เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 552

ตอนที่ 552: กลุ่มทหารจากเมืองเทียนหลง

ลมพายุหมุนแพร่ผ่านท้องฟ้า มันเป็นเมฆ ก่อนที่จะเปิดท้องฟ้า กลายเป็นทะเลเมฆปกคลุมทั้งเมืองเวค ขณะที่คลื่นลมพัดแรงมากขึ้น เตะฝุ่นทั้งหมดใกล้ตัวเมือง ฝุ่นปกคลุมท้องฟ้าและดวงอาทิตย์ ทำให้ทุกสายตาพร่ามัว

ทักษะการต่อสู้ระดับสวรรค์นั้นแข็งแกร่งมากพอที่จะทำให้ท้องฟ้าปั่นป่วนและเปลี่ยนแปลง แต่ทักษะการต่อสู้ระดับปฐพีนั้นอ่อนกำลังกว่าทักษะการต่อสู้ระดับสวรรค์ ความแข็งแกร่งของหมิงตงนั้นคือเซียนปฐพีวัฏจักรที่ 6 มันมากพอที่จะทำให้สายตาของทุกคนทั้งเมืองเวคนั้นพร่ามัวไปเกือบครึ่งหนึ่ง

ลมพายุหมุนขนาดใหม่ที่อยู่ด้านหลังของเมืองเวคและพัดอยู่ในหมู่ฝูงชน หลายคนก็สะดุ้งขึ้นและสายตาของพวกเขาถูกตรึงอย่างฉับพลัน หลายคนนั้นเต็มไปด้วยความสงสัย แต่ความกลัวมันมีมากกว่านั้น

ทุกคน ดู ดูที่จำนวนทหารที่ถูกส่งให้บิน โดยพายุหมุนนั่น… หนึ่งในนั้นร้องออกมาจากขณะแหงนหน้าขึ้นไปด้านบนของพวกเขา

แหงนใบหน้าจ้องมองด้วยความชื่นชมเป็นอย่างมาก ทุกคนที่สังเกตเห็น พอที่จะแน่ใจว่า ทหารมากมายถูกส่งให้บินอยู่ในพายุหมุนโดยที่ไม่ตกลงบนพื้น

ถ้าข้าไม่เข้าใจผิด นั้นเป็นทหารที่ปกป้องเมืองของเรา

เกิดอะไรขึ้น ? ทำไมพายุหมุนนี้จึงปรากฏขึ้นและทำไมมันไม่เคลื่อนไหวเลย ?

มันเป็นทักษะการต่อสู้อย่างแน่นอน ! สวรรค์ นี่จะต้องเป็นทักษะการต่อสู้ระดับสูง ข้าเคยได้ยินว่าเมื่อมีคนใช้ทักษะการต่อสู้ที่มีระดับสูงขึ้น พวกมันสามารถเขย่าสวรรค์ได้ด้วยตัวของมันเอง ! ดูจากฉากนี้ มันเป็นคล้ายกับข่าวลือที่กล่าวขานกัน

เช่นนั้นแล้ว มันคงจะเป็นทักษะการต่อสู้ระดับปฐพีเป็นอย่างน้อยหรือไม่ก็ทักษะการต่อสู้ระดับสวรรค์ ทว่ามันเป็นเพียงแค่ตำนาน ตั้งแต่เมื่อใดกันที่เมืองเวคของเรามีคนถึงระดับนั้น…

ที่ตรงนั้นเป็นพื้นที่ของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี ข้าได้ยินว่าพวกเขาเอาท่านเจ้าเมืองมาเป็นเชลย ในยามนี้ยอดฝีมือของทั้งสองฝ่ายมีการต่อสู้กัน แต่มันไม่เคยมีทักษะการต่อสู้ มันจะต้องมีการต่อสู้แข็งแกร่งต่อจากนี้ เราควรจะดูการต่อสู้นี้ เป็นเพียงครั้งเดียวในชีวิตที่เราไม่อาจจะพลาดมันไปได้”

