เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 437

ตอนที่ 437: การทะเลาะภายในครอบครัว

ไป๋หยุนเทียนทำได้แค่ยิ้มตามคำพูดของหยูเฟิงหยาน เมื่อเกี่ยวกับลูกของนาง นางก็รู้สึกรักเขามาก

ไป๋ยู่ซวงมองไปที่เจี้ยนเฉินด้วยสายตาที่จ้องเขม็ง เซียงเทียน เจ้ากลับมาเพราะอะไร? สำนักหัวหยุนไม่ใช่ที่ซึ่งตระกูลเจียงหยางของเราจะรับมือได้ เจ้าพยายามสร้างปัญหาให้เรา ?

หยูเฟิงหยานและไป๋หยุนเทียนต่างก็ตะตกลึงกับคำพูดของไป๋ยู่ซวง นางคัดค้านการกลับมาของเจี้ยนเฉินราวกับว่านางไม่ต้องการให้เขากลับมาอีกเลย

คำพูดของป้าสามทำให้เจี้ยนเฉินรู้สึกโกรธเล็กน้อย แต่ก่อนที่เขาจะพูดอะไร หยูเฟิงหยานก็เอ่ยปากขึ้นมาว่า

น้องสาม เจ้าไม่น่าพูดเช่นนี้เลย ถึงแม้ว่าสำนักหัวหยุนจะแข็งแกร่งมาก แต่ตระกูลเจียงหยางของเราก็ไม่อาจมารังแกกันได้ง่ายๆ เรามีเจียงไป่อยู่ด้วย เจ้าต้องรู้ว่าเขาสามารถสังหารเซียนสวรรค์จำนวนมากได้ที่ฐานทางเหนือ ตราบใดที่เจียงไป่อยู่ สำนักหัวหยุนจะไม่มีวันแตะต้องเราได้ง่าย ๆ

เซียงเทียนถูกบังคับให้ต้องออกจากบ้านและในช่วงเวลาไม่กี่ปีที่ผ่านมา เขาต้องทุกข์ทรมาณอย่างมากในโลกภายนอก ตอนนี้เซียงเทียนกลับมาแล้ว เราควรจะมีความสุขไม่ใช่เย็นชาใส่เขา

ไป๋ยู่ซวงแค่นเสียงเย็นชาว่า เซียงเทียนไม่เคยเป็นเด็กที่เชื่อฟังและชอบก่อปัญหาเสมอ เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมาเขาทำร้ายเค่อเอ๋อของข้าและต่อมาก็ก่อเรื่องกับสำนักหัวหยุน แม้ว่าเขาจะอยู่ที่นั่นเพียงเวลาสั้น ๆ เมื่อเขากลับมาแล้ว ใครจะรู้ว่าเขานำปัญหาอะไรมากับเขาอีก

หยูเฟิงหยานและไป๋หยุนเทียนทั้งสองต่างก็พูดไม่ออก พวกเขาไม่คิดว่าไป๋ยู่ซวงจะคิดแบบนั้นกับเจี้ยนเฉิน

เจี้ยนเฉินโกรธมากกับเรื่องนี้ ดวงตาของเขาเป็นประกายอันตรายจนทำให้ไป๋ยู่ซวงไม่กล้าที่จะมองหน้าเขา

ท่านป้าสาม ข้ารู้ว่าท่านไม่อยากให้ข้าอยู่ที่นี่ แต่ท่านไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับปัญหาของข้า ไม่ว่าจะเกิดอะไรกับปัญหาที่ข้าสร้าง ข้าจะจัดการพวกมันด้วยตนเองตามปกติอยู่แล้ว และไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกับตระกูล เจี้ยนเฉินพูด

ด้วยตัวเจ้าเองน่ะหรือ ! ? ไป๋ยู่ซวงวางท่าและดูถูกอย่างเห็นได้ชัด งั้นก็ดี งั้นเจ้าก็ไปทำตามแบบที่คนในโลกภายนอกเขาทำเลย ! มาดูกันสิว่าเจ้าจะแก้ปัญหากับสำนักหัวหยุนอย่างไร โดยที่ไม่ให้ตระกูลยุ่งเกี่ยวกับปัญหาของเจ้า

