เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 414

ตอนที่ 414: มุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตก

แม้ว่าแม่ทัพจะไม่เชื่อ แต่เขาก็ไม่ได้ถามคำถามมากเกินไป เขารู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องที่ควรถาม

เจี้ยนเฉินแทบแบกรับความผิดหวังไว้ไม่ได้เมื่อได้ยินว่าตระกูลเจียงหยางออกจากพื้นที่ไปแล้ว แม่ทัพสังเกตเห็นอารมณ์ที่กระพริบผ่านใบหน้าของเขา เขาจึงใช้สิ่งนั้นเพื่อยืนยันความสงสัยของตัวเอง

“ท่านที่ปรึกษาจักรพรรดิ ถึงแม้ว่าป้อมปราการทางเหนือของเรานั้นมีความมั่นคง ศัตรูเกือบเข้ามาถึงในเมืองหลวง นั่นหมายความว่าอาณาจักรเกอซุนของเราตกอยู่ในอันตรายร้ายแรง หากท่านยื่นมือมาช่วยเหลือเรา อาณาจักรเกอซุนของเราจะอยู่รอดและฝ่าฟันอุปสรรคไปได้ ! ” ผู้อาวุโสอ้อนวอน แม้ว่าความแข็งแกร่งของเจี้ยนเฉินจะยังไม่ชัดเจน แต่จากคำพูดของเจียงหวูจี่และการที่เจี้ยนเฉินจับตัวฮ่องเต้แห่งอาณาจักรปิงหยางมาได้นั้น มันก็มากเกินพอที่จะให้เขาไว้วางใจความสามารถของเจี้ยนเฉิน

คำพูดของเขาทำให้เจี้ยนเฉินดูเคร่งขรึมด้วยความลังเล จากนั้นเจี้ยนเฉินก็ถอนหายใจอีกครั้งและเริ่มสอบถามเกี่ยวกับสถานะของป้อมปราการอีก 3 แห่ง ในคืนเดียวกันนั้นเจี้ยนเฉินจึงออกเดินทางมุ่งหน้าไปยังป้อมปราการทางตะวันตก เนื่องจากเป็นสถานที่ที่ใกล้ที่สุดจากที่ตั้งปัจจุบันของเขาและเป็นสถานที่ที่ล่อแหลมที่สุดเช่นกัน

แม้ว่าเจี้ยนเฉินจะต้องการกลับบ้าน แต่ตอนนี้ว่าเขาอยู่ในอาณาจักรเกอซุนซึ่งมีสงครามให้ต้องต่อสู้ เจี้ยนเฉินไม่รอช้า เขารู้ว่าเขาจะต้องช่วยให้อาณาจักรเกอซุนผ่านพ้นปัญหานี้ไปได้ ดังนั้นเขาจึงจำเป็นต้องระงับความคิดถึงบ้านไว้ก่อนชั่วคราว เมื่อทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง เขาถึงจะได้กลับบ้าน

ป้อมปราการทางเหนือไม่ได้อยู่ไกลจากป้อมปราการทางตะวันตก หลังจากเดินทางมา 2 ชั่วยาม เจี้ยนเฉินก็มาถึงที่หมายปลายทาง แต่อาณาจักรมังกรซ่อนได้บุกเข้ายึดพื้นที่แล้วและตรงป้อมปราการมีป้ายของอาณาจักรศัตรูโบกสะบัดอยู่เหนือหัว มีทหารมากกว่าหนึ่งล้านคนเข้าประจำการในขณะที่มีเสบียงอาหารและทหารจำนวนมากไหลเวียนเข้ามาในเมืองหลวงของอาณาจักรเกอซุน

กองทัพของอาณาจักรมังกรซ่อนได้บุกเข้าไปในดินแดนของอาณาจักรเกอซุน ตอนนี้ป้อมปราการทำหน้าที่เป็นเพียงเสบียงชั่วคราวของพวกเขา ดังนั้นจึงไม่มีเซียนสวรรค์ประจำอยู่

เจี้ยนเฉินลอยอยู่สูงขึ้นไปในอากาศอย่างน้อย 1,000 เมตรและซ่อนตัวอยู่ในความมืด ดังนั้นทหารที่อยู่เบื้องล่างจะไม่สามารถตรวจสอบได้ว่าเซียนสวรรค์อยู่เหนือหัวพวกเขา

เจี้ยนเฉินห่อตัวด้วยธาตุลมโดยไม่ลังเล และบินต่อไปในอาณาจักรเกอซุน

ครึ่งชั่วยามต่อมา เจี้ยนเฉินก็มาถึงเมืองชั้นสอง ตอนนี้มันถูกกองทัพของอาณาจักรมังกรซ่อนยึดครองและธงจากอาณาจักรเกอซุนก็ถูกแทนที่ด้วยธงของอาณาจักรมังกรซ่อน

ดวงตาของเจี้ยนเฉินเปล่งประกายสว่างครู่หนึ่งก่อนที่จะมุ่งไปในทิศทางของเส้นทางที่กองทัพกำลังเดินทาง

หลังจากบินไปได้สักพัก เสียงปืนใหญ่ก็ดังขึ้นก่อนที่จะมีแสงจ้าส่องออกมา ปืนใหญ่ผลึกแกนอสูรระเบิดเสียงดัง มันยิงลูกกระสุนผ่านท้องฟ้าอันมืดมิดก่อนที่จะกระทบลงพื้นด้วยเสียงดังปัง ด้วยเสียงดังปัง อาณาจักรมังกรซ่อนและอาณาจักรเกอซุนจึงเข้าสู่การต่อสู้อีกครั้ง

เจี้ยนเฉินไม่ซ่อนตัวอีกต่อไป เขาพุ่งผ่านกระโจมของกองทัพของอาณาจักรมังกรซ่อนทันทีและเดินทางไปยังเมืองอื่น

ทหารที่อพยพออกจากป้อมปราการทางตะวันตกตอนนี้กำลังซุ่มอยู่ในเมืองชั้นหนึ่ง พวกเขาตั้งกองกำลังอยู่บนกำแพงชั้นสูงเพื่อปกป้องตัวเองจากอาณาจักรมังกรซ่อน

ร่างของเจี้ยนเฉินพุ่งไปที่กำแพงของเมืองชั้นหนึ่ง แต่ก่อนที่ขาของเขาจะสามารถลงจอดลงบนพื้นได้ ลูกศรนับสิบดอกก็พุ่งเข้าใส่เขา ทหารของอาณาจักรเกอซุนคิดว่าเขาเป็นศัตรู ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ยั้งมือในการพยายามฆ่าเขา

เจี้ยนเฉินใช้ความคิดและหยุดลูกศรเหล่านั้นห่างจากเขา 3 เมตรและลอยกลางอากาศอย่างไม่เป็นอันตราย หลังจากนั้น ลูกศรเหล่านั้นจึงย้อนกลับลงไปบนกำแพงเมืองด้วยเสียงดังกราว

ทันใดนั้น เซียนสวรรค์ 2 คนก็บินไปข้างหน้าด้วยแสงสีแดงและสีเหลือง แต่เมื่อพวกเขาเห็นร่างของเจี้ยนเฉิน ใบหน้าของพวกเขาก็ดูมีความปิติยินดี พวกเขารีบจับมือกับเขาทันที “เราขอคารวะผู้พิทักษ์จักรพรรดิ”

ชายสองคนนี้เป็นที่ปรึกษาจักรพรรดิแห่งอาณาจักรฉินหวง ตงยี่จุนป่ายและเกาอวี่ฉินเซียนสวรรค์วัฏจักรที่ 4 และเซียนสวรรค์วัฏจักรที่ 3

เซียนสวรรค์ทั้งสองนี้เป็นที่รู้จักกันดีในหมู่ทหารบนกำแพงเมือง ดังนั้นเมื่อพวกเขาเห็นทั้งสองคารวะเจี้ยนเฉิน พวกเขาก็ตระหนักได้ทันทีว่าเขาไม่ใช่ศัตรู เมื่อเป็นเช่นนั้นทุกคนจึงแสดงสีหน้าโล่งใจในขณะที่จ้องมองเจี้ยนเฉินด้วยความสนใจ

เจี้ยนเฉินมีสีหน้าจริงจังเมื่อเริ่มสังเกตเห็นว่าเซียนสวรรค์ทั้งสองคนซีดเซียวมาก “ท่านสองคนได้รับบาดเจ็บหรือ ? “