เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 620

ตอนที่ 620: พบกับตระกูลเฮยหยุนอีกครั้ง

ทักษะมายาพริบตานี้ค่อนข้างพิเศษ ข้าเข้าใจเพียงบางส่วนของมัน แต่ข้ายังคงเร็วกว่าการบิน เจี้ยนเฉินกล่าวด้วยความประหลาดใจเกี่ยวกับทักษะมายาพริบตา

ด้วยทักษะมายาพริบตา เขากำลังเดินทางอย่างรวดเร็วโดยใช้พลังงานเพียงเล็กน้อย

ในขณะที่เขาเร่งผ่านที่ราบและทุ่งนา เขาก็รู้สึกกระปรี้กระเปร่าในการวิ่งอย่างรวดเร็ว มันเป็นเวลานานมากแล้วที่เขารู้สึกถึงความรู้สึกนี้เป็นครั้งสุดท้าย เขาบินไปทุกที่นับตั้งแต่เขากลายเป็นเซียนสวรรค์ ไม่จำเป็นต้องให้เขาใช้ขาเพื่อวิ่ง

เป็นระยะทางที่ไกลจากเมืองทหารรับจ้างถึงเทือกเขาครอส มันเป็นระยะทางที่มากกว่า 500,000 กิโลเมตร ระยะทางเช่นนั้นหมายความว่าจะต้องใช้เวลาประมาณ 4 วันในการเดินทางกับทักษะมายาพริบตา ก่อนที่เขาจะมาถึงภูเขา แม้หลังจากวันที่ 4 ของการเดินทางอย่างต่อเนื่อง เจี้ยนเฉินไม่รู้สึกเหนื่อยเลย

ภูมิประเทศของเทือกเขาครอสมีความสลับซับซ้อนและเส้นทางนี้ก็ยังไม่อิ่มตัว เมื่อเจี้ยนเฉินมาถึง เขาไม่ได้ใช่ทักษะมายาพริบตา เขาบินไปไกลถึงหุบเขายั่งยืน

หลังจากสี่ชั่วโมง เจี้ยนเฉินกลับมาถึงหุบเขายั่งยืน ในที่สุดหลังจากที่มีการเลี้ยวไปตามหุบเขา เจี้ยนเฉินก็สามารถเข้าไปในหมู่บ้านที่ซ่อนอยู่ได้

ทันทีที่ได้กลิ่นหอมของดิน เจี้ยนเฉินรู้สึกราวกับว่าเขาก้าวเข้าไปในเขตสวรรค์ที่ซ่อนเร้น ไม่มีกลิ่นเลือดของสุนัขป่าอยู่ที่นี่ และเจี้ยนเฉินรู้สึกว่าตัวเองอยู่ในระดับที่ไร้ที่ติ หลังจากใช้เวลานานในทวีปที่มีความรุนแรงแล้ว เจี้ยนเฉินไม่ทราบว่าเคยมีความสงบนิ่งอยู่ในขณะนี้หรือไม่ เหมือนกับว่ามีอำนาจซ่อนอยู่ในดินแดนแห่งนี้ซึ่งทำให้อิทธิพลของความชั่วร้ายแย่ลง

ตอนเที่ยงมาตอนที่เขามาถึงหุบเขายั่งยืน ชาวบ้านจำนวนมากเดินไปมา และเมื่อเจี้ยนเฉินเข้าไปในหมู่บ้าน ชาวบ้านเหล่านี้ก็สังเกตเห็นเขาทันที

“เอ้อ? ถ้ามองไม่ผิด นั่นคือสหายเจี้ยนเฉินหรือไม่ ?

น้องเจี้ยนเฉินได้กลับมาแล้ว !

ชาวบ้านหลายคนร้องอย่างตื่นเต้น – บางคนโยนเครื่องมือการเกษตรของพวกเขาลงด้วยความตื่นเต้นเพื่อวิ่งไปที่เจี้ยนเฉิน ในทันใดนั้นชาย 3 คนที่อายุน้อยกว่าได้ล้อมรอบตัวเขาและเริ่มตั้งคำถามทุกประเภทเกี่ยวกับโลกภายนอก

พี่เจี้ยนเฉินว่าโลกภายนอกเป็นอย่างไร ? มันสนุกหรือไม่ ?

