เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 342

ตอนที่ 342: การจากไปของหมิงตง.

ในที่สุดเมื่อแยกออกจากฝูงชน เจี้ยนเฉินก็สามารถหนีจากผู้คนและกลับไปที่โรงเตี๊ยมแห่งแรกที่เขาพัก

ภายในโรงเตี๊ยม ผู้ชายจำนวนนับไม่ถ้วนกำลังพูดคุยขณะรับประทานอาหาร หัวข้ออันดับที่หนึ่งของทุกโต๊ะวนเวียนเกี่ยวกับอันดับหนึ่งในงานชุมนุมกลุ่มทหารรับจ้าง เจี้ยนเฉิน

“ใครจะคิดว่าเจี้ยนเฉินจะครองอันดับหนึ่ง ? ข้าได้ยินมาว่าเขาเป็นเพียงเซียนปฐพีวัฏจักรที่ 1 หรือ 2 ข้าคิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะเอาชนะซาร์เอี้ยเซียนปฐพีวัฏจักรที่ 6 ซึ่งพลังเซียนธาตุแสงได้” ชายวัยกลางคนที่มีหน้าตาดีและพูดอย่างมีความรู้ ชายคนนั้นดูเหมือนผู้รู้

“ถูกต้อง,ข้าไม่ได้คาดหวังว่าเจี้ยนเฉินจะเอาชนะซาร์เอี้ยได้ ข้าต้องเสียเหรียญม่วงไป 3,000 เหรียญ ! ถ้าข้ารู้มาก่อนหน้านี้ ข้าก็คงจะพนันข้างเจี้ยนเฉิน” ชายที่ดูเทอะทะอีกคนเทสุราลงคอพร้อมกับใบหน้าที่ขุ่นเคืองเนื่องจากเขาต้องสูญเสียเหรียญม่วง 3,000 เหรียญ

“ฮ่าฮ่า เจ้าหนุ่ม เจ้าเสียเหรียญม่วง 3,000 เหรียญ แล้วยังไงล่ะ ? เมื่อเทียบกับคนที่พนันจำนวนหลายล้านเหรียญ การสูญเสียของเจ้าเป็นเพียงแค่หยดน้ำในมหาสมุทร” ผู้รู้หัวเราะ

ทหารรับจ้างอีกสี่คนนั่งอยู่ที่โต๊ะมีชายคนหนึ่งถอนหายใจยาว “ไฮ้ ทักษะการต่อสู้ระดับสวรรค์ ทั้งชีวิตของข้า ข้าคงไม่สามารถหามันได้ด้วยตัวเอง เจี้ยนเฉินได้รับมันอย่างง่ายดาย ข้าอิจฉาเขาจริง ๆ “

“พี่ใหญ่ พวกเราเกิดมาผิดเวลา ไม่เช่นนั้นเราจะสามารถมีส่วนร่วมในงานชุมนุมกลุ่มทหารรับจ้างเช่นกัน”

เจ้าฝันต่อไปเถอะ ! เจ้าคิดว่าอันดับหนึ่งง่ายขนาดนั้นรึ ? เจ้าไม่เห็นคนที่แข็งแกร่งกว่าเราเข้าร่วมและถูกกำจัดก่อนที่พวกเขาจะเข้าสู่สิบอันดับแรกหรือ ? แม้ว่าเราจะเป็นผู้เข้าร่วม แต่ก็คงเป็นปาฏิหาริย์หากเราไปถึงร้อยอันดับแรก”

