เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 521

ตอนที่ 521: เซียนคุ้มกฎ 5,000 ปี

เจี้ยนเฉินเห็นแสดงสายตาที่มุ่งมั่นออกมา ” หวงหลวน ไม่ต้องกังวล ข้า เจี้ยนเฉิน จะทำอย่างสุดความสามารถเพื่อช่วยเจ้า เจ้าจะไม่ต้องหมั้นหมายกับคนที่เจ้าไม่ได้รัก”

คำพูดของเจี้ยนเฉินนั้นสั้นและได้ใจความรวมถึงน้ำเสียงของเขาก็หนักแน่น

เมื่อหวงหลวนได้ยินดังนั้น จิตใจของนางก็รู้สึกยินดีและอบอุ่น ในตอนสุดท้ายนางก็ได้เข้าไปกอดเจี้ยนเฉินแน่น ๆ อีกครั้ง ร่างกายของนางสั่นเป็นพัก ๆ ในตอนที่นางกอดเขาอยู่นั้นมีน้ำตาไหลลงมาเปื้อนใบหน้าของนาง

“เจี้ยนเฉิน ข้ารู้สึกยินดีเมื่อได้ยินคำพูดพวกนั้น อย่างที่ข้าคิด ข้านั้นได้เข้าไปอยู่ในใจเจ้าแล้วใช่หรือไม่ ? ” หวงหลวนพูดขึ้นในขณะที่สะอื้นอยู่ น้ำเสียงของนางเต็มไปด้วยอารมณ์ร่วม

เจี้ยนเฉินไม่พูดสิ่งใดออกมาและกอดหวงหลวนแน่น นี่เป็นปัญหาที่เขายากจะตอบและไม่มีเวลาให้เขาไตร่ตรองคำถามเลยด้วยซ้ำ

หวงหลวนยังคงพูดต่อ “เจี้ยนเฉิน ความสัมพันธ์ของตระกูลหวงและตระกูลหวงกู่นั้นจะไม่เปลี่ยนแปลง เจ้าไม่ควรเสียเวลาในเรื่องนี้ นั่นมันไร้ประโยชน์ อาณาจักรฉินหวงนั้นจะไม่ชอบใจเอา ถ้าเจ้าเข้าไปยุ่งเรื่องนี้” น้ำเสียงของหวงหลวนเต็มไปด้วยความเศร้า

เมื่อดูจากภายนอกแล้วทั้งสองคนนี้ก็เหมือนคู่รักที่มีความสุขดีคู่หนึ่งซึ่งถูกบังคับให้แยกจากกัน

เขาค่อย ๆ บรรจงเอามือของหวงหลวนออกจากตัวเขา เจี้ยนเฉินตอบกลับไปว่า “สถานการณ์นี้ยังไม่ถึงจุดที่มันยังเปลี่ยนแปลงไม่ได้ อย่ากังวล ข้าจะทำให้สุดความสามารถเพื่อช่วยเจ้าพ้นจากความทุกข์นี่ ข้าจะเข้าไปคุยกับผู้อาวุโสของเจ้า”

เมื่อพูดเสร็จเจี้ยนเฉินก็ไม่ได้รีรอ เขาหันกลับไปและเดินออกจากที่พักของหวงหลวน

นางไม่ได้หักห้ามเขาและได้แต่มองด้วยสายตาที่ว่างเปล่า สายตาที่อ่อนโยนของนางมีน้ำตาค่อย ๆ ไหลออกมาและมันก็ได้ไหลลงมาตามใบหน้าที่สละสลวยของนาง — ใบหน้าที่งดงามล่มเมือง

เจี้ยนเฉินไม่ได้อยู่ในที่พักของหวงหลวนนานเท่าไหร่ เขาอยู่ไม่ถึงครึ่งชั่วยามเสียด้วยซ้ำ เขาเดินออกจากที่พักนั่นแต่ผู้อาวุโสเฟิงและผู้อาวุโสหยุนนั้นกลับหายตัวไปเสียแล้ว

ชายกลางคนสวมชุดสีขาวเดินมายังที่พักของหวงหลวน เมื่อเขาเห็นเจี้ยนเฉินเดินออกมาจากที่นั่น เขาก็ได้ตะโกนเรียกขึ้นมา “เจ้าต้องเป็นผู้พิทักษ์จักรพรรดิแห่งอาณาจักรฉินหวง ! ” ชายคนนั้นพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มและมีน้ำเสียงที่ฟังดูจริงใจ

เจี้ยนเฉินมองไปที่ชายคนนั้น เขาน่าจะมีความแข็งแกร่งในระดับเซียนปฐพีแต่เขาก็ได้แสดงออกถึงบรรยากาศอันทรงอิทธิพลออกมา

แม้ว่าชายคนนี้จะมีความแข็งแกร่งเพียงแค่เซียนปฐพีแต่เจี้ยนเฉินก็ไม่ได้รู้สึกดูถูกอันใด เขาป้องมือของตนเพื่อเป็นการทักทายแทน ” ข้าผู้นี้คือเจี้ยนเฉิน ! “

เมื่อได้รับการตอบรับอันสุภาพจากผู้พิทักษ์จักรวรรดิอย่างเจี้ยนเฉิน สำหรับเซียนปฐพีอย่างเขาแล้วนั้นน่าภูมิใจอย่างมาก รอยยิ้มที่แสดงบนใบหน้าของเขานั้นดูอบอุ่นขึ้น เขาป้องมือพร้อมกับทักทายกลับไป “ข้าผู้นี้คือหัวหน้าตระกูลหวง —หวงฉิงหลาน หวงเอ๋อคือบุตรสาวของข้า และเรื่องที่นี้ ดูเหมือนว่าหวงเอ๋อและผู้พิทักษ์จักรพรรดิคงมีเรื่องราวในอดีตกันบ้าง”

