เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 551

ตอนที่ 551: วุ่นวายทั้งเมือง

เจี้ยนเฉิน หมิงตงและคนอื่น ๆ ยังคงเดินทางกลับด้วยม้าอสูรระดับ 3 พวกเขากลับไปยังบ้านของครอบครัวไคราวกับไม่มีอันใดเกิดขึ้น ด้านหลังของพวกเขา ไคเอ้อและอีก 3 คนได้ผลักหยุนหลีที่ได้รับบาดเจ็บหนักโดยหมิงตงและถูกมัดตรึงโดยโซ่ ร่างกายของเขาอยู่ในสภาพที่อ่อนแอมาก รวมกับความจริงที่ว่าชาย 4 คนที่อยู่ล้อมรอบเขาแข็งแกร่งมาก และร่างที่น่ากลัวของหมิงตงและเจี้ยนเฉินที่อยู่ตรงหน้าเขา หยุนหลีไม่พยายามที่จะเสียเวลาสลัดสิ่งที่พันธนาการร่างกายของเขา เขารู้ดีว่าเขาคงไม่รอด

เจี้ยนเฉินและกลุ่มยังคงเดินผ่านถนนในเมืองเวค บนถนน ทุกคนหันมองด้วยความไม่เชื่อสายตา ไม่เคยคิดว่ากลุ่มทหารรับจ้างอัคนีจะจับกุมเจ้าเมืองเวคด้วยโซ่ตรวน

ทหารรับจ้างอัคนีต่อต้านอาณาจักรวายุคราม พวกเขามีแผนก่อกบฏและเปิดโอกาสให้คนทรยศลุกฮือขึ้นต่อต้านอาณาจักร อย่าปล่อยให้พวกเขาเดินจากไปง่าย ๆ ! หยิบอาวุธขึ้นมาและฆ่ากลุ่มทหารรับจ้างอัคนีพวกนี้ ! พวกเจ้าทั้งหมดจะได้รับค่าตอบแทนมหาศาล แม้ว่าหยุนหลีถูกล่าม เขาก็พยายามพูดใส่ร้ายเจี้ยนเฉิน โดยหวังว่าเขาอาจทำให้ปัญหาทั้งหมดมันยิ่งร้ายแรงมากขึ้นไปอีก

สายตาของผู้คนใกล้เคียง กลุ่มทหารรับจ้างอัคนีมีท่าทีเคร่งเครียดมากขึ้น หลังจากได้ยินคำพูดของหยุนหลี ไม่นานหลังจากที่ลับไปจากสายตา ทุกคนต่างเริ่มพูดคุยกัน แต่ทว่าพวกเขาไม่ได้โง่ พวกเขาไม่เชื่อว่าทหารรับจ้างอัคนีนั้นก่อกบฎต่ออาณาจักรวายุครามตามคำกล่าวหาของเจ้าเมืองเพียงอย่างเดียว รวมกับความแข็งแรงของกลุ่มทหารรับจ้างในเมืองเวค ไม่มีใครกล้าขวางทางเพื่อหยุดพวกเขา

เจี้ยนเฉินจ้องมองหยุนหลีด้วยท่าทีรังเกียจ “หยุนหลี ข้ายอมรับว่าสองปีที่ผ่านมา ข้าคิดว่าเจ้าจะเป็นคนที่ซื่อสัตย์และตรงไปตรงมา ข้าไม่เคยมีความคิดว่าแท้ที่จริงแล้วเจ้าจะซ่อนตัวตนที่แท้จริงไว้ภายใน ตัวตนที่หยาบช้า การกระทำของเจ้าที่ได้ขโมยลูกสัตว์อสูรไปจากกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี และฆ่าผู้อาวุโสหลังจากที่ขโมยมันด้วยความโลภ ข้านั้นมองเจ้าผิดไป ไคเอ้ออุดปากเขา

“เจี้ยนเฉิน เจ้าคนสารเลว ข้านั้นเป็นขุนนางของอาณาจักรวายุคราม เจ้ากล้าดีเช่นไรจึงทำกับข้าเช่นนี้ เจ้ากำลังท้าทายต่ออำนาจของอาณาจักรวายุคราม เราจะไม่ปล่อยเจ้าไปแน่” ในจุดนี้เอง ไคเอ้อยัดผ้าไว้ในปากของเขา

ถ้อยคำที่เจี้ยนเฉินกล่าวขึ้นนั้น ทุกคนต่างได้ยินเขา

ข้าเคยได้ยินว่า ทหารรับจ้างอัคนีได้รับลูกสัตว์อสูรระดับ 5 ก่อนที่จะเคลื่อนย้ายมัน มันกลับถูกขโมยในยามกลางคืน ข้าไม่เคยจะได้คิดว่า มันจะเป็นหยุนหลีที่ขโมยสัตว์อสูรและฆ่าหนึ่งในผู้นำของพวกเรา

