เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2276
ตอนที่ 2276 – วาสนา
“หอคอยอนัตตา ! ”
“ข้าไม่เคยคิดเลยว่าเจ้าจะครอบครองหนึ่งในสามสมบัติของอัครสูงสุดอนัตตา, หอคอยอนัตตา …”
“หอคอยอนัตตานั้นมีคุณภาพสูงสุดและเป็นหนึ่งในวัตถุเทพที่ทรงพลังที่สุดในโลก ข้าไม่เคยคิดเลยว่ามันจะเสียหายมาก … ”
“คนที่สามารถทำลายหอคอยอนัตตาให้เสียหายในระดับนั้น จะต้องเป็นหนึ่งในผู้ที่ทรงพลังที่สุดของโลกที่มาถึงขีดจำกัดของขั้นอัครสูงสุด…”
“เมื่อมองไปที่ร่องรอยที่อยู่บนหอคอยหอคอยอนัตตา, อัครสูงสุดอนัตตาอาจต่อสู้กับผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งที่สุดของโลกอมตะ, นิพพานอมตะเที่ยงแท้ …”
“ดูเหมือนว่ามีเรื่องเกิดขึ้นมากมายในโลกแห่งเซียนนับตั้งแต่เราจากไป…”
“มีความเป็นไปได้สูงมากที่จะเกิดกลียุคขึ้นมา แต่ก็ไม่มีสิ่งใดที่เกี่ยวข้องกับพวกเรา…”
ผู้เชี่ยวชาญทั้งแปดถอนหายใจเมื่อเห็นหอคอยอนัตตา เห็นได้ชัดว่าแม้ว่าพวกเขาจะเป็นเพียงเศษเสี้ยวของจิตสำนึกในอดีต แต่พวกเขาก็ยังมีความทรงจำทั้งหมด
“เจี้ยนเฉิน ที่นี่ที่ไหน ? แล้วพวกเขาเป็นใคร ? ” ไคยะถามอย่างสงสัยทันทีที่นางเดินออกมาจากหอคอยอนัตตา นางพิจารณาถ้ำขนาดใหญ่รอบตัวนาง ก่อนที่จะมองดูผู้เชี่ยวชาญทั้งแปดคนในตอนท้าย แววตาของนางสั่นไหวด้วยความประหลาดใจและความไม่แน่ใจ
ด้วยเหตุผลบางอย่าง นางรู้สึกถึงความคุ้นเคยแปลก ๆ จากร่างของผู้เชี่ยวชาญทั้งแปดราวกับว่านางเคยเห็นพวกเขามาก่อน
ไคยะสาบานได้ว่านางไม่เคยเห็นพวกเขามาก่อน แต่นางเพิ่งเคยมีความรู้สึกแบบนี้
เจี้ยนเฉินให้คำอธิบายง่าย ๆ แก่ไคยะ ทำให้นางเข้าใจอย่างถ่องแท้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่ หลังจากนั้นเฮยหยาและฉิงยี่หยวนก็โผล่ออกมาจากโถงศักดิ์สิทธิ์เช่นกัน
ตัวตนของเฮยหยานั้นทรงพลังและมีความแข็งแกร่งมากกว่าเมื่อก่อน เขาก้าวหน้าไปมากในระหว่างการกักตนการบ่มเพาะ ด้วยความช่วยเหลือของทรัพยากรการบ่มเพาะและดอกไม้แห่งวิถีจากเจี้ยนเฉิน เฮยหยาได้มาถึงจุดสูงสุดของขั้นราชาเทพ ตอนนี้เขากำลังเตรียมที่จะทะลวงผ่านด่านสู่ขอบเขตตั้งต้น
ทันทีที่เฮยหยาโผล่ออกมาจากโถงอันศักดิ์สิทธิ์ เขาก็มาถึงข้างหลังเจี้ยนเฉิน แม้ว่าเขาจะอยากรู้เกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้มาก แต่เขาก็ไม่ได้ถามอะไรเลย เขาถือว่าตัวเองเป็นผู้รับใช้อย่างแท้จริง
สำหรับฉิงยี่หยวน นางกัดริมฝีปากของนางเบา ๆ นางจ้องมองไปที่เจี้ยนเฉินและไคยะและไม่พูดอะไรเลย นางมาถึงด้านหลังของเจี้ยนเฉินอย่างเงียบ ๆ และยืนอยู่ข้างเฮยหยา
เจี้ยนเฉินยังคงปลอมตัวอยู่ในขณะนี้และไคยะก็เช่นกัน ดังนั้นเฮยหยาจึงไม่รู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของพวกเขาจนกระทั่งในตอนนี้
อย่างไรก็ตาม ทันทีที่ฉิงยี่หยวนมาถึงด้านหลังเจี้ยนเฉิน นางก็ถูกดึงไปข้างหน้าเขา เจี้ยนเฉินไม่ได้พูดอะไรเลยและผลักนางไปข้างหน้า เขากล่าวกับผู้เชี่ยวชาญมนุษย์ว่า “ผู้อาวุโส นางเข้าใจกฎแห่งกระบี่ด้วย นางสามารถสืบทอดมรดกของท่านได้หรือไม่ ? ”
ข้อจำกัดของความเข้าใจภายในแกนสีทองของกฎนั้นน้อยกว่าหนึ่งในสิบของสิ่งที่ผู้เชี่ยวชาญทั้งแปดที่ได้ครอบครองเมื่อพวกเขายังมีชีวิตอยู่ อย่าว่าแต่ไปให้ถึงการฝึกฝนระดับเดิมของพวกเขา แม้แต่จะทะลวงผ่านด่านไปสู่ขั้นบรรพกาลก็จะเป็นเพียงแค่ความฝัน หากมีแค่แกนสีทองของกฎเพียงอย่างเดียว โดยพื้นฐานแล้วมันเพียงพอที่จะไปให้ถึงขอบเขตตั้งต้น
ความเข้าใจกฎแห่งกระบี่ของเจี้ยนเฉินได้มาถึงราชาเทพช่วงปลายแล้ว เขาเพียงต้องการก้าวไปอีกขั้น เขาก็จะไปถึงขอบเขตตั้งต้น ไม่เพียงแต่จิตวิญญาณของเขาเปลี่ยนไป ทำให้เขาสามารถเข้าใจกฎของโลกได้อย่างชัดเจนยิ่งขึ้นในตอนนี้ แต่เขายังมีหยกชะตาอยู่ด้วย เขาเชื่อว่ากระบวนการทั้งหมดนี้จะใช้เวลาไม่นาน
เป็นผลให้มันสิ้นเปลืองเกินไป ถ้าเขาใช้แกนสีทองของกฎกับกฎแห่งกระบี่ หากฉิงยี่หยวนสืบทอดมัน ไม่เพียงแต่เขาจะสามารถช่วยคนรู้จักของเขา แต่เขาจะสามารถใช้แกนสีทองของกฎได้เต็มความสามารถเช่นกัน
เจี้ยนเฉินส่งตัวฉิงยี่หยวนไปข้างหน้า นางไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น หลังจากนั้นเมื่อนางได้ยินเจี้ยนเฉินพูดถึงมรดก นางก็ตกตะลึงทันที
ร่างมายาของผู้เชี่ยวชาญมนุษย์ที่บินอยู่ในอากาศมองไปที่ฉิงยี่หยวน หลังจากพิจารณานางเล็กน้อย เขาก็พยักหน้าอย่างพึงพอใจ “นางสามารถ”
