เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 520

ตอนที่ 520 – การตัดสินใจ

หวงหลวนโอบกอดเจี้ยนเฉินไว้แน่นโดยไม่ได้กล่าวคำพูดใด ๆ ออกมา แต่ความรู้สึกและความคิดภายในของนางในที่สุดก็ได้ระเบิด เหมือนเป็นภูเขาไฟที่ปะทุขึ้น หลังจากระยะเวลาของการสะสม มันเป็นผลลัพธ์ที่ทั้งรุนแรงและยากที่จะควบคุม

เจี้ยนเฉินหยัดยืนอย่างคนโง่งม ร่างกายของเขาสูญเสียความรู้สึก เขาตัวแข็งทื่อเป็นระยะเวลานาน แม้จะมีความทรงจำจากสองโลก เขาไม่เคยจำได้ว่าเขาถูกโอบกอดโดยผู้หญิงก่อน ดังนั้นนี้เป็นครั้งแรกที่เขาถูกโอบกอดเช่นนี้

นางไม่ใช่เพียงหญิงที่งามล่มเมือง แต่ทว่านางกลับงดงามมากพอที่จะทำให้กษัตริย์ของพวกเขาต้องคุกเข่าลงเพื่อนาง

เวลาผ่านไปโดยเงียบงัน ช่วงเวลาที่งดงามกลับลับหายไป ในครานี้มันก็หาได้มีข้อยกเว้นไม่

หวงหลวนและเจี้ยนเฉินยังคงอยู่ด้วยกันเป็นเวลาที่ไม่อาจทราบได้ ก่อนที่หวงหลวนจะจับร่างของเจี้ยนเฉิน ค่อย ๆ ลุกขึ้นหยัดยืน มองไปที่เจี้ยนเฉินด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความเขินอาย นางเอียงศีรษะของนางลง ค่อย ๆ เผยให้เห็นใบหน้าที่เขินอาย แก้มของนางทั้งสองข้างแดงเปล่งปลั่งดั่งเช่นหญิงสาว

ลักษณะเช่นนี้ของนางเกิดจากเจี้ยนเฉิน จากช่วงแรกเมื่อเขามา หวงหลวนที่มักจะเงียบงันและเย็นชาเป็นน้ำแข็ง ทว่าในยามนี้ นางกลับเผยช่วงเวลาเกี่ยวกับความเขินอาย

นี่คือหวงหลวนที่ข้าเคยได้พบเมื่อคราแรกงั้นหรือ ? เจี้ยนเฉินไม่สามารถช่วยอะไรได้ ได้แต่ถามตัวเองในใจของเขา เขารู้ดีว่าหวงหลวนที่เขารู้จักในคราแรกและครานี้นั้นแตกต่างกันไปอย่างสิ้นเชิง

เจี้ยนเฉินสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ขณะที่กลิ่นหอมหวานตีเข้าจมูก ด้วยกลิ่นหอมที่มาจากร่างกายของหวงหลวน มันเป็นอีกครั้งที่จิตใจของเขาทั้งหมดได้รับความมัวเมาจากมัน กลิ่นนี้ผสานไปกับแขนที่โอบรอบกายเขา เป็นสิ่งที่ทำให้บุรุษต่างหลงใหล หากมันไม่เป็นเพราะเจี้ยนเฉินเป็นเซียนสวรรค์และด้วยพลังใจมหาศาล มันจะมีโอกาสมากว่า เขาจะสูญเสียการควบคุมตนเองทั้งหมด

ค่อย ๆ ดึงตัวเองกลับมาอย่างสงบ เจี้ยนเฉินจ้องมองไปที่หวงหลวน ด้วยการจ้องมองที่ซับซ้อน เขาเปิดปากถาม แม่นางหวงหลวน นี่เป็นเจ้าใช่หรือไม่ ?

หวงหลวนสั่นศีรษะของนางเล็กน้อย ก่อนที่จะยกศีรษะของนางเพื่อมองดูเจี้ยนเฉิน หลังจากระยะเวลาอันสั้น ใบหน้าของนางกลับมาเป็นดั่งปกติ แม้ว่ามันจะยังหลงเหลือร่องรอยสีชมพูบนใบหน้าของนาง แต่สิ่งนั้นกลับเพิ่มเสน่ห์ให้กับนาง

เห็นใบหน้าหล่อเหลาของเจี้ยนเฉิน ดวงตาของหวงหลวนกลับเริ่มที่จะพร่ามัว หน้าตาของเขาที่ไม่ได้แตกต่างไปจากครึ่งปีก่อน

