เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2411

ตอนที่​ 2411 : อันตราย​ (2)

“ไค​ยะ​ เรา​ไม่อาจ​จจะอยู่​บน​ยานอวกาศ​นี่​ต่อ​ได้​ เรา​ต้อง​ออก​ไป​เดี๋ยวนี้​” เจี้ยนเฉิน​ ตัดสินใจ​ทันที​ เขา​เดิน​ออกมา​เพื่อ​ออก​ตามหา​ตัว​ผู้เชี่ยวชาญ​จาก​จักรวรรดิ​กลางหาว​อีกครั้ง​

“เจ้าว่า​ยังไง​ไงนะ​ หยาง​ยู่​เทียน​ ? เจ้าอยาก​จะออกจาก​ยานอวกาศ​ตอนนี้​เลย​รึ​ ? ” หนึ่ง​ใน​ผู้เชี่ยวชาญ​มอง​มาที่​เจี้ยนเฉิน​ด้วย​ความแปลกใจ​เมื่อ​ได้ยิน​แบบ​นั้น​

แม้ว่า​ผู้เชี่ยวชาญ​ขอบเขต​บรรพกาล​จะสามารถ​เดินทาง​ที่​มิติ​ภายนอก​ได้​ แต่​มัน​ก็​ไม่ได้​ปลอดภัย​เท่ากับ​การ​อยู่​บน​ยานอวกาศ​

ยิ่งกว่านั้น​ยานอวกาศ​ก็​เดิน​ทางได้​เร็ว​กว่า​ผู้เชี่ยวชาญ​ขั้น​อสงไขย​ มัน​เป็นไปไม่ได้​ที่​ผู้เชี่ยวชาญ​ที่อยู่​ต่ำ​ว่า​ขั้น​บรรพกาล​จะเร็ว​กว่า​ยานอวกาศ​ได้​

พวกเขา​กำลังจะ​เดินทาง​ถึงที่ราบ​ประกาย​ดาว​ แต่​เจี้ยนเฉิน​กลับ​บอ​กว่า​ต้องการ​จะออกจาก​ยานอวกาศ​ไป​ ซึ่งนั่น​ทำให้​เหล่า​ผู้เชี่ยวชาญ​จาก​จักรวรรดิ​กลางหาว​ต่าง​ก็​พา​กัน​สับสน​

“ข้า​มีเรื่อง​บางอย่าง​ต้อง​ไป​จัดการ​ ข้า​จะไม่ไป​ยัง​ที่ราบ​ประกาย​ดาว​กับ​พวก​เจ้า” เจี้ยนเฉิน​พูด​โดย​ไม่คิด​อธิบาย​อะไร​อีก​

ที่​ยานอวกาศ​มีค่าย​กล​ห่อหุ้ม​เอาไว้​ หาก​เขา​ต้องการ​จะออกจาก​ยานอวกาศ​ไป​ เขา​ต้อง​ให้​ผู้พิทักษ์​หยุด​เรือ​และ​ทำการ​เปิด​ค่าย​กล​นี้​ออก​

หาก​เป็น​คนอื่น​เรียกร้อง​เรื่อง​แบบนี้​มา ผู้พิทักษ์​คง​ไม่มีทาง​ตกลง​เพราะ​พวกเขา​ไม่อยาก​จะเสียเวลา​เพื่อ​จะมาหยุด​ยาน​ รวมถึง​เสีย​พลังงาน​ใน​การ​เพิ่ม​ความเร็ว​ของ​ยานอวกาศ​ด้วย​

แต่​สถานะ​ของ​เจี้ยนเฉิน​นั้น​พิเศษ​ต่อ​ผู้พิทักษ์​รวมถึง​ความ​แข็งแกร่ง​ที่​เขา​มี ดังนั้น​จึงเป็นธรรมดา​ที่​พวก​นี้​ไม่กล้า​จะปฏิเสธ​เขา​

เจี้ยนเฉิน​และ​ไค​ยะ​ได้​ออกจาก​ยานอวกาศ​ไป​ หลังจากนั้น​เจี้ยนเฉิน​ก็​ดึง​เอา​ยานอวกาศ​ออก​มาจาก​แหวน​มิติ​ของ​เขา​ ไม่นาน​พวกเขา​ก็​บิน​ไป​ยังอีก​ทาง​และ​หายตัว​ไป​ในไม่ช้า​

ครึ่ง​วัน​หลังจากที่​เจี้ยนเฉิน​และ​ไค​ยะ​จากไป​ ยานอวกาศ​ขนาดใหญ่​นั้น​กลับ​สั่น​ไหว​อย่าง​รุนแรง​

