เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 309

ตอนที่ 309: ถ้ำอมตะ

หลังจากจัดการกับชายทั้งสอง เจี้ยนเฉินจึงเก็บเข็มขัดมิติของเซียนปฐพีทั้งสอง เจี้ยนเฉินพลิกร่างของพวกเขาไปมา เขาไม่เห็นสิ่งมีค่าอื่นบนร่างกาย ในขณะที่ทั้งสองเป็นเซียนปฐพี นอกเหนือจากเสื้อคลุมและเข็มขัดมิติ พวกเขาก็ไม่มีสิ่งของมีค่าอย่างอื่น

แหวนมิติเป็นสมบัติล้ำค่าในทวีปเทียนหยวนซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของสถานะและอำนาจ เซียนปฐพีมีคุณสมบัติที่จะมีแหวนมิติ แต่ไม่ใช่ทุกคนที่มี

เจี้ยนเฉินมองหยุนเจิ้งที่เปื้อนเลือดและพูดกับเขาว่า “กลับไปรักษาอาการบาดเจ็บที่ถ้ำเถอะ การเดินออกจากที่นี่พร้อมกับการบาดเจ็บไม่ใช่เรื่องปลอดภัย” ทั้งสองออกจากพื้นที่นั้น

หยุนเจิ้งเฝ้าดูเจี้ยนเฉินหายไปอย่างช้า ๆ ด้วยความตกใจ ก่อนที่เขาจะกระพริบตา เจี้ยนเฉินได้สังหารเซียนปฐพีไป 2 คน สิ่งเช่นนี้จะฝังลึกอยู่ในใจของเขาจนวันตาย

“อ๊ะ เขาจะใช่อัจฉริยะที่ทุกคนกล่าวขานหรือไม่ ? ” หยุนเจิ้งถอนหายใจก่อนที่จะวิ่งตามเจี้ยนเฉินไป

ทั้งสองกลับไปยังถ้ำ ร่างที่เปื้อนเลือดของหยุนเจิ้งดึงดูดความสนใจของทุกคน สหายของหยุนเจิ้ง ศิษย์พี่อันยืนขึ้นด้วยสีหน้าโกรธแค้น “หยุนเจิ้ง ใครทำร้ายเจ้า ? บอกข้ามา ข้าจะไปจัดการพวกมันเอง ! “

เมื่อเห็นว่าศิษย์พี่อันเป็นห่วงมาก หยุนเจิ้งจึงฉีกยิ้ม ” ข้าแค่โชคร้าย ตอนที่ข้าออกไปล่าสัตว์ ข้าไปเจอเซียนปฐพี 2 คน แต่โชคดีที่น้องเจี้ยนเฉินเข้ามาช่วยและฆ่าพวกเขาทั้งสองคน”

เมื่อได้ยินเรื่องราวจากหยุนเจิ้ง ฉินเซียวซึ่งอยู่ใกล้ ๆ จ้องมองเจี้ยนเฉินด้วยสีหน้าประหลาดใจก่อนที่จะสงสัยในคำเล่า “เจี้ยนเฉิน สิ่งที่เขาพูดจริงหรือไม่ ? เจ้าจัดการเซียนปฐพี 2 คนได้ด้วยตัวเองรึ ? ” ฉินเซียวพูดด้วยน้ำเสียงที่คาดหวัง

ฉิวเจว๋ที่นั่งใกล้ ๆ หูกระดิกเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ได้เปิดตา

เจี้ยนเฉินพยักหน้าแต่ไม่ตอบสนอง

ฉินเซียวมองด้วยความประหลาดใจเมื่อเขาพูดด้วยความตื่นเต้นว่า “เจี้ยนเฉิน เจ้าก้าวหน้าอย่างน่าทึ่งในระยะเวลาอันสั้นได้อย่างไร ? ตอนแรกที่เราต่อสู้กันครั้งแรก ข้ารู้ว่าเจ้าน่าทึ่ง แต่ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะสามารถฆ่าเซียนปฐพีถึง 2 คนได้อย่างง่ายดาย ! “

“นั่นเป็นเพราะในช่วงเวลาที่ข้าออกจากตระกูลเทียนฉิน ข้าพยายามจนได้เป็นเซียนปฐพี” เจี้ยนเฉินตอบ

