เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 300

ตอนที่ 300: ผนึกสมบัติภูเขา

“หลวนเอ๋อ เจ้าทนได้อีกไม่นานหรอก ส่งยุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎมาซะดี ๆ และอย่าขัดขืน” ชายหนุ่มหัวเราะออกมาอีกครั้งและยิ้มออกมาอย่างไร้กังวลเหมือนว่ายุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎเป็นของเขาไปแล้ว

“ชิเซียงกราน ฝันไปเถอะว่าเจ้าจะเอายุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎของข้าไปได้ ! ” หญิงสาวตะโกนออกไปอย่างโกรธเกรี้ยวในขณะที่นางหันไปหาเจี้ยนเฉิน “เจ้าคนชั่ว ! ถ้าเจ้าช่วยข้ารับมือกับพวกมัน ข้าจะลืมเรื่องความแค้นของเราไปซะ ! “

เมื่อได้ยินคำขอของหญิงสาวให้ช่วย ใบหน้าของชายหนุ่มก็มืดมนในขณะที่เขามองมาที่เจี้ยนเฉินอย่างอันตราย “นี่เป็นเรื่องส่วนตัวระหว่างตระกูลชิกับตระกูลหวง ถ้าเจ้าพยายามจะเข้ามาสอด เตรียมรับมือกับสิ่งที่จะเกิดต่อไปได้เลย”

“นี่เป็นเรื่องระหว่างสองตระกูล ถ้าคนนอกเข้ามาสอด เจ้ามีชีวิตรอดไม่เกิน 3 เดือนแน่ ! ” ชายอีกคนหนึ่งที่กำลังสู้กับหญิงสาวร้องออกมาอย่างโกรธเกรี้ยวในขณะที่เขาเคลื่อนไหวไปพร้อมกับชุดสีดำของเขา

“ใครก็ตามที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ ไม่อยากนั้นก็เตรียมรับความพิโรธของตระกูลชิได้เลย ใครก็ตามที่เป็นศัตรูกับพวกเราจะถูกไล่ล่าไปชั่วชีวิต ! ” ชายคนที่สองที่มีแผลเป็นบนหน้าคำรามออกมาในขณะที่เขาพยายามที่จะโน้มน้าวเจี้ยนเฉิน

แม้ว่าพวกเขาจะมีข้อได้เปรียบในด้านจำนวน แต่พวกเขาก็ยังอยากได้ยุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎมาก ในช่วงเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ พวกเขาไม่ต้องการให้เกิดเรื่องผิดพลาดขึ้น ถ้าพวกเขาได้ยุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎมา ก็ไม่มีอะไรที่พวกเขาจะต้องกลัว ภายในการชุมนุมทหารรับจ้างนั้น ไม่มีใครที่ข่มขู่พวกเขาได้ถ้าพวกเขามียุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎ

เจี้ยนเฉินยืนอยู่ที่เดิมและไม่ได้สนใจคำข่มขู่ของชายพวกนั้นเลย เขามองไปที่หญิงสาวที่กำลังถูกกดดัน เจี้ยนเฉินลังเลไปชั่วครู่ว่าเขาควรจะช่วยเหลือหรือหลีกเลี่ยงหายนะเรื่องนี้

เมื่อว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้จะทำให้เจี้ยนเฉินรู้สึกผิดอยู่บ้าง แต่เขาก็มาลืมสิ่งที่เขาโดนไปก่อนหน้านี้ ผู้เฒ่าทั้งสองคนสร้างความเสียหายให้กับเขาอย่างมากจนเขาเกือบไม่มีโอกาสที่จะรอดชีวิต นอกเหนือไปจากนั้น หญิงสาวคนนี้ยังพยายามที่จะโจมตีเขาแต่ไกลด้วยธนูที่มีความแข็งแกร่งที่เหลือเชื่อ จากนั้นนางก็ยิงมาที่เขามากกว่ายี่สิบครั้ง ซึ่งมันทำให้เขารู้สึกโกรธมาก

เสียงร้องอย่างเวทนาดังออกมาจากหญิงสาวเพราะนางไม่สามารถหลบได้ทันเวลาและโดนฟันเข้าไปที่แขนของนาง ในตอนนี้ชายทั้งสามเข้ามาหานางจากทุกทิศทาง ทำให้เกือบเป็นไปไม่ได้เลยที่นางจะหนี

ด้วยภาพที่เป็นอยู่ในตอนนี้ เจี้ยนเฉินรู้ว่า หญิงสาวคนนี้คงไม่สามารถทนได้อีกนาน เขาทิ้งความลังเลไปและกัดริมฝีปากของเขา เขาตัดสินใจแล้ว เขาถือกระบี่วายุโปรยแล้วบินเข้าไปในวงล้อมและป้องกันดาบจากชายชุดดำเอาไว้

