เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 423

ตอนที่ 423: ถ้ำของเซียนผู้คุมกฎ

หลังจากได้ยินคำเตือนของเฉียนหยุน ผู้อาวุโสที่เหลือพยักหน้าแล้วเตรียมตัว พวกเขาโบกมือ ใบมีดก็แกว่งลงมาที่เจี้ยนเฉิน

ในเวลาเดียวกันเฉียนหยุนก็หยิบกระบี่ออกมาโจมตีเขาเช่นกัน

เจี้ยนเฉินโบกกระบี่ของเขา ทำให้พลังงานดั้งเดิมบินออกมาจากใบมีด มันเหมือนคลื่นที่ซัดไปทางชาย 2 คน เขากวัดแกว่งมือขวา พลังงานดั้งเดิมก็พุ่งไปยังผู้อาวุโสทั้งสองด้วยเส้นสีฟ้าและสีม่วง

หลังจากได้ยินคำแนะนำของเฉียนหยุน เซียนสวรรค์อีก 2 คนจึงหลบและไม่สัมผัสพลังงานสีฟ้าและสีม่วง ผู้อาวุโสดึงอาวุธกลับมา เขากระโดดถอยหลังไปครู่หนึ่งก่อนที่จะกระโจนไปหาเจี้ยนเฉินพร้อมกับมีดขนาดใหญ่

พลังงานดั้งเดิมของเจี้ยนเฉินทำลายผ่านปราณกระบี่ที่ผู้อาวุโสส่งมาและล้างพื้นที่ด้วยพลังงานที่เหลืออยู่ทำให้สถานที่นั้นเต็มไปด้วยฝุ่น ควันเต็มอากาศและสิ่งของต่าง ๆ ในพระราชวังก็กระจัดกระจายเนื่องจากพลังงาน

” ปราณกระบี่กลืนกิน ! ” เฉียนหยุนเปล่งเสียงดังขณะที่กระบี่ของเขาเริ่มเปล่งประกายอย่างมีพลัง ในช่วงเวลาต่อมา ปราณกระบี่ยาว 1 เมตรก็แทงเข้ามาในท้องฟ้าก่อนที่จะพุ่งไปหาเจี้ยนเฉิน

เจี้ยนเฉินรู้สึกกดดันเมื่อปราณกระบี่ยึดตัวเขา การโจมตีจากเฉียนหยุนครั้งนี้คือทักษะการต่อสู้ระดับปฐพี

เจี้ยนเฉินขยับตัวเพื่อหลบหลีก เขาเห็นว่าปราณกระบี่กลืนกินได้ขังเขาไว้ เขาไม่สามารถสลัดมันออกได้ หมายความว่าเขาทำได้เพียงพยายามทำลายมัน

ดวงตาของเจี้ยนเฉินเปล่งประกายทันทีที่เขาเริ่มควบคุมธาตุไฟของโลกอีกครั้ง กระบี่ 3 เล่มเกิดขึ้นจากไฟและมันทำให้อุณหภูมิรอบ ๆ สูงขึ้นไปถึงจุดเดือด

วูช ! วูช ! วูช !

กระบี่ทั้งสามนั้นขยายผ่านอากาศไปสู่ทักษะการต่อสู้ปราณกระบี่กลืนกินจากเฉียนหยุน

ปัง !

ทั้งสองฝ่ายปะทะกันเสียงดังและทำลายพื้นที่ทั้งหมดโดยรอบ เปลวไฟพุ่งออกมาทุกหนทุกแห่ง ทำลายส่วนต่าง ๆ ของพระราชวังและฆ่าทหารใกล้เคียงหลายรายที่อยู่ใกล้เปลวไฟ

ในความโกลาหล แม้แต่ทหารที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างยอดเยี่ยมก็อาจเสียชีวิตได้อย่างง่ายดาย บางคนหาที่กำบังหลบซ่อน พวกทหารพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อความอยู่รอด

เจี้ยนเฉินเริ่มห่อหุ้มตัวเองด้วยธาตุลม เขาโจมตีเฉียนหยุนพร้อมกับกระบี่พลังงานดั้งเดิม

เฉียนหยุนมองดูเจี้ยนเฉินครู่หนึ่งก่อนที่จะหันไปดูพระราชวังที่เสียหายอย่างมาก เขาบินออกจากพระราชวังเพื่อพาเจี้ยนเฉินออกไปโดยไม่ลังเล

ดวงตาของเจี้ยนเฉินเปล่งประกายสีฟ้าและสีม่วงอีกครั้ง สีทั้งสองปรากฏขึ้นในดวงตาทั้งสองข้าง ทำให้ดวงตาของเขาเย็นลงจนมองเห็นทุกสิ่งทุกอย่าง

ทันใดนั้นก้อนหินก็เริ่มลอยขึ้นไปในอากาศแล้วยิงตรงไปที่เฉียนหยุนด้วยความเร็วที่น่าตกใจ

เฉียนหยุนเคยเห็นความแข็งแกร่งของเจี้ยนเฉินด้วยตัวเขาเองเมื่อเขาอยู่ในป้อมปราการของอาณาจักรปิงหยาง ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าประมาทเจี้ยนเฉิน พลังเซียนเริ่มพุ่งออกจากร่างของเขาเพื่อทำหน้าที่เป็นม่านพลังป้องกันตัวเขาจากหิน

หินสีฟ้าและสีม่วงไล่ตามเฉียนหยุนด้วยพลังอันน่าสะพรึงกลัว ขณะที่พวกมันกระทบกับพลังเซียนของเขา โล่ก็สั่นสะเทือน 1 ครั้งก่อนที่จะต้านทานหินอย่างต่อเนื่อง

พลังงานของเจี้ยนเฉินเปลี่ยนเป็นแสงสีฟ้าซึ่งเริ่มล้อมรอบหินทั้งหมดที่เขาใช้ยิง ในพริบตา มันก็บินกลับไปที่เฉียนหยุนและแทงระหว่างดวงตาของเขาโดยมีพลังงานดั้งเดิมคอยช่วยสนับสนุน

ตอนนี้เฉียนหยุนถูกล้อมรอบไปด้วยก้อนหิน เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากใช้อาวุธเซียนเพื่อพยายามปิดกั้นการโจมตีของเจี้ยนเฉิน

“ติ๊ง ! “

รอยแตกที่ชัดเจนปรากฏขึ้น อาวุธเซียนของเฉียนหยุนมีสองรอยบิ่นใหม่ ทำให้เฉียนหยุนกระอักเลือดออกมาเต็มปาก

ทันทีหลังการโจมตีครั้งแรก เจี้ยนเฉินไล่ตามเขาด้วยการโจมตีครั้งที่สอง พลังงานดั้งเดิมของเขาเปลี่ยนไปเป็นรังสีแสงที่น่าทึ่งซึ่งพุ่งเป้าไปที่ดวงตาของเฉียนหยุนด้วยความแม่นยำสูง