เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 481

ตอนที่ 481 – การขอยืมทหาร

ราชาแห่งอาณาจักรฉินหวงกำลังนั่งอ่านหนังสือในห้องพระอักษรด้วยความสนใจ เสียงของเจี้ยนเฉินเข้ามาในห้อง ทำให้เขาตกใจจนทำให้เขาเงยหน้าขึ้นจากหนังสือของเขา เมื่อเขาเห็นว่ามันเป็นเจี้ยนเฉินที่มารบกวนเขา สีหน้าตกใจก็ปรากฏบนใบหน้าของเขา การมาถึงอย่างกะทันหันของเจี้ยนเฉินไม่ใช่สิ่งที่เขาคาดหมาย

ราชาวางหนังสือในมือลงช้า ๆ ราชายิ้ม “ข้าไม่นึกเลยว่าผู้พิทักษ์จักรพรรดิจะมาเยี่ยมข้า เชิญนั่ง “

เจี้ยนเฉินนั่งลงตรงหน้าต่อหน้าราชาด้วยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย “แม้จะเป็นเพียงเวลาแค่หลายวันตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่ข้าเห็นฝ่าบาท พระองค์ยังคงมีลักษณะเช่นเดียวกับที่เคยเป็น การมีชีวิตอยู่จนถึงอายุ 500 คงจะไม่มีปัญหา”

ราชาหัวเราะแล้วตอบว่า ” เป็นไปตามที่คาดไว้ ข้าไม่สามารถซ่อนอะไรจากผู้พิทักษ์จักรพรรดิ หลายวันก่อนข้าใช้สมบัติสวรรค์ทะลวงผ่านด่านด้วยความช่วยเหลือของบรรพชนราชวงศ์ แม้ว่าข้าจะแข็งแกร่งขึ้น แต่ก็ยังห่างไกลจากผู้พิทักษ์จักรพรรดิ”

ทั้งสองฝ่ายเริ่มพูดคุยกันเล็กน้อยก่อนที่เจี้ยนเฉินจะพูดสิ่งที่อยู่ในใจของเขา “ฝ่าบาท ที่จริง ข้ากลับมาเพื่อขอความช่วยเหลือจากอาณาจักรฉินหวง”

ราชาตระหนักทันทีว่าจะต้องเรื่องเคร่งเครียด ถ้าหากเจี้ยนเฉินรีบเร่งกลับมาตลอดทาง เขาพูดด้วยความเคร่งขรึมมากขึ้น ” พูดสิ่งที่เจ้าต้องการมา เจ้าคือผู้พิทักษ์จักรพรรดิแห่งอาณาจักรฉินหวงของเรา ด้วยสถานะของเจ้า ไม่ว่าปัญหาของเจ้าจะเป็นเรื่องเช่นไร มันก็จะเป็นปัญหาของอาณาจักรฉินหวงของเราเช่นกัน”

” ข้าต้องการกองทัพ กองทัพชั้นยอด” เจี้ยนเฉินพูด

” กองทัพแค่กองทัพเดียว ? เพื่ออะไร ? มีสงครามเกิดขึ้นหรือ ? ” ราชาถามด้วยความประหลาดใจ

เจี้ยนเฉินพยักหน้า “ถูกต้อง มันจะมีสงคราม” หลังจากนั้นเจี้ยนเฉินอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นในอาณาจักรเกอซุน ซึ่งทำให้ราชาประหลาดใจมาก เมื่อเขาพูดถึงความพินาศที่เกิดขึ้นกับตระกูลของเขา ราชาก็มีจิตสังหารที่น่ากลัว

หลังจากได้ยินเรื่องเล่าของเจี้ยนเฉินแล้ว สีหน้าของราชาก็โกรธมาก เขาระเบิดอารมณ์โกรธด้วยการพูดว่า “ช่างเป็นเรื่องไร้สาระ อาณาจักรอินทรีสวรรค์แห่งนี้ป่าเถื่อนเกินไป พวกเขากล้าปฏิบัติต่อผู้พิทักษ์จักรพรรดิของอาณาจักรฉินหวงราวกับว่าเขาไม่มีความหมายอะไรเลยหรือ ? “

“ฝ่าบาท ข้าต้องทำลายอาณาจักรอินทรีสวรรค์ ดังนั้นข้าต้องการกองทหารชั้นยอดและใช้ประตูมิติเพื่อส่งพวกเขาไปยังอาณาจักรเกอซุน ข้าจะออกค่าใช้จ่ายเป็นแกนอสูรเอง” เจี้ยนเฉินพูด

