายน้อยช่วยเจ้า เพื่อให้ชื่อเสียงของเจ้าจะได้แพร่หลายไปในโถงเซียนธาตุแสง ซึ่งจะเติมเต็มความหยิ่งยโสของเจ้า และในทางกลับกัน เจ้าก็จะมอบบัวพันใบที่เจ้าได้จากการต่อสู้ให้กับนายน้อย”
“อย่างไรก็ตาม ข้าไม่เคยคิดเลยว่าเจ้าจะเป็นแบบนี้ เจียงหยาง ในขณะที่นายน้อยกงเจิงซิ่นเข้าไปในสังเวียนโดยตั้งใจ ทำให้เจ้าได้รับชัยชนะในครั้งสุดท้าย อย่างไรก็ตาม เจ้าตัดสินใจที่จะเก็บบัวพันใบไว้กับตัวเองโดยไม่เต็มใจที่จะทำตามข้อตกลงที่ได้ให้ไว้”
“เจียงหยาง คนที่ไร้ศีลธรรมเช่นเจ้ายังจะมีศักดิ์ศรีที่จะอยู่ในโถงเซียนธาตุแสงอีกหรือไม่ ? ”
น้ำเสียงของเหวินเฉิงกลายเป็นมุ่งร้ายในที่สุด เขารู้สึกยินดีในการแก้แค้น
เขาตกลงเรื่องทั้งหมดนี้กับกงเจิงซิ่นล่วงหน้า กงเจิงซิ่นยินดีที่จะจ่ายให้อย่างเต็มที่เท่าที่เขาต้องการเพื่อรับบัวพันใบและทะลวงผ่านด่านในอีก 2 ปีที่เหลือ
อย่างไรก็ตาม เหวินเฉิงเชื่อเสมอมาว่าความพ่ายแพ้ของเขาที่มีต่อเจี้ยนเฉินในบนสังเวียนเมื่อวันก่อนนั้นเป็นรอยด่างพร้อยอย่างถาวรต่อชื่อเสียงของเขา เขาเกือบจะเสียสติในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เขาไม่อยากพบใครเลย เป็นผลให้เหวินเฉิงตกลงอย่างไม่ลังเลเลย เมื่อกงเจิงซิ่นส่งคนมาพบเขาและบอกแผนการของเขาให้ตัวเขาเองฟัง
ตามที่เขาเชื่อไม่เพียงแต่จะไม่มีข้อเสียในการช่วยเหลือกงเจิงซิ่นในการพลิกสถานการณ์กับเจี้ยนเฉินและลงมือกับเขา แต่เขาก็ยังสามารถกู้คืนความอับอายและศักดิ์ศรีของเขาผ่านข้อแก้ตัวที่เหมาะสม
เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงที่รวมตัวกันอย่างต่อเนื่องกลายเป็นรู้แจ้งเมื่อพวกเขาได้ยินคำพูดของเหวินเฉิง เมื่อพวกเขาพูดคุยกันในหมู่ของพวกเขา สายตาของพวกเขาที่จ้องมองเจี้ยนเฉินล้วนเปลี่ยนไป
สายตาที่เต็มไปด้วยความผิดหวัง ดูหมิ่น ดูถูกเหยียดหยามและแม้กระทั่งไม่ได้ปกปิดการเหยียดหยาม
พวกเขาดูถูกการกระทำเช่นนั้นจริง ๆ
“เหวินเฉิง เจ้ามันน่ารังเกียจ เจ้าตั้งใจทำให้ความจริงเปลี่ยนเป็นตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง มันไม่ได้เป็นอย่างที่เจ้าพูดเลยเมื่อวันก่อน” ไป๋หยูตะโกนใส่เหวินเฉิงด้วยความโกรธจากข้าง ๆ เจี้ยนเฉิน
น่าเสียดายที่คำพูดของนางดูเหมือนจะไม่น่าเชื่อถือเลยเมื่อคนอื่นได้ยิน
“ฮึ่ม ข้าไม่เคยคิดเลยว่ายอดเขาทะยานเมฆของข้าจะมีศิษย์ที่ไร้ยางอาย เจ้าทำให้พวกเราอับอายโดยสิ้นเชิง ศิษย์น้องอย่าได้เสียเวลากับคนอย่างเขาอีกต่อไป” จ้าวเฟิงยืนอยู่อีกข้างหนึ่งและวิพากษ์วิจารณ์เจี้ยนเฉินราวกับว่าเขามีความอาวุโส เขาไม่สนใจความจริงของเรื่อง ตราบใดที่มีโอกาสที่จะทำให้เจี้ยนเฉินขายหน้า เขาจะไม่มีวันพลาด เขาไม่ได้ปฏิบัติต่อเจี้ยนเฉินเหมือนศิษย์น้องของเขาเลย
ดวงตาของเจี้ยนเฉินเย็นชาจากเรื่องนี้ เขารู้ดีว่าจ้าวเฟิงมีอคติต่อเขา เขาจะไม่สนใจถ้าไม่มีใครอยู่ แต่ตอนนี้มีศิษย์มากมายจากภูเขาอื่นมาที่นี่ จ้าวเฟิงไม่สนใจภาพรวมและต้องการที่จะสร้างปัญหาให้กับเขา ตอนนี้เจี้ยนเฉินโกรธอย่างแท้จริง
“จ้าวเฟิง คนที่สร้างความอับอายให้กับยอดเขาทะยานเมฆคือเจ้าไม่ใช่ข้า ดูเหมือนว่าถึงเวลาแล้วที่เจ้าจะต้องเข้าใจอะไรบางอย่าง” เจี้ยนเฉินพูดกับจ้าวเฟิงอย่างเย็นชา เขาสร้างตราประทับด้วยมือของเขาและกดตรงไปที่จ้าวเฟิง
ทันใดนั้น พลังเซียนธาตุแสงที่ทรงพลังก็พุ่งทะยานออกมาและควบแน่นกว้างเท่าฝ่ามือ มันส่องแสงระยิบระยับไปทางจ้าวเฟิง
“นี่คือ… ฝ่ามือธาตุแสง …ปะ-เป็นไปไม่ได้…” ดวงตาของจ้าวเฟิงหรี่แคบลงอย่างมากในขณะที่ความไม่อยากจะเชื่อปรากฏอยู่เต็มใบหน้าของเขา เขาพยายามที่จะตอบโต้ทันที โดยควบแน่นกระบี่ธาตุแสงและเหวี่ยงมันออกไป
อย่างไรก็ตาม เมื่อกระบี่ธาตุแสงของเขาปะทะเข้ากับฝ่ามือธาตุแสง มันก็แตกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ในขณะที่ฝ่ามือธาตุแสงยังคงพุ่งต่อไปโดยไม่ช้าลงเลย มันกระแทกเข้ากับจ้าวเฟิงอย่างหนัก
จ้าวเฟิงทำเสียงฮึดฮัดและเดินโซเซถอยหลังไปสองสามก้าวในทันที เขาทิ้งรอยเท้าลึกลงบนพื้นในแต่ละก้าว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพกระบี่มรณะ
ลงครั้งละ สี่ ห้า บท ได้ไหม...
กรุณาลงบทครั้งละหลายบทหน่อยนะครับ ชอบ ๆ...
รออ...
ตอน 1419-1420 หายครับ...
จบแล้ว......
มีต่อไหมครับ...
เมื่อไรจะอัพเดทค้าบ รอนานแล้ว...
ต่อๆๆๆ...
เลิกอัพแล้วหรา...
good novel...