เจี้ยนเฉินรู้สึกขนลุกกับการจ้องมองของหวงหลวนโดยไม่รู้ตัว เขาระส่ำระสายและเต็มไปด้วยความหวั่นกลัว เจี้ยนเฉินไม่ได้ไร้เดียงสา เขารับรู้ความหมายในการจ้องมองของนาง มันเป็นปัญหามากมายต่อจิตใจของเขาที่ซึ่งบนบ่าของเขาเต็มไปด้วยปัญหามากมาย แม้ว่าดูเหมือนว่า เจี้ยนเฉินเป็นคนที่มีอนาคตไกล ทว่าเขาเป็นแค่เซียนสวรรค์ ด้วยพลังอำนาจที่เป็นผู้พิทักษ์จักรพรรดิแห่งอาณาจักรฉินหวง เจี้ยนเฉินจึงถูกคาดเดาว่า ในอนาคตเขาจะต้องรุ่งโรจน์ สำหรับเขา วันนี้ เขาต้องการใช้เวลาทั้งหมดของเขา ในการพยายามในการพัฒนาความแข็งแกร่งของเขาเอง ที่ซึ่งไม่มีเวลาให้คิดเกี่ยวกับเรื่องเช่นนี้

“เจี้ยนเฉิน จากช่วงเวลาในงานชุมนุมทหารรับจ้าง ตอนครึ่งปีให้หลังมานี้ เจ้าคิดเช่นไรกับข้า ? ” หวงหลวนกระซิบถามเจี้ยนเฉินด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล หวงหลวนนั้นซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเองมากกว่าแต่ก่อน นางไม่ได้มีความลึกลับหรือความบ้าบิ่น เมื่อเทียบกับโหยวเยว่ พวกนางต่างก็เป็นสีขาวและสีดำ ในเรื่องของบุคลิกภาพ

เอ๊ะ… เจี้ยนเฉินนั้นไม่ได้คิดว่าหวงหลวนจะถามคำถามเช่นนี้จริง ในระยะเวลาของเขา สิ่งรบกวน อารมณ์ต่อหวงหลวนก็ปะทุมากขึ้น ในวิธีที่ต่างค่อนข้างมากกับการแสดงออกที่เย็นชาของเจี้ยนเฉิน

เจี้ยนเฉินได้สติอย่างรวดเร็วและกล่าวออกมาด้วยเสียงเบา เขาตอบ มี

ได้ยินเช่นนี้ หวงหลวนเผยให้เห็นรอยยิ้มมีความสุขโดยไม่รู้ตัว เจี้ยนเฉินนั้นได้มีอิทธิพลต่อความคิดของนางเป็นอย่างมาก นางมองเขาแตกต่างไปอย่างสมบูรณ์ เขาคิดถึงนางเป็นครั้งคราวในยามที่ผ่านมา แต่ไม่อาจที่จะปรารถนามากไปกว่านั้น

รอยยิ้มของนางปรากฏขึ้นไม่นาน ก่อนที่ใบหน้าของนางจะมืดลง ความเศร้าและความกังวลจำนวนมาก ผสมปนเปกันไป

เจี้ยนเฉินเห็นท่าทีบนใบหน้าของนาง และละเลยความผิดปกติของการกระทำก่อนหน้าของหวงหลวน หัวใจของเขาดิ่งลง เขาสามารถที่จะบอกได้ว่า หวงหลวนนั้นต้องมีปัญหาที่น่าหนักใจไม่น้อย

แม่นางหวงหลวน ท่านสบายดีหรือไม่ ? เจี้ยนเฉินถามขึ้นอีกครั้ง ยามนึกถึงหวงหลวนที่กอดเขา เขามีความรู้สึกแปลก ๆ ในหัวใจของเขา ตอนนี้ความห่วงใยต่อหวงหลวนได้ชักนำเขาให้มีความวิตกกังวลที่เกินพรรณนา ทันใดนั้น เจี้ยนเฉินเองก็ไม่แน่ใจว่าความวิตกกังวลนี้เป็นเพราะหวงหลวนหรือไม่

ดวงตาที่ไม่เต็มใจของหวงหลวนอ้อยอิ่งอยู่ที่ใบหน้าอันหล่อเหลาของเจี้ยนเฉินและหัวใจของนางก็เต้นรัว พร้อมการถอนหายใจที่นุ่มนวล นางค่อย ๆ หันกลับไปหน้าต่าง เพื่อให้นางสามารถเพียงจ้องมองออกไปด้วยความสิ้นหวัง

ในระหว่างการแยกออกจากกันอีกครั้ง เจี้ยนเฉินได้รับรู้ถึงน้ำตาที่เริ่มร่วงหล่นจากดวงตาของหวงหลวน