เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 280

ตอนที่ 280: ภัยคุกคาม

ใบหน้าของเจี้ยนเฉินแสดงให้เห็นถึงความลำบากใจ หากผู้อาวุโสมาขอเขาก่อนนี้เขาก็ยังสามารถเอาออกมาได้ แต่ตอนนี้หินหลากสีก้อนนี้ได้เข้ามาอยู่ในตันเถียนของเขาแล้วและถูกเก็บไว้โดยจิตวิญญาณกระบี่ ซึ่งหมายความว่าเขาไม่อาจเอามันออกมาได้

มองไปที่ใบหน้าที่ดูยุ่งยากใจของเจี้ยนเฉิน ดวงตาของผู้อาวุโสก็หรี่แคบลงก่อนที่จะพูดด้วยน้ำเสียงที่น่ารำคาญออกมาว่า น้องชาย จ้าไม่ต้องกังวล ไม่ว่าจะเป็นสมบัติล้ำค่าขนาดไหน ข้าผู้เฒ่าหวู่ก็ไม่คิดจะเอามันไป ข้าแค่อยากจะรู้ว่ามันเป็นสมบัติอะไร

ท่านผู้เฒ่า ข้าเสียใจจริง ๆ แต่ข้าไม่อาจเอาหินหลากสีออกมาได้ เจี้ยนเฉินยิ้มเฝื่อน ๆ บนใบหน้าของเขา คนกลุ่มนี้เข้ามาในช่วงจังหวะไม่ดีเลย พวกเขาเพิ่งเข้ามาหินหลากสีก็เข้าไปในตันเถียนของเขาและทำให้เขาไม่อาจอธิบายอะไรได้ ท้ายที่สุดหากสถานการณ์เป็นแบบนี้ ไม่ว่าเขาจะอธิบายอย่างไรก็ไม่มีใครเชื่อได้

ฮึ่มม เจ้าไม่อาจเอาออกมาได้ ? เป็นไปได้หรือไม่ว่าเจ้าคิดว่าตาเฒ่าแบบเราจะเอาสมบัติของเจ้าไป ?

ผู้อาวุโสหวู่นั้นทรงอำนาจมากในตระกูลเทียนฉิน เขาจะอยากได้สมบัติของเจ้าได้อย่างไร ?

สมบัติของเจ้ามีค่าไม่กี่เหรียญ ผู้อาวุโสเหล่านี้จะอยากได้ของเจ้าไปทำอะไร ?

ผู้อาวุโสไม่ได้พูดอะไรออกมาขณะที่คนที่อยู่ด้านหลังเริ่มตำหนิเจี้ยนเฉิน

ใบหน้าของเจี้ยนเฉินหมองลงก่อนที่จะยกมือขึ้น ผู้อาวุโส ข้าไม่ได้อยากจะซ่อนสมบัติจากท่าน แต่มันมีการเปลี่ยนแปลงอย่างไม่คาดคิด ทำให้ข้าไม่อาจนำออกมาได้ เจี้ยนเฉินพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ และพยายามที่จะอ่อนน้อมที่สุด หากอีกฝ่ายยังพยายามกดดันเขา เขาก็จะไม่ไว้หน้าอีกต่อไป

ไม่ต้องพูดไร้สาระ เจ้าแค่รีบเอามันออกมาให้ผู้อาวุโวหวู่ดู ด้วยสถานะของเขา ตระกูลต้องการอะไร เขาก็ต้องได้สิ่งนั้น ? เด็กหนุ่มพูดโดยไม่ไว้หน้าเจี้ยนเฉิน

ออกไปให้พ้นทาง ! ในเวลานั้นมีเสียงคำรามออกมาจากด้านหลังทุกคน ทำให้เห็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ท่าทางแข็งแรงวิ่งฝ่าฝูงชนเข้ามาในห้อง เมื่อพวกเขาเห็นคนทั้งหมดก็รีบหลีกทางและป้องหมัดพร้อมกับพูดว่า นายน้อย !

คนที่รีบวิ่งเข้ามาคือฉินเซียว

หลานเซียว เจ้ามาทำอะไรที่นี่ ? เมื่อเห็นเด็กหนุ่มคนนั้น ผู้อาวุโสหวู่ก็มีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาขณะที่เขาถามด้วยน้ำเสียงอย่างอ่อนโยน

ฉินเซียวมีอิทธิพลในตระกูลอย่างมากและแม้กระทั่งผู้อาวุโสหวู่ที่มีอำนาจมาก เขาก็ยังห่างชั้นเมื่อเทียบกับฉินเซียว

ฉินเซียวเหลือบไปมองผู้อาวุโสหวู่และพูดด้วยน้ำเสียงที่แข็งกระด้าง ผู้อาวุโสหวู่ ข้าควรจะถามคำถามนั้นกับท่าน นี่คือห้องของน้องร่วมสาบานข้า เจี้ยนเฉิน พวกท่านมาทำอะไรที่นี่กันมากมาย ? จากนั้นเขาก็มองไปยังกลุ่มคนที่อยู่ด้านหลังผู้อาวุโสหวู่และออกคำสั่งอย่างโกรธเกรี้ยวว่า ทุกคนที่อยู่ที่นี่ออกไปให้หมด !

คนที่อยู่เบื้องหลังผู้อาวุโสหวู่มองหน้ากันและกันโดยไม่แน่ใจว่าจะทำเช่นไรดี ผู้อาวุโสหวู่ได้แต่จ้องมองอย่างเย็นชาไปยังคนที่ยืนอยู่ด้านหลังเหล่านั้น

เมื่อเห็นเช่นนี้ ฉินเซียวก็ยิ่งหน้าตาถมึงทึงและราวกับว่าจะออกคำสั่งอีกครั้ง ทันใดนั้นก็มีเสียงที่ดังกังวานมาจากด้านนอกตัวห้อง

ข้าต้องการให้ทุกคนออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ !

หลังจากที่ได้ยินเสียงดังกังวานขึ้นมา หัวใจของทุกคนก็กระโจนขึ้นมาถึงลำคอ แม้ว่าพวกเขาจะไม่เห็นว่าคนเหล่านี้เป็นใคร แต่ทุกคนต่างก็คุ้นเคยกับเสียงนี้ มันเป็นเสียงของผู้นำตระกูลฉิน

พวกเราคารวะผู้นำ !

พวกเราน้อมพบผู้นำ!

กลุ่มคนที่อยู่ด้านนอกเริ่มพูดกับผู้นำอย่างเคารพก่อนที่จะเดินออกจากห้องอย่างเชื่อฟัง ด้วยคำพูดของผู้นำ ไม่มีใครสักคนที่จะกล้าอยู่ในห้อง

ผู้นำได้สวมเสื้อคลุมสีขาวและมีชายกลางคนไม่กี่คนที่อยู่ด้านหลังของเขา ที่ตอนนี้ได้เข้ามาให้ห้องด้วย

ข้าคารวะผู้นำ ! ผู้อาวุโส่หวู่กล่าวด้วยความเคารพ

ท่านพ่อ ในที่สุดท่านก็มา ! ผู้อาวุโสหวู่และกลุ่มคนเหล่านั้นดื้อดึงมาก พวกเขาบุกเข้ามาในห้องของน้องเจี้ยนเฉินโดยไม่แจ้งจุดประสงค์ ! ถ้าข่าวนี้ถูกแพร่งพรายออกไปข้างนอก ตระกูลเทียนฉินของเราจะมีหน้าไปเจอผู้คนได้อย่างไร ? ฉินเซียวพูดอย่างไม่พอใจ