เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 559

ตอนที่ 559: การแข่งขันประมูล (1)

ยามเมื่อตระหนักได้ว่า เจี้ยนเฉินเตรียมพร้อมที่จะจ่ายเงินเพื่อซื้อไม้ชิ้นหนึ่งด้วยเงิน 30,000 เหรียญม่วง เจ้าของร้านก็ตกอยู่ในความตื่นตะลึง ภายในเขตเมืองเฟิงหยาง น้อยคนนักที่จะสามารถซื้อมันด้วยราคานี้สำหรับสิ่งนี้ ไม่มีใครที่จะซื้อเพียงแค่ชิ้นส่วนของไม้สลักไว้เพื่อประดับตกแต่งภายในบ้าน อย่างน้อยชิ้นส่วนของไม้นี้มันได้อยู่ภายในร้านมาหลายปีและดึงดูดสายตาของผู้คนมากมาย อย่างไรก็ตาม ยามเมื่อได้ยินราคา ทุกคนต่างก็หวาดกลัวมันและตื่นตระหนก

เงิน 30,000 เหรียญม่วงนั้นไม่ใช่เป็นเงินจำนวนเพียงเล็กน้อย ด้วยเงินจำนวนนี้ มันสามารถที่จะเพิ่มอำนาจของตระกูลได้อย่างมหาศาล หากเทียบกับการจ่ายเงินให้กับไม้ไร้ประโยชน์ เหตุใดจึงไม่ใช้มันเพิ่มอำนาจให้กับกองทัพหรือตระกูลกันเล่า

ด้วยความไม่อาจเชื่อ เจ้าของร้านมองดูเจี้ยนเฉิน ก่อนจะตั้งคำถามกับตัวเองด้วยเสียงสั่น “เจ้าต้องการซื้อไม้นี้จริงหรือไม่ ด้วยราคาถึง 30,000 เหรียญม่วง” เจ้าของร้านกลัวว่าเจี้ยนเฉินจะได้ยินผิด เขาเน้นราคาอีกครั้ง

หยิบบัตรสีม่วงออกจากแหวนมิติของเขา เจี้ยนเฉินกล่าวว่า “นี่คือการจ่ายเงิน จากนี้ ไม้นี้เป็นของข้า”

ดวงตาของเจ้าของร้านยังคงมองแหวนมิติของเจี้ยนเฉิน ที่ซึ่งเขาหยิบบัตรสีม่วงจากภายในนั้น “แหวนมิติ” เขากล่าวออกมาในความตกตะลึง เขามองเจี้ยนเฉินด้วยแววตาที่ต่างออกไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง แหวนมิตินั้นเป็นที่จัดเก็บของที่มีค่ามากกว่าเข็มขัดมิติ และมันก็หายากยิ่งกว่า มีเพียงเฉพาะคนที่แข็งแกร่งและมีชาติตระกูลที่มีอิทธิพลเท่านั้นที่จะสามารถสวมแหวนมิติเช่นนี้ได้ ซึ่งน้อยคนนักในเมืองเฟิงหยาง มีเพียง 4 คนเท่านั้นที่จะสามารถสวมแหวนมิติได้ แต่ละคนต่างก็เป็นคนที่มีความสำคัญและมีอิทธิพลมาก — คนหนึ่งเป็นเจ้าเมืองเฟิงหยาง และอีก 3 คนเป็นผู้นำตระกูล

จากแหวนนี้ เจ้าของร้านนั้นเดาได้ว่า ชายหนุ่มคนนี้จะต้องมีตัวตนที่ยิ่งใหญ่เกินกว่าที่เขาจะสามารถจินตนาการได้

แหวนมิตินั้นเป็นนั้นเป็นวิธีที่น่าเชื่อถือมาก เพื่อที่จะระบุตัวตน มากกว่าบัตรสีม่วง ผู้ที่ถือครองแหวนมิตินั้นไม่มีใครที่จะกล้ามองอย่างดูแคลน

ภายในเวลาชั่วขณะ ท่าทีของเจ้าของร้านต่อเจี้ยนเฉินนั้นเปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก ด้วยรอยยิ้มกว้างฉาบทั่วใบหน้าของเจ้าของร้าน ขณะที่คุยกับลูกค้าของเขา

เหรียญม่วง 30,000 เหรียญนั้นได้ถูกจ่ายออกไปอย่างรวดเร็ว หลังจากชำระเงิน บัตรสีม่วงส่งกลับไปให้เจี้ยนเฉิน ชายชรายิ้มออก “นายท่าน นี่คือบัตรของท่าน และไม้ชิ้นนี้เป็นของท่านแล้ว”

