เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 617

ตอนที่ 617: ความสำเร็จเล็กน้อยในพลังบรรพกาล (2)

ข่าวเกี่ยวกับความจริงที่ว่า เซียนผู้คุมกฎได้ถูกสังหารโดยม่านพลัง ข่าวนั้นได้แพร่กระจายออกไปทั่วเมืองทหารรับจ้างเฉกเช่นไฟไหม้ป่า ในทางปฏิบัติ ทุกคนที่ได้ยินข่าวต่างตกตะลึงและนิ่งงัน ขณะประมวลผลข้อมูลด้วยความตกใจ

เซียนผู้คุมกฎเป็นผู้ที่หายากมากในทวีป ในสายตาของประชาชนทั่วไป คนอย่างพวกเขายืนอยู่ที่ด้านบนสุดของโครงสร้างอำนาจ พวกเขาเป็นคนที่เข้าใจความลึกลับที่ลึกซึ้งของโลก และมาถึงขอบเขตที่มีเพียงคนที่อยู่เหนือธรรมชาติเท่านั้นที่สามารถไปได้ ด้วยมือเพียงข้างเดียวของพวกเขาสามารถทำลายโลกรอบ ๆ ตัวพวกเขาได้

เมื่อได้ยินว่าคนที่มีสถานะเป็นตำนานดังกล่าวได้ถูกสังหารโดยการลงโทษของเมืองทหารรับจ้าง ทุกคนก็ตกใจกับความรุนแรงของการลงโทษอีกครั้งหนึ่ง ทุกคนยอมรับอำนาจของเมืองทหารรับจ้างซึ่งสามารถสังหารเซียนผู้คุมกฏได้อย่างง่ายดาย

หลังจากการแพร่กระจายของข้อเท็จจริงที่ว่าเซียนผู้คุมกฎตาย ข่าวที่ว่าเจี้ยนเฉินนั้นไม่ได้รับอันตรายนั้นก็มาพร้อมกับเรื่องนี้เช่นกัน ทุกคนอยากรู้ว่าเจี้ยนเฉินสามารถหลบหนีการลงโทษได้อย่างไร ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นผู้ที่เริ่มการต่อสู้และทำลายพื้นที่ตลอดจนอาคารหลายแห่ง แต่ไม่มีใครรู้คำตอบว่าทำไม

ในอาณาจักรเล็ก ๆ ห่างออกไป 50,000 กิโลเมตร มีคนผู้หนึ่งที่มีความกล้าหาญนั่งดื่มสุราและรับประทานอาหารในโรงเตี้ยม เมื่อเขากินแล้วเขาก็ฟังเสียงซุบซิบของคนรอบตัวด้วยความสนใจเป็นพิเศษ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการกระซิบซาบเกี่ยวกับเมืองทหารรับจ้างเบา ๆ พอให้ตัวเองได้ยิน เขายิ้ม ม่านพลังของเมืองทหารรับจ้างที่ถูกสร้างขึ้นโดยอัจฉริยะที่ไร้คู่แข่ง เช่น โมเทียนหยุน มันมีความรู้สึกเป็นเวลานานมาแล้ว ดังนั้นเซียนผู้คุมกฎจะเป็นคู่ต่อกรกับมันได้หรือไม่ ถ้าเซียนผู้คุมกฎต่อสู้ พวกเขาจะตายได้โดยไม่ทันที่จะส่งเสียงร้อง ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ข้าสงสัยว่าจะมีเซียนผู้คุมกฎต้องตกตายไปกี่ชีวิตกัน ?

พวกเจ้าคิดอย่างไรกับเจี้ยนเฉินผู้นี้ ? เจ้าคิดว่าทำไมเขาถึงเป็นคนเดียวที่รอดพ้นจากการลงโทษ แม้ว่าเขาจะเริ่มการต่อสู้ ? เจ้าคิดว่าเป็นเพราะเขาเป็นราชาทหารรับจ้างหรือว่าเขามีความสัมพันธ์กับบุคคลระดับที่สูงขึ้นของเมือง ?

ข้าต้องบอกว่า มันเป็นหนึ่งในเหตุผลเหล่านั้น ข้าได้ยินมาว่า ในตอนท้ายเจี้ยนเฉินถูกนำตัวไปโดยผู้ยิ่งใหญ่หลายคน ข้าต้องบอกว่า คำตอบที่เป็นไปได้มากที่สุดก็คือเขามีความสัมพันธ์กับผู้มีอำนาจในเมือง

มีเสือขาวอยู่บนไหล่ของเขาด้วย เสือตัวนั้นมีปีกด้วย มันไม่อาจเป็นลูกสัตว์อสูรธรรมดาได้

ใช่ เจี้ยนเฉินเป็นเซียนสวรรค์ สัตว์ที่เขานำติดตัวไปด้วยจะเป็นสายพันธุ์ธรรมดาได้อย่างไร ? ลูกเสือตัวนี้จะต้องเป็นสัตว์อสูรระดับ 5 เป็นอย่างน้อยที่สุด

หลายคนในโรงเตี้ยมกำลังพูดถึงความตายของเซียนผู้คุมกฎ แต่หลายคนกำลังพูดถึงเจี้ยนเฉินอย่างกระตือรือร้น

เสือขาวที่มีปีกอยู่ด้านหลัง เป็นไปได้หรือไม่ ? ชายผู้นั่งอยู่ข้าง ๆ ตัวเอง ก็มีประกายไฟจาง ๆ เข้าตาเขาขณะที่คิดถึงตัวเอง

เป็นไปได้มาก แต่ไม่ว่าจะเป็นไปได้หรือไม่ก็ตาม ข้าก็ต้องมั่นใจด้วยตัวเอง แต่เมืองทหารรับจ้าง … เมื่อพูดถึงเมืองทหารรับจ้าง ชายคนนั้นลังเล ขณะที่เกิดความกลัวในแววตาของเขา แต่ด้วยการกัดฟันครั้งสุดท้าย ในความมุ่งมั่น ชายคนนั้นโยนเหรียญม่วงไว้บนโต๊ะและออกจากโรงเตี้ยม

ในเมืองทหารรับจ้าง เจี้ยนเฉินนั่งอยู่บนเตียงพร้อมกับจิตวิญญาณกระบี่สีม่วง-ฟ้าที่พยายามจะล้างส่วนที่เหลือของตราประทับแห่งความตายให้กับเขา แม้ว่าบรรพชนตระกูลชิจะตายไป แต่ตราประทับแห่งความตายของเขายังคงอยู่ นั่นหมายความว่าส่วนที่เหลือของตระกูลชิยังสามารถตามหาเขาได้ นั่นสิ่งที่ไม่เป็นที่พอใจสำหรับเจี้ยนเฉิน

นับตั้งแต่ที่ลูกเสือได้รับสมบัติสวรรค์จำนวนมหาศาลแล้ว อัตราการเติบโตของมันก็ไม่เป็นความกังวลสำหรับเจี้ยนเฉินอีกต่อไป ตอนนี้ลูกเสือสามารถกินได้โดยไม่ต้องกังวลเรื่องสมบัติสวรรค์ที่หมดไป และเจี้ยนเฉินก็เลี้ยงดูมันด้วยสมบัติสวรรค์หลายสิบชิ้น มันได้นอนหลับไปบนเตียงของเขา เพื่อดูดซับพลังงานเข้าไปในร่างกายของตน

เจี้ยนเฉินไม่ได้ก้าวออกไปจากห้อง ในช่วงต่อไปนี้ เขาตัดขาดจากโลกภายนอก ตลอดทั้งเดือน เขายังคงเงียบสงบอยู่ในห้องของเขา ก่อนที่จิตวิญญาณกระบี่สีม่วง-ฟ้าจะสามารถกำจัดตราประทับแห่งความตายออกจากตัวเขาได้โดยไม่เหลือแม้แต่น้อย

ทันทีที่ตราประทับแห่งความตายได้ออกจากร่างเขาไปแล้ว เจี้ยนเฉินก็ถอนหายใจ เจี้ยนเฉินรู้สึกราวกับว่ามีคนคอยเฝ้าดูเขาอยู่เสมอจากความมืด เมื่อตราประทับแห่งความตายประทับอยู่ในตัวเขา จนถึงขณะนี้เขาไม่รู้สึกว่าเป็นอิสระเหมือนก่อนและไม่สามารถผ่อนคลายได้

เมื่อเห็นว่ามันเป็นเวลาถึงหนึ่งเดือนที่ผ่านไป เจี้ยนเฉินก็เผยรอยยิ้มที่ได้รับชัยชนะ ในขณะที่พูดว่า ในที่สุด ข้าก็ลบตราประทับแห่งความตายแล้ว ใครจะรู้ว่ามันจะต้องใช้เวลาถึง 3 เดือน ? 2 ปีกว่าแล้วหลังจากที่เจ้าอ้วนน้อยและข้าได้พบกันล่าสุด ข้าไม่สามารถอดทนรอต่อไปได้อีกแล้ว ข้าต้องมุ่งหน้าออกไปทันที

พี่ใหญ่ ท่านตื่นขึ้นมาในที่สุด ! วิญญาณน้อยส่งเสียงผ่านห้องก่อนที่ร่างของนางจะปรากฏตัวต่อหน้าเจี้ยนเฉิน

วิญญาณน้อย ขอขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของเจ้า ในช่วง 2-3 วันที่ผ่านมา แต่พี่ใหญ่ของเจ้าอยู่ที่นี่นานพอสมควร ข้ามีเรื่องสำคัญที่ต้องทำและข้าก็ต้องจากไปทันที เจี้ยนเฉินยิ้ม ในช่วงสองสามวันนี้เจี้ยนเฉินได้เริ่มเห็นวิญญาณน้อยเป็นน้องสาวตัวน้อย ตอนนี้ยามเมื่อพวกเขาต้องแยกทางกัน มันทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่น

รอยยิ้มที่อยู่บนใบหน้าของวิญญาณน้อยค่อย ๆ จางหายไป เมื่อนางได้ยินคำพูดของเจี้ยนเฉิน บนใบหน้าของนางตอนนี้เต็มไปด้วยความอ้างว้าง ขณะที่นางถามเบา ๆ ว่า พี่ใหญ่ ท่านกำลังจะจากไปหรือ ?