เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 227

ตอนที่ 227: ยอมจำนน

ชายอีกเจ็ดคนที่มีใบหน้าซีดเซียวสามารถรู้สึกได้ถึงเจตนาของเจี้ยนเฉินในการฆ่าพวกเขา เพียงแค่เจี้ยนเฉินสามารถฆ่าเทียนซ่งหลีได้พวกเขาก็ตกใจมากพอ แต่วิธีการที่เขาทำมันทำให้พวกเขาหวาดกลัวจนขนหัวลุก

ตอนที่เจี้ยนเฉินแทงทะลุผ่านอาวุธเซียนของเทียนซ่งเต้าหยุนได้อย่างง่ายดาย มันก็แสดงให้เห็นว่าถ้าเขาต้องการเขาก็สามารถฆ่าเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษ 7 คนได้อย่างง่ายดายเช่นเดียวกับการเหยียบมด แม้ว่าอาวุธเซียนจะเป็นอาวุธของมนุษย์แต่ก็เป็นสัญลักษณ์ของความสัมพันธ์กับชีวิตของพวกเขา ถ้าอาวุธเซียนแตกสลายพวกเขาก็จะตาย แม้ว่าพวกเขาจะโชคดีพอที่จะมีชีวิตอยู่พวกเขาก็คงจะไม่ได้อยู่ในสภาพที่ดีไปกว่าคนพิการ

ตรงหน้าของพวกเขาเป็นข้อพิสูจน์ที่ชัดเจนว่าเจี้ยนเฉินสามารถทำลายอาวุธเซียนของพวกเขาได้อย่างง่ายดาย เพียงแค่คิดว่าพวกเขากำลังเดินอยู่บนเส้นแคบ ๆ ระหว่างชีวิตและความตาย มันก็ทำให้พวกเขาตกใจและใจหายไปตาม ๆ กัน ถึงตอนนี้พวกเขาทั้งเจ็ดได้สูญเสียจิตวิญญาณการต่อสู้ของพวกเขาและมองเจี้ยนเฉินด้วยท่าทีที่แตกต่างไปจากเดิม แต่บนใบหน้าของพวกเขายังผสมผสานไปด้วยความกลัวอย่างมาก

หยุด ! สหาย อย่าทำอะไรเราเลย” เมื่อเห็นว่าเจี้ยนเฉินกำลังจ้องมองพวกเขาอย่างเต็มไปด้วยความอาฆาตพยาบาท ผู้อาวุโสคนหนึ่งรีบพูดขึ้นมา ในขณะที่เขาเก็บอาวุธเซียนของเขาเข้าสู่ร่างกายราวกับว่าเขาไม่เต็มใจที่จะเป็นศัตรูกับเจี้ยนเฉิน

จากนั้นเจี้ยนเฉินก็ตะโกนว่า “ให้ข้าเมตตาอย่างนั้นหรือ? ช่างเป็นเรื่องตลกจริง ๆ เมื่อไม่นานมานี้ข้าได้บอกให้พวกเจ้าถอยไปอย่ามายุ่ง แต่พวกเจ้าก็ยังสอดมือเข้ามายุ่ง ฉะนั้นอย่าโทษข้าเลย”

คำพูดของเจี้ยนเฉินทำให้เจ็ดคนนั้นดูหวาดผวา ก่อนผู้อาวุโสที่พูดออกมาก่อนหน้านี้จะพูดขึ้นอีกครั้งว่า “น้องชาย มันเป็นความเข้าใจผิด เราไม่ได้มาจากตระกูลเทียนซ่ง เราเป็นแค่คนที่ถูกเชิญมา วันนี้ถ้าเจ้าปล่อยเราไป เราจะถือว่าเป็นบุญคุณอันยิ่งใหญ่

“ถูกต้อง น้องชาย ถ้าเจ้าปล่อยพวกเราไปในวันนี้ เราจะขอบคุณจริง ๆ จากก้นบึ้งของหัวใจของเรา” ผู้อาวุโสอีกคนรีบพูด ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อที่สำคัญนี้ซึ่งจะตัดสินชีวิตของพวกเขา ผู้อาวุโสทั้งสองได้ทิ้งสถานะอันสูงส่งของพวกเขาไปเพื่อโอกาสในการอยู่รอด วิธีการของเจี้ยนเฉินในการฆ่าเทียนซ่งเต้าหยุนทำให้การป้องกันของพวกเขาไร้ประโยชน์ ในสายตาของพวกเขา สิ่งที่ต้องทำให้ได้คือปกป้องชีวิตของพวกเขาในวันนี้

นอกจากนี้ที่สำคัญกว่านั้นพวกเขาไม่มีความคับข้องใจหรือเรื่องบาดหมางกับเจี้ยนเฉิน เป็นเพียงเพราะเทียนซ่งหลีได้เชิญพวกเขามามีส่วนร่วมในเรื่องนี้

เจี้ยนเฉินยังคงจ้องมองชายเจ็ดคนด้วยสายตาที่แวววาว ครู่หนึ่งเขาเงียบ แต่รอยยิ้มเล็ก ๆ ปรากฏบนใบหน้าของเขา “หากเป็นเช่นนี้ ข้าก็จะให้โอกาสทุกคนได้มีชีวิต”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น ดวงตาของเซียนผู้เชี่ยวชาญทั้งเจ็ดก็เปล่งประกาย มีห้าคนจากเจ็ดคนที่ไม่พูดเพื่อปกป้องตัวเอง แต่พวกเขาทุกคนล้วนมีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป

เมื่อเห็นความปรารถนาอันแรงกล้าที่จะมีชีวิต ปากของเจี้ยนเฉินเริ่มขยายกว้างขึ้นในขณะที่เขาพูดว่า “การอยู่รอดมีนั้นเงื่อนไขอย่างหนึ่ง ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปพวกเจ้าจะยอมแพ้และจงรักภักดีต่อข้า”

ใบหน้าของชายทั้งเจ็ดเริ่มอ้ำอึ้งด้วยท่าทางที่ไม่น่าดู แต่ละคนนิ่งเงียบเมื่อเริ่มเกิดความขัดแย้งอย่างรุนแรงภายในจิตใจของตัวเอง

เมื่อรู้ว่าทั้งเจ็ดไม่สามารถตัดสินใจได้ ใบหน้าของเจี้ยนเฉินก็เย็นชาไปครู่หนึ่ง แต่ข้างในเขาแอบหัวเราะ เมื่อเขาใช้ปราณสีฟ้าและสีม่วงเพื่อฆ่าเทียนซ่งต้าหยุน มันรุนแรงมากแต่เขาได้วางแผนไปหมดแล้ว เป้าหมายของเขานั้นง่ายโดยการใช้กำลังที่มากพอ เขาจะบังคับให้ทั้งเจ็ดยอมจำนนและในที่สุดก็ใช้อำนาจนั้นเพื่อขยายกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี