เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 426

ตอนที่ 426: โกรธแค้น

การเคลื่อนไหวของเจี้ยนเฉินฆ่าคนของนิกายหยางจิด้วยการแทงทะลุคอของผู้ชาย 20 คนอย่างรวดเร็ว ทำให้ผู้ชายที่เหลือทั้งหมดตกตะลึง ชายสองสามคนที่เหลือคิดว่าตัวเองโชคดีที่พวกเขาไม่ได้พุ่งไปหาเจี้ยนเฉิน มิฉะนั้นพวกเขาคงเป็นคนที่ต้องนอนตายอยู่กับพื้น.

หลายคนจากนิกายหยางจิตกใจอย่างที่สุดและพยายามซ่อนความกลัวในสายตาของพวกเขา แม้ว่าเจี้ยนเฉินจะอายุน้อยกว่าพวกเขาหลายปี แต่วิธีการที่เขาใช้ฆ่าคน 20 คนนั้นทำให้พวกเขาตกใจ

“ท่านเป็นใคร ? ” ชายคนแรกพูด น้ำเสียงของเขาเริ่มนุ่มนวลและให้ความเคารพมากขึ้น

“เรียกผู้นำของพวกเจ้าทันที มิฉะนั้นจ้าจะฆ่าพวกเจ้าหมด” เจี้ยนเฉินพูดอย่างเย็นชา

“เจ้า..” ชายวัยกลางคนร้องครวญคราง นิกายหยางจิเป็นสัญลักษณ์ของอำนาจในอาณาจักรฉินกาน แม้แต่องค์ชายแห่งอาณาจักรก็ไม่สามารถหนีไปได้อย่างง่ายดายหากล้อเลียนพวกเขา ดังนั้นท่าทางของเจี้ยนเฉินที่มีต่อนิกายหยางจิจึงเป็นสิ่งที่ทำให้ชายคนนั้นโกรธแค้น แต่เขาไม่กล้าทำอะไรเนื่องจากความอ่อนแอ

“เกิดอะไรขึ้น ? ทำไมจึงมีเสียงเอะอะโวยวายดังขึ้นมา ? ” ในขณะนั้นเจี้ยนเฉินก็ได้ยินเสียงที่ดังกึกก้อง ชายเสื้อคลุมสีดำที่มีผมยาวเดินเข้ามาในสนาม ใบหน้าของชายผู้นั้นแน่วแน่และดูจะอายุประมาณ 50 ปี เจี้ยนเฉินมองเห็นแสงแวววาวในสายตาของเขา

“อาจารย์สาม ! “

” อาจารย์สาม ! “

……..

เมื่อเห็นผู้ชายคนนี้ ทุกคนก้มลงคำนับด้วยความเคารพต่อเขา

อาจารย์สามเดินไปที่กลุ่มและได้รับแจ้งข่าวจากชายวัยกลางคนทันทีว่า “อาจารย์สาม ท่านมาทันเวลาพอดี ! เขาสร้างปัญหาและเขาได้ฆ่าสาวกของเราไป 20 คน นี่เป็นความผิดที่ไม่อาจยกโทษให้ได้ ! “

ชายที่มาใหม่ไม่สนใจสิ่งที่ชายวัยกลางคนพูด เขามองเจี้ยนเฉินอยู่ครู่หนึ่ง ชายผู้นั้นมีสีหน้าเคร่งขรึมเมื่อสังเกตเห็นว่าเจี้ยนเฉินที่ดูอายุ 20 ปี แต่กลับไม่เหมือนคนทั่วไป

“ท่าน ท่านเป็นใครและทำไมท่านถึงโกรธเคืองนิกายหยางจิ ? ” ชายผู้นั้นพูดด้วยสีหน้ากระวนกระวาย

“อาจารย์สาม ทำไมต้องเสียเวลาพูดกับผู้ชายคนนี้ด้วย ? เขาฆ่าสาวก 20 คน เราจะให้อภัยเขาได้อย่างไร ? ” ชายวัยกลางคนยืนอยู่ข้างอาจารย์สามกัดฟันด้วยความโกรธเพื่อพยายามโน้มน้าวเขา

อาจารย์สามยกมือขึ้นเพื่อเป็นเชิงให้ผู้ชายคนนั้นสงบลงก่อนที่จะหันหลังกลับไปรอคำตอบจากเจี้ยนเฉิน

เจี้ยนเฉินยังยืนกอดอกและไม่สนใจอาจารย์สาม มีพียงผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างหลังเจี้ยนเฉินที่ทำท่าหวาดกลัว แต่นางก็ยังคงเงียบ

“ช่วงเช้าของวันนี้นิกายหยางจิของเจ้าลักพาตัวใครบางคนมา พาเขาออกมาที่นี่ทันที มิฉะนั้นอย่าโทษข้าที่ไร้ความเมตตา” เจี้ยนเฉินพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา