เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 301

ตอนที่ 301: ความน่าสะพรึงกลัวของผนึกสมบัติภูเขา

“ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะรู้เกี่ยวกับเรื่องผนึกสมบัติภูเขาที่ตระกูลชิของเราครอบครองเมื่อไม่กี่สิบปีก่อน” ชิเซียงกรานหัวเราะอย่างลึกลับ

ทันทีที่วางคันธนูกลับไปที่ด้านหลัง หญิงสาวก็วิ่งต่อไปก่อนที่จะหันหน้าไปหาเจี้ยนเฉินและเรียกเขาว่า ” เจ้าทึ่ม เราต้องวิ่ง ! ” ในขณะที่นางร้องตะโกนใส่เขา นางก็วิ่งหนีไปไกลด้วยท่าทางตกใจ

เจี้ยนเฉินมองหญิงสาวที่โวยวายด้วยความสับสน เขางงมาก ก้อนเหล็กในมือของชิเซียงกรานมีพลังที่น่ากลัวแฝงอยู่หรือ ?

แม้จะสับสนด้วยความไม่รู้ว่ามันมีความลับอะไรซ่อนอยู่ เจี้ยนเฉินก็ยังหันหลังกลับและเริ่มวิ่งหนีจากชิเซียงกรานอย่างไม่ลังเล

“หืมม ข้ามีผนึกสมบัติภูเขา เจ้าไม่ควรคิดที่จะหลบหนี ! ” ใบหน้าของชิเซียงกรานขุ่นเคืองเมื่อเขาโยนก้อนเหล็กขึ้นไปในอากาศ

ทันทีที่มันลอยขึ้นไปในอากาศ ก้อนเหล็กก็เริ่มเปลี่ยนเป็นผนึกภูเขาเส้นรอบวงยาว 100 เมตรขณะที่มันบินไปที่หัวของเจี้ยนเฉินด้วยความเร็วที่คาดไม่ถึง

ดวงตาของเจี้ยนเฉินเบิกกว้างขณะที่เขาจ้องเขม็งไปที่ฐานสีดำสนิทของของผนึกภูเขา เขาไม่เชื่อในสิ่งที่เขาเห็น เขาสาบานได้ว่าเขาไม่เคยเห็นหรือได้ยินเรื่องแบบนี้มาก่อน

“วัตถุแปลกประหลาดนี้คืออะไร ? ” เจี้ยนเฉินคิดด้วยความตกใจและอยากรู้อยากเห็น

อย่างไรก็ตามผนึกภูเขาที่ลอยอยู่นั้นไม่ได้ให้เวลาเจี้ยนเฉินคิด และในเวลาต่อมาก็มีแรงกดดันลงมาที่เขาอย่างมาก

หลังจากที่ไตร่ตรองถึงความประหลาด ในที่สุดเขาก็ได้ค้นพบความลับเบื้องหลังผนึกภูเขา สิ่งนี้ใช้สำหรับบดขยี้คน หากใครก็ตามที่ถูกทุบด้วยสิ่งนี้ พวกเขาก็จะได้รับบาดเจ็บ

เจี้ยนเฉินรีบวิ่งออกไปข้างนอกอย่างรวดเร็ว ผนึกภูเขาที่มีเส้นรอบวงยาว 100 เมตรรวดเร็วมากก่อนที่เจี้ยนเฉินจะวิ่งออกไปด้านนอก 20 เมตร ผนึกภูเขาก็ตกลงไปที่หัวของเขา

เจี้ยนเฉินคำรามออกมา เขานำอาวุธเซียนของเขาขึ้นมาต่อสู้กับผนึกภูเขาด้วยความหวังว่าจะชะลอความเร็วของมันลงได้

ผนึกภูเขามีพลังมากกว่าที่เจี้ยนเฉินใช้ไป มันกระแทกร่างของเจี้ยนเฉินลงสู่พื้นดินพร้อมกับเสียงดังปัง เกิดรอยหลุมลึกที่ไม่น่าเชื่อ

ข้างหน้าหญิงสาวที่หันมามองตกใจมากเมื่อเห็นว่าเจี้ยนเฉินถูกทับลงบนพื้น นางเอะอะ หยุดวิ่งแล้วพูดสบถออกมาดัง ๆ ทันทีว่า “เจ้าโง่ขนาดนี้ได้ยังไง ? ข้าบอกให้เจ้าวิ่ง แต่เจ้ายืนเซ่ออยู่ตรงนั้นเหมือนคนโง่ การตายของคนโง่เขลา ! นั่นคือสิ่งที่เจ้าสมควรได้รับ ! “

“หืมม เจ้ากล้าต่อต้านตระกูลชิของเรา นี่คือที่ที่เจ้าต้องจากไปจากโลกและตายเหมือนขอทาน” ชิเซียงกราน ถ่มน้ำลายใส่ในขณะที่เขาจ้องมองไปที่ปล่องหลุมลึก ความแข็งแกร่งของผนึกสมบัติภูเขานั้นสามารถมองเห็นได้ชัดเจน นับตั้งแต่ตระกูลชิครอบครองมัน มันก็ถูกตั้งไว้ในห้องสมบัติที่ปลอดภัยของพวกเขา ตำนานของมันส่งต่อจากรุ่นสู่รุ่น จนถึงตอนนี้ ความแข็งแกร่งของมันไม่สามารถจินตนาการได้และไม่เคยมีเซียนปฐพีคนไหนที่สามารถเอาชีวิตรอดได้แม้แต่คนเดียว

ชิเซียงกรานยกมือขึ้นทำให้พื้นข้างหน้าเขาเริ่มสั่น ทันใดนั้นผนึกภูเขายักษ์ก็ถูกยกขึ้นจากพื้น มันหดกลับลงมาเป็นขนาดเท่ากำปั้นและร่อนลงในมือของเขา

หลังจากเก็บผนึกสมบัติภูเขา ชิเซียงกรานก็หันกลับไปหาคนตาย ชายวัยกลางคนที่อยู่ข้างหลังเขา เขาดึงเข็มขัดมิติออกมา จากนั้นเขาก็หันไปไล่ตามหญิงสาว

เมื่อผนึกภูเขาออกจากปากปล่องหลุมเพื่อกลับไปยังชิเซียงกราน ทันใดนั้นร่างที่มอมแมมไปด้วยโคลนก็บินออกจากหลุมเหมือนสายฟ้าฟาดและแทงชิเซียงกราน พร้อมกับปราณกระบี่

ชิเซียงกรานรู้สึกตกใจอย่างมาก แต่ด้วยความแข็งแกร่งของเขาในฐานะเซียนปฐพี เขาสามารถตอบโต้ได้ทันเวลา เขาถือหอกยาวไว้ข้างหน้าเป็นแนวป้องกันที่ทำให้ตัวเขาอยู่ห่างจากกระบี่ เมื่อมีหอกมาสกัดกั้น กระบี่สีเงินจึงถูกผลักกลับไปอย่างต่อเนื่องและห่างออกไปจากร่างกายของเขา

เจ้า ! ทำไมเจ้ายังไม่ตาย ? ” ชิเซียงกรานร้องออกมาขณะที่เขามองดูร่างเปื้อนโคลน ผลลัพธ์ประเภทนี้ไม่ใช่สิ่งที่เขาคาดว่าจะได้เห็น

เจี้ยนเฉินที่มอมแมมไปด้วยโคลนถอนหายใจด้วยความผิดหวังเมื่อเห็นว่าการโจมตีของเขาถูกหอกกระแทกกลับมา เขาคุกเข่าลงกับพื้นอย่างรวดเร็วและกระอักเลือดออกมาเต็มปาก

ชิเซียงกรานพูดจาเย้ยหยันเมื่อเห็น “เจ้าคือเซียนปฐพีคนแรกที่ไม่ได้ตายจากผนึกสมบัติภูเขา จงภูมิใจในความสำเร็จนั้น ดูเหมือนว่าผนึกภูเขาจะทำให้เจ้าบาดเจ็บสาหัส เช่นนั้นข้าขอใช้ผนึกภูเขาอีกครั้งเพื่อจบชีวิตของเจ้า เซียนปฐพีคงไม่สามารถทนการถูกตีครั้งที่สองได้ ถึงอย่างนั้นเจ้าก็ไม่ควรเสียใจกับการตายในครั้งนี้”