เขาไม่ได้ถามความสมัครใจของฉิงยี่หยวน ด้วยเหตุนั้น แกนสีทองของกฎก็ลอยมาอยู่ตรงหน้าเขากลายเป็นแสงสีทองและพุ่งเข้าที่หัวของฉิงยี่หยวน
ทันใดนั้นฉิงยี่หยวนก็เปล่งประกายแสงสีทอง พลังอันบริสุทธิ์บริสุทธิ์จากกฎแห่งกระบี่หมุนรอบตัวนาง ทำให้นางหลับตาอย่างไม่สามารถควบคุมได้และเข้าสู่ความเข้าใจ นางยอมรับมรดก
ราวกับว่าความปรารถนาสุดท้ายของผู้เชี่ยวชาญมนุษย์เสร็จสิ้นแล้ว เขายิ้มอย่างปลดเปลื้องและร่างมายาของเขาก็เริ่มจางหายไป ในอีกไม่นานมันก็แตกสลายไปอย่างสมบูรณ์
เจี้ยนเฉินลอบถอนหายใจอย่างเงียบ ๆ เมื่อเขามองดูจิตสำนึกของผู้เชี่ยวชาญมนุษย์ได้หายไป เขารู้ว่าผู้เชี่ยวชาญมนุษย์ที่มีคุณธรรมได้หายตัวไปจากโลกอย่างสมบูรณ์
“ไคยะ เจ้าเข้าใจกฎแห่งการสร้างสรรค์ การทำลายล้างและไฟ ดังนั้นเจ้าควรสืบทอดกฎทั้งสามนี้” เจี้ยนเฉินเลิกสนใจความคิดของเขาและพูดกับไคยะ
อย่างไรก็ตาม ไคยะยังคงสงบ นางไม่รู้สึกตื่นเต้นเลย นางมองดูแกนสีทองของกฎ 3 แกนโดยไม่แยแสและพูดว่า “ข้าไม่ต้องการมัน จะดีที่สุดถ้าเจ้ายอมรับมัน”
“ไคยะ ! ” เจี้ยนเฉินขมวดคิ้ว
“เจี้ยนเฉิน เจ้าควรรู้ว่าการเข้าใจกฎของข้านั้นแตกต่างจากคนอื่นและมีความเข้าใจที่จำกัดเพียงเล็กน้อยในแกนสีทองของกฎเหล่านี้ พวกมันจะไม่มีประโยชน์กับข้าเลย” ไคยะพูดอย่างจริงจัง
เจี้ยนเฉินนึกถึงความเป็นไปได้ที่ไคยะจะกลับชาติมาเกิดจากผู้เชี่ยวชาญบางคน เพราะเหตุนี้เขาก็ไม่ได้พูดอะไรอีก จากนั้นเขาก็มองไปที่เฮยหยาและถามเขาว่าเขาต้องการสืบทอดกฎอะไร
“พรสวรรค์ของเขานั้นธรรมดาเกินไป อย่าว่าแต่ความจริงที่ว่ามันจะเป็นการสูญเสียอย่างใหญ่หลวง ถ้าเราให้แกนสีทองของกฎแก่เขา มันจะเป็นอันตรายต่อเขา ถ้าให้เขาเข้าใจกฎสองกฎในเวลาเดียวกันด้วยความสามารถของเขา”
“ถูกต้อง เขาเพียงแต่ต้องมุ่งเน้นที่การเข้าใจกฎของตัวเองด้วยพรสวรรค์ของเขา ก่อนที่เขาจะกลายเป็นอัครสูงสุด เจ้าไม่จำเป็นต้องเข้าใจกฎข้อที่สอง”
ผู้เชี่ยวชาญทั้งเจ็ดคัดค้าน
“ขอบคุณสำหรับความกรุณาที่ท่านมอบให้ นายท่าน แต่ข้าคิดว่าเป็นการดีกว่าที่จะทำตามคำแนะนำของผู้อาวุโสและให้ความสำคัญกับกฎของตัวเอง” เฮยหยากล่าวเสริม