เมื่อได้ยินเรื่องนี้ ราชาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “เจี้ยนเฉิน อำนาจของเจ้าอนุญาตให้เจ้าสั่งการกองทหารล้านนายโดยไม่ต้องรายงานใคร อย่างไรก็ตาม เราควรพูดถึงเรื่องนี้อีกครั้งในวันพรุ่งนี้”

“ไม่เป็นไร ข้าจะรอฝ่าบาทวันพรุ่งนี้” เจี้ยนเฉินไม่ได้พูดอันใดอีกและจากไปทันที

ไม่นานหลังจากเจี้ยนเฉินจากไป ราชาก็นั่งอยู่ที่นั่นพร้อมกับขมวดคิ้วของเขาเข้าด้วยกันอย่างครุ่นคิด หลังจากนั้นก็นำหนังสือของเขากลับไปที่เดิม ก่อนที่เขาจะออกจากห้องอักษรไป

หลังจากเจี้ยนเฉินออกจากห้องอักษรของราชา เขาตรงไปที่ตำหนักสวรรค์ฉิน จากที่ไกล ๆ เจี้ยนเฉินมองเห็นองครักษ์หลายคนยืนอยู่ข้างพระราชวังราวกับว่าพวกเขาเป็นหิน

ตำหนักสวรรค์ฉินเป็นของเจี้ยนเฉิน ตั้งแต่เขาเป็นผู้พิทักษ์จักรวรรดิ แม้ว่าเขาจะไม่ได้อยู่ที่นั่น แต่ทหารก็ไม่ได้หย่อนยาน ทั้งกลางวันและกลางคืน ทหารรักษาการณ์หลายคนประจำการอยู่ที่นั่นและอีกมากมายจะลาดตระเวนพื้นที่ในช่วงกลางวัน

” พวกเราคารวะผู้พิทักษ์จักรพรรดิ!”

เมื่อเจี้ยนเฉินเดินเข้ามาในตำหนักสวรรค์ฉิน องครักษ์ทุกคนก็คุกเข่าลง พร้อมกับลูกเสือขาวในมือ เจี้ยนเฉินก็ก้าวเข้ามาในตำหนัก องครักษ์เปิดประตูตำหนักให้เขา ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องทำเอง ก่อนที่จะปิดประตูหลังจากเขาเข้าไป

“พวกเราเหล่านางกำนัลคารวะผู้พิทักษ์จักรพรรดิ” ทันทีที่เจี้ยนเฉินเข้ามาในตำหนักสวรรค์ฉิน สาวงามอันโดดเด่นหลายคนก็ก้มลงมาคำนับทักทาย พวกนางเป็นนางกำนัลของตำหนักสวรรค์ฉินซึ่งอยู่ในตำหนัก แม้ว่าเจี้ยนเฉินจะไม่อยู่ที่นั่นก็ตาม

“พวกเจ้าออกไปทำงานที่พวกเจ้ากำลังทำค้างอยู่ได้ ไม่ต้องสนใจข้า” เจี้ยนเฉินพูดก่อนกลับไปที่ห้องนอนส่วนตัวของเขา เจี้ยนเฉินค่อย ๆ วางลูกเสือลงบนเตียงอย่างแผ่วเบาก่อนนั่งลงที่โต๊ะแล้วเริ่มคิด

เขารู้ว่าการใช้ประตูมิติเพื่อส่งกองทัพจะต้องใช้แกนอสูรระดับ 5 จำนวนมาก แต่เขาได้ฆ่าเซียนสวรรค์จำนวนมากและได้รับแกนอสูรระดับ 5 และ 6 จากแหวนมิติของพวกเขา โดยรวมแล้วมันเป็นการเก็บเกี่ยวแกนอสูรระดับ 5 ที่มีอยู่มากมายและตอนนี้มีแกนอสูรระดับ 6 มีปริมาณพอสมควร ตอนนี้เจี้ยนเฉินกำลังคิดเกี่ยวกับจำนวนทหารที่สามารถขนส่งได้ แม้ว่ามันจะไม่จำเป็นต้องมีจำนวนมาก แต่ความแข็งแกร่งของพวกเขาจะต้องสูงพอที่จะทำลายอาณาจักรนกอินทรีสวรรค์ได้โดยไม่ต้องได้รับความช่วยเหลือจากอาณาจักรเกอซุนพร้อมกับสร้างความหวาดกลัว

“ผู้พิทักษ์จักรพรรดิผู้ทรงเกียรติ กรุณาดื่มน้ำชาสักหน่อย ! ” มีหญิงสาวคนหนึ่งนำน้ำชามาและวางมันไว้หน้าเจี้ยนเฉิน