เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2684

2684 /2703

สรุปบท ตอนที่ 2684: ภูเขาโลกาแฝด.: เทพกระบี่มรณะ

สรุปเนื้อหา ตอนที่ 2684: ภูเขาโลกาแฝด. – เทพกระบี่มรณะ โดย Internet

บท ตอนที่ 2684: ภูเขาโลกาแฝด. ของ เทพกระบี่มรณะ ในหมวดนิยายแฟนตาซี เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

ตอนที่ 2684: ภูเขาโลกาแฝด.

เจี้ยนเฉินเริ่มสงสัยเมื่อได้ยินการสนทนาโดยรอบ. เขาเดินมาหาเหอเฉียนเฉียนและถามว่า,“ แม่หญิงเฉียน,ภูเขาโลกาแฝดคืออะไร? มันน่ากลัวมากหรือ?”

“ เจ้าเห็นภูเขาเหล่านั้นที่อยู่นอกม่านพลังไหม? นั่นคือภูเขาโลกาแฝด,ไม่สิ,พูดให้ชัดเจนคือเรากำลังยืนอยู่ในบนภูเขาโลกาแฝดในขณะนี้. ไม่ว่าจะเป็นเผ่าดาวทมิฬหรือคนนอก, ภูเขาโลกาแฝดเป็นพื้นที่ต้องห้ามสำหรับเราที่จะก้าวเข้ามา,เนื่องจากสัตว์อสูรกลืนชีวิตจำนวนมากอาศัยอยู่ที่นี่”

“มีข่าวลือว่าสัตว์อสูรกลืนชีวิตมีต้นกำเนิดจากพลังที่จอมปราชญ์สูงสุดแห่งจิตวิญญาณไม้ทิ้งไว้เบื้องหลัง สัตว์อสูรกลืนชีวิตแต่ละตัวมีพลังมหาศาล แม้ว่าจะถูกโจมตีอย่างรุนแรง งที่สุด แต่ก็สามารถฟื้นตัวได้ทันทีด้วยพลังอันมหาศาล ทำให้แทบจะไม่สามารถฆ่าได้”

“พวกมันมีพลังมหาศาลและยังสามารถกลืนกินพลังชีวิตได้อีกด้วย เมื่อมีคนได้รับบาดเจ็บจากสัตว์อสูรกลืนชีวิต สัตว์อสูรกลืนชีวิตจะกลืนกินพลังชีวิตส่วนหนึ่ง สิ่งนี้จะเกิดขึ้น นแม้ว่าจะเป็นการติดต่อกันเพียงชั่วครู่ก็ตาม และนั่นคือผลลัพธ์เมื่อทั้งสองฝ่ายไม่มีความแตกต่างในด้านความแข็งแกร่งมากนัก หากความแตกต่างของความแข็งแกร่งนั้นมากเกินไป สัตว์อสู รกลืนกินชีวิตก็สามารถดูดพลังชีวิตทั้งหมดของผู้บ่มเพาะจากระยะไกลได้” เหอเฉียนเฉียนกล่าวอย่างเคร่งเครียด ความกลัวปรากฏในดวงตาที่เย็นชาของนาง

“ถ้าเราไม่สามารถใช้ค่ายกลส่งตัวเคลื่อนย้ายได้ก็เท่ากับว่าถูกบังคับให้ข้ามผ่านภูเขาโลกาแฝดหรือ ? ” เจี้ยนเฉินยังคงถามต่อไป

“ถูกต้อง มีเพียง 2 เส้นทางจากที่นี่ หรือกลับไปยังโลกเซียน อย่างไรก็ตาม เนื่องจากองค์กรที่ยิ่งใหญ่ทั้งหมดของเราได้ส่งกองกำลังจำนวนมากมาให้ พวกเขาจะไม่ยอมให้เรากลับไปด้วยคว วามล้มเหลว” เสียงของเหอเฉียนเฉียนเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด นางเข้าใจความน่ากลัวของภูเขาโลกาแฝดเป็นอย่างดี หากไม่มีผู้เชี่ยวชาญขอบเขตตั้งต้นอยู่ด้วย ภูเขาโลกาแฝดก็เปรียบเ เสมือนนรก

ยิ่งไปกว่านั้นแม้ว่าผู้เชี่ยวชาญขอบเขตตั้งต้นจะสามารถเข้ามาที่นี่ได้ แต่พวกเขาก็ยังคงต้องเผชิญกับสถานการณ์เลวร้ายในภูเขาโลกาแฝด

