เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 517

ตอนที่ 517 – ชะตากรรมตระกูลหวง

“ข้าผู้นี้คือเจี้ยนเฉิน ข้าขอคารวะท่านผู้อาวุโส” เจี้ยนเฉินโค้งกายลงต่ำ ด้วยท่าทีที่เต็มไปด้วยความเคารพ อย่างไรก็ตาม ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาเป็นเซียนผู้คุมกฏ

ดวงตาของบรรพชนตระกูลหวงส่องประกายแสงราวกับแสงจันทร์ ขณะที่ยืนอยู่ ราวกับว่าเขามองทะลุผ่านจิตใจของเจี้ยนเฉิน ดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยรอยยิ้มอ่อน​ และผงกศีรษะของเขา

ด้วยการจ้องมองของชายชรา เจี้ยนเฉินรู้สึกทันทีราวกับว่าภายในร่างกายของเขากำลังถูกตรวจสอบและถูกมองอย่างทะลุปรุโปร่ง ที่ด้านหน้านี้ เจี้ยนเฉินรู้สึกราวกับว่าเสื้อผ้าของเขามันว่างเปล่า ราวกับว่ามันไม่มีความลับอีกต่อไปภายในดวงตาของชายชรา

ประกายในดวงตาของบรรพชนแปรเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วและกลับกลายเป็นเช่นเดิม เอ่ยวาจาสนทนา บรรพชนเอ่ยชื่นชมเจี้ยนเฉิน “เจ้าสมควรได้รับสมญานามว่าเป็นบุรุษที่ยิ่งใหญ่และมีพรสวรรค์อันน่าประหลาดใจ ไม่เพียงแต่ตัดผ่านขอบเขตเซียนสวรรค์ด้วยอายุเพียงเท่านี้ เจ้ายังปราศจากความเย่อหยิ่งและก็ไม่ได้อ่อนน้อมมากเกินไป มันแปลกใจเลยว่าทำไมอาณาจักรฉินหวงจึงได้เชื่อมั่นในตัวเจ้าและเชิดชูเจ้าด้วยตำแหน่งของผู้พิทักษ์จักรพรรดิ ไม่เพียงแต่ด้วยพรสวรรค์ของเจ้า แต่พวกเขามองเห็นบุคลิกภาพของเจ้า”

คำพูดของบรรพชนเป็นเหตุให้เจี้ยนเฉินได้แต่ประหลาดใจ แม้กระทั่งเจี้ยนเฉินนั้นก็ถูกวางให้มีความสำคัญเทียบเท่ากับเซียนผู้คุมกฎ เขาไม่คาดคิดเลยว่า พลังของเขาจะถูกมองผ่านดวงตาเพียงคราเดียว นั่นมันน่าหวั่นกลัวมากเกินไป ชั่วพริบตา เจี้ยนเฉินรู้สึกกังวลและไม่แน่ใจ หากว่าเซียนผู้คุมกฎสามารถมองผ่านความลับของเขาว่าเขาไม่มีอาวุธเซียนและมองเห็นการคงอยู่ของจิตวิญญาณกระบี่สีม่วง-ฟ้า

เมื่อเขามองดูท่าทีของบรรพชน เจี้ยนเฉินผ่อนคลายลงชั่วขณะเพราะชัดเจนว่าบรรพชนไม่อาจมองผ่านทุกสิ่งของเจี้ยนเฉินไปได้ มิฉะนั้นแล้ว หากว่าเขารู้ว่าเจี้ยนเฉินแข็งแกร่งโดยปราศจากอาวุธเซียน จากนั้นแล้วเซียนผู้คุมกฎคงรู้สึกตกตะลึงและไม่อาจรักษาท่าทีสงบเช่นนี้ได้เป็นแน่

เนื่องจากว่าอาวุธของเขาได้ถูกทำลายลง นั่นหมายความว่าบุคคลนั้นก็ไม่ต่างกับคนพิการ นี่เป็นการพิจารณากันตามความเป็นจริง แต่กับเจี้ยนเฉินแล้วมันแตกต่างกัน

“ข้าผู้นี้เพียงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยกับคำยกย่องของท่านผู้อาวุโส ข้านั้นไม่ได้โดดเด่นอย่างที่ท่านผู้อาวุโสกล่าวเปรียบเทียบ ข้าผู้นี้ไม่ได้มีค่าควรคู่กับคำยกย่องที่มากเกินไป”เจี้ยนเฉินป้องมือของเขาเข้าด้วยกัน แม้กรระทั่งรอยยิ้มบนใบหน้าก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลง

