เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 556

ตอนที่ 556: การมาถึงเมืองเฟิงหยาง

พลังอำนาจของลูกเสือที่เปิดเผยได้สร้างความประหลาดใจให้กับหมิงตงและโหยวเยว่ ซึ่งทำได้เพียงจ้องมองอย่างหนัก ไม่มีใครสักคนจะคิดว่ามันเป็นเสือด้วยขนาดตัวที่เท่ากับแมว แต่ทว่ามันครอบครองพลังอำนาจมหาศาล ซึ่งมีอำนาจมากพอที่จะสังหารสัตว์อสูรระดับ 4 ได้อย่างง่ายดายราวกับเป่าฝุ่น ด้วยสายตาเช่นนี้ มันยากเกินไปเพื่อให้ทุกคนพบว่ามันค่อนข้างยากที่จะเชื่อ

เจี้ยนเฉิน ทำไมลูกเสือตัวนี้จึงได้แข็งแกร่งเช่นนี้ ? ดวงตาของหมิงตงนั้นยังคงจับจ้องอยู่กับศพหมีดำ

เจี้ยนเฉินหัวเราะ ข้าเคยบอกเจ้ามาก่อนว่า อย่าได้ประมาทลูกเสือน้อย ความแข็งแกร่งอยู่ไกลเกินสิ่งที่เจ้าจะสามารถจินตนาการ

จ้องมองที่เจ้าตัวน้อย ด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวเล็กน้อย แต่มันก็เต็มไปด้วยความรักใคร่เอ็นดู โหยวเยว่กล่าวว่า แปลก ดูแข็งแกร่งมาก ถ้าข้าไม่เห็นตัวเอง ข้าจะไม่เคยมีความเชื่อว่า เจ้าตัวน้อยนั้นจะสามารถฆ่าสัตว์อสูรระดับ 4 อย่างง่ายดาย เจี้ยนเฉิน มันชื่อว่าอะไร แล้วปกติมันชอบกินอะไร

นำลูกเสือออกมาจากไหล่ของเขาและกอดมันไว้กับหน้าอกของเขา เจี้ยนเฉินลูบมันบนหัวของมัน เจ้าลูกเสือนั้นมันไม่ได้ต่อต้านการกระทำของเจี้ยนเฉิน กลับกัน มันปิดดวงตาของมันในความรู้สึกเพลิดเพลินอย่างเงียบ ๆ

ข้าไม่ทราบชื่อที่แท้จริงของมัน ข้ามักจะเรียกมันว่าเจ้าเสือขาวน้อย อาหารโปรดของมันคืออะไร หือ มันชอบกินสมบัติสวรรค์และมันยังชอบเนื้อย่างด้วยเช่นกัน เจี้ยนเฉินกล่าวเบา ๆ กับองค์หญิงที่ดูเหมือนว่านางจะวางแผนที่จะให้อาหารกับเจ้าตัวน้อย เพื่อให้มันชอบนาง

สมบัติสวรรค์และเนื้อย่าง รอจนกว่าเราเข้าไปในเมือง ข้าจะให้บางส่วนกับเจ้า องค์หญิงตอบอย่างตื่นเต้น นางเริ่มที่จะเฝ้ารอการมาถึงที่เมือง

อ่า แล้ว ถ้าลูกเสือไม่มีชื่อ ทำไมเราไม่ตั้งให้มันเล่า ? หากเรียกมันว่าเจ้าเสือขาวน้อยหรือเจ้าเสือขาว มันจะไม่ลำบากเกินไปหรือ โหยวเยว่จ้องตาเจี้ยนเฉิน

เจี้ยนเฉินรู้สึกว่าคำแนะนำนี้ค่อนข้างสมเหตุสมผล และเห็นด้วย ดีแล้ว แต่ข้าจะตั้งชื่อมันว่าอะไรดี ?

โหยวเยว่เงียบลงครู่หนึ่ง “เจ้าเสือน้อยมีปีกบนหลังของมัน แม้ว่ามันจะมีร่างกายเล็ก แต่ทว่ามันมีความกล้าหาญอย่างมากเช่นพระเจ้า ใช่ เราควรตั้งชื่อที่เหมือนกัน ดวงตาของโหยวเยว่เป็นประกาย ข้าควรจะเรียกมันว่าพยัคฆ์ปีกเทวะ แม้มันไม่ใช่ชื่อเฉพาะที่มีประสิทธิภาพ แต่มันก็เหมาะกับเจ้าเสือ ถ้ามันสามารถฆ่าสัตว์อสูรระดับ 4 ได้ง่ายดาย มันก็ดูเหมือนว่าพยัคฆ์ปีกเทวะก็จะฉลาดมาก

เจี้ยนเฉินได้แต่รู้สึกสะดุ้งกับชื่อที่โหยวเยว่ตั้งให้กับมัน นางได้จัดการเดาชื่อจริงเจ้าเสือตัวนี้ ที่ซึ่งคนน้อยมากจะรู้จักอดีตของพยัคฆ์ปีกเทวะ มีเพียงยอดฝีมือเร้นกายเท่านั้นที่จะรู้เกี่ยวกับมัน

“ไม่ ไม่ ข้าขอปฏิเสธ ชื่อนี้ไม่ดีต่อการได้ยินนัก ข้าขอเปลี่ยน” เจี้ยนเฉินรีบปฏิเสธคำแนะนำของโหยวเยว่ ไม่ว่าอย่างไร ชื่อของพยัคฆ์ปีกเทวะนั้นไม่อาจใช้ชื่อนี้ได้ อย่างไรก็ตาม เจี้ยนเฉินนั้นพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อซ่อนตัวตนของลูกเสือ เขากลัวว่าถ้าข่าวไปถึงตระกูลกิลลิกันแล้ว มันจะกลายเป็นหายนะ

ข้าคิดว่าชื่อนี้มันก็ฟังดูดีไม่น้อย โหยวเยว่สับสนไม่น้อยที่เจี้ยนเฉินยืนกรานปฏิเสธ มันเป็นเพียงแค่ชื่อ เหตุใดเจี้ยนเฉินจึงไม่ยอมรับมัน

มันไม่ได้เป็นชื่อที่ดีนัก ข้าคิดว่ามันควรเรียกว่า เสี่ยวไป๋ เจี้ยนเฉินตอบ

ไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี โหยวเยว่จ้องมองไปที่เจี้ยนเฉิน เสี่ยวไป๋ ชื่อนั้นง่ายเกินไป มันไม่แสดงตัวตนของลูกเสือเลยแม้แต่น้อย มันดูเลวร้ายกว่าชื่อของข้า

ข้าไม่รู้สึกว่า มันเป็นชื่อที่ไม่ดี ลูกเสือมีขนขาวอย่างหิมะและมีขนาดเล็ก เสี่ยวไป๋เป็นชื่อที่เหมาะสมกับมันไม่น้อย เจี้ยนเฉินมองลูกในเสื้อคลุมของเขา และถาม จากนี้ข้าจะเรียกเจ้าว่าเสี่ยวไป๋ เจ้าชอบชื่อนี้หรือไม่ ?

ม๋าววววว~ ~ ลูกเสือร้องเสียงดังและประทับเท้าเล็ก ๆ ทั้งสี่ของมันลงบนอกของเจี้ยนเฉินซ้ำ ๆ ราวกับว่ามันชื่นชอบชื่อนี้

ค่อนข้างพอใจ เจี้ยนเฉินหันมองไปที่โหยวเยว่ ดูเหมือนว่าเสี่ยวไป๋จะชื่นชอบชื่อนี้