เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 413

ตอนที่ 413: การกลับมา.

ถึงตอนนี้เจี้ยนเฉินได้ปล้นคลังทั้งหมดแล้ว อาณาจักรปิงหยางไม่มีความมั่นคงทางการเงินในขณะนี้ สิ่งนี้ดีกว่าการฆ่าขุนนางระดับสูงและผู้เชี่ยวชาญที่มีความสามารถทุกคน ท้ายที่สุดขุนนางเหล่านี้ยังคงแข็งแกร่งที่สุดในอาณาจักรและหากไม่มีพวกเขา มันก็จะไม่มีใครควบคุมผลกระทบจากการปล้นสะดม ในสถานการณ์ทางการเมือง, การเงิน, และความไม่มั่นคงทางกายภาพ มันเป็นสถานการณ์ที่น่ากลัวอย่างแท้จริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในโลกที่เคารพความแข็งแกร่ง

หลังจากเก็บเหรียญม่วงทั้งหมด เจี้ยนเฉินก็หันหลังกลับและเริ่มมองหาสิ่งที่เหลืออยู่ในคลัง

ในไม่ช้าเจี้ยนเฉินก็ออกจากคลังและเดินออกไปข้างนอกซึ่งมีทหารและขุนนางที่ยืนนิ่งไม่มีท่าทางเกรงกลัว

“ท่าน ท่านกวาดสมบัติไปมากมายและออกคำสั่งให้ทหารของเรากลับมาจากชายแดน ท่านควรปล่อยตัวฮ่องเต้ได้แล้วมิใช่หรือ ? ” แม่ทัพคนหนึ่งพูดด้วยความโกรธ

เจี้ยนเฉินยิ้ม “ใครบอกว่าข้าจะปล่อยเขาไป ? เขาทำให้คนหลายล้านคนจากอาณาจักรเกอซุนของข้าตาย ถ้าข้าปล่อยเขาไป คนที่ต้องตายในสงครามครั้งนี้จะไม่สามารถตายตาหลับได้ พ่อแม่ผู้ที่สูญเสียลูกของพวกเขาจะไม่ยกโทษให้ข้า”

คำตอบของเจี้ยนเฉินทำให้ทุกคนตกอยู่ในความสับสนวุ่นวายในทันที “เจ้าต้องการปลงพระชนม์ฮ่องเต้ของเราหรือ ? ! เจ้าไม่กลัวความโกรธแค้นของพวกเราทุกคนใช่หรือไม่ ? ถ้าเป็นเช่นนั้นกองทัพของเราจะบุกทำลายอาณาจักรเกอซุนของเจ้า ! ! “

เจี้ยนเฉินหรี่ตาอย่างโหดเหี้ยม ลำแสงอำมหิตเริ่มรั่วไหลออกมาจากเขา เขาพูดด้วยเสียงเย็นชาว่า “พวกเจ้าต้องการเห็นข้าฆ่าทุกคนในพระราชวังนี้จนถึงสุนัขตัวสุดท้ายอย่างนั้นหรือ ? “

แม่ทัพตัวแข็ง เขากลัวที่จะพูดอะไรที่อาจทำให้เรื่องแย่ลง ในสายตาของพวกเขาบ่งบอกถึงความกลัว เมื่อพวกเขาตระหนักถึงผลของคำพูด ถ้าเจี้ยนเฉินสังหารหมู่ทั้งหมดในพระราชวังจริง ๆ คงจะไม่มีใครสามารถหยุดเขาได้ เพราะเขาเป็นบุคคลที่ฆ่าเซียนสวรรค์ทั้งสองคนได้อย่างง่ายดาย

เจี้ยนเฉินไม่อยากเสียเวลา เขาคว้าไหล่ของฮ่องเต้และบินไปในอากาศโดยไม่พูดอะไรอีก ในไม่ช้าเขาก็หายตัวไปบนท้องฟ้า ทำให้ทุกคนมองเขาด้วยสายตาเบิกกว้าง พวกเขาตกใจที่ฮ่องเต้ของตัวเองถูกจับเป็นเชลย ยิ่งกว่านั้นพวกเขาไม่มีอำนาจที่จะหยุดมันได้

แม่ทัพหลายคนจ้องมองอย่างโกรธเคือง พวกเขาเกลียดชังเจี้ยนเฉินอย่างที่สุด หลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาถอนหายใจอย่างเคียดแค้น