พี่ใหญ่เจี้ยนเฉิน มันไกลมากแค่ไหนจากโลกภายนอกมายังหุบเขาของเรา ? เมื่อไหร่ที่ท่านจะสามารถพาเราไปเล่นที่นั่นได้ ?

พี่ใหญ่เจี้ยนเฉิน ข้าได้ยินมาว่าโลกภายนอกเป็นโลกที่อันตราย จริงหรือไม่ ? ท่านเผชิญหน้ากับอันตรายหรือไม่ ?

เด็กหนุ่มทั้งสามคนนี้ได้ถามคำถามเจี้ยนเฉิน แต่คำถามแต่ละข้อเกี่ยวกับโลกภายนอก พวกเขาเป็นชาวบ้านที่ไม่เคยก้าวออกจากหุบเขายั่งยืนและเข้าสู่โลกภายนอก พวกเขาไม่เคยเห็นโลกภายนอกด้วยตัวเองและอยากรู้เรื่องนี้เป็นอย่างมาก

เจี้ยนเฉิน! เสียงอันไพเราะดังขึ้น เมื่อเซี่ยมี่เข้ามาหาเขา เขาไม่ได้สวมเสื้อและท่อนล่างสวมเพียงกางเกงขาสั้นเท่านั้น

ลุงเซี่ยมี่ ! เจี้ยนเฉินตอบอย่างมีความสุข เขาเป็นลุงของเจ้าอ้วนน้อย และเป็นเซียนสวรรค์วัฏจักรที่ 6 อีกเพียงก้าวเล็ก ๆ ก่อนที่เขาจะกลายเป็นเซียนผู้คุมกฎ

พยักหน้าของเขา เซี่ยมี่มองไปที่เจี้ยนเฉินอย่างระมัดระวัง เจี้ยนเฉิน เขายิ้ม เจ้ากลับมาหาเจ้าอ้วนน้อยช้าไป มันเลยสัญญาที่เจ้าทำกับเขาไปหลายเดือนแล้ว

เจี้ยนเฉินยิ้มอ้อนวอนขอโทษ ลุงเซี่ยมี่ โปรดยอมรับคำขอโทษของข้าด้วย ข้าได้วางแผนที่จะกลับมาก่อนหน้านี้ แต่ข้าถูกบังคับให้เลื่อนการมาเยือนของข้าเพราะเหตุการณ์ที่คาดไม่ถึงบางอย่าง

ไม่ต้องห่วง ข้ารู้ว่าโลกภายนอกเป็นเช่นไร เมื่อใดก็ตามที่มีปัญหาที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ มันก็เป็นเพียงเรื่องธรรมดาเท่านั้น แต่เจ้าอ้วนน้อยไม่ได้อยู่ในที่แห่งนี้

ทำไมล่ะ ? เจ้าอ้วนน้อยยังไม่ได้เป็นเซียนปฐพีงั้นหรือ ? เจี้ยนเฉินถาม

ไม่ใช่เช่นนั้น เซี่ยมี่ยิ้มส่ายหัว เจ้าอ้วนน้อย มีพรสวรรค์พิเศษ – มันไกลกว่าข้าหรือพ่อของข้า ในความเป็นจริง ไม่มีอะไรผิดปกติกับการพัฒนาของเขา เขาต้องการเพียงครึ่งปีเท่านั้นที่จะกลายเป็นเซียนปฐพี แต่พ่อของข้าเอาเจ้าอ้วนน้อยไปกับเขาเพื่อสอนและให้บางสิ่งแก่เขา เพราะพ่อของข้าไม่ยอมปล่อยเขาไปกับเจ้าในทวีปเทียนหยวนอย่างที่เขาเป็น วิธีนี้ เมื่อเขาไปถึงโลกภายนอกเขาจะสามารถป้องกันตัวเองได้

ลุงเซี่ยมี่ เมื่อไหร่เจ้าอ้วนน้อยกลับมา ? เจี้ยนเฉินถาม