อ่านสรุป ตอนที่ 2686: ข้อได้เปรียบ จาก เทพกระบี่มรณะ โดย Internet
บทที่ ตอนที่ 2686: ข้อได้เปรียบ คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายแฟนตาซี เทพกระบี่มรณะ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
ตอนที่ 2686: ข้อได้เปรียบ
ไม่มีผู้นำคนใดกล้าคัดค้านคำสั่งของจินหง นั่นไม่ใช่เพียงเพราะสถานะของเขาในฐานะผู้สืบทอดของจอมปราชญ์สูงสุดเท่านั้น ที่สำคัญกว่านั้นเป็นเพราะพวกเขาได้รับคำสั่งจากผู้อาวุ โสให้ทำตามข้อตกลงทั้งหมดของจินหงในระหว่างการเดินทางไปยังโลกแห่งสัตว์อสูรที่ร่วงหล่น
ผู้คนหลายแสนคนเริ่มเคลื่อนไหว พวกเขากำหนดทิศทางและค่อย ๆ เข้าหาม่านพลังที่อยู่ห่างออกไป 100 กิโลเมตร
พลังของโลกแห่งสัตว์อสูรที่ร่วงหล่นนั้นแข็งแกร่งที่สุดภายในม่านพลัง เป็นผลให้สัตว์อสูรกลืนกินชีวิตไม่กล้าเข้ามาใกล้ อย่างไรก็ตามพลังของโลกจะเบาบางลงนอกม่านพลัง นั่น นจะเป็นอาณาเขตของสัตว์อสูรกลืนชีวิตซึ่งจะทำให้พวกเขาตกอยู่ในอันตรายตลอดเวลา
แม้ว่าทุกคนจะเป็นผู้บ่มเพาะขอบเขตเทพและสามารถข้ามร้อยกิโลเมตรได้ในพริบตา แต่ระยะทางก็ดูยาวมากในตอนนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาเข้าใกล้ม่านพลังมากขึ้นเรื่อย ๆ อั จริยะชั้นยอดบางอย่างจากองค์กรระดับสูงก็อดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน
ความกลัวของพวกเขาที่มีต่อสัตว์อสูรกลืนชีวิตได้ท่วมท้นในจิตใจของพวกเขา ทำให้พวกเขาเคลื่อนที่ช้าลงเรื่อย ๆ เมื่อเข้าใกล้ม่านพลัง
“โอ้ย พวกเจ้าตามมาให้ทันสิ หากพวกเจ้ารั้งท้ายอยู่ข้างหลัง พวกเจ้าอาจถูกทำลายล้างเมื่อต้องเผชิญหน้ากับสัตว์อสูรกลืนชีวิตด้วยกำลังของพวกเจ้ากลุ่มเดียว” ราชาเทพคนหนึ่งที อยู่ด้านหน้ามองย้อนกลับไปที่กลุ่มใหญ่ไม่กี่กลุ่มที่รั้งท้ายข้างหลังคนส่วนใหญ่ทั้งหมด เขาหัวเราะออกมาทันที การดูถูกปรากฏในแววตาของเขาเมื่อเขาเห็นใบหน้าซีดเซียวของผู้น นำกลุ่มต่าง ๆ
ในบรรดาผู้นำหลายสิบคน บางคนผ่านการนองเลือดและความตายมามาก พวกเขาเคยเจอกับการทดสอบที่รุนแรงมาก่อน พวกเขาได้สร้างจิตตานุภาพเหมือนเหล็กกล้า ดังนั้นการเข้าสู่ภูเขาโลกาแฝ ฝดจึงไม่ได้ทำให้พวกเขาหวาดกลัว
อย่างไรก็ตามยังมีคนที่เป็นเหมือนเกล็ดหิมะ ด้วยทรัพยากรที่มีอยู่มากมายในตระกูลของพวกเขา พวกเขาจึงได้เป็นราชาเทพในระยะเวลาอันสั้น
แต่พวกเขาแทบจะไม่ได้เข้าใกล้ความตายผ่านการทดลอบและความยากลำบากเลย ตอนนี้พวกเขาอยู่ที่นี่ และต้องเผชิญหน้ากับการคุกคามของสัตว์อสูรกลืนกินชีวิต เห็นได้ชัดว่าพวกเขาหวาดก กลัวอย่างไร้ปัญญา