รับเอาบัตรสีม่วงกลับมา ด้วยท่าทีไร้อารมณ์ เจี้ยนเฉินหยิบเอาไม้และเก็บลงในแหวนมิติของเขาพร้อมกับบัตร

“เจี้ยนเฉิน เจ้า เจ้าจริง ๆ แล้ว ซื้อไม้นี้ด้วยเงินถึง 30,000 เหรียญม่วง ? ” สายตาของเถี่ยต้าจ้องมองเขาอย่างตกตะลึง เขาแทบจะหัวใจวายเมื่อเห็นเจี้ยนเฉินจ่ายเงิน 30,000 เหรียญม่วงซื้อไม้ชิ้นนี้

การมีวัตถุดิบสำหรับสร้างกระบี่สีม่วง-ฟ้า เพิ่มขึ้นอีกอย่าง ด้วยไม้มังกรที่มีในมือ ทำให้เขาก้าวเข้าไปใกล้การสร้างกระบี่ มันทำให้เขายินดีเป็นอย่างมาก “ไม้ชิ้นนี้คือสิ่งที่ข้าต้องการ มันมีค่าสำหรับข้ามากกว่าที่เจ้าจะจินตนาการ” เขายิ้ม เจี้ยนเฉินไม่ใส่ใจที่จะซ่อนความจริงของไม้มังกร เนื่องจากมันปลอดภัยในมือของเขา

“นายน้อย ดูเหมือนว่าท่านจะรู้อะไรบางสิ่งบางอย่างและท่านอาจรู้ประวัติของไม้ชิ้นนี้ ข้าค่อนข้างอยากรู้เกี่ยวกับมันอย่างแท้จริง มันเป็นไปได้หรือไม่ สำหรับที่ท่านจะอธิบายเกี่ยวกับการใช้มันสักอย่างหรือสองอย่าง เพื่อเพิ่มพูนความรู้ของข้า” ชายคนนั้นถามขึ้นด้วยน้ำเสียงวิงวอน

เจี้ยนเฉินหัวเราะ ก่อนจะตอบออก “เถ้าแก่ ท่านกล่าวเองไม่ใช่หรือว่าไม้ชิ้นนี้ถูกนำออกจากป่าแห่งหนึ่ง ท่านรู้อยู่แล้ว”

“นั่น… นั่น… ข้า… เจ้าของร้านได้แต่กล่าวออกมาอย่างตะกุกตะกัก เมื่อเขาได้กล่าวว่า ไม้นั้นมาจากสถานที่ลึกลับ มันมีความหมายเฉพาะเพื่อเพิ่มความขลังและราคาของไม้ เขาไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะพบบางคนที่มีความรู้เกี่ยวกับมันกว่าเขา

พร้อมกับหัวเราะอย่างแห้ง ๆ ชายคนนั้นรีบเปลี่ยนเรื่อง “นายน้อย ยังมีประติมากรรมอีกหลากหลายที่ยอดเยี่ยมภายในร้านค้าของข้า ทำไมไม่ลองเดินดูมันเล่า นายท่านอาจจะพบกับสิ่งที่ต้องการ

หลังจากนั้น เจี้ยนเฉินเริ่มที่จะสื่อสารกับจิตวิญญาญกระบี่สีม่วง-ฟ้า “จือหยิง ฉิงโซว มีอะไรที่มีค่าหรือไม่ ? “

“มีเพียงไม้มังกรเท่านั้นที่ซึ่งมีค่า ไม่มีใครคาดคิดเลยว่าทวีปเทียนหยวนจะมีมันอยู่ด้วย” จือหยิงกล่าวออก

ตอนนี้รู้ว่าไม้มังกรเป็นวัตถุที่ทรงคุณค่าที่นี่ เจี้ยนเฉินไม่อาจช่วยอะไรได้ ได้แต่รู้สึกผิดหวัง สูญเสียแรงจูงใจในการอยู่ที่นี่อีกต่อไป เจี้ยนเฉินและคนอื่น ๆ ที่เหลือจากไป สร้างความผิดหวังให้กับเจ้าของร้าน

“เจี้ยนเฉิน ข้าตระหนักดีว่าเจ้าจะไม่ซื้อสิ่งราคาแพงโดยไม่มีเหตุผล ไม้นี้แตกต่างกันอย่างไร ? ข้านั้นไม่อาจที่จะทำความเข้าใจกับมันได้เลยแม้แต่น้อย” ทันทีที่พวกเขาออกไป หมิงตงก็ถามขึ้นทันทีในคำถามของเขา

ไม้ชิ้นนี้เรียกว่าไม้มังกร ข้าไม่รู้ประวัติความเป็นมาของมัน แต่มันก็เป็นสินค้าที่มีค่าเหนือกว่าที่ใครคาดคิด มันเป็นสิ่งที่สามารถสร้างอาวุธ