เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2269
สรุปบท ตอนที่ 2269 - หินลึกลับ (1): เทพกระบี่มรณะ
อ่านสรุป ตอนที่ 2269 - หินลึกลับ (1) จาก เทพกระบี่มรณะ โดย Internet
บทที่ ตอนที่ 2269 - หินลึกลับ (1) คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายแฟนตาซี เทพกระบี่มรณะ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
ตอนที่ 2269 – หินลึกลับ (1)
“ท่านอาจารย์ ข้าขอถามได้หรือไม่ว่าจิตวิญญาณชิ้นสุดท้ายของผู้อาวุโสวิถีโบราณอยู่ที่ไหน ? ” องค์หญิงใหญ่ถามอย่างสุภาพ
ร่างที่ปกคลุมไปด้วยแสงก็เงียบลง อย่างไรก็ตาม แสงรอบ ๆ ตัวเขาพุ่งทะยานออกมาราวกับดวงอาทิตย์
ในขณะนั้นดูเหมือนเขาจะกลายเป็นโลก กวัดแกว่งกฎของโลกให้กลายเป็นความปรารถนาอันยิ่งใหญ่ของจักรวาล ด้วยการเหลือบตามองเพียงแวบเดียว เขาก็สามารถมองเห็นที่มาของโลกและมองดูทั้งในอดีตและอนาคต ดูเหมือนว่าจะไม่มีความลับใดทั่วจักรวาลอันกว้างใหญ่ในสายตาของเขา
“จิตวิญญาณชิ้นสุดท้ายมีพลังอำนาจจากความตั้งใจของวิถีโบราณ ภายใต้การคุ้มครองของพลังนี้แม้แต่จอมปราชญ์สูงสุดก็ยังต้องออกแรงเพื่อตามหาเขา” ร่างที่ปกคลุมไปด้วยแสงกล่าวอีกครั้งในภายหลัง เสียงของเขาเต็มไปด้วยเสียงของเอกภพทั้งหมดทำให้ไม่สามารถแบ่งแยกเพศได้
“ท่านอาจารย์ ท่านไม่สามารถค้นหาจิตวิญญาณชิ้นสุดท้ายของผู้อาวุโสวิถีโบราณได้หรือ ? ”
“เมื่อข้าฟื้นการฝึกฝนอย่างเต็มที่แล้ว การค้นหาจิตวิญญาณชิ้นสุดท้ายมันจะไม่ใช่เรื่องยาก”
…
จักรวรรดิมังกรสงครามเป็นหนึ่งในห้าของจักรวรรดิอมตะบนที่ราบรกร้าง พวกเขามีความแข็งแกร่งเทียบเท่ากับโถงเซียนธาตุแสงและยังเป็นองค์กรระดับสูงสุดของที่ราบรกร้าง
ปัจจุบันเจี้ยนเฉินนั่งอยู่ในตำแหน่งที่ไม่โดดเด่นภายในโรงเตี๊ยมที่ไม่น่าประทับใจ โดยเฉพาะในเมืองหลวงที่ยิ่งใหญ่ซึ่งเป็นที่น่าเคารพของจักรวรรดิมังกรสงคราม เขาอยู่ในชุดเสื้อคลุมสีขาวที่แสดงถึงสถานะของเขาในฐานะเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงและเขาสั่งอาหารจานเล็ก ๆ เขาดื่มกินแบบไม่รีบร้อน
โรงเตี๊ยมไม่ได้มีขนาดใหญ่ ดังนั้นมันจึงเต็มมานานแล้ว เสียงจอแจและดังอึกทึกดังออกมาจากทุกมุมของโรงเตี๊ยม
“ความมั่งคั่งของคนคือความพินาศของเขาเองโดยทำให้เกิดความโลภของผู้อื่น ข้าจะตรวจสอบคนที่ชื่อเจี้ยนเฉินอย่างละเอียด ได้มีการกล่าวว่าเขามีพลังมากซึ่งเขาได้สร้างชื่อให้กับตัวเองในพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูน เขามีความสามารถในการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมมากพอที่จะทำให้เขาอยู่ในอันดับของบัลลังก์ราชาเทพ แต่เป็นที่น่าเสียดายที่หอคอยอนัตตาทำให้เขาเป็นเช่นนี้ …“
“ตอนนี้ที่ราบรกร้างทั้งหมดถูกปิดผนึก เจี้ยนเฉินก็จะถึงคราวแตกดับตราบเท่าที่เขายังอยู่ที่นี่ ข้าแค่สงสัยว่าเขาจะซ่อนตัวได้นานแค่ไหน … ”
“มันจะเกิดขึ้นเร็ว ๆ นี้ ตราบใดที่เจี้ยนเฉินยังคงอยู่บนที่ราบรกร้าง เขาจะต้องถูกค้นพบในไม่ช้า องค์กรต่างถิ่นเหล่านั้นกำลังค้นหาบนที่ราบรกร้างด้วยความระมัดระวังมากขึ้นในตอนนี้ … ”