แม้ว่าอาณาจักรปิงหยางของพวกเขาจะไม่ถือว่าเป็นมหาอำนาจ แต่ประชากร 700 ล้านคนก็ไม่ใช่จำนวนเล็กน้อยเช่นกัน แต่ในวันนี้เด็กหนุ่มคนหนึ่งสามารถบุกเข้าไปในพระราชวังและจับตัวฮ่องเต้ไปต่อหน้าต่อตาของทุกคน ไม่ว่าพวกเขาจะพยายามหักล้างซักเท่าไหร่ นี่จะเป็นเครื่องหมายของความอัปยศอดสูที่จะไม่มีวันจางหายไป

เจี้ยนเฉินยังคงบินอยู่บนท้องฟ้าโดยมีฮ่องเต้อยู่ในมือ ตอนแรกเขาวางแผนที่จะฆ่าทุกคนในพระราชวัง แต่คำพูดของฮ่องเต้ในเขาวงกตใต้ดินดังก้องกังวานในหัวของเขา มันช่วยให้เขาจำได้ว่าแม้แต่ทหารก็มีลูกและมีพ่อแม่ของตัวเอง แม้ว่าการฆ่าจะใช้เวลาในการคิดเพียงชั่วครู่ แต่ความคิดนี้จะทำให้มีเด็กกำพร้าจำนวนมากและพ่อแม่อาจต้องทนดูลูกตายจากไปก่อน ด้วยเหตุนี้และสิ่งที่ผู้เฒ่าเซี่ยวพูดกับเขาในหมู่บ้าน เจี้ยนเฉินจึงเปลี่ยนใจ เขาล้มเลิกความคิดที่จะสังหารหมู่ นอกจากนี้เขาก็ไม่ต้องการให้เลือดของผู้บริสุทธิ์แปดเปื้อนมือของเขา

พวกเขาบินผ่านหลายหมู่บ้าน พวกเขาใช้เวลาอีก 1 ชั่วยามจนมาถึงป้อมปราการทางตอนเหนือ พวกเขาบินลงมาท่ามกลางสีหน้าที่ประหลาดใจของทหารทุกคนบนกำแพงของป้อมปราการ

ทันทีที่เจี้ยนเฉินลงมา กลุ่มทหารที่ได้รับบาดเจ็บก็วิ่งพรวดเข้ามาโอบล้อมเขาด้วยสายตาที่เป็นกระวนกระวาย แต่ละคนกลัวว่าเจี้ยนเฉินเป็นศัตรู

แม่ทัพคนหนึ่งรีบออกมาจากป้อมปราการเพื่อรีบไปดูแลสถานการณ์ที่น่ากังวล ผู้เชี่ยวชาญประจำป้อมปราการเพิ่งจะออกไป และเซียนสวรรค์คนใหม่ก็มาถึง ! หากนี่คือศัตรู มันก็ไม่มีทางที่พวกเขาจะหยุดชายผู้นี้จากการยึดป้อมปราการไว้ได้

ผู้อาวุโสมองดูเจี้ยนเฉินครู่หนึ่ง และหันไปมองฮ่องเต้ของอาณาจักรปิงหยางอย่างตกตะลึง ” ฮ่องเต้แห่งอาณาจักรปิงหยางใช่ไหม? ท่านมาที่นี่ทำไม ? ท่านมีเหตุผลอะไร ? ” สายตาของแม่ทัพนั้นแข็งกระด้างในขณะที่เขามองดูผู้มาใหม่ทั้งสองคน

เมื่อรู้ว่าแม่ทัพเข้าใจสถานการณ์ผิด เขาจึงโบกมือ “ท่านแม่ทัพเข้าใจผิดแล้ว ข้าจับตัวฮ่องเต้ของอาณาจักรปิงหยางมา ตอนนี้เขาไม่ได้ต่างอะไรไปจากนักโทษเลย”

“อะไรนะ ! ฮ่องเต้ของอาณาจักรปิงหยางเป็นนักโทษของเจ้ารึ ? ” แม่ทัพทั้งสับสนและตกใจ

“ถูกต้อง ตอนนี้เขาเป็นนักโทษของเราแล้ว ที่ปรึกษาจักรพรรดิทั้งห้าจากอาณาจักรฉินหวงอยู่ที่ไหน ? “

เมื่อพูดถึงที่ปรึกษาจักรพรรดิทั้งห้า แม่ทัพดูตกใจอีกครั้งก่อนที่จะคิดด้วยความตื่นตระหนก,” ท่านรู้จักที่ปรึกษาของฮ่องเต้ทั้งห้าจากอาณาจักรฉินหวงด้วยหรือ ? “