เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 523

ตอนที่ 523: การกลับมายังตระกูลหวง

เจี้ยนเฉินตกตะลึงเมื่อเห็นชายวัยกลางคนมาปรากฏตัวตรงหน้าเขา วิธีการเดินทางของลุงเทียนนั้นช่างแปลกเกินไปกว่าที่เจี้ยนเฉินจะเข้าใจได้ ระยะทางจากเมืองทหารรับจ้างนั้นห่างเป็นล้านกิโลเมตรจากที่นี่ หลังจากที่หมิงตงใช้หยกนั่น ไม่นานลุงเทียนก็ได้เดินทางมาที่นี่แค่เพียงเสี้ยวพริบตา

ที่น่าตกตะลึงยิ่งกว่านั้นคือ ลุงเทียนทำการฉีกบรรยากาศสร้างประตูมิติขึ้นมา อีกอย่างประตูที่สร้างขึ้นมานั้นไม่ได้มีขนาดขนาดเล็กเลยสักนิด

นั่นเป็นเพราะประตูมิติไม่ควรสร้างขึ้นมาได้รวดเร็วได้ถึงเพียงนี้

ประตูมิติด้านหลังชายวัยกลางคนค่อย ๆ หายไป ทำให้มิติตรงรอบ ๆ ประตูนั่นเริ่มกลับเป็นปกติอย่างช้า ๆ ไม่มีใครผู้ใดสังเกตเห็นรอยแยกนั่นแม้แต่คนเดียว

ไม่มีพลังงานแม้แต่เศษเสี้ยวเดียวแผ่ออกจากร่างกายของชายคนนี้ จากรูปร่างหน้าตาแล้ว เขาดูเหมือนคนหน้าตาทั่วไปไม่มีสิ่งใดพิเศษ นอกจากว่าการที่เขาลอยตัวอยู่กลางอากาศ นั่นทำให้เขาดูเหมือนเป็นบุคคลเหนือมนุษย์

“ลุงเทียน ข้าไม่คิดว่าท่านจะมาเร็วถึงเพียงนี้ หยกที่ท่านมอบให้ข้าไว้ ช่างมีประโยชน์เสียจริง ๆ ! ” หมิงตงพูดอย่างตื่นเต้น เมื่ออยู่ต่อหน้าชายคนนี้น้ำเสียงของเขาแฝงไปด้วยความคิดถึง ในความคิดของหมิงตงแล้วนั้นลุงเทียนนี่เป็นบุคคลที่ทรงพลังและมีความสำคัญยิ่งกว่าพ่อแม่ของตนเองเสียอีก เหตุผลที่เขาประสบความสำเร็จได้ในทุกวันนี้นั่นก็เพราะความเอาใจใส่ของลุงเทียน ลุงเทียนนั่นเองที่เปลี่ยนเขาจากพ่อค้าธรรมดาให้กลายเป็นเขาในตอนนี้ ไม่เพียงแต่พัฒนาจากระดับเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษไปเป็นระดับเซียนปฐพีขั้นที่ 6 เขายังเป็นหนึ่งในไม่กี่คนในทวีปเทียนหยุนที่ยังครอบครองทักษะต่อสู้ระดับสวรรค์ขั้นสูง

ลุงเทียนค่อย ๆ ลอยลงมาที่พื้นและยิ้มอย่างเป็นมิตรไปที่หมิงตงเหมือนกับว่าเขาคิดถึงหลานชายคนนี้มาก เขายิ้มออกมาด้วยความเอ็นดูและพูดขึ้น “เด็กน้อย เจ้ามีเรื่องอะไรให้ลุงคนนี้ช่วย ? “

“ลุงเทียน น้องชายร่วมสาบานของข้าเจี้ยนเฉินมีบางอย่างอยากจะขอให้ท่านช่วย” หมิงตงพูดขึ้น

ลุงเทียนหันกลับไปที่เจี้ยนเฉินในตอนที่กำลังยิ้มอยู่ ทันใดนั้นสายตาเขาก็เพ่งไปที่เจี้ยนเฉินก่อนที่สายตานั้นจะเปล่งประกายออกมา เขาส่งเสียงแปลกใจออกมาพร้อมกับแสดงใบหน้าประหลาดใจ ไม่นานหลังจากนั้นก็มีลำแสงสีทองเปล่งประกายออกมาจากตาของเขาครอบคลุมตัวเจี้ยนเฉินไว้

เจี้ยนเฉินนั้นต้องการจะพูดบางอย่างออกไปแต่ก่อนที่เขาจะอ้าปาก เขาก็ไม่สามารถทำสิ่งใดได้ ดูเหมือนว่าแสงสีทองนี่จะทำให้เขาควบคุมร่างกายตนเองไม่ได้ เขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อีกต่อไป

เหตุการณ์นั้นทำให้เจี้ยนเฉินตกตะลึงแต่เขาก็สงบจิตใจตนเองอย่างรวดเร็ว เนื่องจากเขารู้ว่าลุงเทียนนั้นจะไม่ทำสิ่งนี้อย่างไร้เหตุผล