เร็ว ลองดู การต่อสู้ระหว่างยอดฝีมือนั้นนั้นหาได้ยาก เราไม่ควรพลาดโอกาสนี้

ถนนเต็มไปด้วยผู้คน พวกเขาทะยานออกอย่างรวดเร็ว พวกเขามุ่งหน้าไปสถานที่นั้น ทหารรับจ้างและชาวบ้านพยายามอย่างมากเพื่อมองดูการต่อสู้

ในลาน เต้าหลี ผู้บัญชาการและทหารของเขา ได้ถอยทัพมากเท่าที่จะทำให้ ด้วยใบหน้าที่ตกตะลึงไปกับพายุที่ด้านหน้าของพวกเขา

ไคเอ้อ ฉิงเฟิง ชาร์คัส และโม่เทียน ได้แต่ตกตะลึงในทักษะการต่อสู้ของหมิงตง พวกเขารู้สึกชื่นชมเขาจากก้นบึ้งหัวใจของพวกเขา แม้กระทั่งในดวงตาของเขาก็มีร่องรอยชื่นชมอย่างที่ไม่อาจปกปิด

หลังจากผ่านไปชั่วครู่ เต้าหลีพ่นลมหายใจออกคราหนึ่ง เพื่อเรียกคืนความสงบของตัวเอง และไม่อาจช่วยอะไรได้ ได้แต่พยายามคิด “ใครจะคิดกันว่า ภายใน 2 ปี นับตั้งแต่หัวหน้าทหารรับจ้างอัคนีได้จากไป เขาก็สามารถดึงเซียนปฐพีเข้ามาเป็นผู้ดูแลกลุ่ม มันไม่มีผู้ใดที่จะสามารถต่อกรกับเขาได้ในเมืองเวค มันปรากฏว่า ด้วยความแข็งแกร่งของข้าคนเดียวนั้นไม่อาจที่จะช่วยเหลือท่านเจ้าเมือง”

อย่างไม่ลังเลใจ เต้าหลีตะโกนด้วยเสียงอันดัง “เจี้ยนเฉิน เราพอจะเจรจาต่อรองกันได้หรือไม่ ? ข้าหวังว่าเจ้าจะแสดงความเมตตา อภัยแก่เหล่าทหาร”

หมิงตง หยุดมือของเจ้า และอย่าได้ทำอันตรายต่อชีวิตของทหารเหล่านี้ เจี้ยนเฉินออกคำสั่งต่อหมิงตง

หมิงตงค่อย ๆ เริ่มการยกเลิกการใช้ทักษะการต่อสู้ระดับปฐพี เจี้ยนเฉินควบคุมธาตุลมของโลก เขาเริ่มที่จะค่อย ๆ พาทหารที่ลอยขึ้นไปกลับลงไปพื้นดิน แม้กระทั่งหมิงตงที่ตั้งใจทำพายุหมุนของเขาอ่อนกำลัง ไม่ฆ่าทหารใด ๆ ทว่าพวกเขาทั้งหมดยังคงวิงเวียนและมีดวงตาที่พร่ามัว

ผู้บัญชาการเต้าหลี นำคนของเจ้าไป ปล่อยวางเรื่องราวของหยุนหลี ธุระนี้ไม่เกี่ยวกับเจ้า ถ้าเจ้าไม่ฟัง ข้าจะไม่ปรานีเช่นตอนนี้ เจี้ยนเฉินกล่าว

ใบหน้าเต้าหลีเครียดอย่างรุนแรง เมื่อเขาได้ยินคำของเจี้ยนเฉิน แต่เขาไม่ได้กล่าวอะไร เขาป้องมือขึ้นก่อนจะถอนกำลังทหารของเขากลับไป เขารู้ตอนนี้ว่ากลุ่มทหารรับจ้างอัคนีมีเซียนปฐพีและทักษะการต่อสู้ระดับปฐพี ทำให้พวกเขาแข็งแกร่งเกินกว่าผู้ใด ดังนั้นเมืองเวคไม่อาจที่จะมีวิธีการวิธีการจัดการกับกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี