เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 303

ตอนที่ 303: พันธมิตร

หลังจากเดินออกไป หญิงสาวก็ไม่เดินกลับมาที่ด้านในของถ้ำอีก เจี้ยนเฉินที่เปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าชุดใหม่เสร็จแล้วยังหน้าแดงอยู่ เขารู้สึกอายมากถึงระดับที่รู้สึกโกรธเล็กน้อย เขาไม่คิดว่าหญิงสาวจะไร้มารยาทและเดินเข้ามาโดยที่ไม่ส่งเสียง

ถ้าไม่ใช่เพราะปฏิกิริยาตอบสนองที่รวดเร็ว เจี้ยนเฉินก็จะสันนิษฐานว่านางไม่รู้สึกละอายเลยที่เห็นร่างเปลือยเปล่าของเขา

ถ้าหญิงสาวรู้ว่าเจี้ยนเฉินคิดอะไรอยู่ นางคงอยากกดหัวเขาให้จมน้ำ

หลังจากสวมใส่เสื้อผ้า เจี้ยนเฉินก็เดินออกจากถ้ำ เขาพบว่านางยืนหันหลังอยู่ไม่ไกลจากจุดนั้น แม้ว่าเขาจะมองไม่เห็นใบหน้าของนาง แต่เจี้ยนเฉินก็สามารถเห็นลำคอทั้งสองด้านของนางเป็นสีแดง ซึ่งหมายความว่าแก้มของนางคงแดงก่ำเช่นกัน

หลังจากที่หญิงสาวเห็นเขาเปลือยกายในขณะที่เขาอาบน้ำ มันก็ยากสำหรับเจี้ยนเฉินที่จะไม่รู้สึกอาย เขามีสีหน้าจริงจังขณะที่เขาพูดออกมาว่า “เฮ้ เจ้าหยาบคายมาก เจ้าเดินเข้ามาโดยไม่มีเสียงและยังมาแอบดูข้าอาบน้ำได้อย่างไร ? ” ไม่กี่ปีก่อนหลังจากที่เขาได้เห็นร่างเปลือยของหญิงสาวคนนี้โดยบังเอิญ เขาก็มีปัญหามากมาย ตอนนี้หญิงสาวแอบย่องเข้ามาอย่างเงียบ ๆ ในขณะที่เขาอาบน้ำ นี่เป็นโอกาสที่เจี้ยนเฉินจะต่อว่านาง

ในตอนแรกหญิงสาวคนนั้นอายมาก แต่เมื่อนางได้ยินว่าเจี้ยนเฉินบอกว่านางแอบเข้าไปดูเขาอาบน้ำ ใบหน้าที่แดงของนางก็ฉุนเฉียวขึ้นมาทันที นางไม่รู้สึกละอายใจอีกต่อไป นางหันกลับมามองเขา “ใครบอกว่าข้าแอบดูเจ้าอาบน้ำ ? ” เจ้ามีตาหรือไม่ ? “

เจี้ยนเฉินพูดไม่ออก ในตอนนั้นเขาไม่อยากให้น้ำเข้าตา เขาจึงปิดตา ดังนั้นเขาจึงไม่เห็นร่างของหญิงสาว อย่างไรก็ตามเขาได้ยินเสียงกรีดร้องของนาง เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ดวงตาทั้งสองของข้าสามารถมองเห็นได้อย่างสมบูรณ์แบบ”

“เจ้าบ้า เจ้ามันคนชั่วช้า เจ้ารู้สึกอับอายบ้างหรือไม่ ? ข้าขอถามอะไรเจ้าหน่อย เดิมทีถ้ำนั้นก็เป็นของข้า ข้าใจดีมากที่อนุญาตให้เจ้าอยู่ที่นั่นตอนนี้ เจ้าเองที่อาบน้ำโดยที่ไม่บอกข้า มันเป็นความผิดของเจ้าตั้งแต่แรก อย่ามาโทษข้า ! ” หญิงสาวคนนั้นโต้กลับอย่างฉุนเฉียวเพื่อรักษาเกียรติของนาง ก่อนที่เจี้ยนเฉินจะพูดแย้งนางได้ นางพยายามจนชนะการโต้เถียงก่อน

“มีคนอื่นสร้างถ้ำนี้ขึ้นมา มันกลายเป็นของเจ้าตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ? ” เจี้ยนเฉินถามด้วยความสับสน

“ถ้ำนี้ไม่มีเจ้าของ แต่เนื่องจากข้าเป็นคนแรกที่เข้ามา ดังนั้นข้าก็ควรเป็นเจ้าของถ้ำ ! ” หญิงสาวพูดอย่างมั่นใจ นางถนัดในด้านการโต้เถียงเป็นพิเศษ

เจี้ยนเฉินไม่เชื่อคำพูดของนางและเขาก็เดินออกมาโดยพูดไม่ออก เขารู้ว่าถ้าเขาทะเลาะกับนางต่อ เขาจะต้องแพ้แน่นอน มีคนไม่มากนักที่แข็งแกร่งกว่าเขาที่เขาไม่สามารถฆ่าได้ อย่างไรก็ตามการถกเถียงเป็นเรื่องที่แตกต่างกัน นางแย้งทุกคำพูดของเขา นางแทบไม่มีตรรกะอะไรเลย นางเป็นคนที่ประหลาดและดื้อด้าน หญิงสาวสามารถพูดได้ว่าหนึ่งคือสองและสองคือสาม และนางจะมีความมั่นใจในตัวเองมาก เหตุผลไม่ใช่สิ่งที่ตรงกับนาง และคำพูดที่เจี้ยนเฉินพยายามเถียงนาง นางก็เอาชนะจนได้

“เจ้า..เจ้าชนะ” เจี้ยนเฉินพูดด้วยความโกรธ เขาไม่ได้วางแผนที่จะปล่อยให้นางชนะ แต่ใครจะจินตนาการได้ว่าแม้แต่สองประโยคในเวลาต่อมา นางก็ตอกกลับจนเขาไม่มีโอกาสชนะ

“ข้าเคยเห็นร่างกายของเจ้าและตอนนี้เจ้าก็ได้เห็นร่างของข้า แต่ข้าก็ช่วยชีวิตเจ้าไว้ได้ อย่างนี้ก็ถือว่าหายกัน ในอนาคตถ้าข้าเป็นหนี้เจ้าก็ขอให้บอก” หลังจากพูดจบ เจี้ยนเฉินก็เริ่มเดินจากไปโดยไม่มองย้อนกลับไปมอง

“เจ้าโกง ! ” เมื่อได้ยินเจี้ยนเฉินบอกว่าเขาเคยเห็นร่างของนาง หญิงสาวก็ลุกลี้ลุกลนทันที นางหน้าแดงก่ำเมื่อคิดย้อนถึงเหตุการณ์ในครั้งนั้น ใบหน้าที่สวยงามของนางขึ้นสี ในตอนแรกนางอารมณ์ดีที่เถียงชนะเจี้ยนเฉินแต่เมื่อได้ยินแบบนี้นางทั้งอายและโกรธมาก

“ใครบอกให้เจ้าช่วยข้าล่ะ ? ข้าไม่ได้ขอ ถ้าไม่ใช่เพราะข้าขัดขวางสมบัติผนึกภูเขาไว้ เจ้าคงถูกทุบเป็นชิ้น ๆ นานแล้ว” หญิงสาวพูดอย่างโกรธเคืองขณะพยายามหาทางเอาชนะเขา

เจี้ยนเฉินหยุดเคลื่อนไหวทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น สถานการณ์เป็นเหมือนที่นางพูด ถ้าไม่ใช่เพราะนางใช้ธนูสุริยันจันทราเพื่อควบคุมผนึกภูเขา เขาจะไม่สามารถหนีจากผนึกภูเขาได้เลย เขาไม่ต้องการพูดเช่นนั้นกับนาง ดังนั้นเขาจึงเดินออกไป

ในขณะนี้ หญิงสาวได้ตระหนักว่าบาดแผลของเจี้ยนเฉินหายสนิทแล้วและเขากลับมาเป็นปกติ

หญิงสาวตะลึงงัน นางไม่เข้าใจว่าเจี้ยนเฉินสามารถหายดีจากอาการบาดเจ็บของเขาในระยะเวลาอันสั้นได้อย่างไร

“เฮ้ เจ้าทึ่ม เจ้าหายเร็วขนาดนั้นได้อย่างไร ? ” หญิงสาวถามจากข้างหลังด้วยความโกรธ ดวงตาที่สดใสของนางเต็มไปด้วยความอยากรู้ขณะที่จ้องมองเขา

“ข้ามีโอสถดี” เจี้ยนเฉินไม่ต้องการที่จะตอบคำถาม แต่การหลีกเลี่ยงคำถามนั้นจะทำให้หญิงสาวยืนหยัดในการค้นหาความลับของเขามากยิ่งขึ้น เพื่อขจัดคำถามและข้อสงสัยของนาง เขาจะต้องคิดอย่างรอบคอบด้วยเหตุผล