“เจ้ากล้าขวางตระกูลชิของพวกเรางั้นหรือ เจ้าไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วหรือไง ! ” ชายคนนี้คำรามออกมา

“เจ้าหนุ่ม มันสายเกินไปที่จะหนีแล้วในตอนนี้” หอกยาวของชายหนุ่มแทงไปที่เจี้ยนเฉิน ในขณะที่เขาพุ่งออกมาจากหญิงสาวด้วยใบหน้าที่ดุร้ายและคำรามออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว

เจี้ยนเฉินไม่ฟัง เขาเริ่มปล่อยปราณกระบี่ปริมาณมหาศาลออกมาจากกระบี่ของเขาไปที่ชายชุดดำ

ชายชุดดำใช้ขวานของเขาและเหวี่ยงออกไปเพื่อจะป้องกันการโจมตีที่จะเข้ามา ในตอนท้าย ขวานของเขาก็ไม่เร็วพอเมื่อเทียบกับเจี้ยนเฉิน ในการเคลื่อนไหวเพียง 2 ครั้ง เขาก็โดนเจี้ยนเฉินไล่ต้อน ในตอนที่เขาพยายามจะเหวี่ยงขวานของเขาเอาไป เจี้ยนเฉินก็แทงออกไปข้างหน้าด้วยความเร็วที่ชายคนนั้นไม่สามารถจะดึงขวานของเขากลับมาได้ทันเวลา กระบี่แทงทะลุคอของเขาจากปลายกระบี่ ทำให้เลือดหยดออกมาจากคอของเขา

ชายชุดดำมองไปที่เจียนเฉินอย่างเหลือเชื่อ เขาไม่เชื่อว่าเจี้ยนเฉินจะเร็วจนเขาไม่สามารถตอบโต้การโจมตีได้ทัน

“พี่สาม!”

เมื่อเห็นชายชุดดำตาย ชายคนอื่นที่กำลังสู้กับหญิงสาวก็บินมาพร้อมทั้งกัดฟันอย่างโกรธเกรี้ยวและสายตาที่เต็มไปด้วยจิตสังหารทันที

แม้แต่ชายหนุ่มที่อายุเกือบสามสิบปีก็ยังไม่ทันระวังตัว เขาไม่คิดว่าคนที่หนุ่มเหมือนเจี้ยนเฉินจะสามารถฆ่าเซียนปฐพีได้อย่างรวดเร็วขนาดนี้ จอมยุทธที่แข็งแกร่งขนาดนี้ทำให้เขายังรู้สึกกลัว

“สหาย ไม่จำเป็นที่เจ้าจะต้องรับมือกับความโกรธของตระกูลชิของพวกเราหรอก มันจะเป็นไปได้หรือไม่ที่เจ้าจะลืมเรื่องที่หญิงสาวนี้ทำกับเจ้าไป ? ถ้าเจ้าเข้าร่วมกับพวกเรา พวกเราก็จะสามารถจัดการกับหญิงสาวนี้ได้ ตระกูลชิของพวกเราจะตอบแทนเจ้าอย่างงาม” ชายหนุ่มพูดกับเจี้ยนเฉิน

“อย่าไปฟังคำโกหกของพวกมัน คนจากตระกูลชิทำตัวหน้าไม่อายอยู่เสมอ! คำพูดของเจ้ามันไม่มีค่าอะไร ถ้าเจ้าได้ฆ่าคนของตระกูลชิไปแล้ว พวกมันจะไม่ปล่อยเจ้าไปแน่ ! ” หญิงสาวกลัวว่าเจี้ยนเฉินจะเปลี่ยนใจไปช่วยพวกเขาจึงรีบพูดออกมาอย่างรวดเร็ว

เจี้ยนเฉินตีสีหน้าที่เย็นชาในขณะที่เขาดึงกระบี่ออกมาจากคอของชายในชุดดำ เขาไม่สนใจคำพูดจากทั้งสองฝ่ายเพราะว่าเขาได้ตัดสินใจแล้ว เขาวิ่งไปไปทางที่ชายผู้ซึ่งสู้กับหญิงสาว กระบี่ของเขาเป็นประกายเหมือนสายฟ้าในขณะที่เขาพยายามที่จะโจมตีออกไป

“เจ้ามันรนหาที่ตาย ! ” เมื่อเห็นแบบนี้ ชายหนุ่มก็ตะโกนออกมาอย่างโกรธเกรี้ยวในขณะที่ใบหน้าของเขามืดครึ้ม เขาไม่คิดว่าจะถูกปฎิเสธจากการเชื้อเชิญอย่างดีของเขา นี่ทำให้เขาประหลาดใจมากและทำให้เขารู้สึกโกรธมากเช่นกัน ก่อนที่เขาจะรู้สึกว่าจิตสังหารท่วมท้นออกมาจากเขา