เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 555

ตอนที่ 555: เผยความแข็งแกร่งของลูกเสือขาว

บนถนน เจี้ยนเฉินและกลุ่มยังคงหัวเราะ พวกเขาสนทนากันไปจนกระทั่งถึงเมืองเฟยหยาง พวกเขาเดินทางอย่างช้า ๆ หมิงตงและเจี้ยนเฉินตัดสินใจที่จะอธิบายสถานการณ์ของทวีปเทียนหยวนให้เถี่ยต้าและโหยวเยว่ฟังเล็กน้อย

นางเป็นองค์หญิงของอาณาจักร โหยวเยว่ไม่ค่อยเดินทางในทวีป อย่างไรก็ตามความรู้ของนางก็ค่อนข้างกว้างขวางและนางตระหนักถึงกฎของทวีปที่นางอาศัยอยู่

ขณะที่เจี้ยนเฉินรับรู้ถึงความรู้สึกผิดปกติ ลูกเสือขาวที่ได้นอนหลับอยู่บนหน้าอกของเขาก็ตื่นขึ้นมา ค่อย ๆ ลืมตา ลูกเสือส่ายหัวไปมาเพื่อที่จะมองบริเวณโดยรอบด้วยความอยากรู้

เห็นว่าลูกเสือได้ตื่นขึ้นในที่สุด เจี้ยนเฉินไม่สามารถช่วยอะไรได้ ได้แต่ยิ้มและลูบอยู่บนหัวของเจ้าตัวน้อย “ในที่สุดเจ้าก็ตื่นขึ้นมา หรือว่าเจ้าหิวกัน”

อ๋าวววว.. เหมือนมันเข้าใจอะไรที่เจี้ยนเฉินพูด ลูกเสือน้อยมีท่าทีมีความสุข ประท้วงเล็กน้อย ก่อนที่จะกระโดดอย่างสง่างามลงบนไหล่ของเจี้ยนเฉิน มันออดอ้อนด้วยความรักด้วยการเลียที่แก้มของเจี้ยนเฉิน

เจี้ยนเฉิน เจ้าได้รับลูกเสือมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ? ข้าเคยสังเกตเห็นมันเมื่อนอนหลับ ขณะที่มันได้ตื่นขึ้น ข้าสามารถมองดูได้ว่ามันสวยงามจริง ๆ หมิงตงหัวเราะขณะที่ถาม เขาได้สังเกตเห็นลูกเสือขาวมาก่อนหน้านี้แล้ว แต่เขาไม่เคยให้ความสนใจใด ๆ จนถึงขณะนี้

“ยามเมื่ออยู่ในเมืองทหารรับจ้าง ข้าเจอมันในภูเขาที่ใกล้เคียงกัน” เจี้ยนเฉินยิ้ม ตัวตนที่แท้จริงของลูกเสือขาวนั้นยิ่งมีคนรู้น้อยก็จะย่อมเป็นการดีกว่า

แล้วลูกเสือก็กระโดดลงจากไหล่ของเจี้ยนเฉิน กระโดดลงบนอาน ดมกลิ่นที่มือตรงแหวนมิติ และเจ้าตัวน้อยก็มองไปที่เจี้ยนเฉินด้วยการวิงวอน

รู้เพียงว่าลูกเสือต้องการสิ่งใด เจี้ยนเฉินไม่อาจช่วยอะไรได้ ได้แต่หัวเราะออกมา เจ้าหิวแล้วหรือ ? เจ้าตัวตะกละ เจ้ากินทุกอย่างไปหมดแล้ว มันไม่มีอะไรเหลือแล้ว หลังจากดังกล่าว มันเป็นระยะเวลานาน สมบัติสวรรค์ที่ราชาวานรให้มา ตอนนี้มันไม่มีอะไรหลงเหลือในแหวนมิติของเจี้ยนเฉิน ลูกเสือเข้าใจในสิ่งที่เจี้ยนเฉินกล่าวออกมา ประกายสว่างในดวงตาของลูกเสือเริ่มจางลงและดูเศร้าหมอง

เห็นท่าทีของเจ้าลูกเสือตัวน้อย เจี้ยนเฉินปลอบโยน เขากล่าวว่า “รอจนกว่าจะไปยังเมืองใกล้เคียง ข้าจะซื้อสมบัติสวรรค์ให้เจ้ากิน

ฟื้นจิตวิญญาณบางอย่างในสายตาของมัน ลูกเสือขาวคำราม 2 ครา ราวกับขอความมั่นใจจากเจี้ยนเฉินให้สัญญาของเขา

สิ่งที่เจี้ยนเฉินพูดนั้นเองที่ทำให้ทุกคนสงสัย

อะไรนะ ข้าหูฝาดหรือไม่ เจี้ยนเฉิน เจ้ากำลังจะซื้อสมบัติสวรรค์สำหรับเจ้าตัวน้อยนี้ ? สวรรค์ นี่มันไม่ใช่ความจริง ! หมิงตงมองอย่างพิศวงไปที่เจี้ยนเฉิน ทั้งหมดคือที่สิ่งที่เขาได้ยิน

เจี้ยนเฉินตอบกลับด้วยรอยยิ้ม เจ้าตัวน้อยสนุกกับการกินสมบัติสวรรค์และกินจุ

นั่นไม่สามารถเจี้ยนเฉิน เจ้า…เจ้ากำลังให้สมบัติสวรรค์อันแสนมีค่าแก่เจ้าตัวน้อยนี้ โอ้ สวรรค์ที่รัก ถ้าเจ้ามีเงินจำนวนมากก็อย่าใช้แบบทิ้งกว้าง หมิงตงกุมหัวของเขาด้วยความเจ็บปวด

เห็นปฏิกิริยาบนใบหน้าของหมิงตง เจี้ยนเฉินอาจหัวเราะเพียงเท่านั้น แต่เขาไม่ได้ให้คำอธิบาย ลูกเสือซึ่งเข้าใจว่าหมิงตงสบประมาทเขา ดังนั้นมันกระโดดลงบนหัวเจี้ยนเฉิน มันยกหัวที่น่ารักของมันสูงไปในอากาศ จ้องมองหมิงตงด้วยความไม่พอใจ

โอ้ เจ้าตัวน้อย เจ้ากำลังดูถูกข้า ! หมิงตงที่ถูกดูหมิ่น แทบจะกระอักเลือดด้วยความโกรธของเขา เพราะความจริงที่ว่าสัตว์ตัวน้อยที่ไม่ได้แม้แต่จะยาวไม่ถึงครึ่งเมตรกลับปฏิบัติต่อเขาแบบสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำ

เมื่อตู่กูเฟิงที่เห็นปฏิกิริยาของลูกเสือ ประกายแสงปรากฏในดวงตาของเขา “นี่มันอะไรกัน เจ้าเสือตัวนี้มันไม่ธรรมดา”

โหยวเยว่มีท่าทีขบขันกับท่าทางการแสดงออกของเจ้าตัวน้อย และยิ้มให้กับมันอย่างอบอุ่นด้วยความชื่นชอบ เจ้าตัวน้อยแสนน่ารักนี้ดูเหมือนจะเข้าใจเราได้ เจี้ยนเฉิน ให้ข้าสัมผัสมันได้หรือไม่ ? ขณะที่นางพูด โหยวเยว่เอื้อมมือออกไปกอดลูกเสือขาวตัวน้อย