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ดวงตาของฉินเจว๋ก็เบิกกว้างในขณะที่เขามองเจี้ยนเฉินด้วยความตกใจ ตอนนี้เขาตัวแข็งทื่อเหมือนรูปปั้น

“มันเป็นเช่นนี้เอง..” ฉินเซียวพูดด้วยความเข้าใจ

………

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วในที่สุดเวลาของการแข่งขันก็เหลือเพียงครึ่งเดือน ในเวลานั้นเจี้ยนเฉินแทบจะไม่ได้ออกไปผจญภัยและใช้เวลาส่วนใหญ่ในถ้ำและปกป้องฉินเซียวอย่างเงียบ ๆ หญิงสาวชุดเหลืองใช้ธนูสุริยันจันทราเพื่อสร้างถ้ำใหม่ให้ตัวเองฝึกฝนอย่างเป็นส่วนตัว ศิษย์พี่อันและหยุนเจิ้งออกไปข้างนอกทุกวันและกลับมาที่ถ้ำพร้อมกับร่างกายที่ฟกช้ำเป็นส่วนใหญ่ สองสามครั้งที่พวกเขาถูกเซียนปฐพีที่แข็งแกร่งกว่าตามไล่ล่าซึ่งเจี้ยนเฉินจะจัดการกับพวกเขาทันที

พลังที่เจี้ยนเฉินแสดงอยู่เสมอเตือนศิษย์พี่อันและหยุนเจิ้งให้ทราบถึงความแข็งแกร่งของเขา คนที่อยู่ในวัฏจักรเดียวกันกับเจี้ยนเฉินจะมีพลังต่ำกว่ามาก เซียนปฐพีวัฏจักรที่ 2 และ 3 ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจี้ยนเฉิน หลังจากนั้นไม่นาน เจี้ยนเฉินก็กลายเป็นเสาหลักของหยุนเจิ้งและศิษย์พี่อันโดยไม่รู้ตัว

หลังจากผ่านไปหลายวัน ฉินเซียวก็หายเป็นปกติ ฉินเซียวทำให้เจี้ยนเฉินขุ่นเคืองเราะเขารีบฝึกฝนทันทีที่เขาหายดีด้วยความช่วยเหลือของแกนอสูรเพื่อที่จะเป็นเซียนปฐพีโดยเร็วที่สุด

สำหรับฉินเจว๋ที่รักษาหายดีไปก่อนหน้านี้ เหมือนกับว่าคำพูดแต่ละคำคือทองคำ นับตั้งแต่ที่เขาเจอกับเจี้ยนเฉินมาจนถึงตอนนี้ เขาไม่เคยพูดมากกว่า 10 คำ มันทำให้เขาดูเงียบกว่าคาตาเฟยในเมืองเวค

ในถ้ำที่เงียบสงบ มีเพียงเสียงของฟืนที่เผาไหม้เท่านั้นที่ส่งเสียงดังในขณะที่มีแสงกระพริบตลอดเวลา

เจี้ยนเฉินนั่งอยู่ในท่าสมาธิที่มุมหนึ่งของถ้ำพร้อมกับแกนอสูรระดับ 5 ในมือพร้อมที่จะดูดซับ ตอนนี้อาณาจักรเกอซุนใกล้ถึงอันตรายรวมทั้งตระกูลเจียงหยาง เขาจึงต้องรีบเร่งและเพิ่มความแข็งแกร่ง ไม่มีเวลาที่จะทะเลาะกันให้มันเสียประโยชน์

ภายในถ้ำมืด ทุกคนกำลังบ่มเพาะทำให้พลังงานที่รั่วไหลจากแกนอสูรมารวมตัวกันภายในถ้ำ ราวกับว่าถ้ำเต็มไปด้วยพลังงานนี้และเป็นสวรรค์สำหรับผู้บ่มเพาะ

ในเวลานี้ทุกคนได้ยินเสียงฝีเท้าที่รวดเร็ว หูของเจี้ยนเฉินกระดิกเล็กน้อย แต่เขาไม่เคลื่อนไหวหรือลุกจากตำแหน่ง

เสียงฝีเท้าใกล้เข้ามามากขึ้นเมื่อศิษย์พี่อันและหยุนเจิ้งเข้ามา