เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 351

ตอนที่ 351: จอมยุทธ์ช่วยหญิงงาม (1)

ครึ่งวันต่อมา เจี้ยนเฉินพยายามหลบหนีจากการติดตามโดยอาศัยกองคาราวานออกจากเมืองทหารรับจ้าง เขาออกเดินทางโดยไม่หลงเหลือร่องรอยและต้องไม่มีใครจับได้

เจี้ยนเฉินได้แยกตัวออกมาหลังจากที่กองคาราวานออกจากเมืองมาได้สักพักหนึ่ง เขาไม่เห็นใคร เขาจึงได้ลงจากสัตว์อสูรและเริ่มใช้ทักษะมายาพริบตาของเขา

“วูบ ! “

ด้วยการใช้ทักษะมายาพริบตาเจี้ยนเฉินได้เดินทางไปด้านหน้าเหมือนกับลูกศรและเหลือเพียงเงาติดตาเอาไว้ขณะที่เดินทางด้วยความเร็วสูงสุด

เมื่อวิ่งมาด้วยความเร็วสูง หูของเจียนเฉินจึงเต็มไปด้วยเสียงลมพัดอื้ออึงและเขาไม่อาจได้ยินเสียงอะไรเลย แม้กระทั่งทิวทัศน์ทั้งสองด้านต่างก็พร่ามัวจนเห็นเพียงสีแค่สองสีเท่านั้นและไม่มีอะไรที่พิเศษกว่านั้น

นี่เป็นครั้งแรกที่เจี้ยนเฉินใช้ทักษะมายาพริบตาเพื่อเดินทางด้วยความเร็วสูงในพื้นที่กว้างใหญ่ ด้วยความเร็วของมันนั้นทำให้เจี้ยนเฉินประหลาดใจมาก ด้วยความเร็วขนาดนี้เขามั่นใจว่าเขาสามารถเอาชนะเซียนธาตุลมวัฎจักรที่ 6 ของเซียนปฐพีได้ และมีเพียงเซียนสวรรค์เท่านั้นที่สามารถตามเขาทัน

ด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อนี้ทำให้เจี้ยนเฉินพอใจกับทักษะมายาพริบตาเป็นอย่างมาก เขาไม่กลัวแม้กระทั่งผู้เชี่ยวชาญระดับเซียนสวรรค์ที่มาไล่ล่าเขา ตอนนี้ความเชี่ยวชาญของเขากับทักษะมายาพริบตาจำกัดแค่เพียงพื้นฐานเท่านั้น แต่เขาก็สงสัยว่าถ้าเขาเชียวชาญมากกว่านี้ เขาจะเดินทางไปได้เร็วถึงเพียงใด ?

ทักษะมายาพริบตานั้นลึกซึ้งอย่างมาก เจี้ยนเฉินใช้เวลานานแค่เอื้อมก่อนที่จะเชี่ยวชาญเพียงแค่พื้นฐาน ความลำบากมันยิ่งแตกต่างกันมาขึ้นเรื่อย ๆ แม้ว่าตั้งแต่ที่เขาเริ่มเรียนรู้ทักษะมายาพริบตา นี่หมายความว่าเจี้ยนเฉินมีความเข้าใจแต่โลกมากขึ้น แต่นั่นก็ถ้าเขาไม่ใช่เซียนปฐพี เขาก็ไม่สามารถเรียนรู้ทักษะมายาพริบตาได้

ไม่น่าแปลกเลยว่านี่เป็นทักษะโบราณที่เผ่าพันธุ์ในอดีตถือว่าเป็นทักษะชั้นสูงและมีความซับซ้อนที่สุด เจี้ยนเฉินคิดกับตัวเอง

เขาพุ่งไปทางใต้ด้วยทักษะมายาพริบตา เจี้ยนเฉินพยายามอย่างมากที่จะหลีกเลี่ยงตระกูลเจียเต๋อและเซียนสวรรค์ของตระกูลชิ

ในพื้นที่กว้างใหญ่ ร่างของเจี้ยนเฉินได้พุ่งราวกับศรข้ามทวีป ด้วยการที่เขาใช้ทักษะต่อสู้ในการเดินทาง ทำให้เกิดลมหมุนขึ้นใต้ฝ่าเท้าของเขาทุกครั้งที่เขาก้าวออกไปอย่างรุนแรง มันเป็นภาพที่น่าเหลือเชื่อ แต่โชคดีสำหรับเจี้ยนเฉินที่ไม่มีใครอยู่แถวนั้น ดังนั้นจึงไม่มีใครเห็นมัน