มองดูสิ มันคือลูกสัตว์อสูรระดับ 5 ดังนั้นแสดงว่าสัตว์อสูรถูกขโมยโดยเจ้าเมืองหยุนหลี

“ความจริงที่ว่ากลุ่มทหารรับจ้างอัคนีได้ตามหาคนที่ขโมยมันจนเกิดความโกลาหลใหญ่ และหลังจากนั้น ท้ายที่สุดข้าได้ยินว่ากลับไม่พบเบาะแสแม้แต่นิดเดียว แต่หากมันเป็นเจ้าเมืองที่ขโมยมัน ข้าจึงไม่แปลกใจเลยว่าเหตุใดจึงไม่พบเบาะแส

อา นี้ดูเหมือนว่ากลุ่มทหารรับจ้างอัคนีจะเล่าเรื่องโกหกออกมา ความจริงของเรื่องนี้จะต้องถูกตรวจสอบ

บนท้องถนนเต็มไปด้วยบทสนทนา ทุกคนเริ่มที่จะแบ่งปันมุมมองของพวกเขา บางคนเชื่อว่า เจี้ยนเฉินกล่าวเรื่องจริงเกี่ยวกับการที่หยุนหลีได้ขโมยลูกอสูรและฆ่าผู้อาวุโสของกลุ่มทหารรับจ้าง ขณะที่บางคนเชื่อว่า เจี้ยนเฉินกล่าวออกเช่นนี้เพื่อที่จะจับกุมและทำร้ายเจ้าเมือง อย่างไรก็ตาม ก็ไม่มีใครสักคนเดียวที่จะพูดในเรื่องนี้หรือเคลื่อนไหวไปหยุดยั้งพวกเขา หลังจากกลุ่มทหารรับจ้างดีเฟนท์ได้ออกไปจากเมืองเวค ทุกคนรู้ว่า ทหารรับจ้างอัคนีนั้นเป็นกลุ่มทหารรับจ้างที่แข็งแกร่ง หาใครเปรียบ

ในทวีปเทียนหยวน พลังเป็นเรื่องสำคัญที่สุด สำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง มันสามารถแก้ไขได้ผ่านพลัง เหตุผลและตรรกะ มีเพียงความแข็งแกร่งเท่านั้น

ในขณะที่เจี้ยนเฉินกลับไปยังครอบครัวไค ข่าวที่ว่าหยุนหลีถูกจับโดยพวกเขาได้แพร่กระจายไปอย่างรวดเร็วราวกับไฟไหม้ป่า ความจริงและทุกอย่างทุกคนได้ยินราวกับระเบิดยักษ์ ทุกคนรู้สึกประหลาดใจมากได้ยินข่าวนี้

เมืองเวคเป็นเมืองชั้นสามซึ่งหยุนหลีนั้นยังคงเป็นเจ้าเมืองและเป็นขุนนางของอาณาจักร หากกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีกล้าจับและกักขังหยุนหลี มันก็เท่ากับว่าพวกเขาได้ท้าทายต่ออาณาจักรวายุคราม ทำให้เป็นศัตรู ทางอาณาจักรวายุครามจะไม่สนใจเรื่องใด หากมันเกี่ยวพันกับเกียรติและศักดิ์ศรี

ภายในลานภายในของครอบครัวไค หยุนหลีถูกบังคับให้คุกเข่าหน้าป้ายหลุมศพของเต้าคัง ที่ยืนอยู่ด้านนอกต่างเป็นผู้ชายร่างแข็งแรงจำนวนหนึ่ง ในขณะที่จัดหาอุปกรณ์ของพวกเขาสำหรับภารกิจของพวกเขา เหล่าทหารรับจ้างอัคนีได้ยินเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นและทิ้งทุกอย่างเพื่อกลับไปตระกูล เมื่อได้ยินว่ามันเป็นหยุนหลีที่ขโมยสัตว์อสูรระดับ 5 และฆ่าเต้าคัง เรื่องนี้เองที่มันสร้างความเกลียดชังอย่างเหลือเชื่อ

รอยฝีเท้าหนักดังขึ้นจากภายนอก เป็นผู้คุ้มกันคนหนึ่งที่เข้ามารายงาน “หัวหน้า ทหารในเมืองกลุ่มใหญ่ได้มารวมตัวกัน”

เจี้ยนเฉินโบกมือ “ไม่ต้องกังวล เปิดประตู ปล่อยให้พวกเขาเข้ามาข้างใน”