นั่นเป็นเพราะคนส่วนใหญ่ที่สามารถเข้าถึงขอบเขตตั้งต้นได้ภายในหนึ่งพันปีนั้นเป็นขั้นอสงไขยช่วงต้น ภูเขาโลกาแฝดเป็นสถานที่ที่สามารถคุกคามขั้นอสงไขยช่วงปลายได้

หลังจากนั้นเจี้ยนเฉินก็ถามอีกเล็กน้อยเกี่ยวกับภูเขาและค่อย ๆ เข้าใจชัดเจนขึ้น

เขารู้ว่าอย่างน้อยมีสัตว์อสูรกลืนชีวิตหลายตัวในภูเขาโลกาแฝด ตัวที่แข็งแกร่งที่สุดคือราชาสัตว์อสูรกลืนชีวิต มันทรงพลังมากจนแม้แต่จักรพรรดิแห่งเผ่าดาวทมิฬก็ไม่สาม มารถสังหารมันได้ ตามความเป็นจริงมันสามารถขับไล่จักรพรรดิแห่งเผ่าดาวทมิฬไปได้

จักรพรรดิแห่งเผ่าดาวทมิฬเป็นบุคคลที่มีอำนาจสูงสุดในระดับเดียวกับขั้นบรรพกาลในการต่อสู้ แม้แต่คนแบบนั้นก็ไม่สามารถฆ่าราชาสัตว์อสูรกลืนชีวิตได้ ซึ่งทำให้เห็นได้ชัดว่า มันน่ากลัวเพียงใด

“สัตว์อสูรกลืนชีวิตมีพลังมากจริง ๆ แล้วเราจะไม่ตกอยู่ในอันตรายเมื่ออยู่ที่นี่หรือ ? ม่านพลังทรงพลังก็จริง แต่ก็ไม่สามารถหยุดยั้งสัตว์อสูรกลืนกินชีวิตที่แข็งแกร่งเหล่าน นั้นได้” ผู้บ่มเพาะจากเผ่ากระเรียนสวรรค์ถามด้วยใบหน้าซีดเซียว

“ไม่ต้องกังวล ตราบใดที่เราอยู่ในม่านพลัง เราจะไม่ตกอยู่ในอันตรายใด ๆ แม้ว่าโลกเซียนของเราจะจ่ายราคามหาศาลให้ขั้นอสงไขยของเผ่าดาวทมิฬสร้างม่านพลังนี้ แต่จุดประสงค์ของ งมันไม่ใช่เพื่อป้องกันสัตว์อสูรกลืนชีวิต เนื่องจากพวกมันไม่สามารถเข้าใกล้สถานที่นี้ พลังของโลกสัตว์อสูรที่ร่วงหล่นนั้นหนาแน่นมากใกล้กับทางออก และสัตว์อสูรกลืนชีวิตก็ กลัวพลังแห่งการมีอยู่ของพลังนี้เป็นอย่างมาก” เหอเฉียนเฉียนกล่าว

ในที่สุดทุกคนก็ผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อย อย่างน้อยพวกเขาก็รู้ว่าสัตว์อสูรกลืนชีวิตจะไม่สามารถคุกคามพวกเขาได้ในตอนนี้แม้ว่าพวกมันจะน่ากลัวก็ตาม

ไม่มีใครคาดหวังว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ ค่ายกลส่งตัวที่ผิดปกติขังทุกคนไว้ที่นี่ แม้ว่าพวกเขาจะออกไปได้ แต่พวกเขาก็จะต้องกลับไปพร้อมกับความล้มเหลว พวกเขาจะไม่สามารถเชิดห หน้าชูตาในตระกูลได้อีก พวกเขาจะกลายเป็นตัวตลกในหมู่คนรุ่นเดียวกันและอนาคตของพวกเขาจะได้รับผลกระทบอย่างรุนแรง

อย่างไรก็ตามหากพวกเขาพยายามที่จะผ่านทางภูเขาโลกาแฝด พวกเขาอาจจะต้องอยู่ที่นี่ตลอดไป

ทายาทและสาวกขององค์กรระดับสูงสุดหลายสิบแห่งจากโลกเซียนต่างรู้สึกลำบากใจ

หลังจากนั้นจินหงก็รวบรวมผู้นำขององค์กรทั้งหมดและหารือเกี่ยวกับแผนการของพวกเขาร่วมกัน ในท้ายที่สุดก็ไม่มีใครพอในผลลัพธ์ พวกเขาทำอะไรไม่ถูก พวกเขาตัดสินใจที่จะรอ