1 ชั่วยามต่อมาเจี้ยนเฉินอยู่ห่างจากเมืองทหารรับจ้างไปหลายกิโลเมตร ในอดีตหากเจี้ยนเฉินต้องพยายามคาดเดาว่าเขาจะสามารถเดินทางได้แค่ไหนในภายในหนึ่งวัน มาถึงตอนนี้เขาคิดไม่ออกว่าเขาได้เดินทางมาได้เท่าไรแล้ว

อย่างไรก็ใน 1 ชั่วยามนี้ เจี้ยนเฉินที่อยู่ในขอบเขตเซียนปฐพีวัฏจักรที่ 4 ขั้นสูงสุด เขาได้ใช้พลังเซียนไปเพียงครึ่งหนึ่ง ทักษะมายาพริบตาเป็นทักษะต่อสู้ระดับเซียน หากว่าไม่ใช้ทักษะต่อสู้ระดับเซียน การใช้พลังเซียนนั้นสำหรับทักษะการต่อสู้ประเภทนี้มันคงน่ากลัวมาก ๆ แม้แต่เจี้ยนเฉินเองก็ใช้มันได้เพียง 2 ชั่วยามติดต่อกันเท่านั้น

เฮ้อ ! ทันใดนั้นห่างออกไป 5 กิโลเมตร เสือดำปีศาจที่สูงกว่า 3 เมตรได้เห็นเจี้ยนเฉินและพุ่งเข้าหาเขาราวกับลูกศร

เสือดำเป็นสัตว์อสูรที่เหมือนกับเสือทุกประการ มันมีความชำนาญในเรื่องความเร็วเป็นพิเศษ นอกจากนี้มันยังเป็นสัตว์อสูรระดับ 5 ดังนั้นความเร็วของมันจึงสูงมาก

เมื่อมองไปที่เสือดำปีศาจที่เย่อหยิ่ง เจี้ยนเฉินก็ยังไม่สนใจมันและยังคงพุ่งผ่านมันด้วยความเร็วสูงสุดของเขา

เสือดำทำได้เพียงแค่ตะครุบอากาศก่อนที่จะตามเจี้ยนเฉินต่อด้วยความโกรธเกรี้ยว แม้ว่ามันจะเร็วมาก แต่เจี้ยนเฉินเร็วมากกว่า ดังนั้นระยะห่างระหว่างทั้งสองก็เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ

อีกครึ่งชั่วยามต่อมาเจี้ยนเฉินก็เดินทางต่อไปได้กว่า 1,000 กิโลเมตรห่างจากเมืองทหารรับจ้าง เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องหยุดและมองหาที่ปลอดภัย เขาควักแกนอสูรระดับ 5 ออกมาและเริ่มดูดซับเพื่อฟื้นฟูพลังปราณ

หลังจากที่เขาได้วิ่งมาตลอดหนึ่งชั่วยามครึ่ง เจี้ยนเฉินได้ใช้พลังเซียนหมดไปกว่า 3 ใน 4 ส่วน หากเขาไม่ฟื้นฟูเขาอาจจะไม่สามารถจัดการกับปัญหาที่เกิดขึ้นมาฉับพลันได้

หลังจาก 2 ชั่วยามพลังเซียนของเจี้ยนเฉินได้รับถูกฟื้นฟูขึ้นมาอย่างเต็มที่ ทำให้เขาสามารถเดินทางต่อไปด้วยทักษะมายาพริบตาอีกครั้ง

สองวันต่อมาในเมืองทหารรับจ้าง ชายที่จับตามองเจี้ยนเฉินไม่เป็นแม้แต่เงาของเจี้ยนเฉินที่กำลังศึกษาอยู่ภายใน ท้ายที่สุดแล้วคนที่มีความสามารถแบบเขาจะอยู่ได้โดยไม่ดื่มหรือกินได้ไปหลายวันเพื่อมุ่งไปที่การบ่มเพาะอย่างเดียว ดังนั้นจึงไม่มีกังวลเกี่ยวกับคนที่ติดตามมากเกินไป นอกจาหนี้ยังมีคนนับไม่ถ้วนอยู่รอบ ๆ โรงเตี้ยมทั้งกลางวันกลางคืนเช่นกัน แม้แต่แมลงวันก็ไม่อาจเล็ดรอดไปจากพวกเขาได้หากพวกเขาต้องการ

ในช่วงเวลานั้นทหารรับจ้างจำนวนมากได้เข้ามาในโรงเตี้ยม หลังจากที่ทานอาหารแล้วก็มีคนหนึ่งได้เดินเข้ามายังห้องที่เขาจองเอาไว้