เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2316

ตอนที่​ 2316 : พบ​กับ​ฉิงฉัน​อีกครั้ง​ (1)

“แต่​ถึงจะเป็น​แบบ​ที่​ข้า​คิด​เอาไว้​ แต่​ใคร​จะไป​รู้​ว่า​มัน​จะใช้เวลานาน​แค่​ไห​นก​ว่าที่​ข้า​จะเป็นเจ้าของ​โลก​นี้​ได้​ การ​เก็บ​แก่น​เลือด​ของ​จอม​ปราชญ์​สูงสุด​ถึง 10 หยด​นั้น​ไม่ใช่เรื่อง​ง่าย ๆ​ ” เจี้ยนเฉิน​สลัด​ความคิด​ใน​หัว​ทิ้ง​ทันที​ เขา​ก้มหน้า​และ​ตรวจดู​อาการ​ของ​ตง​หลิน​ห​ยาน​เซว่​

ตง​หลิน​ห​ยาน​เซว่​นอน​อยู่​ใน​อ้อมแขน​ของ​เขา​ ตา​ของ​นาง​ยัง​ปิด​อยู่​ นาง​ยังคง​หมดสติ​ นาง​ไม่รู้เรื่อง​เลย​ว่า​เกิด​อะไร​ขึ้น​รอบตัว​

“แผล​ของ​เจ้าไม่ได้​ร้ายแรง​นัก​แต่​มัน​ก็​ไม่ได้​ดีขึ้น​เลย​ ตอนนี้​หมอก​หาย​ไป​แล้ว​ เจ้าควรจะ​ตื่น​ในไม่ช้า​” เจี้ยนเฉิน​พึมพำ​และ​มอง​ไป​รอบ​ ๆ ก่อน​จะบิน​ออก​ไป​ใน​ทาง​หนึ่ง​

เมื่อ​ตง​หลิน​ห​ยาน​เซว่​ยังคง​หมดสติ​อยู่​ เขา​ก็​ไม่จำเป็นต้อง​ปกปิด​พลัง​ของ​ตัวเอง​ เขา​ได้​บิน​ออก​ไป​ด้วย​ความเร็ว​เต็มที่​ของ​ตน​และ​มุ่งหน้า​ไป​ยัง​ส่วนลึก​ของ​โลก​ดวงจันทร์​และ​ดวงดาว​

ในเวลาเดียวกัน​เขา​ก็ได้​ใช้กฎ​ของ​อวกาศ​ เขา​เคลื่อนที่​ได้​อย่าง​รวดเร็ว​ภายใต้​ความช่วยเหลือ​ของ​กฎ​นี้​ เขา​พุ่ง​ตัด​ระยะ​ 1,000 – 2,000 กิโลเมตร​ได้​ในทันที​

ระยะทาง​ 10,000 กิโลเมตร​นั้น​ใช้เวลา​แค่​ไม่กี่​วินาที​เท่านั้น​

“แม้ว่า​ข้า​จะไม่รู้​ว่า​เวลา​ผ่าน​ไป​นาน​แค่​ไหน​ แต่​ข้า​ก็​ต้อง​เดินทาง​ให้ได้​ไกล​ที่สุด​ก่อนที่​ตง​หลิน​ห​ยาน​เซว่​จะตื่นขึ้น​มา เพื่อ​ที่​ข้า​จะได้​หลีกเลี่ยง​จาก​ฉิงฉัน​ ….”

“แม้ว่า​ข้า​จะไม่ได้​กลัว​ฉิงฉัน​ แต่​ก็​เป็นไปไม่ได้​ที่​ตง​หลิน​ห​ยาน​เซว่​จะยัง​หมดสติ​ต่อไป​แบบนี้​ เมื่อ​นาง​ตื่นขึ้น​มา ข้า​คง​ไม่อาจจะ​สู้ต่อไป​ได้​ ไม่งั้น​แล้​วจะ​เป็นการ​เปิดเผย​ตัวตน​และ​เสียโอกาส​ใน​การ​เข้าไป​ใน​หอคอย​ธาตุ​แสง”

“ข้า​หวัง​ว่า​ฉิงฉัน​จะออกจาก​ที่นี่​ไป​แล้ว​..” เจี้ยนเฉิน​คิด​ เขา​ใช้ความเร็ว​สูงสุด​ที่​ตนเอง​มีและ​คอย​จับตาดู​ตง​หลิน​ห​ยาน​เซว่​อยู่​ตอ​ลด​ ทันทีที่​นาง​แสดง​สัญญาณจะตื่นขึ้น​มา เขา​จำเป็นต้อง​ลด​ความเร็ว​ของ​ตัวเอง​ลง​

