เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 599

ตอนที่ 599 จิตวิญญาณของม่านพลัง (1)

เถ้าแก่เนี้ยออไชร์ ขอขอบคุณ สำหรับข้อมูลของท่าน เจี้ยนเฉินป้องมือเข้าด้วยกันด้วยความขอบคุณ แต่ที่การประมูลปีนี้ โรงประมูลใดได้ไป ? มีโรงประมูลมากมายในเมืองนี้

บางทีนายท่านอาจจะไม่ค่อยคุ้นเคยกับเมืองทหารรับจ้างเท่าที่ข้าคิดไว้ ท่านจึงไม่รู้เรื่องนี้ ออไชร์ตอบด้วยเสียงหัวเราะเล็กน้อย แล้วโปรดให้ข้าผู้นี้อธิบาย มีโรงประมูลมากมายภายในเมืองทหารรับจ้าง แต่เหล่านี้เป็นโรงประมูลของเอกชนทั้งหมด มีเพียงโรงประมูลเดียวที่ควบคุมโดยทางเมือง หากนายท่านทำการสอบถาม นายท่านจะได้ทราบเกี่ยวกับสถานที่เกือบจะทันที

มันเป็นวิธีการที่โรงประมูลนี้ใช้และสิ่งที่ขายแตกต่างจากที่อื่น ๆ ด้วยเมืองทหารรับจ้างเองที่ดำเนินการประมูลทุกปี มันจะมีวัตถุที่หาได้ยากจำนวนมากแม้แต่สมบัติสวรรค์หมื่นปี พวกมันถูกขายในโรงประมูลนี้เสมอ

สมบัติสวรรค์หมื่นปีที่นายท่านต้องการจะปรากฏอยู่ในโรงประมูลเสมอ แต่ทุกครั้งที่พวกมันปรากฏขึ้นมา มันก็เป็นเรื่องที่ต้องประมูลแข่งกัน ถ้านายท่านยืนกรานที่จะซื้อแล้ว นายท่านจะต้องเตรียมเงินเหรียญม่วงให้มากพอเพื่อที่จะซื้อมัน

อันที่จริง ต้องขอขอบคุณสำหรับคำเตือนของท่าน เจี้ยนเฉินตอบขอบคุณ

เถ้าแก่เนี้ยศาลาขายยายิ้มพลางกล่าวว่า นายท่าน ท่านสุภาพมากเกินไป หากท่านอยากตอบแทน การอุดหนุนในอนาคตของนายท่านก็น่าจะเพียงพอแล้วที่จะทำให้ข้าผู้นี้มีความสุข นางตอบกลับ ก่อนคืนบัตรสีม่วงให้กับเจี้ยนเฉิน หลังจากเสร็จสิ้นกระบวนการซื้อ นางส่งมอบเข็มขัดมิติให้กับเจี้ยนเฉิน นายท่าน นี่คือบัตรสีม่วงของท่าน และสมบัติสวรรค์อยู่ในเข็มขัดมิตินี้ โปรดเก็บไว้อย่างดี

อย่างเชื่อฟัง เอาบัตรสีม่วงกลับเข้าไปในแหวนมิติของตัวเอง เจี้ยนเฉินจึงดึงเข็มขัดมิติและตรวจสอบภายในเพื่อให้แน่ใจว่าทุกอย่างอยู่ที่นั่น ด้วยรอยยิ้ม เขาเก็บไว้ในแหวนมิติของเขาและออกจากศาลา หลังจากอำลาออไชร์

เดินไปที่หน้าต่าง ออไชร์มองขณะที่เจี้ยนเฉินที่เดินอยู่ด้านล่างและไกลออกไป กับคิ้วขมวดคิ้วนางเริ่มพูดพึมพำกับตัวเองว่า เขาเป็นใครกัน ? แปลกที่รู้สึกว่าคุ้นหน้าเขายิ่งนัก ราวกับว่าข้าเคยเห็นเขาอยู่ที่ไหนสักแห่งก่อนหน้านี้ แต่ข้าไม่เคยออกจากเมืองทหารรับจ้าง นอกจากนั้นจำนวนคนที่ข้ารู้จักก็น้อยมาก ข้าอาจเคยได้พบกับเด็กหนุ่มเช่นนี้มาก่อน …