หนี้แค้นที่สำนักหัวหยุนมีต่อข้าจะต้องถูกชำระ เจี้ยนเฉินพูดอย่างเฉยเมย

คำพูดของเจี้ยนเฉินทำให้เหมือนคนที่หน้าซื่อใจคดและหยิ่งยโสในสายตาของไป๋ยู่ซวง นางถ่มน้ำลายก่อนที่จะพูดเย้ยหยัน เซียงเทียน ไม่ใช่ว่าข้าดูถูกเจ้านะ แต่เจ้าพูดความจริงเถอะ ลองคิดดูว่าสำนักหัวหยุนแข็งแกร่งขนาดไหน? เจ้าจะไปยังสำนักหัวหยุนด้วยตัวเองงั้นเรอะ ? อืมม ขนาดคนที่ฉลาดยังเพ้อฝันได้ ข้าละเชื่อเลย

เจี้ยนเฉินหรี่ตาอย่างมาดร้าย เขาโกรธกับคำพูดของไป๋ยู่ซวงอย่างมาก แต่สุดท้ายนางก็เป็นป้าและผู้อาวุโสของเขา เจี้ยนเฉินไม่ต้องการที่จะทำร้ายคนในครอบครัว เนื่องจากนี่เป็นครอบครัวที่เขารักอย่างแท้จริง เขาจึงไม่พูดอะไร

สถานะของเขานั้นแตกต่างจากเมื่อหลายปีก่อน ไม่เพียงแต่เขาจะแข็งแกร่งกว่าเซียนสวรรค์ทุกคน แต่เขายังเป็นผู้พิทักษ์จักรพรรดิของอาณาจักรฉินหวง ด้วยสถานะเหล่านี้ เรื่องเล็กน้อยเช่นนี้มันไม่คุ้มกับการสนใจ คำพูดและความคิดของไป๋ยู่ซวงก็ถูกเผาทำลายไปจากความทรงจำของเจี้ยนเฉิน

น้องสาม เจ้าก็เป็นผู้อาวุโสแล้วนะ อย่าไปทำให้เด็กมันลำบากใจ ดวงตาของหยูเฟิงหยานหรี่แคบลงด้วยความโกรธ

ลำบากใจอะไร คำพูดของข้าเป็นเรื่องจริง ไป๋ยู่ซวงเหล่มองหยูเฟิงหยานโดยไม่ยอมให้นางกล่าวโทษได้

หยูเฟิงหยานเริ่มโกรธมากขึ้น หน้าอกของนางกระเพื่อมขึ้น-ลงด้วยความโกรธ นางมองไปที่ไป๋ยู่ซวง น้องสาม เจ้า….

ป้ารอง ไม่จำเป็นต้องสนใจ เจี้ยนเฉินขัดจังหวะก่อนที่จะมองไปยังไป๋ยู่ซวงอย่างเย็นชา การจ้องมองนี้ทำให้ไป๋ยู่ซวงรู้สึกอับอายจากการจ้องมองของเขาทันที

ป้าสาม ข้าเคารพท่านในฐานะป้าและความอาวุโส ดังนั้นข้าจะไม่ถือคำพูดของท่าน แต่ในอนาคตข้าหวังว่าท่านจะไม่เสียใจกับคำพูดของท่านในวันนี้ เจี้ยนเฉินพูดขึ้นมาทันที

ห๊ะ ? ดูสิทุกคน ! เขากล้าข่มขู่ข้า ไป๋ยู่ซวงรีบคว้าโอกาสใส่ไฟเจี้ยนเฉินให้มากขึ้นในทันที พร้อมกับท้าวเอวของนางและพูดว่า เสียใจ ? ข้าจะเสียใจอะไร ? เจียงหยางเซียงเทียน เจ้าจะลงไม้ลงมือกับป้าสามของเจ้างั้นหรือ ? ทุกคนมองดูดี ๆ ! ดูว่าเด็กคนนี้ให้เกียรติผู้หลักผู้ใหญ่ของเขาอย่างไร ? คำพูดที่เพ้อเจ้อของเขามันช่างน่าสมเพชเพียงใด ?

หยูเฟิงหยานและไป๋หยุนเทียนมีความโกรธเต็มใบหน้า