เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 415

ตอนที่ 415: สงครามในยามค่ำคืน

มันเป็นคืนที่มืดมนเป็นพิเศษ มืดจนไม่สามารถมองเห็นมือของตัวเองได้ เมฆดำซ่อนดวงจันทร์ไว้อย่างสมบูรณ์และทำให้โลกตกอยู่ในความมืดมิด ไม่มีแสงจันทร์ให้เห็นแม้แต่น้อย

การต่อสู้ด้านล่างนั้นรุนแรงมาก ไม่ว่าจะมองไปทางไหน ใคร ๆ ก็สามารถมองเห็นได้ว่าเป็นทะเลแห่งคบไฟเมื่ออาณาจักรเกอซุนและอาณาจักรมังกรซ่อนปะทะกัน ทุก ๆ วินาทีที่มีคนล้มตาย แผ่นดินถูกย้อมเป็นสีแดงด้วยเลือดและกำแพงเมืองเต็มไปด้วยรู ไกลออกไปเล็กน้อย กองศพถูกวางซ้อนกันเหมือนภูเขา

ปัง ! ปัง ! ปัง ! …….

ปืนใหญ่ผลึกแกนอสูรบนกำแพงเมืองส่งเสียงดังอย่างต่อเนื่อง ส่งเสียงดังกังวานออกมาในแต่ละครั้ง การยิงแต่ละครั้งส่งผลกระทบรุนแรง มันสังหารทหารได้เป็นจำนวนมาก ทหารฝ่ายศัตรูบางคนสูญเสียแขนขาหรือกลายเป็นเศษถ่าน เหลือไว้เพียงความเจ็บปวดหรือความตาย

อาณาจักรมังกรซ่อนและอาณาจักรเกอซุนยังคงต่อสู้กันตลอดทั้งวัน ทั้งสองฝ่ายสูญเสียอย่างหนักก ความหายนะทำให้ทหารกว่า 200,000 ที่แพ้ในการต่อสู้ครั้งนี้เสียชีวิต

“บุก…”

ฆ่า…!

เสียงคำรามของทหารสามารถได้ยินได้ตลอดเวลาเนื่องจากมีทหารอีก 10,000 คนจากอาณาจักรมังกรซ่อนที่พุ่งเข้าชนกำแพง

“วูช ! วูช ! วูช ! วูช …”

ลูกศรจำนวนนับไม่ถ้วนเริ่มลอยขึ้นไปในอากาศและโจมตีทหารของข้าศึก. พลังการเจาะแข็งแกร่งมากและมันยังสามารถเจาะทะลุทหารหลายคนได้ในคราวเดียว ทหารหลายคนล้มลงไปนอนกองกับพื้นพร้อมด้วยเสียงร้องอันเจ็บปวด

แต่การยิงด้วยหน้าไม้ก็มีขีดจำกัดก่อนที่จะถึงจุดจบ หลังจากการต่อสู้ที่ยาวนาน อาณาจักรเกอซุนได้ใช้ลูกศรสายฟ้าและแกนอสูรสำหรับปืนใหญ่ผลึกแกนอสูรจนหมด ลูกศรที่พวกเขาใช้ยิงตอนนี้สร้างขึ้นจากช่างฝีมือและช่างตีเหล็กระหว่างการทำสงคราม นี่หมายความว่าพวกเขาจะยิงได้แค่สองสามครั้งและมันก็หมดอีกครั้ง

ทันใดนั้นทุกคนก็ได้ยินเสียงระเบิดจากอีกฟากหนึ่งของกำแพงเมืองก่อนที่ส่วนหนึ่งของกำแพงจะพังทลายลง กำแพงที่ถล่มลงมาทำให้ทหารจำนวนนับไม่ถ้วนถูกฝังอยู่ใต้ซากปรักหักพัง

ปัง !

เสียงระเบิดดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อปืนใหญ่ผลึกแกนอสูรยิงตรงไปที่ประตูเมือง ประตูที่มีรูปร่างผิดปกติเล็กน้อยถูกพัดกลับไปทันที มันหล่นทับทหารหลายคนที่อยู่ข้างหลัง

เสียงคำรามของทหารดังขึ้นในอากาศเมื่อกองทัพของอาณาจักรมังกรซ่อนเริ่มพลุกพล่านเข้ามาผ่านประตูเข้าไปในเมืองที่ได้รับความเสียหาย

พวกเขารีบระดมพลกองทัพเพื่อปกป้องประตูเมืองทันที ทหารของอาณาจักรเกอซุนพยายามที่จะป้องกันศัตรูที่บุกรุกไม่ให้พวกเขาสามารถเข้าถึงเมืองได้ ภายในพริบตา การต่อสู้เกิดขึ้นพร้อมกับทัพของทั้งสองฝ่ายปะทะกันอย่างดุเดือด พวกเขาฟาดฟันกันอย่างบ้าระห่ำ

ในขณะนั้น แสงสีฟ้าจาง ๆ ก็พุ่งเข้ามาก่อนที่จะหยุดลงเหนือกำแพงเมืองหลายเมตร แสงก่อให้เกิดรัศมีขนาดใหญ่ที่ทรงพลัง มันเริ่มปกคลุมทั่วทั้งบริเวณ

พื้นที่รอบแสงเริ่มสั่นคลอนเมื่อต้องเจอกับพลังอันมหาศาล ราวกับว่าอากาศกำลังถูกกำจัดออกจากบรรยากาศ ทหารที่ต่อสู้อยู่เบื้องล่างเริ่มรู้สึกราวกับว่ามีก้อนหินก้อนใหญ่วางอยู่บนหน้าอกของพวกเขา มันทำให้พวกเขาหายใจลำบาก

เซียนปฐพีไม่อาจต้านทานพลังที่ปล่อยออกมาจากเซียนสวรรค์ได้ง่าย ๆ ทหารเหล่านี้เป็นเพียงพลเรือนธรรมดา ดังนั้นเมื่อแสงจ้าปรากฏขึ้น ทั้งสองฝ่ายจึงพักรบชั่วคราว พวกเขาไม่สามารถแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นไปได้ ใบหน้าของพวกเขาก็เริ่มแดงขึ้นจากความพยายามที่จะเคลื่อนไหว

เจี้ยนเฉินลอยอยู่กลางอากาศก่อนที่จะมองขึ้นไปบนฟ้า เสียงผิวปากดังไปทั่วทั้งพื้นที่ ทันใดนั้นเมฆก็เบาบางราวกับว่าพวกมันถูกระเบิดเพราะเสียง เผยให้เห็นดวงดาวมากมายที่ซ่อนอยู่ข้างหลัง

ทหารด้านล่างได้รับผลกระทบเช่นกัน เสียงฟ้าร้องดังสั่นสะเทือนแก้วหูของพวกเขา มันสั่นสะเทือนอยู่ในหูเป็นเวลานาน

“เซียนสวรรค์แห่งอาณาจักรมังกรซ่อนออกมายอมรับความตายซะ ! ” เจี้ยนเฉินคำราม เขาล้อมรอบตัวเองด้วยธาตุลมและบินข้ามท้องฟ้าเหมือนดาวตกสีฟ้าไปในทิศทางของค่ายทหารของศัตรู

พวกเขาตอบสนองต่อคำท้าทายของเจี้ยนเฉิน ระลอกคลื่นขนาดใหญ่ 5 ลูกระเบิดขึ้นไปในอากาศก่อนที่จะปะทะกับเจี้ยนเฉิน ในช่วงเวลาต่อมาร่างคนทั้งห้าเริ่มลอยขึ้นไปในอากาศ

ย้อนกลับไปในเมือง ตงยี่จุนป่ายและเกาอวี่ฉินทั้งสองยังคงพักฟื้นอยู่แถวกำแพง สายตาของพวกเขาเปล่งประกายด้วยสายฟ้า ดวงตาของพวกเขาสามารถส่องแสงสว่างในความมืด มันทำให้พวกเขาเห็นทุกสิ่งที่พวกเขามองอย่างชัดเจน แม้แต่ผู้ที่บาดเจ็บสาหัสอย่างเทียนซิงก็ยังไม่สามารถนั่งเฉยได้ เขารีบไปพบพวกเขาบนกำแพงเมือง พวกเขาทั้งสามต่างก็อยากรู้อยากเห็นว่าผู้พิทักษ์จักรพรรดินั้นแข็งแกร่งแค่ไหน เขาจึงจะสามารถฆ่าเซียนสวรรค์ทั้งห้าได้ด้วยตัวเอง นอกเหนือจากทั้งสามคนนี้ แม่ทัพหลายคนของอาณาจักรเกอซุนก็มารวมตัวกันรอบ ๆ เช่นกัน โดยมุ่งไปที่การต่อสู้ที่กำลังจะมาถึง