“ยุติธรรมดี” เจี้ยนเฉินถอนหายใจเบา ๆ ความสามารถของเฮยหยานั้นไม่มีอะไรเป็นพิเศษอย่างแน่นอน เห็นได้ชัดว่าเขาไม่เคยก้าวขึ้นไปบนบัลลังก์ทำเนียบราชาเทพ แม้ว่าจะอยู่ในขั้นจุดสูงสุดของราชาเทพ
เขายังรู้ด้วยว่าถึงแม้เฮยหยาจะมาถึงขอบเขตตั้งต้น เขาก็จะเป็นผู้เชี่ยวชาญในขอบเขตตั้งต้นเท่านั้น สิบอันดับแรกของบัลลังก์ราชาเทพจะสามารถยืนหยัดต่อสู้กับเขาได้
แม้แต่ซุยหยุนหลานก็ยังสามารถเอาชนะเขาได้ ถ้านางยังเป็นราชาเทพ
“ข้าจะสืบทอดกฎทั้งเจ็ดที่เหลืออยู่” เจี้ยนเฉินพูดอย่างอับจนหนทาง หลังจากนั้นเขาปล่อยให้ไคยะและฉิงยี่หยวนซึ่งยังอยู่ในภาวะทำความเข้าใจกลับเข้าไปในหอคอยอนัตตา และให้เฮยหยากลับเข้าไปในโถงศักดิ์สิทธิ์ เขายอมรับมรดกจากผู้เชี่ยวชาญทั้งเจ็ดอย่างเป็นทางการ
ภายใต้การควบคุมของผู้เชี่ยวชาญทั้งเจ็ดนั้น แกนสีทองของกฎทั้งเจ็ดแกนที่ส่องแสงก่อนเป็นเส้นแสงพุ่งเข้าสู่หน้าผากของเจี้ยนเฉิน
ในกรณีนี้ ร่างของเจี้ยนเฉินเปล่งประกาย พลังของกฎทั้งเจ็ดหมุนรอบตัวเขาตามกฎของโลกดูเหมือนจะสั่นพ้องเข้าด้วยกัน
สำนึกของผู้เชี่ยวชาญทั้งเจ็ดยังไม่ได้แตกสลายไป พวกเขายังคงอยู่ในสภาพแวดล้อมโดยจ้องมองไปที่เจี้ยนเฉิน ความตื่นเต้นและความกระตือรือร้นปรากฏอยู่เต็มใบหน้าของพวกเขา
“วิญญาณของเด็กน้อยคนนี้แปลกมาก ข้าหวังว่าเราจะได้ประโยชน์จากจิตวิญญาณของเขา … ”
“ยิ่งไปกว่านั้น เขาบ่มเพาะร่างบรรพกาลและบรรลุความสำเร็จค่อนข้างมาก พลังชีวิตของเขามีความหนาแน่นสูงมาก มันเพียงพอที่จะบำรุงเศษเสี้ยวจิตวิญญาณของเรา…”
“เป็นเรื่องน่าเสียดายที่ปรมาจารย์กระบี่หยุนฉีเป็นคนดื้อรั้นเกินไปไม่เต็มใจติดตามพวกเรา เขาเสียชีวิตอย่างแท้จริง…”
“ข้ารู้สึกได้ว่าวิญญาณของเด็กคนนี้ดูเหมือนจะมีกฎทั้งหมดของโลกซึ่งนั่นหาได้ยากมาก หากเราสามารถรับเศษเสี้ยวของวิญญาณของเขาและปรับแต่งเป็นจิตวิญญาณของพวกเราเอง มันจะเป็นวาสนาอันยิ่งใหญ่โดยไม่ต้องสงสัยเลย…”
“ ทุกคน พวกเราจะได้พบกันอีกในอนาคต ข้าจะไปก่อน … ”
หลังจากนั้นถ้ำขนาดใหญ่ก็เงียบสนิท จิตสำนึกของผู้เชี่ยวชาญทั้งเจ็ดก็แตกสลายกันไปในบริเวณโดยรอบ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพกระบี่มรณะ
good novel...