เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 228

ตอนที่ 228: สร้างชื่อให้ตัวเอง

ดวงตาของเจี้ยนเฉินกวาดมองเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษทั้งเจ็ดคนตรงหน้าเขาด้วยรอยยิ้มกว้าง ในช่วงเวลานี้หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความสุขตั้งแต่นี้เป็นต้นไป กลุ่มทหารรับจ้างอัคนีของเขาจะไม่กลายเป็นกลุ่มที่โดดเดี่ยวอีกต่อไป ด้วยการแนะนำของเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษทั้งเจ็ดคน ความแข็งแกร่งของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีจะเพิ่มขึ้นหลายเท่า

อย่างไรก็ตามเจี้ยนเฉินเข้าใจว่าชายทั้งเจ็ดคนนี้จะไม่เชื่อฟังเขาและมีแนวโน้มที่จะพยายามทรยศเขาในภายหลัง แต่นี่ไม่ใช่สิ่งสำคัญสำหรับเจี้ยนเฉินเพราะเขาเพียงวางแผนที่จะใช้พวกเขาชั่วคราวเพื่อปรับปรุงความแข็งแกร่งของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี เขาจะใช้พวกเขาเพื่อทำภารกิจของทหารรับจ้างให้สำเร็จเพื่อปรับปรุงระดับของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี วิธีนี้ใช้ประโยชน์จากเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษทั้งเจ็ดอย่างสมบูรณ์ เนื่องจากพวกเขาไม่ได้มีประโยชน์อะไรสำหรับเจี้ยนเฉินมาก เขาจึงคิดจะใช้พวกเขาเพียงชั่วระยะเวลาสั้น ๆเท่านั้น

“ทำไมพวกเจ้าห้าคนไม่แนะนำตัวเอง” เจี้ยนเฉินถามทั้งห้าคน

ด้วยความลังเล ทั้งห้ามองหน้ากันก่อนที่ชายเสื้อคลุมสีดำจะพูดออกมาว่า ” ข้า เซธ หัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างคิมหันต์”

“ข้าชื่อเต้าคัง หัวหน้าของกลุ่มทหารรับจ้างมังกรทอง”

” ข้าชื่อชาร์คัส จากกลุ่มทหารรับจ้างชาร์”

” ข้าชื่อโม่เทียน หัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างมือสังหาร”

” ข้าชื่อฉิงเฟิง จากกลุ่มทหารรับจ้างบูรพา”

ชายทั้งห้าแนะนำชื่อและสังกัดของพวกเขา แต่เมื่อเจี้ยนเฉินเคยได้ยินคำแนะนำตัวเขาก็ยิ่งตกใจมากขึ้น เขาไม่คิดว่าห้าคนนี้จะเป็นหัวหน้าของกลุ่มทหารรับจ้าง หากเป็นเช่นนี้ เขาก็เพิ่งจะควบคุมกลุ่มทหารรับจ้าง 5 กลุ่มและกลุ่มผู้ทรงอิทธิพล 2 กลุ่มของเมืองเวค

ด้วยการเปิดเผยนี้ เจี้ยนเฉินพอใจกับผลกำไรที่เขาได้รับในวันนี้ เขาไม่คิดว่าคนโดดเดี่ยวอย่างเขาจะก้าวกระโดดขึ้นไปเป็นคนที่มีอำนาจ

ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้ตัวอย่างเจ็บปวดว่าในขณะที่นี่เป็นกองกำลังที่แข็งแกร่งในเมืองเวคซึ่งอยู่ภายในทวีปเทียนหยวน มันบ่งบอกได้ว่าทวีปนี้ไม่มีอะไรสำคัญเลย

“ฉิงเฟิงจากกลุ่มทหารรับจ้างบูรพา ! ” ดวงตาของเจี้ยนเฉินเผยให้เห็นถึงความตกใจสุดขีดเมื่อได้ยินชื่อของคนสุดท้าย ชื่อนี้เป็นชื่อเดียวกับกระบี่ของเขา ช่างบังเอิญจริง ๆ !

เจี้ยนเฉินมองผู้ชายที่ชื่อฉิงเฟิงใกล้ ๆ ชายผู้นี้ดูเหมือนจะอายุประมาณ 40 ปีและค่อนข้างผอมเหมือนพวกที่ชอบศึกษาตำรา เขาสวมเสื้อคลุมสีขาวและผมของเขาก็ยาวถึงเอว บางครั้งลมจะพัดผมของเขาปลิวไสวไปกับสายลม คิ้วของเขาเหมือนดาบคมเรียว และเขามีนัยน์ตาคู่ที่สดใสส่องประกาย ดวงตาของเขาให้ความรู้สึกว่าเขาสามารถแทงทะลุใครบางคนได้อย่างง่ายดายเหมือนดาบ

เจี้ยนเฉินเคลื่อนตัวออกห่างจากฉิงเฟิง และมองไปที่สมาชิกอีกกลุ่มหนึ่งของตระกูลเทียนซ่ง “เทียนซ่งหลีตายแล้ว นับจากนี้เป็นต้นไป เมืองเวคจะไม่มีตระกูลเทียนซ่งอีกต่อไป ข้ารู้ว่าพวกเจ้าหลายคนได้รับค่าจ้างจากตระกูลเทียนซ่ง เนื่องจากข้าอารมณ์ดีและไม่ต้องการฆ่าผู้บริสุทธิ์อย่างไร้ความปราณี พวกเจ้าไปได้”

ทันใดนั้นทหารยามนับร้อยก็ฟื้นตัวจากอาการมึนงงและหันไปมองเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษ 7 คนและศพของพี่น้องตระกูลเทียนซ่ง ทุกคนในลานเงียบกริบ

” ขอบคุณสำหรับความมีน้ำใจ..”

“ขอบคุณที่ไม่ได้ฆ่าพวกเรา..”

……..

หลังจากนั้นความเงียบก็พังทลายลงทันทีที่หลายคนเริ่มร้องไห้ขอบคุณเจี้ยนเฉิน ด้วยเหตุนี้จึงไม่มีใครรอช้า พวกเขารีบออกไปทันที

ทหารยามร้อยคนออกจากสนามบ้านของตระกูลเทียนซ่งทันที แต่ยังมีอีก 40 คนที่ไม่ยอมออกไป

เจี้ยนเฉินมองคนเหล่านั้นด้วยความสับสน “ทำไมพวกเจ้าถึงยังไม่ยอมออกไป ? “

ผู้ชายบางคนลังเลก่อน ทันใดนั้นชายที่มีร่างกายกำยำก็ก้าวไปข้างหน้าและมองหน้าเจี้ยนเฉิน เขาพูดว่า “ท่านจอมยุทธ์ ข้าอยากติดตามท่าน ท่านจะยอมรับข้าหรือไม่ ? “

อยากจะติดตามข้าหรือ ? เจี้ยนเฉินมองหน้าเขาอย่างประหลาดใจ เมื่อมองไปที่ชายคนนี้ เขาเดาว่าเขาเป็นชายร่างใหญ่มีกล้ามที่อายุประมาณ 30 ปี กล้ามเนื้อของเขาค่อนข้างเด่นชัดและตัดสินจากท่าทางการพูด เจี้ยนเฉินสามารถประมาณได้ว่าชายผู้นี้เป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญ

เจี้ยนเฉินพยักหน้า “ถ้าเจ้าต้องการเข้าร่วมกับข้าจริง ๆ ข้าจะเพิ่มชื่อเจ้าในการลงทะเบียนที่สมาคมทหารรับจ้าง”