“แต่ข้าต้องบอกว่าเจี้ยนเฉินรู้วิธีซ่อนตัวอย่างแน่นอน เขาสามารถซ่อนตัวได้จนถึงตอนนี้ ห่างไกลจากการค้นหาอย่างใกล้ชิดของผู้เชี่ยวชาญชั้นยอดมากมาย … ”
“เจ้าคิดว่าหอคอยอนัตตาคืออะไร? ราชาเทพจะครอบครองมันได้อย่างไร…”
“ถ้าเจี้ยนเฉินไม่ได้ส่งมอบหอคอยอนัตตา เขาจะต้องเผชิญหน้ากับชะตากรรมที่น่าสังเวชอย่างยิ่ง…”
“เขาได้ล่วงเกินผู้เชี่ยวชาญจำนวนมากไว้ ดังนั้นเขาอาจทำให้พวกเขาไม่พอใจเป็นอย่างมาก ชะตากรรมของเขาจะไม่ดีแม้ว่าเขาจะส่งมอบหอคอยอนัตตาให้อย่างเต็มใจ ข้าคิดเช่นนั้น … ”
…
ผู้ฝึกฝนในระดับต่าง ๆ ในโรงเตี๊ยมได้พูดถึงเรื่องของเจี้ยนเฉินด้วยความสนใจอย่างมาก
ในความเป็นจริง การสนทนาที่คล้ายกันไม่ได้จำกัดอยู่ที่โรงเตี๊ยมเล็ก ๆ แห่งนี้เท่านั้น มันมีอยู่ทุกหนทุกแห่งทั่วทั้งที่ราบรกร้าง
ไม่เพียงผู้ฝึกฝนทุกคนบนที่ราบรกร้างจะจำชื่อของเจี้ยนเฉินได้เท่านั้น แต่มันก็กลายเป็นหัวข้อสนทนาอย่างเป็นทางการสำหรับทุกคนด้วย
ในไม่ช้าเจี้ยนเฉินก็มาถึงประตูเมือง เขาส่ายหัวด้วยความผิดหวังและบ่น “ มันเต็มไปด้วยผู้คนที่นี่ ดูเหมือนว่าการหาเจี้ยนเฉินนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย ข้าควรไปที่เมืองต่อไปเพื่อลองเสี่ยงโชค” ในขณะที่เขาพูดอย่างนั้นเจี้ยนเฉินก็เก็บผลึกและแผ่พลังเซียนธาตุแสงออกมา
ชายวัยกลางคนสองคนเดินตามเขาและเดินตามอย่างต่อเนื่องอยู่ด้านหลังของเจี้ยนเฉิน พวกเขามองไปในทิศทางที่เจี้ยนเฉินหายไป ในขณะที่พวกเขาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะ
“เจียงหยางคนนี้ช่างโง่เขลาเหลือเกิน เขายังเด็กเกินไป เขามีเพียงแค่แกนวิญญาณหนึ่งสี แต่เขายังต้องการหาเจี้ยนเฉิน เขากำลังฝัน … ”
“เขาไร้เดียงสาเกินไป อย่างไรก็ตามสุดท้ายเขาก็ออกจากเมืองมังกรแล้ว ตามเขาไปกันเถอะ เมื่อเขาอยู่ไกลเพียงพอเราจะลงมือทันที…”
“ข้าได้ยินมาว่าเจียงหยางคนนี้มีความสามารถที่น่าประทับใจมาก มันเป็นเรื่องน่าเสียดายที่เขาไปล่วงเกินนายน้อยซิ่น เขาเหลือเวลาไม่มากนัก…”
ชายวัยกลางคนทั้งสองสื่อสารกันอย่างลับ ๆ ก่อนจะค่อย ๆ เหาะขึ้นไปบนท้องฟ้า พวกเขารีบตามไปในทิศทางของเจี้ยนเฉินอย่างมั่นใจ
ในเวลานี้เจี้ยนเฉินเดินทางห่างออกมาหลายล้านกิโลเมตรจากเมืองหลวงของจักรวรรดิมังกรสงคราม ขณะที่เขาบินข้ามหนองน้ำที่เน่าเหม็น ชายวัยกลางคนทั้งสองคนก็ปรากฏตัวขึ้นอย่างเงียบ ๆ และเดินเข้าไปหาเจี้ยนเฉินจากทางด้านหน้าและด้านหลัง
“พวกเจ้าเป็นใคร ? ” เจี้ยนเฉิน ‘ตื่นตัว’ ทันที
“เจ้าต้องเป็นเจียงหยางใช่หรือไม่ ? เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้ว่าเราเป็นใคร สิ่งที่เจ้าต้องรู้ก็คือเจ้าจะต้องตายในไม่ช้า…”
“เจียงหยาง ใครบอกให้เจ้าล่วงเกินนายน้อยซิ่น มีเพียงความตายสำหรับเจ้าเมื่อเจ้าได้ล่วงเกินนายน้อยซิ่น…”
ชายวัยกลางคนทั้งสองหัวเราะเยาะ พวกเขามองเจี้ยนเฉินเหมือนกำลังมองมด
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพกระบี่มรณะ
จบแล้วหรอ...
ทำไมยังไม่ลงบทใหม่...
ลงครั้งละ สี่ ห้า บท ได้ไหม...
กรุณาลงบทครั้งละหลายบทหน่อยนะครับ ชอบ ๆ...
รออ...
ตอน 1419-1420 หายครับ...
จบแล้ว......
มีต่อไหมครับ...
เมื่อไรจะอัพเดทค้าบ รอนานแล้ว...
ต่อๆๆๆ...