การกระทำของเซียนผู้คุมกฎนั้นทำให้ใบหน้าของหมิงตงซีดขาวพร้อมกับร้องออกมาอย่างตื่นตระหนก “ลุงเทียน ท่านกำลังทำสิ่งใด…”

ก่อนที่หมิงตงจะพูดจบ ลุงเทียนก็ได้ยกมือขึ้นเพื่อห้ามเขาพร้อมกับเปล่งเสียงอันสงบราบเรียบออกมา “อย่ากังวล ข้าเพียงแค่อยากจะดูสภาพของร่างกายของเขาในตอนนี้ ข้าไม่ได้จะทำร้ายเขา”

เมื่อได้ยินดังนั้น หมิงตงก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก — เขาคิดว่าลุงเทียนนั้นจะทำร้ายเจี้ยนเฉิน

ไม่นานแสงสีทองที่ห่อหุ้มร่างกายเจี้ยนเฉินก็ได้หายไป แสงสีทองจากตาของเซียนผู้คุ้มกฎนั้นหายกลับไปเป็นปกติ เจี้ยนเฉินรู้สึกได้ว่าเขาสามารถควบคุมร่างกายตนเองได้อีกครั้ง

แม้ว่าเขาจะไม่ได้ถูกทำร้ายแต่นั่นก็ทำให้เจี้ยนเฉินรู้สึกเหมือนโดนกระสุนเจาะทะลุร่างกายตนเองอยู่ เขาไม่รู้ว่าลุงเทียนนั้นแข็งแกร่งเพียงใด แต่สิ่งที่ลุงเทียนนั้นทำนั้นทำให้เจี้ยนเฉินรู้สึกหวาดกลัว ถ้าแค่เพียงมองแค่แวบเดียวนั้นสามารถทำให้เจี้ยนเฉินไม่สามารถควบคุมร่างกายตนเองได้ นั่นหมายความว่าความแข็งแกร่งของลุงเทียนนั้นมากมายเกินกว่าที่จะคาดเดาได้

คิ้วของลุงเทียนขมวดเข้าหากันพร้อมกับสายตาที่เปล่งประกายจ้องมองมาที่เจี้ยนเฉิน เขาพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่าอย่างสงสัย “อาวุธเซียนของเจ้านั้นพังทลายเช่นนั้นหรือ ? “

ใจของเจี้ยนเฉินเกือบจะทะลุออกมาถึงลำคอ ความลับที่ว่าอาวุธเซียนของเขานั้นพังทลายนั้นเป็นสิ่งที่ไม่มีเซียนผู้คุมกฎคนใดในอาณาจักรฉินหวงหรือตระกูลหวงทราบ ลุงเทียนกลับรู้สิ่งนี้แค่เพียงชำเลืองแค่แวบเดียวก็รู้ได้ถึงความลับที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเจี้ยนเฉิน แล้วนั่นจะไม่ให้เขารู้สึกแปลกใจได้อย่างไร ? ความจริงแล้วเจี้ยนเฉินเริ่มรู้สึกได้ว่าเมื่อเขาอยู่ต่อหน้าลุงเทียน เขาไม่สามารถมีความลับปิดบังใด ๆ ต่อชายผู้นี้ได้

เจีงเฉิยนป้องมือและคารวะอย่างสุภาพ “ผู้เยาว์ เจี้ยนเฉินคารวะผู้อาวุโส ผู้อาวุโสพูดได้ถูกต้องแล้วว่าอาวุธเซียนของข้านั้นพังลงไปแล้ว”

“ช่างน่ามหัศจรรย์ ! แม้ว่าอาวุธเซียนของเจ้าจะพังทลายลง แต่ความแข็งแกร่งและจิตใจของเจ้ากลับเข้มแข็งขึ้นกว่าแต่ก่อน แม้ว่าสายตาข้าจะไม่เห็นว่าสิ่งใดที่ทำให้มันเป็นเช่นนี้ก็ตาม ! ” ลุงเทียนตอบกลับไป

คำพูดของเซียนผู้คุ้มกฎนั้นทำให้เจี้ยนเฉินตกตะลึงอีกครั้ง เขาไม่คิดว่าแม้แต่ความเข้มแข็งของจิตใจเขาก็ถูกชายคนนี้มองออกได้แค่เพียงการชำเลืองมอง แต่เขาก็รู้สึกมั่นใจขึ้นเล็กน้อยเนื่องจากคำพูดของเซียนผู้คุมกฎนั้นไม่ได้บอกถึงการที่เขาเรียนรู้เกี่ยวกับจิตวิญญาณกระบี่สีม่วง-ฟ้า

“มันเป็นอย่างที่ท่านผู้อาวุโสได้พูด ผู้เยาว์ได้พบของบางอย่างทำให้ข้านั้นแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นแม้ว่าอาวุธเซียนนั้นจะได้พังทลายลงไปแล้ว” เจี้ยนเฉินตอบกลับด้วยความเคารพ