เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2270
สรุปบท ตอนที่ 2270 - หินลึกลับ (2): เทพกระบี่มรณะ
สรุปเนื้อหา ตอนที่ 2270 - หินลึกลับ (2) – เทพกระบี่มรณะ โดย Internet
บท ตอนที่ 2270 - หินลึกลับ (2) ของ เทพกระบี่มรณะ ในหมวดนิยายแฟนตาซี เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
ตอนที่ 2270 – หินลึกลับ (2)
“ดังนั้นพวกเจ้าถูกส่งมาโดยกงเจิงซิ่น บอกข้ามาว่ากงเจิงซิ่นเสนออะไรให้กับเจ้าบ้าง ข้าจะให้มากกว่าเป็นสิบเท่า” เจี้ยนเฉินยังคงใจเย็นและพูดอย่างสงบ “เจ้ากำลังทำงานให้กับกงเจิงซิ่น เพื่อทรัพยากรสำหรับการบ่มเพาะต่าง ๆ ที่เขาเสนอให้ ข้าจะให้อะไรที่มากกว่าที่กงเจิงซิ่นมอบให้เจ้าได้ ดั่งเช่นโถงศักดิ์สิทธิ์นี้” ด้วยการพลิกมือ โถงศักดิ์สิทธิ์ขนาดเท่าฝ่ามือปรากฏขึ้นจากแหวนมิติของเขา
ชายวัยกลางคน 2 คนที่มาฆ่าเจี้ยนเฉินไม่เคยทำให้เขาจริงจังได้ตั้งแต่แรก อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาเห็นโถงอันศักดิ์สิทธิ์ในมือของเจี้ยนเฉิน ดวงตาของพวกเขาหรี่แคบลงในขณะที่พวกเขารู้สึกดีใจมาก
“ระดับสัจจะขั้นเก้า จริง ๆ แล้วมันเป็นขั้นเก้าของระดับสัจจะ … ”
“เจ้ามีสมบัติแบบนั้นอยู่กับเจ้าจริง ๆ …”
ชายวัยกลางคนทั้งสองต่างประหลาดใจมาก โถงศักดิ์สิทธิ์เป็นสิ่งที่พวกเขาไม่สามารถต้านทานได้ ความโลภปรากฏอยู่เต็มดวงตาของพวกเขาทันที ในขณะที่พวกเขาพุ่งเข้าใส่เจี้ยนเฉินอย่างรวดเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ พวกเขาต้องการเอาโถงศักดิ์สิทธิ์มาเป็นของตนเอง
ริมฝีปากของเจี้ยนเฉินอดไม่ได้ที่จะโค้งตัวด้วยความเย้ยหยันที่ตรวจจับไม่ได้ ในขณะที่เขามองดูชายวัยกลางคนทั้งสองต่างรีบวิ่งมาที่โถงศักดิ์สิทธิ์ ในช่วงเวลาต่อมามือคู่หนึ่งก็ยื่นออกมาจากโถงศักดิ์สิทธิ์เอื้อมมือไปที่พวกเขาทั้งสองด้วยความเร็วที่ดูเหมือนจะอธิบายไม่ได้กับชายวัยกลางคน
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลันทำให้สีหน้าของชายทั้งสองเปลี่ยนไป อย่างไรก็ตามมันก็สายเกินไปแล้ว มือทั้งสองจับคอของพวกเขาด้วยความเร็วสูงและภายใต้สายตาอันน่าสะพรึงกลัว มันจับพวกเขาแน่นแล้วดึงเขาไปในโถงศักดิ์สิทธิ์
“กงเจิงซิ่น แน่นอนว่ามีความเห็นอันสูงส่งต่อข้า จริง ๆ แล้วเขาส่งราชาเทพช่วงต้น 2 คนมาจัดการกับข้าซึ่งควรจะเทียบเท่ากับนักสู้ขั้นรับมอบเท่านั้น” เจี้ยนเฉินเย้ยหยันเมื่อเขามองไปที่โถงศักดิ์สิทธิ์ในมือของเขา หลังจากนั้นเขาพูดกับโถงศักดิ์สิทธิ์ “เฮยหยา ข้าจะทิ้งทั้งสองคนไว้ให้เจ้า” เสียงของเจี้ยนเฉินดังขึ้นในโถงศักดิ์สิทธิ์อย่างชัดเจน
“ขอรับ นายท่าน” เฮยหยาตอบอย่างสุภาพมาจากภายในโถงศักดิ์สิทธิ์
“นายท่าน ข้ารู้สึกว่าข้าจะทะลวงผ่านด่านเร็ว ๆ นี้” เฮยหยาพูดหลังจากหยุดไปชั่วขณะ
“เจ้าจะทะลวงผ่านด่านในเร็ว ๆ นี้หรือ ? ” เจี้ยนเฉินรู้สึกประหลาดใจ เมื่อ เฮยหยาจะทะลวงผ่านด่าน เขาจะไปถึงขอบเขตตั้งต้น