เมื่อได้ยินชายกลางคนพูดว่าเขาเป็นพ่อของหวงหลาน เจี้ยนเฉินก็ได้แสดงความแปลกใจออกมาทางสายตาของเขา เขารีบยิ้มตอบกลับไป “งั้นท่านก็คือหัวหน้าตระกูลหวง ยินดีที่ได้พบท่าน ! “

“ผู้พิทักษ์จักรพรรดิ ตัวแทนของตระกูลหวงคนก่อนนั้นคือปู่ของข้า เขาได้เข้าไปเก็บตัวในภูเขา เขาจึงไม่สามารถมาต้อนรับท่านได้ด้วยตัวเอง ถ้าทำให้ท่านไม่พอใจโปรดอภัยให้พวกเราด้วย ให้ข้าพาท่านไปยังศาลาเมฆหยก พวกเรานั้นเตรียมตัวการมาของผู้พิทักษ์จักรวรรดิไว้แล้ว ผู้มีเกียรติคนอื่น ๆ อีก 5 คน จากอาณาจักรฉินหวงก็อยู่ที่นั่นแล้ว พวกเรากำลังรอท่านอยู่” หวงฉิงหลานยิ้ม

เจี้ยนเฉินลังเลสักพักก่อนจะส่ายหน้า “ท่านหวง ข้าต้องขออภัยจริง ๆ แต่นี่เป็นเรื่องสำคัญที่ข้าอยากจะไปปรึกษากับท่านปู่ของท่านบนยอดเขา ดังนั้นแล้วข้าจึงตอบรับคำเชิญของท่านไม่ได้ โปรดยกโทษให้ข้าด้วย”

เมื่อได้ยินเขาพูดถึงปู่ของตนเอง หวงฉิงหลานก็รีบขอโทษออกมา ” ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้ว ข้าจะไม่ทำให้ท่านเสียเวลาอันใด”

“ถ้าเช่นนั้น ข้าขออำลา !” เจี้ยนเฉินพูดก่อนที่จะบินขึ้นไปในอากาศเพื่อที่จะเดินทางไปยังภูเขา

เมื่อเห็นเจี้ยนเฉินหายไปในอากาศ หวงฉิงหลานก็แสดงท่าทีชื่นชมออกมาและสายตาที่อิจฉา เขาบ่นพึมพำกับตนเอง “ใครจะไปรู้ว่าในเวลาไม่กี่ปีเจี้ยนเฉินจะสามารถเข้าถึงระดับเซียนสวรรค์ได้ มันน่าอิจฉาเสียจริง ๆ “

หลังจากพูดแบบนั้นเสร็จ หวงฉิงหลานก็ยังคงเดินไปยังศาลาเล็ก ๆ แต่เมื่อเขาผ่านจุดที่เจี้ยนเฉินเคยยืนอยู่นั้นเขาก็ได้หยุดลง ยังคงมีกลิ่นหอมตกค้างอยู่ในอากาศบริเวณนั้น หวงฉิงหลานได้ถอนหายใจออกมา ” นี่มันกลิ่นของแก่นกล้วยไม้ ข้าไม่คิดเลยว่าหวงเอ๋อจะใช้มันให้กับเจี้ยนเฉิน ..”

หวงฉิงหลานแสดงใบหน้าหมดหนทางออกมา แก่นของกล้วยไม้นั้นเป็นกลิ่นที่ไม่ค่อยมีคนรู้จักนักในทวีปเทียนหยุน แต่ผู้หญิงส่วนมากรู้จักมัน ในสายตาของผู้หญิงแล้วแก่นกล้วยไม้นั้นเป็นสัญลักษณ์ของรักที่บริสุทธิ์, ดอกไม้ศักดิ์สิทธิ์นั้นเป็นเครื่องหมายของการแสดงความรัก ผู้หญิงจะใช้แก่นนี่เพียงครั้งเดียวในชีวิตของพวกเขา พวกนางใช้สิ่งนี้กับชายที่ตนเองรักเพื่อแสดงให้เห็นว่าว่านางนั้นตกหลุมรักเขาหมดหัวใจไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้

เมื่อผู้หญิงคนใดใช้แก่นนี่กับผู้ชายแล้ว นั่นแสดงว่านางยอมให้ทุกอย่างที่นางมีกับชายผู้นั้นรวมถึงความบริสุทธิ์ของนางด้วย

หวงฉิงหลานไม่คิดว่านางจะใช้แก่นนี่กับเขาเพราะว่าพวกเขารู้จักกันเพียงไม่นาน นี่มันเกินกว่าที่เขาคาดเอาไว้มาก

ไม่มีสิ่งใดที่หวงฉิงหลานสามารถทำได้ เขาถอนหายใจออกมา เจี้ยนเฉินนั้นเป็นตัวตนอันยิ่งใหญ่ เขายิ่งใหญ่ซะจนหวงฉิงหลานไม่สามารถหาข้อผิดพลาดใด ๆ กับเขาได้ เจี้ยนเฉินนั้นเป็นบุคคลที่แทบจะสมบูรณ์แบบ แต่ในอนาคตอันใกล้นี้ตระกูลหวงจะตกอยู่ในอันตรายร้ายแรง หวงหลวนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกลายเป็นเหยื่อที่ถูกสังเวย — นางต้องหมั้นกับตระกูลหวงกู่โดยที่นางไม่สามารถเลือกได้เลย