……

หลังจากขึ้นไปบนสัตว์อสูรระดับ 3 สำหรับเจี้ยนเฉินแล้ว เจ้าเสือน้อยได้คลานไปมาด้วยรอยยิ้มสดใสและมีชีวิตชีวา ลูกเสือนั้นจะได้กินสมบัติสวรรค์อย่างมีความสุข

สมบัติสวรรค์สำหรับเสือน้อยนับเป็นอาหารอันโอชะที่หาได้ยากและแสนอร่อย เป็นวัตถุที่อร่อยและมีความสุขที่สุดในโลก

มองไปที่ลูกเสือด้วยความรัก เจี้ยนเฉินอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา ในช่วงเวลาสั้น ๆ ที่ลูกเสืออยู่ในความดูแลของเจี้ยนเฉิน มันได้เข้าไปในจิตใจของเขา เมื่อเห็นลูกเสือมีความสุข มันทำให้เขารู้สึกมีความสุขเท่าเทียมกัน

เมื่อถามคนในเมือง เจี้ยนเฉินได้พบกับการประมูลที่ออไชร์กล่าวถึง

ที่ศูนย์กลางของเมืองทหารรับจ้าง มันเป็นโรงประมูลขนาดใหญ่ที่มีความสูงประมาณ 30 เมตร สถาปัตยกรรมของมันยิ่งใหญ่และน่าประทับใจ เมื่อเทียบกับเมืองอันยิ่งใหญ่ ที่อยู่ในนั้น โรงประมูลนี้มีความแตกต่างกันมากเช่นหัวของสัตว์ร้าย

ทันใดนั้น ขณะที่เจี้ยนเฉินกำลังจะก้าวไปอีกก้าวหนึ่ง เสียงของจือหยิงก็ดังเข้ามาในใจของเขา อ่า ! นายท่าน ! นี่คือละอองดาว!นายท่านเราได้พบกับละอองดาวแล้ว !

ด้วยคำพูดของจือหยิง ฉิงโซวกล่าวขึ้นอย่างตื่นเต้น นายท่านเร็ว ๆ เข้า ! นำละอองดาวไปกับท่าน มันเป็นของล้ำค่าที่จำเป็นสำหรับหลอมกระบี่ !

จากคำพูดของจือหยิงและฉิงโซว เจี้ยนเฉินรู้สึกได้ถึงรอยยิ้มอันร่าเริงที่ปรากฏบนริมฝีปากของเขา เขารู้ดีว่าเพื่อที่จะใช้กระบี่สีม่วง-ฟ้า เขาต้องการวัตถุดิบที่เฉพาะเจาะจงและตราบเท่าที่เขามีวัตถุดิบ เขาจะก้าวเข้าใกล้การหลอมกระบี่อีกขั้นหนึ่ง

ตื่นเต้นกับจิตวิญญาณทั้งสอง เจี้ยนเฉินเริ่มตั้งคำถามกับทั้งสองว่า จือหยิง ฉิงสั่ว ละอองดาวนี้อยู่ที่ไหน? เขาไม่รู้ว่าละอองดาวมีลักษณะเป็นอย่างไร ถ้าไม่ใช่เพราะจิตวิญญาณทั้งสอง เขาจะไม่สามารถแยกแยะมันได้จากของอื่น ๆ ในเมืองได้ด้วยตัวเขาเอง

ทันทีที่ความรู้สึกแปลก ๆ แต่ลึกลับเริ่มดึงความคิดของเขา ขณะพูด ในขณะนี้เขารู้สึกว่ามีมนต์แปลก ๆ เหมือนกับการเชื่อมต่อบางอย่างที่ดึงดูดเขาไปยังสถานที่เฉพาะเจาะจงมาก

เมื่อดวงตาของเจี้ยนเฉินโผล่ขึ้นเหนือโรงประมูลที่ดำเนินการโดยเมืองทหารรับจ้าง เขามีการตอบสนองจากภายในศีรษะของเขา อาจรู้สึกได้ด้วยความรู้สึกนี้ เขาสามารถคาดการณ์หรือประมาณได้ว่าละอองดาวจะอยู่ในโรงประมูลนี้