อวกาศ​ที่อยู่​รอบ​ ๆ ยาน​จู่ ๆ ก็​อัด​แน่น​ขึ้น​มาเพราะ​แรงกดดัน​มหาศาล​ มัน​ราวกับว่า​ยาน​นี้​กำลัง​เดินทาง​ฝ่าโคลน​ออก​ไป​ แรง​ต้าน​ที่นั่น​ทำให้​ยานอวกาศ​ช้าลง​ไป​เรื่อย ๆ​ ก่อนที่​สุดท้าย​จะหยุด​ตัว​ลง​

ต่อมา​มหาสมุทร​สีฟ้ากลับ​ปรากฏ​ขึ้น​มาโดยรอบ​ มัน​เหมือน​มหาสมุทร​ที่​กว้างใหญ่​ คลื่น​ใน​ทะเล​ถาโถมซัด​เข้ามา​อย่าง​ต่อเนื่อง​

มหาสมุทร​แห่ง​นี้​กลับ​ปรากฏ​ขึ้น​มาใน​อวกาศ​รอบนอก​ห่อหุ้ม​ตัว​ยานอวกาศ​เอาไว้​

ยานอวกาศ​นี้​ราวกับ​เรือ​ลำ​น้อย​ใน​ทะเล​ที่​กว้างใหญ่​ แค่​พริบตาเดียว​ก็​ถูก​มหาสมุทร​แห่ง​นี้​กลืน​กิน​และ​หาย​ไป​อย่าง​สิ้นเชิง​

หาก​มอง​จาก​ไกล​ ๆ แล้​วจะ​เห็น​ได้​ว่า​มหาสมุทร​แห่ง​นี้​เหมือนกับ​หลุมดำ​ที่​ห่อหุ้ม​ตัว​ยานอวกาศ​เอาไว้​

มหาสมุทร​นี้​ไม่ใช่ของจริง​แต่​อัด​แน่น​ขึ้น​มาจาก​พลังงาน​อัน​น่ากลัว​และ​พลัง​ของ​กฎ​ มัน​มีแรงกดดัน​มหาศาล​

แรงกดดัน​เพียง​อย่าง​เดียว​ก็​เพียงพอ​จะทำให้​ค่าย​กล​ที่​ปกป้อง​เรือ​เอาไว้​นั้น​สั่น​ไหว​อย่าง​รุนแรง​และ​หาย​ไป​ในไม่ช้า​

ผู้เชี่ยวชาญ​ขอบเขต​บรรพกาล​ของ​จักรวรรดิ​กลางหาว​ที่อยู่​ชั้น​บนสุด​ของ​ยานอวกาศ​ต่าง​ก็​รับรู้​ได้​ถึงสถานการณ์​ภายนอก​ได้​ สีหน้า​ของ​ทุกคน​เปลี่ยนไป​ทันที​ พวกเขา​ต่าง​ก็​รู้สึก​กลัว​และ​ตกตะลึง​

แม้แต่​อี้​เจี้ยน​ปิง​ก็​ไม่อาจจะ​สงบ​จิตใจ​ได้​ เขา​เอง​ก็​แสดง​สีหน้า​เคร่งเครียด​ออกมา​

“เรา​มาจาก​จักรวรรดิ​กลางหาว​ของ​ที่ราบ​หยก​วารี​ ผู้อาวุโส​โปรด​เมตตา​ด้วย​ ! ” อี้​เจี้ยน​ปิง​และ​คน​ของ​เขา​อีก​ 5 คน​ต่าง​ก็​ตะโกน​ออกมา​ พวกเขา​รีบ​ไป​รวมตัว​กันที่​ดาดฟ้า​เรือ​ทันที​

“เรา​มาจาก​ตระกูล​อันธ​กาล​ของ​ที่ราบ​หยก​วารี​ ลูกชาย​หัวแก้วหัวแหวน​ของ​หัวหน้า​ตระกูล​ นาย​น้อย​ อัน​เย่​จิว​ห​ยู​อยู่​ใน​ยานอวกาศ​นี้​ด้วย​ ผู้อาวุโส​ โปรด​ปราณี​ด้วย​…” ผู้อาวุโส​เงาภูต​พุ่ง​ออกมา​และ​บอก​ฐานะ​ของ​ตัวเอง​ทันที​

“ เรา​มาจาก​องค์กร​พหุ​วารี​แห่ง​ที่ราบ​หยก​วารี​….”