“หึ ผู้อาวุโสสูงสุดกำลังคิดอะไรอยู่ถึงให้ข้าทำตามคำสั่งทั้งหมดของจินหง ? จักรวรรดิแลนซ์ ของเราเป็นจักรวรรดินิรันดร์ที่มีมาตั้งแต่สมัยโบราณ ข้าเป็นองค์ชายผู้ยิ่งใหญ่แห่ง จักรวรรดิแลนซ์ ที่มีพรสวรรค์อันยอดเยี่ยม ข้ากลายเป็นราชาเทพในเวลาเพียง 800 ปี และความสำเร็จในอนาคตของข้าจะมากมายมหาศาล แล้วทำไมข้าถึงต้องสละชีวิตไปกับจินหงแห่งเผ่าหมา าป่าหายนะในตอนนี้…”
“จินหง เจ้าบังคับข้าให้ทำแบบนี้จริง ๆ ข้าจะไม่ไว้ชีวิตเจ้า…”
“หืม จินหงคิดว่าเขาคงอยู่ยงคงกระพันจริง ๆหลังจากได้รับมรดกของจอมปราชญ์สูงสุด เขาจึงสามารถข้ามภูเขาโลกาแฝดได้หรือ ? เขาอาจไม่เคยเห็นความน่ากลัวของสัตว์อสูรกลืนกินชี วิตมาก่อน ข้าอยากเห็นว่าเขาจะตายอย่างไร…”
“เราควรระวัง เมื่อเราออกจากม่านพลังและเจอสัตว์อสูรกลืนชีวิต เราต้องปล่อยให้จินหงหยุดพวกมัน เขาคิดว่าเขายอดเยี่ยมมากเพราะเขามีมรดกจากจอมปราชญ์สูงสุด เขาจะได้รับส สิ่งที่เขาขอเร็ว ๆ นี้…”
“จำไว้ว่าอย่าเผชิญหน้าโดยตรงกับสัตว์อสูรกลืนชีวิตเมื่อพวกเจ้าเจอพวกมัน ปล่อยให้จินหงหยุดพวกมัน เมื่อจินหงตาย เราจะถอยกลับเข้าไปในม่านพลังทันทีและกลับไปที่โลกเซี ยน…”
ผู้นำหลายคนคิดแผนขึ้นมา แสงในดวงตาของพวกเขากะพริบขณะที่พวกเขาจ้องจินหงที่อยู่ตรงหน้า พวกเขากัดฟันด้วยความไม่พอใจแต่ก็ไม่กล้าแสดงออก
“เมื่อเราออกจากม่านพลัง เราจะอยู่ในดินแดนของสัตว์อสูรกลืนชีวิต เราจะต้องเผชิญกับอันตรายจากการโจมตีตลอดเวลา หยางยู่เทียน เจ้าต้องคอยระวังและอยู่ใกล้ ๆ ข้า อย่ามาทิ งชีวิตไว้ที่นี่” เหอเฉียนเฉียนสื่อสารกับเจี้ยนเฉินอย่างเข้มงวดในกลุ่มของเผ่ากระเรียนสวรรค์
หากไม่รวมทหารพลีชีพ เจี้ยนเฉินก็เป็นราชาเทพเพียงคนเดียวนอกเหนือจากเหอเฉียนเฉียนในกลุ่มของเผ่ากระเรียนสวรรค์ เป็นผลให้เหอเฉียนเฉียนให้ความสำคัญกับเจี้ยนเฉินอย่างแท้จริง
ทุกคนมาถึงข้างหน้าม่านพลังอย่างว่องไว จินหงบินเข้ามา เหลือบมองผ่านภูเขาด้านนอก เขาไม่แสดงความกลัวและก้าวผ่านมันไป
นอกจากนี้เขาก็เป็นคนจากเผ่าหมาป่าหายนะซึ่งมีจำนวนใกล้เคียงกับหนึ่งหมื่นคน.
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพกระบี่มรณะ
จบแล้วหรอ...
ทำไมยังไม่ลงบทใหม่...
ลงครั้งละ สี่ ห้า บท ได้ไหม...
กรุณาลงบทครั้งละหลายบทหน่อยนะครับ ชอบ ๆ...
รออ...
ตอน 1419-1420 หายครับ...
จบแล้ว......
มีต่อไหมครับ...
เมื่อไรจะอัพเดทค้าบ รอนานแล้ว...
ต่อๆๆๆ...