เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 360

ตอนที่ 360: ต่อสู้กับเซียนสวรรค์

ภายในหุบเขาหมื่นพิษ เจียนเฉินใช้ทักษะมายาพริบตาเพื่อที่เขาจะไปยังจุดนัดพบที่เขากับรัมกุยเนสนัดหมายกันไว้

ไม่นานหลังจากที่เขามาถึง ร่างสีขาวก็กระโดดเข้ามาด้วยความเร็วที่ช้ากว่าทักษะมายาพริบตา

ในเวลาสั้น ๆ ร่างสีขาวก็หยุดอยู่หน้าเจี้ยนเฉินก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นรัมกุยเนส

รัมกุยเนสมองไปที่เจี้ยนเฉินที่กำลังอุ้มลูกของนางอย่างไม่เต็มใจ ก่อนที่นางจะถอนหายใจและพูดอีกครั้ง เจ้าแข็งแกร่งมากจนข้าตกใจ แม้ว่าจะมีคนมากมายที่นั่นก็ไม่มีใครสามารถหยุดเจ้าได้ ข้าได้ยินจากมนุษย์คนอื่น พวกเขาเรียกเจ้าว่าเจี้ยนเฉินใช่หรือไม่ ?

อืม ข้าชื่อเจียนเฉินจริง ๆ เจี้ยนเฉินตอบ

งั้นข้าก็จะเรียกเจ้าว่าเจี้ยนเฉิน ข้าไม่อาจใช้พลังปราณของข้าเพื่อต่อสู้ได้อีกต่อไปและต้องใช้เพียงแรงกายของข้าอย่างเดียว ข้าไม่อาจช่วยเหลือเจ้าได้ ตั้งแต่ที่ตระกูลกิลลิกันตามหาข้าจนพบ ข้าอาจจะนำความวุ่นวายให้กับเจ้าอย่างมาก ไม่กี่วันก่อนหน้านี้ข้าต้องหลบซ่อน ดังนั้งข้าขอร้องให้เจ้าดูแลลูกข้าอีกครั้ง รัมกุยเนสพูดด้วยเสียงที่เหมือนกับมนุษย์อย่างมากในครั้งนี้ แต่เพราะรูปร่างที่แท้จริงของนางเป็นเสือ เสียงที่นางเปล่งออกมาจึงฟังไม่ออกเป็นชายหรือหญิง

เจี้ยนเฉินพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม วางใจได้ ข้าจะดูแลลูกของเจ้า รอจนกว่าข้าจะสามารถรักษาพลังธาตุความมืดในร่างของเจ้าได้ จากนั้นเจี้ยนเฉินก็มีความคิดแวบเข้ามา อ๊ะ! แล้วข้าจะหาพบได้อย่างไร ?

นางหยิบขนเสือออกมาก่อนที่จะหยดมันด้วยเลือดของนางและเกิดเป็นริ้วแดงก่อนที่จะส่งให้เจี้ยนเฉิน ถ้าเจ้าต้องการมาหาข้าหลังจากนี้ก็ให้ลูกของข้าหยดเลือดของเขา มันก็จำนำทางมาหาข้าเอง

เจี้ยนเฉินรับชิ้นส่วนขนเอามาอย่างระมัดระวัง

เจี้ยนเฉิน สิ่งที่เจ้าใช้อำพรางตัวตนอาจจะใช้ได้ดีกับเซียนสวรรค์ แต่มันไม่อาจรอดพ้นเซียนผู้คุมกฎ เจ้าควรระวังให้ดี นางพูด

เมื่อได้ยินอย่างนั้นเจี้ยนเฉินก็เอามือจับหน้าพร้อมกับเผยให้เห็นรอยยิ้มอันขมขื่น การปลอมตัวของเขานั้นสมบูรณ์แบบและทำให้เขาเดินทางไปได้ทุกที่ได้อย่างง่ายด้าย เขาไม่คิดว่าเซียนผู้คุมกฎจะมองเห็นสิ่งนี้ได้อย่างสมบูรณ์

รัมกุยเนสมองไปที่ลูกของนางเป็นครั้งสุดท้ายและพูดกำชับเจี้ยนเฉิน ก่อนที่จะจากไป

วู่วว วู่ววว วูววว ลูกเสือที่อยู่ในมือของเจี้ยนเฉินก็ลืมตาและเริ่มร้องออกมาทันที อาจจะเป็นเพราะการเจ็บปวดที่มันต้องแยกออกจากแม่โดยไม่มีคำร่ำลา มันเริ่มดิ้นและพยายามที่จะยืนขึ้นด้วยตัวเอง

เจี้ยนเฉินลูบหัวของลูกเสืออย่างนุ่มนวลราวกับราวกับว่าจะปลอบมันพร้อมกับเผยให้เห็นสีหน้าที่อ่อนโยน

เจี้ยนเฉินไม่ต้องการอยู่ที่นี่อีกต่อไป หุบเขานี้ไม่ปลอดภัยสำหรับเขาอีกต่อไป ดังนั้นทางเลือกเดียวคือออกจากที่นี่อย่างรวดเร็ว เจี้ยนเฉินเริ่มกระโดดขึ้นไปยังต้นไม้ก่อนที่จะดีดตัวกับกิ่งไม้ออกไปไกล

ด้านหลังเจี้ยนเฉิน กลุ่มคนที่อยู่ด้านหน้าถ้ำต่างก็ส่ายหน้าของพวกเขาด้วยความเสียใจและผิดหวัง ลูกสัตว์ระดับ 6 อยู่ตรงหน้าของเขา แต่ก็ถูกเจี้ยนเฉินที่ชนะการแข่งขันทหารรับจ้างเอาไป นี่คือสิ่งที่พวกเขาไม่อาจยอมรับได้

ทันใดนั้นปราณที่แข็งแกร่งของบุคคลหนึ่งก็สามารถรับรู้ได้แต่ไกล ๆ ก็เข้า เนื่องจากมีคนที่มีพลังอย่างคาดไม่ถึงได้มาอยู่หน้าถ้ำ

พริบตาที่เกิดเสียงลม ผู้อาวุโสผมขาวก็ปรากฏตัวขึ้นกลางอากาศ เขาลอยอยู่บนฟ้าและมองมาอย่างดูถูก สายตาของเขาแหลมคมราวกับว่าเขาเป็นราชาที่อยู่เหนือผู้คน

เซียนสวรรค์ !

กลุ่มคนเกิดความโกลาหล ขณะที่ทุกคนรู้สึกได้ถึงแรงกดดันขนาดใหญ่ที่แผ่ออกมาจากเซียนสวรรค์ ทุกคนมองมาด้วยความหวาดกลัวและความเคารพที่สามารถเห็นได้ผ่านสายตาของเขาต่อผู้อาวุโส

เมื่อเห็นผู้อาวุโส ตระกูลโม่หยวนทุกคนต่างก็ดีใจและผู้นำกลุ่มก็ออกมาพูดว่า ไป่หยวนจินคารวะบรรพชน

คารวะบรรพชน ตระกูลมู่หยวนล้วนป้องมือตามผู้อาวุโสไป่และคุกเข่าลงด้วยความเคารพ

เซียนสวรรค์มองไปรอบ ๆ ก่อนที่จะพูดอย่างใจเย็น ลูกเสือระดับ 6 อยู่ที่ใด ?

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพกระบี่มรณะ