เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 621

ตอนที่ 621: หวังยี่เฟิง

น้องชาย เจ้าช่างเป็นคนบ้าบิ่น ถ้าเจ้าสอดมือของเจ้าเข้ามายุ่งกับธุระของตระกูลเฮยหยุน เจ้าอยากตายหรือ ? ชายวัยกลางคนหนึ่งตะเบ็งเสียงไปที่เจี้ยนเฉินด้วยความโกรธ

ยังคงยิ้มด้วยความรังเกียจ เจี้ยนเฉินตอบว่า วิธีที่ข้าเห็นนั้น คนที่อยากจะตายคือเจ้าสามคน และไม่ใช่ข้า

เจ้ากำลังรนหาที่ตาย ! ชายสามคนตะโกนโผงผางด้วยความโกรธ ทันใดนั้น ชายสองคนได้ทะยานเข้าหาพร้อมอาวุธเซียนของพวกเขา เพื่อที่จะได้สั่งสอนเด็กหนุ่มคนนี้ที่ล่วงเกินพวกเขา

เจี้ยนเฉินชี้ไปที่พวกเขาสองคน ปราณกระบี่บินไปที่ทั้งสอง

ฟึ่บ ! ฟึ่บ !

ปราณกระบี่ฝังตัวอยู่ในหน้าผากของชายคนนั้นและจากนั้นทะลุออกไป ทิ้งไว้ซึ่งข้างหลังเป็นโพรงขนาดใหญ่

ยังไม่มีเวลาเพียงพอสำหรับพวกเขาที่จะกรีดร้องก่อนตาย ร่างกายของพวกเขายังคงอยู่อีกห้าหรือหกเมตรเนื่องจากแรงโน้มถ่วงของพวกเขา ในที่สุดพวกเขาก็ล้มลงบนพื้นด้วยสายตาของพวกเขาที่ยังคงเบิกกว้างในขณะที่ตาย

ความจริงที่ว่าเจี้ยนเฉินได้สังหารเซียนปฐพีราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเพียงแค่กระดิกนิ้ว ก็ทำให้เกิดความประหลาดใจให้กับทุกคนที่เฝ้าดู พวกเขาถอยห่างไปหลายเมตรเพื่อรักษาความปลอดภัยของพวกเขา ขณะที่พวกเขาอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึงในแววตา แม้กระทั่งผู้ที่ยืนอยู่ใกล้กับเจี้ยนเฉินก็ยังคงรักษาระยะห่างของพวกเขา ไม่มีแม้แต่คนเดียวก็กล้าที่จะเข้าใกล้ราวกับกลัวที่จะก่อให้เกิดปัญหากับชายคนนี้

ผู้รอดชีวิตคนเดียวที่ยังเหลืออยู่จากตระกูลเฮยหยุนก็ตะลึงกับความแข็งแกร่งของเจี้ยนเฉิน เขาตระหนักดีถึงความแข็งแกร่งของสหายทั้งสองของเขา พวกเขาแข็งแกร่งกว่าเขา ถึงแม้เขาจะเป็นคนที่ได้เปรียบอย่างเต็มที่ แต่ทว่าชายหนุ่มอายุ 20 ปีผู้นี้สามารถฆ่าพวกเขาได้อย่างง่ายดาย

ชายคนนั้นได้สติกลับมาอย่างรวดเร็ว โดยไม่ลังเลในการตัดสินใจของเขา หันไปรอบ ๆ และหนีไปทันที เขาเป็นคนฉลาดและรู้ว่าเจี้ยนเฉินเป็นคนที่แข็งแกร่งพอที่จะปะทะกับตระกูลของเขา ถ้าเขาอยู่ข้างหลัง เขาจะถูกฆ่าเหมือนสหายของเขา ดังนั้นวิธีเดียวที่จะรอดคือการหลบหนี

เล็งจ้องมองที่ชายผู้หนีรอด เจี้ยนเฉินยกมืออีกครั้งและยิงลำแสงปราณกระบี่เข้าไปในน่องของชายผู้นั้นได้อย่างถูกต้อง

ชายคนนั้นเปล่งเสียงกรีดร้องที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด เมื่อลำแสงเดินตรงไปที่ขาของเขา ด้วยความเจ็บปวดที่ยิงผ่านขา ความสามารถในการวิ่งของชายคนนี้ลดลง เมื่อได้รับการกระแทก ทำให้เขาล้มลงกับพื้น

ค่อย ๆ เดินตรงไปยังชายวัยกลางคน เจี้ยนเฉินมองเขาด้วยสายตาเย็นชา ตระกูลเฮยหยุนอยู่ที่ไหน ?

ไม่มีความกลัวในสายตาของชายคนนั้น ขณะที่เขาโหดร้ายกลับมาที่เจี้ยนเฉินว่า ข้าไม่กลัวที่จะตาย ! ไม่ว่าจะด้วยการทรมานหรือการเจ็บปวด เจ้าก็จะไม่ได้อะไรจากข้า !

“เจ้าดูไม่เหมือนผู้ชายที่อยากตาย เจี้ยนเฉินยิ้ม

ชายหนุ่มที่ถูกไล่ล่าโดยทั้งสามคนนี้คลานไปมาที่เท้าของเขาด้วย เขากัดฟันด้วยเจ็บปวด เมื่อเขาเห็นว่าสัตว์อสูรที่อยู่ในมือของเขาไม่เป็นอันตราย เขาผ่อนลมหายใจหลังจากฟังเจี้ยนเฉิน เขาพูดว่า ข้ารู้ว่าครอบครัวเฮยหยุนอยู่ที่ไหน น้ำเสียงของเขาอ่อนแอลง เนื่องจากอวัยวะภายในของเขาได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก

แสงแวบเข้ามาในดวงตาของเจี้ยนเฉิน ขณะที่เขาใช้ข้อมูลนี้ หากมีคนอื่นรู้คำตอบแล้ว เจ้าจะมีประโยชน์อะไร ? ด้วยการระเบิดพลังโจมตีเพียงครั้งเดียวของปราณกระบี่ เขาแทงมันตรงเข้าไปในศีรษะของชายคนล่าสุด

หลังจากนั้นเจี้ยนเฉินก็เดินไปหาคนอื่น เมื่อเขาเห็นว่าชายหนุ่มได้รับบาดเจ็บมากเพียงใด เจี้ยนเฉินก็ลังเลใจเล็กน้อย จากนั้นเขาก็หยิบยาจิตวิญญาณธาตุแสงออกจากแหวนมิติของเขาและส่งมอบให้เขา กินสิ่งนี้และฟื้นฟูความแข็งแกร่งของเจ้า เจ้าจะพาข้าไปที่ตระกูลเฮยหยุน ดังนั้นการเดินทางไปที่นั่นในตอนนี้ จะไม่สะดวกสำหรับพวกเราทั้งคู่

นายท่าน ข้าขอขอบคุณสำหรับความเมตตากรุณาของท่านในการช่วยข้า แต่สิ่งนี้มันมากเกินไปสำหรับ … ชายหนุ่มลังเลที่จะรับมัน

ยาจิตวิญญาณแสงระดับ 6 ไม่เป็นปัญหาสำหรับข้า กินมัน เจี้ยนเฉินโบกมือนิ้วมือ ส่งยาเข้าปากของชายหนุ่มให้เขากลืนลงไป