เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 247

ตอนที่ 247 – ลงโทษจระเข้หลังดาบ

หัวของราชาพยัคฆ์ขนทองหมุนลอยขึ้นไปในอากาศ ทำให้ฝนโลหิตตกลงมาจากท้องฟ้าในขณะที่ร่างด้านล่างกระแทกกับพื้นอย่างช้า ๆ คอของราชาพยัคฆ์เริ่มหลั่งโลหิตในปริมาณมากมายจนเต็มบริเวณรอบ ๆ

คาตาต้าและคาตาเฟยจ้องไปที่หัวที่หมุนของราชาพยัคฆ์ด้วยความตกใจจนลืมไปว่าพวกเขากำลังอยู่ในระหว่างการต่อสู้ สิ่งที่พวกเขาทำได้คือจ้องมองอย่างเหลือเชื่อโดยตาของพวกเขายังคงเบิกกว้าง

ราชาพยัคฆ์ขนทองระดับ 5 เป็นสิ่งที่พี่น้องทั้งสองคนไม่สามารถฆ่าได้ด้วยตนเอง เมื่อคิดว่าเจี้ยนเฉินสามารถตัดหัวได้อย่างง่ายดาย นี่เป็นเรื่องที่น่าตกใจเกินกว่าที่หัวใจของพวกเขาจะรับไหว

แม้แต่มนุษย์วานรเกล็ดเขียวและจระเข้หลังดาบก็หยุดการกระทำใด ๆ กลางคันและหันไปมองที่ศีรษะที่ถูกตัดของราชาพยัคฆ์ขนทองด้วยดวงตาที่ตกใจ

ไม่แม้แต่จะรอให้หัวของราชาพยัคฆ์ขนทองตกลงมาที่พื้น เจี้ยนเฉินก็ร่อนลงมาใกล้กับจระเข้หลังดาบทันที ในขณะที่สัตว์อสูรยังคงตกตะลึง กระบี่วายุโปรยที่ผ่านการเสริมความแข็งแกร่งก็บินไปยังกะโหลกศีรษะทันที

เมื่อสัมผัสถึงอันตรายที่จะเกิดขึ้น จระเข้หลังดาบได้ฟื้นสติจากความสับสนทันทีและเหวี่ยงกระดูกสันหลังใบมีดเจ็ดอันมาที่เจี้ยนเฉิน ได้ยินเสียงดังแสบแก้วหู เมื่อกระดูกสันหลังพุ่งไปที่กระบี่ของเจี้ยนเฉินพร้อมกันนั้นก็เอียงศีรษะไปทางด้านข้างซึ่งเร็วกว่าการเคลื่อนไหวของเจี้ยนเฉิน กำแพงธาตุดินเริ่มคลุมศีรษะด้วยสีและเงาที่คล้ายเกราะเหล็กปกป้องหัวของมัน

“ติ๊ง ! “

ใบมีดเดี่ยวจากกระดูกสันหลังกระแทกกับกระบี่วายุโปรยด้วยเสียงที่ดังคมชัดเมื่อเกิดการกระแทกและสะท้อนขึ้นสู่มือของเจี้ยนเฉิน กระบี่วายุโปรยเกือบจะกระเด็นออกมาจากมือของเจี้ยนเฉิน แต่เขาก็สามารถควบคุมไว้ได้ กระดูกสันหลังใบดาบในทางกลับกันแม้ว่ามันจะเป็นช่วงเวลาสั้น ๆ ในการสัมผัสกันระหว่างใบมีดกับแสงสีฟ้าและสีม่วงบนกระบี่ กระบี่ได้ทิ้งรอยแตกเล็ก ๆ ไว้บนใบมีด

“ฉับ!”

ดาบสองสามเล่มบินผ่านกระบี่ของเจี้ยนเฉิน หนึ่งในนั้นพยายามที่จะแทงเข้าไปในอกของเจี้ยนเฉินก่อนที่จะทะลุยื่นออกมาจากหลังของเขา

ในเวลาไม่นานใบหน้าของเจี้ยนเฉินก็ซีดเซียวในขณะที่เลือดไหลออกมาจากปากของเขา ดาบนั้นมีพลังมากมายมหาศาลและเมื่อมันแทงเข้าที่เขา พลังเกือบจะเหมือนกับว่าม้าป่าชนเข้ากับเขา ทำให้เกิดความเสียหายอย่างร้ายแรงต่อร่างกายของเขา

เนื่องจากวิธีการบ่มเพาะของเจี้ยนเฉิน อวัยวะภายในของเขาแข็งแกร่งกว่าปกติ เขาพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะเพิกเฉยต่อความเจ็บปวดที่กำลังขยายตัวอยู่ในทรวงอกของเขา เขากัดริมฝีปากของเขาแล้วแทงกระบี่ใส่จระเข้หลังดาบ

จระเข้หลังดาบลอยกลับไปและพ่นลูกบอลพลังงานใส่เจี้ยนเฉิน ต้องขอบคุณความรู้ที่มีมา มันทำให้พลันรู้สึกได้ทันทีว่ากระบี่ของเจี้ยนเฉินจะไม่ถูกแทงเข้าที่หัวหลังจากที่ได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับราชาพยัคฆ์ขนทอง

“ช่วยข้าเบี่ยงเบนความสนใจมัน ! ” เมื่อเห็นการล่าถอยของจระเข้หลังดาบ เจี้ยนเฉินร้องเสียงดัง ในเวลาเดียวกันเขาหลบลูกบอลพลังงานก่อนที่จะบินไปที่จระเข้หลังดาบ

ร่างที่เห็นขณะที่คาตาเฟยบินเข้ามาในสายตาของเจี้ยนเฉิน อาวุธเซียนของเขาห่อหุ้มด้วยแก่นธาตุไฟที่เป็นพลังของเขา เขาฟันไปที่ลูกบอลพลังงาน

“ปัง ! “