เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 504

ตอนที่ 504 : 7 เขต

บ่ายวันต่อมา เจี้ยนเฉินได้นั่งอยู่บนบัลลังก์ที่ตั้งอยู่ในพระราชวัง โดยทั้งสองข้างของเขามีผู้คนยืนอยู่มากมายทั้งฉินหวู่หมิง, ฉินหวู่เจี้ยน, คาเฟอร์, เย่หมิง,และผู้ที่เข้าถึงระดับเซียนสวรรค์อีกหลากหลายคน ที่ด้านล่างมีทหารตั้งแถวเป็น 2 แถวซึ่งทหารพวกนี้นั้นมาจากกองทัพเทพดาบตะวันออก ทหารแต่ละคนที่ยืนอยู่นั้นมีความแข็งแกร่งอยู่ในระดับเซียนปฐพีทุกคน

ในตอนนั้นเองมีที่ปรึกษาจักรพรรดิจากอาณาจักรฉินหวงหลายคนเดินเข้ามาพร้อมกับผู้ที่มีความแข็งแกร่งระดับเซียนสวรรค์ 7 คนซึ่งมาจากอาณาจักรอินทรีสวรรค์ พวกเขาหยุดที่ตรงกลาง ผู้ปรึกษาจักรพรรดิทั้ง 10 คนนั้นยืนอยู่ด้านหลังของเซียนทั้ง 7 คน ความแข็งแกร่งของทั้ง 7 คนนั้นแผ่ออกมาจนผู้คนรอบ ๆ ข้างรู้สึกได้

มีเซียนสวรรค์กว่า 20 คนมารวมกันที่พระราชวังแห่งนี้ แต่ไม่มีผู้ใดปริปากออกมาเลยแม้แต่คนเดียว ความเงียบเข้าปกคลุมพระราชวังแห่งนี้ แสดงให้เห็นถึงความกดดันอันมหาศาล

แม้ว่าชายทั้งเจ็ดจากอาณาจักรอินทรีสวรรค์นั้นจะถูกลดโทษให้เป็นนักโทษ แต่พวกเขาก็ยังถือว่าเป็นผู้ที่เข้าถึงระดับเซียนสวรรค์อยู่ดี ความแข็งแกร่งที่พวกเขามีนั้นแผ่ออกมาจนผู้อื่นรู้สึกได้ แต่ละคนนั้นเชิดหน้าสูง พวกเขาจ้องมองไปที่เจี้ยนเฉินด้วยสีหน้าอันสับสน

จากการที่เขาได้พูดคุยกับฮูป้าซึ่งเป็นคนจากนิกายพยัคฆ์มังกร ซึ่งเป็นผู้ที่ได้เปิดเผยตัวตนของเจี้ยนเฉินให้ทุกคนได้รับรู้ เหล่าเซียนสวรรค์ที่ยังมีชีวิตรอดอยู่นั้นได้เข้าใจถึงฐานะของเจี้ยนเฉิน แต่มันก็เป็นการยากที่ผู้ใดจะยอมรับความจริงข้อนี้ได้

เจี้ยนเฉินมองไปที่เซียนสวรรค์ทั้งเจ็ด เขาไม่ได้แผ่พลังใด ๆ ออกมาจากร่างกายเขา เขาดูเหมือนคนธรรมดาที่นั่งอยู่บนบัลลังก์ และหลังจากนั้นสักพักเขาก็ได้พูดขึ้นมาทำลายความเงียบในท้องพระโรงแห่งนี้

“จากเซียนสวรรค์ทั้ง 15 คนของอาณาจักรอินทรีสวรรค์ มีเพียงพวกเจ้าทั้ง 7 คนที่เหลือรอดอยู่” เจี้ยนเฉินพูดขึ้น

เซียนทั้ง 7 คนไม่ตอบสิ่งใดกลับมา ที่พวกเขามาเป็นนักโทษในที่แห่งนี้เป็นเพราะว่าพวกเขาไม่อยากจะสูญเสียชีวิตของตนเอง ชดใช้ในสิ่งที่พวกเขาได้ทำในสงครามระหว่างอาณาจักรเกอซุนและอาณาจักรอินทรีสวรรค์ และการที่พวกเขาอยู่ในสถานะนักโทษทำให้พวกเขากลัวเกินกว่าจะพูดสิ่งใดออกมา ซึ่งถ้าสิ่งนั้นทำให้เจี้ยนเฉินโกรธแล้วละก็ พวกเขาอาจจะต้องตายลงก็ได้

ผู้พิทักษ์จักรพรรดิของอาณาจักรฉินหวงนั้นยิ่งใหญ่เกินกว่าที่พวกเขาจะทำให้ไม่พอใจได้ เขาเป็นเหมือนภูเขามหึมาที่พวกเขาไม่สามารถทำให้มันขยับได้ จากการที่ได้รับการช่วยเหลือจากนิกายพยัคฆ์มังกร ทำให้พวกเขามีความกล้าพอที่จะลุกขึ้นสู้กับอาณาจักรฉินหวง แต่เมื่อนิกายพยัคฆ์มังกรจากไป พวกเขาก็ไม่มีทางที่จะสู้อาณาจักรฉินหวงได้ สิ่งที่หลงเหลืออยู่จากการปะทะนั้นมีเพียงความตายเท่านั้น

เมื่อเห็นว่าไม่มีผู้ใดพูดสิ่งใดออกมา เจี้ยนเฉินก็ได้พูดต่อ “ทุกคนทราบหรือไม่ว่า ทำไมข้าถึงเรียกพวกเจ้ามาที่นี่ในวันนี้ ? “

“ท่านผู้พิทักษ์จักรพรรดิ โปรดจงอธิบาย ! ” หนึ่งในนั้นได้ป้องมือเข้าหากันและแสดงท่าทางออกมาซึ่งท่าทางนั้นไม่มีอาการไม่พอใจแม้แต่นิดเดียว

“อาณาจักรอินทรีสวรรค์นั้นถูกยึดครองได้โดยพวกเราแล้ว ข้าจะพูดความจริงให้เจ้าได้ฟัง อาณาจักรอินทรีสวรรค์นั้นจะไม่มีอีกต่อไป ชื่อนี้จำเป็นต้องเลือนหายไปจากทวีปเทียนหยุน เพื่อป้องกันการโดนยึดครองจากนิกายพยัคฆ์มังกร พวกเราจะทำการแบ่งแยกอาณาจักรอินทรีสวรรค์ซะ” เจี้ยนเฉินหยุดพูดสักครู่และรอการตอบกลับของคนทั้งเจ็ด

เซียนแต่ละคนใบหน้าซีดขาวลง พวกเขาได้มองหน้ากันพร้อมกับแสดงสีหน้ากังวลออกมาแต่ก็ยังไม่มีผู้ใดกล้าพูดสิ่งใดออกมา

“เจ้าทั้งเจ็ด เจ้าแต่ละคนนั้นควรมาจากฝ่ายที่แตกต่างกัน จากที่ข้าคาดเดา” เจี้ยนเฉินพูดขึ้น

ชายทั้งเจ็ดลังเลสักพักก่อนที่จะมีคนหนึ่งพูดขึ้น “ผู้พิทักษ์จักรพรรดิพูดได้ถูกต้อง พวกเราทั้งเจ็ดนั้นมาจากนิกายหรือตระกูลที่แตกต่างกัน”