“ถูกต้อง เราไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้น ไม่ต้องคิดถึงเรื่องนี้จะเป็นการดีที่สุด ทวีปเทียนหยวนนั้นค่อนข้างใหญ่และไม่ได้ขาดแคลนอัจฉริยะ แต่ละคนได้รับการฝึกฝนมาเป็นพิเศษตั้งแต่ยังเด็ก พวกเขาจึงแข็งแกร่งพอที่จะเป็นเซียนปฐพีตั้งแต่ยังหนุ่ม นอกจากนี้พวกเขาสามารถเข้าถึงทักษะการต่อสู้และวิธีบ่มเพาะที่ลึกซึ้งที่สุด เจ้าไม่เห็นหมิงตงหรือ ? เขาสามารถใช้ทักษะการต่อสู้ขั้นสูงระดับสวรรค์ได้ตั้งแต่อายุยังน้อย ถึงอย่างนั้นเขายังคงเป็นอันดับสามเท่านั้น ข้าแน่ใจว่าอันดับหนึ่งอย่างเจี้ยนเฉินแข็งแกร่งพอที่จะต่อสู้กับเซียนสวรรค์”

……..

จากการพูดคุยของทุกคนรอบ ๆ คนส่วนใหญ่อิจฉาและชื่นชมเจี้ยนเฉิน

แต่แล้วสหายที่ตาแหลมผู้หนึ่งได้สังเกตเห็นเจี้ยนเฉินกำลังเดินเข้ามา เขาจึงร้องตะโกนด้วยความประหลาดใจว่า “ทุกคน ดูสิ ! นั่นคือผู้ชนะการแข่งขัน นั่นเจี้ยนเฉินใช่หรือไม่ ? “

เมื่อได้ยินเสียงของเขา ทุกคนหยุดกินทันทีและหันไปดูดูว่าชายผู้นั้นชี้ไปที่ใด แต่ละคนต่างก็มองเจี้ยนเฉินที่สวมเสื้อคลุมสีขาวด้วยความตกใจ โรงเตี๊ยมที่มีเสียงดังสนั่นก่อนหน้านี้ไม่มีใครกล้าส่งเสียงอีกต่อไป ทุกคนเงียบสนิท

เจี้ยนเฉินไม่สนใจสายตาที่จ้องมองมาทางเขา เขารีบขึ้นไปชั้นบนของโรงเตี๊ยมทันที

ช่วงเวลาที่เจี้ยนเฉินหายตัวไป ทุกคนในโรงเตี๊ยมก็หันหน้าเข้าหากันและเปิดบนสนทนาดังสนั่นอีกครั้ง

“เจี้ยนเฉินอยู่ในโรงเตี๊ยมแห่งนี้หรือ? เจ้าคิดว่าเขาเช่าห้องที่นี่หรือไม่ ? “

“เจี้ยนเฉินดูหนุ่มกว่าที่ข้าคิดไว้ มองเพียงแวบเดียวข้าก็สามารถบอกได้ว่าเขามาจากตระกูลใหญ่ที่มีศักยภาพสูง ไม่เพียงแต่เขายังเด็กและดูมีสง่า แต่เขาก็รูปงามมากเช่นกัน”

“ตั้งแต่อายุยังน้อย เจี้ยนเฉินก็สามารถเอาชนะซาร์เอี้ย เซียนปฐพีวัฏจักรที่ 6 ได้ ศักยภาพของเขานั้นไร้ขีดจำกัดอย่างแท้จริง”

“ทักษะการต่อสู้ระดับสวรรค์และวิธีบ่มเพาะที่เจี้ยนเฉินได้รับจากการชนะจากแข่งขันงานชุมนุมกลุ่มทหารรับจ้างต้องอยู่กับเขาในตอนนี้แน่ ๆ เขาช่างน่าอิจฉาจริง ๆ “

“ถ้าเจ้าไม่อยากเดือดร้อนจะพูดอะไรก็ระวังหน่อย ก่อนที่จะพูดอะไรออกมาดัง ๆ เจ้าไม่ใช้ความคิดเลยรึ ? “

ผู้พักอาศัยในโรงเตี๊ยมสองสามคนยังพูดคุยกันต่อไป แม้แต่เสี่ยวเอ้อที่กำลังวุ่นวายก็รีบพูดกันว่า รีบไปรายงานเถ้าแก่กันเถอะ ! ราชาของกลุ่มทหารรับจ้าง เจี้ยนเฉินอยู่ในโรงเตี๊ยมของเรา นี่เป็นเหตุการณ์ที่ยอดเยี่ยม ! “

…….