เจี้ยนเฉิน​เคลื่อนที่​ได้​ราวกับ​แสง พลัง​ของ​มิติ​ห่อหุ้ม​อยู่​รอบตัว​เขา​ราวกับ​เขา​หลอม​รวม​เข้ากับ​มิติ​ซึ่งทำให้​เขา​แสดง​ความเร็ว​สูงสุด​ออกมา​ได้​ ไม่นาน​เขา​ก็​ปรากฏตัว​ขึ้น​ใน​จุด​ที่​ห่าง​ออก​ไป​หลาย​ล้าน​กิโลเมตร​

ทันใดนั้น​จู่ ๆ เจี้ยนเฉิน​ก็​หยุด​ เขา​ยืน​อยู่​บน​หน้าผา​และ​มอง​ไป​ข้างหน้า​

เซียน​ผู้เชี่ยวชาญ​ธาตุ​แสงใน​ชุด​ขาว​นอน​อยู่​ที่​พื้น​ห่าง​ออก​ไป​กว่า​ 100 เมตร​ ชุด​ของ​เขา​ชุ่มไป​ด้วย​เลือด​และ​เขา​ก็​ตาย​ไป​แล้ว​ ตอนนี้​เขา​เป็น​เพียงแค่​ศพ​

เจี้ยนเฉิน​ไป​ที่​ศพ​และ​มอง​ไป​ยัง​ใบ​หน้าที่​ดู​คุ้นตา​

เขา​จำเซียน​ผู้เชี่ยวชาญ​ธาตุ​แสงคน​นี้​ได้​ ชาย​คน​นี้​คือ​หนึ่ง​ใน​ผู้พิทักษ์​ที่​เข้ามา​พร้อมกับ​ตง​หลิน​ห​ยาน​เซว่​ แต่​ตอนที่​พวกเขา​ถูก​ฉิงฉัน​ไล่ล่า​ ชาย​คน​นี้​ก็​ทิ้ง​ตง​หลิน​ห​ยาน​เซว่​และ​หนี​เอาตัวรอด​

เจี้ยนเฉิน​ไม่ได้​รู้สึก​สงสาร​อีก​ฝ่าย​ที่​ตาย​ไป​ ในเวลาเดียวกัน​เขา​ก็​หวัง​ไว้​ใน​ใจว่า​คน​พวก​นี้​จะตาย​

ฉิงฉัน​ได้​เข้ามา​ใน​โลก​ดวงจันทร์​และ​ดวงดาว​เพื่อ​ฆ่าเหล่า​ผู้แข่งขัน​ที่​เข้า​รับ​การ​ทดสอบ​ที่นี่​ แต่​เพราะ​ความแค้น​ระหว่าง​เชื้อสาย​นักรบ​วิญญาณ​กับ​โถงเซียน​ธาตุ​แสง จึงทำให้​เซียน​ผู้เชี่ยวชาญ​ธาตุ​แสงพวก​นี้​ต้อง​ตาย​แม้ว่า​จะทิ้ง​ผู้แข่งขัน​และ​หนี​เอาตัวรอด​ก็ตาม​

“ข้า​สงสัย​ว่า​มีผู้พิทักษ์​กี่​คน​กันที่​ยัง​รอด​อยู่​ได้​ หาก​ผู้แข่งขัน​ทั้ง​สี่คนตาย​ไป​” เจี้ยนเฉิน​พึมพำ​กับ​ตัวเอง​ แต่​เขา​ก็​ไม่ได้​ทิ้ง​ศพ​นั่น​เอาไว้​ เขา​ได้​เก็บ​มัน​เข้าไป​ใน​โถงศักดิ์สิทธิ์​ของ​ตน​

ตอนนี้​กล้วยไม้​กลืน​กิน​อมตะ​กำลัง​เติบโต​ มัน​ต้องการ​ศพ​มากขึ้น​เรื่อย ๆ​ แทนที่จะ​ทิ้ง​ศพ​ของ​เซียน​ผู้เชี่ยวชาญ​ธาตุ​แสงไว้​ที่นี่​ให้​กับ​สัตว์​อสูร​ เขา​คง​ใช้มัน​เป็น​สารอาหาร​กับ​กล้วยไม้​กลืน​กิน​อมตะ​จะดีกว่า​

หลังจากนั้น​เจี้ยนเฉิน​ก็​ทำการ​ปกปิด​ร่องรอย​ให้​เหมือนว่า​สัตว์​อสูร​ได้​ผ่าน​มาที่นี่​ก่อน​จะออก​ไป​