เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 431

ตอนที่ 431: กลับมายังภาคตะวันออก

“วัตถุลึกลับชิ้นนั้นคืออะไร ? มันช่วยให้เขาหลบหนีไปได้ไกลกว่า 15 กิโลเมตรเชียวหรือ ? ” เจี้ยนเฉินถามตัวเองด้วยความสับสน เขาอยากรู้อยากเห็นจริง ๆ เกี่ยวกับสิ่งที่บรรพชนอาวุโสใช้หลบหนีไป หยกที่เขาบดขยี้นั่นมันคืออะไร?

เจี้ยนเฉินเริ่มคิดเกี่ยวกับคำพูดของบรรพชนอาวุโส ตระกูลผู้พิทักษ์ ? ดูเหมือนว่านิกายหยางจิจะเป็นอย่างที่เขาพูดจริง ๆ มีบางอย่างที่ไม่อาจมองเห็นได้ แต่ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายไหน ก็ยังคงเป็นศัตรูของข้าอยู่ดี เซียนผู้คุมกฏนั้นชอบอยู่สันโดษและจะไม่ออกมาจากที่อยู่ของเขาเพื่อมาจัดการความอาฆาตแค้นส่วนตัว โอกาสที่พวกเขามาที่นี่ต่ำเกินกว่าที่จะเอามาคิด

หลังจากครุ่นคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น เจี้ยนเฉินก็เริ่มสงบลง เมื่อมองไปยังพื้นโล่ง ๆ ใต้เท้าของเขา เจี้ยนเฉินก็นึกถึงอาวุธเซียนของซานและจิตสังหารก็ระเบิดออกมาทันที จะไม่มีนิกายหยางจิอีกต่อไป นิกายของเจ้าต้องถูกทำลายเป็นชิ้น ๆ เจี้ยนเฉินคำรามเสียงดังก่อนที่จะหลับตา ฉับพลันต้นไม้รอบ ๆ ก็ระเบิด พวกมันถูกแสงสีม่วง-ฟ้าทำลายก่อนที่จะตกลงมาใส่สาวกของสำนักหยานจี พวกมันพุ่งลงมาด้วยความรุนแรงราวกับลูกธนู

ไม่มีทางที่เหล่าสาวกที่เหลือจะป้องกันการโจมตีที่รุนแรงเหล่านี้ได้ ไม่นานพวกเขาทั้งหมดก็ตายลงไป พวกเขาไม่มีเวลาแม้แต่จะคิดว่าพวกเขาตายเพราะใคร บางคนแทบจะไม่มีเวลาแม้แต่จะร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเสียด้วยซ้ำ

ผู้คนที่อยู่ในพื้นที่ทั้งหมดถูกสังหารและด้วยความสามารถของเจี้ยนเฉินที่สามารถรับรู้ทุกสิ่งรอบ ๆ ตัวของเขา มันไม่เหลือใครภายในระยะ 15 กิโลเมตร แม้ว่ามดจะไม่ตายทุกตัว แต่สาวกของนิกายก็ตายโดยไม่มีโอกาสรอด

แม้ว่าผู้นำและผู้อาวุโสที่อยู่ในขั้นเซียนปฐพีจะยังคงรอดอยู่ แต่ในไม่ช้าพวกเขาก็ถูกพลังเซียนโอบล้อมและตายอย่างน่าตกใจ

ภายในเวลาไม่กี่นาที ภูเขาที่ตั้งของสำนักหยางจิก็เต็มไปด้วยซากศพของสาวกกว่า 1,000 คน แต่ละศพมีรูมากมายและเลือดก็ไหลออกมายังพื้นดินด้านล่างทำให้เกิดแอ่งน้ำขนาดใหญ่ กลิ่นคาวเลือดอบอวนอยู่ในอากาศ

ตาของเจี้ยนเฉินที่ส่องแสงก็ค่อย ๆ กลับมาเป็นปกติ เมื่อเขามองเห็นภาพเบื้องหน้า เจี้ยนเฉินก็โบกมือและเก็บแหวนมิติของสมาชิกระดับสูงลอยเข้ามาหาเขา ด้วยการนับอย่างรวดเร็ว เจี้ยนเฉินก็ได้แหวนมิติทั้งหมด 19 วง

จากนั้นเจี้ยนเฉินก็ทำลายสิ่งก่อสร้างทั้งหมด เหลือเพียงคู่มือการบ่มเพาะและแกนอสูร สำหรับเจี้ยนเฉินแล้วคู่มือการบ่มเพาะเป็นแหล่งทำเงินและแม้กระทั่งแกนอสูรก็ยังถือว่ามีประโยนช์ แม้ว่ามันจะไม่อาจเทียบได้กับอาณาจักรปิงหยางในด้านความมั่งคั่ง มันก็ยังมีกว่า 40,000 อันอยู่ในนี้ มีแกนอสูรระดับหก 2 อัน แกนอสูรระดับห้า 300 อัน ส่วนแกนที่เหลือก็เป็นแกนระดับ 4 และต่ำกว่านั้นลงมา

หลังจากรวบรวมแกนอสูรจนหมด เจี้ยนเฉินก็ถอนหายใจ ไม่กี่ปีก่อนที่เขาได้สู้กับสัตว์อสูรเพื่อหาแกนของมันอย่างสิ้นหวัง ตอนนี้หลังจากทำลายสำนักไป รางวัลที่เขาก็เกินกว่าที่เขาจะนับไหว สิ่งนี้ทำให้เจี้ยนเฉินแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นอย่างแน่นอน

เจี้ยนเฉินเริ่มสงบลงและบินไปยังป้อมหินแตก ก่อนที่บรรพชนอาวุโสได้ใช้ทักษะสวรรค์ เจี้ยนเฉินก็ได้ใช้พลังธาตุดินเพื่อปกป้องสองแม่ลูกให้ไม่ได้รับผลกระทบจากการต่อสู้ หากตอนนั้นทักษะสวรรค์ถูกใช้ออกไป มันก็มากเพียงพอที่จะทำร้ายร่างกายของพวกเขาได้ นี่เป็นสิ่งที่เขาไม่อาจยอมให้เกิดขึ้น

เพียงคิด ป้อมหินแตกก็เปิดออกมาโดยไม่มีเสียงและเผยให้เห็นสองแม่ลูกที่ซ่อนอยู่ ทั้งคู่หน้าซีดและยังคงยืนได้อย่างไม่เต็มที่

ท่านป้า, ซาน ข้าได้แก้แค้นให้พวกท่านแล้ว เจี้ยนเฉินพูดกับพวกเขาทั้งสองด้วยความรู้สึกผิด มันเป็นเพราะเขา ซานถึงถูกลากเข้ามาในเรื่องนี้ด้วย

สองแม่ลูกมองภาพด้านหน้าของพวกเขาด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง ทั้งหมดกลายเป็นพื้นเรียบ ๆ อย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน มีรอยแตกขนาดใหญ่อยู่ตรงกลางโดยไม่มีสิ่งปลูกสร้างใด ๆ ร่องรอยการต่อสู้นั้นสามารถมองเห็นได้ทุกที่และห่างออกไปยังมีศพมากมายที่ยังคงมีเลือดไหลออกมา

เมื่อเห็นเช่นนั้น ชาวบ้านทั้งสองก็ไม่อาจพูดอะไรได้อีก นี่เป็นภาพที่น่าตกใจมากสำหรับทั้งสอง เจี้ยนเฉินแข็งแกร่งเพียงพอที่จะทำให้นิกายหยางจิพินาศ ยิ่งเพิ่มเหตุการณ์ที่เลวร้ายที่เกิดขึ้นนี้ด้วยแล้ว มันยังเป็นฝีมือของมนุษย์อยู่หรือไม่ ?

ยังคงตกใจกับความแข็งแกร่งของเจี้ยนเฉิน ตอนนี้ทั้งสองก็ได้ตระหนักถึงความแข็งแกร่งของเจี้ยนเฉินแล้ว ความแข็งแกร่งของเขานั่นเกินกว่าที่พวกเขาจะคาดเดาได้

ท่านป้า, ซาน พวกเรากลับไปยังอาณาจักรเกอซุน ข้าจะทำให้พวกท่านมีชีวิตอยู่อย่างสงบ โดยไม่ต้องกังวลว่าปัญหาจะลุกลามาถึงท่านอีก ข้าจะไม่ยอมให้ใครก็ตามที่อยู่ในอาณาจักรเกอซุนกลั่นแกล้งกับท่านเหมือนอย่างนี้ เจี้ยนเฉินพูดอย่างสุภาพ