เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 567

ตอนที่ 567: : การแสดงอำนาจอย่างเต็มที่ (2)

ด้วยนิพจน์ที่น่ากลัวบนใบหน้าของไคเช่อ เป็นเขาที่จ้องมองไปตู่กูเฟิงอย่างเป็นศัตรู มันเป็นตู่กูเฟิงที่โจมตีตัดการโจมตีของเขา กับความจริงที่ว่าตู่กูเฟิงนั้นเป็นเซียนปฐพีนั้นก็น่ากลัวมากพอแล้ว ทว่าเขาไม่คิดว่าตู่กูเฟิงนั้นจะยอดเยี่ยมกว่าเขา

“ท่านทำเช่นนี้หมายความว่าอันใด ? หากว่ามันเป็นเรื่องก่อนหน้านี้ ชายชราผู้นี้ก็ขอโทษท่านแล้วหรือว่าท่านยังไม่พอใจ ? ” ไคเช่อถามขึ้นไปที่ตู่กูเฟิง สิ่งนี้เองที่ทำให้เขารู้สึกกังวลเล็กน้อย บุคคลเช่นนี้ไม่สมควรเป็นศัตรูด้วย

ยังกำดาบเพลิงของเขา ตู่กูเฟิงจ้องมองไปที่ไคเช่อด้วยดวงตาไร้อารมณ์ แต่เขาไม่ได้พูดคำเดียว กลับกัน เขาค่อย ๆ เดินเข้าไปหาเจี้ยนเฉินและกลุ่มของเขา ดวงตาของทุกคนเบิกกว้างขึ้นที่ด้านหลังเขา

ขณะที่พวกเขาได้รับการต้อนรับด้วยสายตา ทุกคนต่างจ้องมองไปที่คนทั้งกลุ่ม

ใบหน้าของไคเช่อเปลี่ยนแปลง เขาเชื่อมต่อระหว่างคนทั้งสอง ใบหน้าของเขานั้นกลับกลายเป็นไม่พอใจ มันราวกับว่ามีฝ่ามือฟาดลงที่ใบหน้าของเขา

ข้าไม่คิดว่า เจ้าทั้งสองจะร่วมมือกัน วู่หยุน หากเจ้าคิดว่าการที่เจ้ามีเซียนปฐพีเป็นพวกนั้นจะสามารถข่มขู่ข้าได้ เช่นนั้นแล้วเจ้าก็ไร้เดียงสาเกินไป ไคเช่อได้กัดฟันพูดออกมา

หลังจากจ้องมองไปที่ไคเช่อราวกับว่าเขาอยู่ด้านล่าง เจี้ยนเฉินยิ้มเยาะ “นี่เป็นสิ่งที่ข้านั้นสงสัยเช่นกัน หยานไคเช่อ ข้าจะสะสางหนี้แค้นของเราเมื่อสองปีก่อนในวันนี้ “

ฮาฮา นั่นถูกต้อง เราจะสะสางทุก ๆ สิ่ง เมื่อข้าไม่เคยคิดว่า เจ้าจะหลบหนีหลังถูกผลักลงหน้าผา แต่นี่เจ้ายืนอยู่ตรงหน้า หลังจาก 2 ปีให้หลัง เจ้าต้องเกลียดข้าอย่างมากสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นครานั้น ดังนั้นไคเช่อผู้นี้จะมอบการแข่งขันที่เป็นธรรม แต่คนที่นี่มากเกินไปสำหรับ ทำไมไม่ไปสะสางหนี้กันที่อื่นเล่า ? ไคเช่อยิ้มออก ในทางกลับกัน ขณะที่ทักษะการต่อสู้ที่ได้รับการเปิดเผย ทุกคนกำลังรอลุ้นที่จะช่วงชิงของจากเจี้ยนเฉิน พวกเขาจะต้องรอเจี้ยนเฉินตายลง และจากนั้นใช้ทักษะการต่อสู้จากร่างกายของเขา ถ้าไม่มีทักษะการต่อสู้แล้ว มันก็ยังมีสิ่งอื่นให้ช่วงชิง

เจี้ยนเฉินสั่นศีรษะของเขาเบา ๆ เขาปฏิเสธคำแนะนำของไคเช่อ “สถานที่แห่งนี้— มันเป็นพื้นที่ขนาดใหญ่พอ จะได้ไม่ต้องเสียเวลาไปกับสถานที่นั้น จ้องมองไปที่คนอื่นรอบ ๆ ตัวเขา เจี้ยนเฉินยิ้ม สองปีที่ผ่านมา ข้าเป็นศัตรูกับคนที่นี่ ดังนั้น ตอนนี้ใครก็ตามที่มีความเสียใจที่ยืนข้างหน้าเป็นศัตรูกับเรา ก็จงจากไปจากที่นี่ตอนนี้เสีย

“สารเลว เจ้าช่างยโสโอหังนัก คิดหรือว่าการที่เจ้าจ้างเซียนปฐพีมาช่วยแก้ไขเรื่องของเจ้าแล้วจะทำให้เจ้าจะรอดไปได้ เจ้าได้สังหารคนจากตระกูลสำคัญทั้งสามของเมืองเฟิงหยาง ไม่ผู้ใดที่จะให้อภัยเจ้า อีกสามคนกล่าวขึ้น

ในช่วงเวลาปัจจุบันนี้ ตัวแทนของตระกูลสำคัญที่สาม ได้ก้าวมาเบื้องหน้าของเจี้ยนเฉิน เพื่อที่จะต่อสู้กับเขา เหลือเพียงเจ้าเมืองที่ยืนอยู่เบื้องหลังในความเงียบ

กวาดตาไปทั่วสถานที่ เจี้ยนเฉินถามคำถามในลักษณะสงบ ใครที่มีปัญหากับข้า หรือปรารถนาทักษะการต่อสู้ระดับปฐพีของข้า ให้ก้าวออกมาในตอนนี้ โดยวลีสุดท้ายของเขา เสียงของเจี้ยนเฉินได้เติบโตขึ้นอย่างเย็นชา

“วู่หยุน เจ้าสารเลว เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นเซียนสวรรค์หรืออย่างไร แม้ว่าพวกเราจะมีจำนวนมากที่นี่ แต่เจ้าก็ยังกล้าที่จะกระทำเช่นนี้ ” หนึ่งในชายวัยกลางคนคำรามออก กับสามตระกูลใหญ่ของเมืองเฟิงหยางและสมาชิกทั้งสองจากตระกูลฮาริโต้ มันมีกระทั่งเซียนปฐพี 5 คนที่รวมตัวกันอยู่ที่นี่ แต่เขากลับมีท่าทีที่จะต่อต้านและเป็นศัตรู เจี้ยนเฉินนั้นสร้างความโกรธแค้นให้กับพวกเขาเป็นอย่างมาก