ได้ยินสิ่งนี้ บรรพชนเพียงหัวเราะและลูบเคราที่คางของเขาอย่างช้า ๆ “ชายชราผู้นี้เพียงกล่าวไปตามที่เคยพบ ข้าใช้ชีวิตมาเกือบ 1,300 ปี หากมองย้อนกลับไปยามเมื่อชายคนนี้อายุเทียบเท่าเจ้า ข้าอยู่เพียงระดับเซียนปฐพีแต่มันก็เพียงพอ แต่เมื่อเทียบกับเจ้าแล้ว ด้วยอายุและความสำเร็จของเจ้า มันก็ไม่เทียบเท่าแล้ว หากว่าเจ้าบ่มเพาะพลังเทียบเท่ากับชายผู้นี้ เจ้าจะก้าวไปยังระดับที่เหนือกว่าข้า อย่างน้อยที่สุดเจ้าจะต้องกลายเป็นเซียนผู้คุมกฎ”

เจี้ยนเฉินไม่ได้มีความหยิ่งผยองบนใบหน้า ด้วยความทรงจำของชีวิตทั้งสอง เขามีประสบการณ์ผ่านร้อนผ่านหนาวมามากมาย เจี้ยนเฉินเชื่อมโยงระหว่างอาณาจักรหยินหยาง เทียบกับเด็กที่เกิดและเติบโตขึ้นภายในบ้านสีเขียวขนาดใหญ่ เจี้ยนเฉินแตกต่างอย่างสมบูรณ์ เขาเต็มไปด้วยประสบการณ์จำนวนมาก

“ผู้อาวุโสกล่าวชมมากเกินไป เหตุการณ์ในอนาคตคือสิ่งที่ไม่อาจมองเห็นได้โดยง่าย แม้ว่าข้าจะประสบความสำเร็จในยามนี้ แต่เส้นทางในอนาคตนั้นมันยังคงอีกยาวไกล ข้าผู้นี้ยังคงต้องผ่านโลกอีกมากมาย หรือไม่ข้าอาจจะตายตกไปบนเส้นทางเหล่านั้น” เจี้ยนเฉินกล่าวด้วยท่าทีสงบ

ได้ยินเช่นนั้น บรรพชนพยักหน้า “ด้วยคำพูดของเจ้านั้นมันเป็นประโยชน์อย่างยิ่ง ผู้คนมากมายในทวีปเทียนหยวน มีคนมากมายที่โดดเด่นเหนือเหล่าอัจฉริยะ แม้กระทั่งบุคคลที่มีพรสวรรค์ พวกเขาเพียงหลงใหลในความสำเร็จและสูญเสียชีวิตไปมากบนเส้นทางแห่งความสำเร็จเหล่านั้น”

บรรพชนหยุดกล่าวออกในทันที แล้วจ้องมองเจี้ยนเฉินด้วยท่าทีที่ไม่เปลี่ยนแปลง แต่เขาก็มีรอยยิ้มอ่อน ๆ บนใบหน้า “ดี เช่นนั้นอย่าได้เสียเวลา เจี้ยนเฉิน เจ้ารู้หรือไม่ว่าข้ามีเรื่องกล่าวกับเจ้าในวันนี้”

“ข้าไม่ทราบจริง ๆ ได้โปรดกล่าวออกมาเถิด” เจี้ยนเฉินกล่าวขึ้น

บรรพชนยืนขึ้น “บ้านของข้ามันเล็กเกินไป เอาละ เดินไปคุยกันที่ด้านนอกเถิด” ด้วยสิ่งนี้ บรรพชนกล่าวขึ้น ขณะที่เดินออกจากบ้านไม้

เจี้ยนเฉินเดินออกจากบ้าน เพียงตระหนักถึงบางสิ่งที่เป็นม่านพลังโปร่งใส ที่ปกคลุมล้อมรอบภูเขาสูง ภายในยอดภูเขา มันมีลมที่กำลังพัดแรง ที่ซึ่งไม่มีผลกระทบต่อคนที่อยู่ด้านใน

ไม่ไกลจากนั้น พลังงานธาตุดินก่อตัวขึ้น เริ่มกลายเป็นโต๊ะหินตรงหน้าเขา บรรพชนเพียงมองไปที่เก้าอี้หินนั้นและนั่งลง

“เข้ามา นั่งสิ” บรรพชนจ้องมองไปที่เจี้ยนเฉิน

เจี้ยนเฉินไม่ได้มีท่าทีลังเลใจอย่างไร และนั่งลงบนโต๊ะ