ขอบเขตตั้งต้นนั้นเคยเป็นขอบเขตที่ไม่สามารถทะลวงผ่านด่านได้ในสายตาของเขา ตอนนี้หนึ่งในผู้ติดตามของเขากำลังจะกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญขอบเขตตั้งต้นซึ่งทำให้เจี้ยนเฉินประหลาดใจ
“มันเป็นเพราะดอกไม้แห่งวิถีของนายท่าน หากไม่ใช่ดอกไม้แห่งวิถีและสมบัติสวรรค์ต่าง ๆ ข้าจะไม่ได้สัมผัสกับขอบเขตตั้งต้นได้โดยเร็ว “เฮยหยากล่าวด้วยความขอบคุณอย่างสุดซึ้ง
หลังจากการพิจารณาครู่หนึ่ง เจี้ยนเฉินก็กล่าวว่า“ โถงศักดิ์สิทธิ์ไม่สามารถทนกับการรบกวนที่เจ้าทำเมื่อเจ้าทะลวงผ่านด่าน สถานการณ์ตอนนี้พิเศษมาก ไม่ใช่เวลาที่ดีที่จะทะลวงผ่านด่าน เฮยหยาระงับการทะลวงผ่านด่านของเจ้าไว้ชั่วคราว”
“ได้ขอรับ นายท่าน ! ”
หลังจากนั้นเจี้ยนเฉินก็ตรวจสอบสภาพโดยรอบ หลังจากที่เขาค้นพบว่าเขาไม่ทิ้งร่องรอยไว้เบื้องหลังซึ่งเขากำลังจะจากไป
แต่ในขณะนี้ ตัวตนที่คลุมเครือและลึกลับปรากฏขึ้นจากหนองน้ำเบื้องล่างเขา
พลังของตัวตนนั้นอ่อนแออย่างมากและคลุมเครือ หากไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่าจิตวิญญาณของเจี้ยนเฉินได้หลอมรวมกับพลังบรรพกาลที่แท้จริง ทำให้มันมีพลังและความละเอียดอ่อนอย่างมาก เขาจะไม่สามารถสัมผัสถึงตัวตนที่ลึกลับได้ทั้งหมด
ในไม่ช้า โถงศักดิ์สิทธิ์ขนาดเล็กก็ถูกปกคลุมไปด้วยชั้นผงหนา ๆ หลังจากนั้น ด้วยความคิด เจี้ยนเฉินก็หายไปพร้อมกับก้อนหิน มีเพียงโถงศักดิ์สิทธิ์ที่ปกคลุมด้วยผงหินเท่านั้นที่ตั้งอยู่ที่ก้นบึงน้ำอย่างเงียบๆ
เจี้ยนเฉินปรากฏตัวเงียบ ๆ ภายในโถงศักดิ์สิทธิ์พร้อมด้วยก้อนหิน เขาทำความสะอาดฝุ่นรอบ ๆ ก้อนหินและเริ่มศึกษาอย่างระมัดระวัง
หินนั้นเป็นลูกบาศก์ ความยาว ความกว้างและความสูงเท่ากับ 4 ฟุต มันเป็นสีแดงเข้มและแข็งมาก แม้ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเจี้ยนเฉิน เขาก็ไม่สามารถทำลายมันได้
จากพื้นผิว มันดูธรรมดา นอกเหนือจากความแข็งแกร่งและไม่สามารถตรวจจับได้ด้วยการรับรู้ของจิตวิญญาณ มันไม่ได้โดดเด่นไปในทางใดทางหนึ่ง มันไม่ได้ปล่อยคลื่นพลังงานออกมา
อย่างไรก็ตาม เจี้ยนเฉินสามารถค้นพบความคลุมเครือและตัวตนอันลึกลับที่เปล่งประกายออกมาจากก้อนหินต้องขอบคุณการรับรู้ของจิตวิญญาณที่ไม่ธรรมดาของเขา
เขาเชื่อว่าไม่มีใครนอกจากตัวเขาจะรู้สึกถึงตัวตนของของสิ่งนี้ ซึ่งรวมถึงผู้เชี่ยวชาญชั้นยอดด้วย
“เฮยหยา เจ้ารู้จักมันหรือไม่ ? ” เจี้ยนเฉินเรียกเฮยหยาเพื่อให้ระบุตัวตนของก้อนหิน
แต่ในไม่นาน เฮยหยาก็ส่ายหน้า เขาไม่เคยเห็นหรือได้ยินเกี่ยวกับหินมหัศจรรย์เช่นนี้
เจี้ยนเฉินจ้องมองก้อนหินก่อนที่จะตัดสินใจในตอนท้าย ปราณกระบี่พุ่งจากปลายนิ้วของเขาขณะที่เขาพยายามตัดหินออกมาเป็นชิ้นบาง ๆ เขาศึกษามันอย่างระมัดระวังในมือของเขา
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพกระบี่มรณะ
จบแล้วหรอ...
ทำไมยังไม่ลงบทใหม่...
ลงครั้งละ สี่ ห้า บท ได้ไหม...
กรุณาลงบทครั้งละหลายบทหน่อยนะครับ ชอบ ๆ...
รออ...
ตอน 1419-1420 หายครับ...
จบแล้ว......
มีต่อไหมครับ...
เมื่อไรจะอัพเดทค้าบ รอนานแล้ว...
ต่อๆๆๆ...