เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 384

ตอนที่ 384: ออกจากถ้ำของราชาวานร

เจี้ยนเฉินปฏิเสธที่จะตอบสนองต่อการเตือนของราชาวานรและตอบกลับด้วยรอยยิ้มว่า ข้ารู้ !

ราชาวานรจ้องมองเจี้ยนเฉินอย่างลึกซึ้งด้วยสายตาที่ดุดันก่อนที่จะพูดว่า,” ตระกูลใด ๆ ที่มียุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎ ตระกูลนั้นถือว่ามีอำนาจ คนที่เดินทางคนเดียวกับพยัคฆ์ปีกเทวะจะต้องเจอกับเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันมากมาย ! “

” ราชาวานร มีเหตุผลว่าทำไมเราถึงแสดงออก ‘ทหารมาใช้ขุนพลต้านรับ น้ำมาใช้ดินต้าน’ สถานการณ์ได้เกิดขึ้นแล้ว แต่ไม่มีประโยชน์ที่จะกล่าวถึงในตอนนี้ แม้ว่าตระกูลที่กล่าวถึงจะแข็งแกร่งมาก อย่าลืมว่าทวีปเทียนหยวนนั้นใหญ่มาก พวกเขาคงไม่สามารถหาข้าเจอได้ง่าย ๆ ” เจี้ยนเฉินพูดอย่างไม่กลัว

” ข้าหวังว่าจะเป็นเช่นนั้น ข้าเพียงต้องการให้ลูกของรัมกุยเนสอยู่อย่างปลอดภัยจากภยันตราย” ราชาวานรถอนหายใจก่อนหยิบขวดออกมา เขามอบให้เจี้ยนเฉินด้วยใบหน้าที่เจ็บปวด “สำหรับลูกของรัมกุยเนส ข้ายอมยกสมบัติของข้าให้ ข้าขอมอบสุราร้อยพงไพรขวดนี้ให้เจ้า ข้าหวังว่าเจ้าจะสามารถพัฒนาตัวเอง หากเป็นเช่นนั้น เจ้าจะสามารถปกป้องพยัคฆ์ปีกเทวะได้เต็มที่”

“ขอบคุณมาก ราชาวานร ! ” เจี้ยนเฉินร้องอย่างมีความสุขก่อนที่จะรีบใส่ขวดเข้าไปในแหวนมิติ ราวกับกลัวว่าราชาวานรจะเปลี่ยนใจ

“ราชาวานร ยุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎนี้ข้าจะมอบให้เพื่อแลกกับสุราร้อยพงไพร” เจี้ยนเฉินหยิบขวดขึ้นมาและยื่นสมบัติผนึกภูผาให้ราชาวานร

ราชาวานรจับตามองสิ่งนั้นครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดว่า ยุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎของมนุษย์ไม่มีประโยชน์อันใดสำหรับข้าเลย เอาไปเถอะ ถ้าเจ้าเจอวิธีที่จะใช้ ยุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎชิ้นนี้ก็จะเป็นประโยชน์กับเจ้า”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจี้ยนเฉินลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะหยิบสมบัติผนึกภูผากลับไป

“การเติบโตของลูกเสือปีกเทวะจะเป็นไปอย่างช้า ๆ มันจะต้องใช้สมบัติสวรรค์จำนวนมากเพื่อที่จะเติบโต เนื่องจากข้าใช้เวลาหลายปีในการรวบรวมทรัพยากรมากมายและรัมกุยเนสเป็นเพื่อนรักของข้า ข้าจะยกมรดกให้ลูกเสือเพื่อเห็นแก่การเติบโตที่รวดเร็วขึ้น” ราชาวานรโบกมือ ทรัพยากรมีค่าหลายอย่างเริ่มมากองรวมกันบนโต๊ะ

โสมพันปี, เห็ดวิญญาณ, ผักไผ่น้ำ, หญ้าลิ้นมังกร, แกนพืช, รากวิญญาณอายุร้อยปีและอีกหลายอย่าง หลายสิ่งหลายอย่างที่เจี้ยนเฉินไม่เคยเห็นมาก่อนปรากฏอยู่บนโต๊ะ

สิ่งของเหล่านี้ล้วนถูกมอบให้กับลูกเสือ ดังนั้นเจี้ยนเฉินจึงไม่ปฏิเสธสิ่งใดเลย เจี้ยนเฉินกล่าวขอบคุณและเริ่มรวบรวมทรัพยากรล้ำค่า

ราชาวานรพูดอีกครั้งว่า “อยู่ก่อนสักพัก ในเวลาเดียวกันข้าจะให้สมบัติสวรรค์กับพยัคฆ์ปีกเทวะเอง เด็กคนนี้กำลังนอนหลับอยู่ เราจะดูว่ามีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ในภายหลัง เมื่อเขาตื่น เจ้าสามารถเอาเขาออกไปได้”

หลังจากนั้นราชาวานรก็ไม่สนใจเจี้ยนเฉินและนั่งลงบนเตียงของเขา เขาหลับตาและเข้าสู่การนอนหลับที่เงียบสงบ

ภายในถ้ำเริ่มเงียบสงบ เจี้ยนเฉินรู้สึกเบื่อ เขาเดินไปรอบ ๆ ถ้ำ เขาสังเกตพืชแปลก ๆ ที่ถูกเพาะปลูก

หลังจากรออยู่ 3 ชั่วยาม ลูกเสือก็ตื่นขึ้นมาในที่สุด ดวงตาที่สดใสของมันเริ่มสั่นไหวและสังเกตเห็นเจี้ยนเฉินที่ยืนอยู่ไม่ไกลเกินไป

เมื่อเห็นเจี้ยนเฉิน ลูกเสือขาวก็ตกตะลึง หลังจากนั้นก็เริ่มส่งเสียงออกมาอย่างมีความสุขก่อนที่จะกระโจนจากเตียงเข้าหาเจี้ยนเฉิน

เมื่อได้ยินเสียงร้องของลูกเสือ ใบหน้าของเจี้ยนเฉินส่องสว่างอย่างมีความสุขก่อนที่จะหันไปทันเวลาและเห็นแสงสีขาวพุ่งเข้าหาหน้าอกของเขา ลูกเสือกระแทกกับลำตัวของเจี้ยนเฉินอย่างแรงจนทำให้เจี้ยนเฉินต้องถอยกลับไปหลายก้าว

“ฮู ..” ลูกเสือขาวมีความสุขอย่างมากและยังคงซุกตัวอยู่ในหน้าอกของเจี้ยนเฉิน มันใช้หัวถูเข้ากับคางของเขา มันเลียเจี้ยนเฉินอย่างไม่หยุดหย่อนเพื่อบ่งบอกถึงความสุข

หลังจากเหตุการณ์ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ลูกเสือขาวเริ่มให้ความสนใจกับเจี้ยนเฉินมากขึ้น

เจี้ยนเฉินยิ้มเมื่อเขามองดูลูกเสือ เขาสามารถบอกได้อย่างชัดเจนว่าลูกเสือตัวใหญ่และหนักกว่าเดิมนับตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่เขาเห็นมัน อุ้งเท้าทั้งสี่นั้นโตขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ และแม้แต่เขี้ยวก็ดูน่ากลัวมาก

“เจี้ยนเฉิน รับลูกเสือปีกเทวะไปและออกไปจากที่นี่ ลูกเสือไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้นานเกินไป” เสียงของราชาวานรดังขึ้น เมื่อลืมตา เขายิ้มไปและมองลูกเสือขาวด้วยความรัก